Mag-log inShare
บทที่ 1196
Kaugnay na kabanata
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1197
ตกกลางดึก ขบวนอาซือน่าถูกพามาที่ค่ายชั่วคราวของพวกหยุนเจิงพวกอาซือน่ามีไม่มาก ประมาณห้าสิบคนนอกจากเกอาอาซูที่เป็นทูตพิเศษแล้ว คนอื่นล้วนเป็นทหารคุ้มกันติดตามได้พบหยุนเจิงที่นี่โดยไม่คาดคิด เกอซือน่าตื่นเต้นอย่างมากหลังขบวนของพวกเขาทำความเคารพเสร็จ หยุนเจิงจึงถามอาซือน่า “พวกเจ้าส่งคนไปตรวจสอบสถานการณ์สงครามของโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์หรือไม่?”“มี มี!”อาซือน่าพยักหน้า ตอบอย่างมีความสุขบนความทุกข์คนอื่น “ตอนนี้พวกเขากำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด! ที่ได้ฟังมา หลายวันก่อนพวกเขามีการต่อสู้รุนแรงหนึ่งสนาม ทั้งสองฝ่ายล้วนเสียหายสาหัส หลายวันนี้พักรบกันชั่วคราว...”“เสียหายสาหัส?”หยุนเจิงถามด้วยความสนใจ “ลายละเอียดความเสียหายของพวกเขาเป็นเช่นไร?”“นี่...”อาซือย่าเผยสีหน้าดูยาก “ลายละเอียดความเสียหายไม่ชัดเจน แต่ทั้งสองฝ่ายอย่างนั้นสูญเสียจำนวนนับหมื่นคน...”นับหมื่นคน?หยุนเจิงหรี่ดวงตาเล็กน้อย จากนั้นก็ถามต่อ “พวกเจ้าเห็นกับตาว่าความเสียหายของพวกเขามากมายเพียงนี้?”“เรื่องนี้ข้าเปล่า”อาซือน่าส่ายหน้าตอบ “พวกเราจับทหารปราชัยที่หนีออกมาสองคน ได้ข่าวมาจากพวกเขา...”ทหารปราชัย?
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1198
“ไม่ว่าเช่นไร คืนนี้เจ้ามีลาภปากแล้ว!”หยุนเจิงหัวเราะ “ข้าสั่งให้คนพกเหล้ามาด้วย คืนนี้ ข้าต้องดื่มกับเจ้าให้ดีสักตั้ง เป็นการฉลองความสำเร็จให้เจ้าล่วงหน้า!”สุรา เขาไม่ได้พกมาแต่แอลกอฮอล์พกมาบางส่วนผสมน้ำหน่อย ก็สามารถดื่มแทนสุราได้ไม่ว่าเช่นไร รสชาติดีกว่าสุราห่วยๆ ของเป่ยหมัวถัวมาก “ขอบคุณท่านอ๋อง!”อาซือน่าใบหน้าเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง ทำความเคารพอย่างนอบน้อม“เอาล่ะ พวกเจ้าไปพักผ่อนก่อน!”หยุนเจิงโบกมือรอให้พวกอาซือน่าไปแล้ว หยุนเจิงเรียกนักรบภูตเก้ามาทันที จากนั้นก็กระซิบสั่งการ “ส่งคนไปถ่ายทอดคำสั่งให้ตู๋กูเช่อเดี๋ยวนี้ สั่งให้กองกำลังตู๋กูเช่อ ส่งทหารม้าห้าพันคน เดินทางกลางคืนมาเข้าใกล้พวกเรา ระยะห่างจากพวกเรา จำเป็นต้องรักษาเอาไว้ในระยะสี่สิบลี้ขึ้นไป...”ไม่นาน นักรบภูตเก้ารับคำสั่งจากไปมองแผ่นหลังของนักรบภูตเก้า หยุนเจิงและฉินชีหู่อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันแล้วยิ้มคืนนี้ หยุนเจิงใช้กวางย่างสองตัวที่ฉินชีหู่พาคนไปล่ามาได้จัดงานเลี้ยงให้อาซือน่าแม้เงื่อนไขมีจำกัด ดื่มสุราชั่วคราวที่ได้มากจากแอลกอฮอล์ผสมกับน้ำ แต่ทุกคนก็ยังดื่มอย่างมีความสุขมากโดยเฉพาะอาซือน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1199
วันที่สองเช้าตรู่ อาซูน่าหลังจากเมาค้างก็ยังปวดหัวนิดหน่อยแต่เพื่อสร้างความดีความชอบ อาซือน่าที่ยังปวดหัวออกเดินทางแต่เช้าหลังจากอาซือน่าออกเดินทางสักระยะ พวกหยุนเจิงก็ออกเดินทางเช่นกันหยุนเจิงยังคงให้นักรบภูตสิบแปดสำรวจเส้นทาง พวกเขาติดตามพวกอาซือน่าก็พอแล้วเมื่อเป็นเช่นนี้ ต่อให้ทัพศัตรูมีการซุ่มโจมตีอยู่ข้างหน้า ก็จะหาพวกอาซือน่าก่อนเวลาตอนบ่าย นักรบภูตห้ารีบร้อนกลับมารายงาน“องค์ชาย ด้านหน้ามีการซุ่มโจมตี!”นักรบภูตห้ามองหยุนเจิงด้วยความเลื่อมใสนึกไม่ถึง ถูกหยุนเจิงเดาเอาไว้แล้วทัพศัตรูมีการซุ่มโจมตีจริงด้วย“อ๋อ?”หยุนเจิงตาเป็นประกาย ถามสถานการณ์โดยละเอียดทันทีนักรบภูตห้ารายงานอย่างละเอียดละออพวกคนหลายคนแบบตามหลังคณะของอาซือน่าเงียบๆ มาโดยตลอดพวกอาซือน่าอยู่ห่างจากด่านเทียนฉงอีกประมาณสิบลี้ก็พบกับวงล้อมของทัพศัตรูที่แอบอยู่ในที่ลับมองผ่านด้วยกล้องส่องทางไกล สามารถยืนยันได้ว่าคนพวกนั้นคือทหารของโฉวฉื่อพวกเขาไม่รู้ว่าทัพศัตรูสนทนาเรื่องใดกับขบวนคณะอาซือน่า ถึงเช่นไรทัพศัตรูซุ่มโจมตีไม่ได้สร้างความลำบากให้พวกอาซือน่า เพียงแค่ส่งไม่กี่คนพาพวกอาซือน่าเข้าไป
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1200
หยุนเจิงสั่งเสียงเฉียบ“ขอรับ!”นักรบภูตหกรับคำสั่ง หันหลังกลับไปเงียบๆ ทันที“พวกเราต้องไปช่วยเหลือหรือไม่?”ฉินชีหู่กระซิบถาม“ไม่ต้อง”หยุนเจิงส่ายหน้ากล่าว “สิ่งที่พวกเขาชำนาญก็คือแทรกซึมจู่โจมและฆ่า พวกเขาส่งคนอื่นไปช่วย ในทางกลับกันก็จะสร้างความเคลื่อนไหวได้ง่าย ให้ทัพศัตรูเพิ่มความระมัดระวัง”สำหรับนักรบภูตสิบแปด หยุนเจิงมีความเชื่อใจมากอย่าเห็นว่าจำนวนทัพศัตรูมากมายกว่าพวกเขาหลายเท่าต่อให้เป็นการต่อสู้ซึ่งหน้า ทัพศัตรูเล็กน้อยเท่านั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้นักรบภูตสิบแปดยิ่งไปกว่านั้น นักรบภูตสิบแปดต้องฉวยโอกาสตอนทัพศัตรูหลับสนิทเปิดฉากจู่โจมทัพศัตรูเล็กน้อยนี้ ไม่จำเป็นต้องให้พวกเขาไปช่วย“ก็ได้!”ในเมื่อหยุนเจิงกล่าวเช่นนี้ ฉินชีหู่ก็ไม่มีสิ่งใดต้องกล่าวมากความหลังจากจัดคนจำนวนน้อยเฝ้ายามตอนกลางคืน ทุกคนพากันนอนหลับตอนที่ฟ้าใกล้สว่าง นักรบภูตหกย้อนกลับมาอีกครั้ง และนำข่าวที่หยุนเจิงอยากได้กลับมาทัพศัตรูซ่อนทหารซุ่มโจมตีทางนั้นล้วนถูกพวกเขากำจัดหมดแล้วพวกเขาทำตามคำสั่งหยุนเจิง เหลือรอดชีวิตไว้สองสามคน“พวกเจ้ามีคนบาดเจ็บหรือไม่?”หยุนเจิงถาม“ไม่มี”นับรบภ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1201
ภายในระยะเวลาอันสั้น หยุนเจิงคิดหลายวิธีทำลายด่านหลอกลวงเปิดประตูเมืองเอย ใช้น้ำท่วมไฟเผาเอย หยุนเจิงทยอยคิดหนึ่งรอบแต่ล้วนไม่ค่อยได้ผลหากภายในด่านเทียนฉงมีกำแพงเมืองเล็กโอบล้อมรอบประตูเมือง การหลอกลวงเปิดประตูเมือง ก็ไร้ความหมายน้ำท่วม บริเรณแถวนี้ไม่มีแม่น้ำเผาไฟ ต้องอาศัยทิศทางลมมากเกินไปผืนดินแคบๆ ระหว่างภูเขาสองลูกนี้ มีแต่ผีที่รู้ว่าลมจะเปลี่ยนทิศเมื่อใดดีไม่ดี ลมเปลี่ยนทิศ พวกเขาก็ต้องติดร่างแหไปด้วยส่งคนฉวยโอกาสตอนกลางคืนปืนกำแพงเมืองหรือ?ดูเหมือนจะไม่สมเหตุสมผลด่านประเภทนี้ ตอนกลางคืนล้วนจุดไฟสว่างไสวโดยรอบบริเวณกำแพงเมืองส่งคนมากไป คนของพวกเขายังไม่ทันเข้าใกล้ เกรงว่าคนถูกพบตัวแล้วส่งคนน้อยไป ต่อให้ปีนกำแพงเมืองได้อย่างราบรื่น ก็แค่ส่งคนไปตามเท่านั้นให้ตายสิ ค่อนข้างลำบาก!หยุนเจิงกลัดกลุ้ม จากนั้นก็คว้าดวงตาพันลี้จากในมือฉินชีหู่มองสำรวจอย่างละเอียดเรียนแบบเติ่งอ้ายลอบบุกอิมเป๋ง?ในสมองหยุนเจิงผุดความคิดนี้ขึ้นมาแต่ว่า เขาก็ล้มเลิกความคิดไร้สาระนี้อย่างรวดเร็วพวกเขาแม้แผนที่ของดินแดนโฉวฉื่อยังไม่มีด้วยซ้ำ เล่นด้ายคนสัตว์หรือ!ต่อให้มีแผนที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1202
เห็นท่าท่างหน้านิ่วคิ้วขมวดของหยุนเจิง เมี่ยวอินหัวเราะอย่างจนปัญญา จากนั้นก็เดินทางนั่งลงข้างกายหยุนเจิง กล่าวเกลี้ยกล่อม “หากเรื่องนี้ไม่อาจทำได้ ก็อย่าทำให้ตัวเองลำบากเลย”“ข้ารู้”หยุนเจิงผ่อนคลายหัวคิ้ว “ดูสถานการณ์ก่อนเถอะ! หากไม่ได้จริงๆ ก็ช่าง!”บางเรื่อง เดิมก็ไม่อาจฝืนบังคับเขาไม่ถึงขั้นหัวรั้นต้องไปสู้ตายกับเถี่ยฉงที่ด่านเทียนฉงให้ได้“ในเมื่อเจ้าล้วนคิดเช่นนี้แล้ว ก็เลือกทำหน้ามุ้ยได้แล้ว”เมี่ยวอินหัวเราะ จงใจเปลี่ยนประเด็น “เมื่อก่อนข้าไม่รู้ โฉวฉื่อมีคนมากมายล้วนชื่อสกุลคล้ายกันกับต้าเฉียนพวกเรา!”“มีสิ่งใดน่าประหลาดใจ”หยุนเจิงยิ้มเล็กน้อยกล่าว “ไม่เพียงโฉวฉื่อ แคว้นต้าเย่ว์และชนเผ่าโม่ซีก็มีคนที่ชื่อสกุลคล้ายกับต้าเฉียน...”โฉวฉื่อเดิมก็เป็นแคว้นที่มีชนกลุ่มน้อยผสมเข้าด้วยกันราชวงศ์ต้ายงซึ่งเป็นบรรพบุรุษของต้าเฉียนก็เจริญรุ่งเรืองมาระยะหนึ่งเช่นกันบรรพบุรุษของเป่ยหวน ครั้งหนึ่งเขาถูกขับไล่ไปทางเหนือของทะเลทรายเหลืองโดยราชวงศ์ต้ายงที่รุ่งเรืองอำนาจตอนที่ราชวงศ์ต้ายงเรืองอำนาจสูงสุด ส่วนหนึ่งของชนเผ่าโม่ซีก็เป็นของราชวงศ์ต้ายงต่อมาอำนาจของราชวงศ์ต้ายงเส
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1203
หยุนเจิงเพ็งมอง คนผู้นั้นก็คือทหารคุ้มกันอาซือน่าไปยังด่านเทียนฉง“เหตุใดมีแค่เจ้าคนเดียว?”หยุนเจิงสายตาเย็นชาจ้องทหารคุ้มกันผู้นี้ “พวกอาซือน่าเล่า?”“ท่านอ๋อง...”ทหารคุ้มกันร้องไห้แล้วคุกเขาเสียงดึงกึก “ขอร้องท่านอ๋องล้างแค้นให้พวกเรา...”ล้างแค้น?หยุนเจิงใจเต้นรัว ตะโกนถามด้วยใบหน้าเย็นกระด้าง “เถี่ยสงฆ่าพวกอาซือน่าแล้ว?”ทหารคุ้มกันพยักหน้า ร้องไห้กล่าว “เถี่ยสงฆ่าพวกเขาหมดแล้ว เอาหัวของพวกเขาแขวนไว้ที่กำแพงเมืองด่านเทียนฉง เหลือข้าน้อยคนเดียวกลับมานำคำพูดมอบให้ท่านอ๋อง...”“ทำพูดใด?”หยุนเจิงถามหน้าดำคร่ำเคร่งทหารคุ้มกันมองหยุนเจิงอย่างระมัดระวัง กล่าวตะกุกตะกัก “เถี่ยสงบอกว่า เขาไม่มีทางจำนนต่อท่านอ๋อง หากท่านอ๋องมี...ความกล้า ก็มาเอาศีรษะของเขาที่ด่านเทียนฉง...”“ผายลมสิ!”ฉินชีหู่โมโหเดือดดาล “รอให้พวกเราตีโฉวฉือแตก จะต้องตัดหัวสุนัขของเถี่ยสงมาเป็นกระโถน!”ฉินชีหู่โมโหเกรี้ยวกราดอาซือน่าคือทูตพิเศษของหยุนเจิงบอกได้ว่าระหว่างสองทัพทำศึกไม่ประหารทูตเถี่ยสงคนธรรมดา นึกไม่ถึงจะกล้าฆ่าอาซือน่าและทหารคุ้มกันของเขาโดยตรง แล้วยังส่งคนฝากข้อความให้หยุนเจิงด้วยเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1204
หยุนเจิงครุ่นคิดเงียบๆ ตอบกลับ “ข้าค่อยคิดดูอีกครั้ง!”คิดดู?ฉินชีหู่มองหยุนเจิงด้วยความงงงวยเป็นเช่นนี้แล้ว ยังมีสิ่งใดต้องคิด?ตอนนี้ ใช้วีธีลอบส่งทหารโจมตีด่านเทียนฉง น่าจะไม่มีโอกาสแล้วหวังให้กษัตริย์โฉวฉื่อสงสัยเถี่ยสง บังคับให้เถี่ยสงจำเป็นต้องยอมจำนนหยุนเจิง ดูเหมือนจะไม่มีความหวังแล้วเมื่อเป็นเช่นนี้ ยึดด้านเทียนฉงแทบกลายเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยหยุนเจิงต้องคิดจะตีด่านเทียนฉง?หยุนเจิงไม่พูดจา เพียงแค่ครุ่นคิดเงียบๆฉินชีหู่แอบกังวล ส่งสายตาให้เมี่ยวอินเงียบๆ เป็นสัญญาณบอกให้เมี่ยวอินเกลี้ยกล่อมหยุนเจิงตอนนี้เขากลัวว่าหยุนเจิงจะต้องการสู้ตายกับด่านเทียนฉงต่อให้หยุนเจิงไม่ใช้กำลังโจมตีด่านเทียนฉง เพียงแค่ส่งกองทัพข่มขวัญเถี่ยสง ตราบใดที่ยึดด่านเทียนฉงไม่ได้ พวกเขาล้วนเสียเปรียบถึงบ้านป้าแล้วถึงเช่นไร ทหารและม้ามากมายเช่นนี้ก็ต้องบริโภคเสบียงอาหารจำนวนมหาศาลเผชิญกับสายตาฉินชีหู่ เมี่ยวอินส่ายหน้าเบาๆ ให้เขา บ่งบอกว่านางไม่อยากรบกวนหยุนเจิงหยุนเจิงไม่ยอมก็ดี กล่ำกลืนความโกรธนี้ลงไปก็ช่าง ล้วนรอให้หยุนเจิงคิดเสร็จแล้วค่อยว่ากันตอนนี้พวกเขาไปห้าม เป็นเพี
Pinakabagong kabanata
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
