บททั้งหมดของ ผมคือหมอเทวดา: บทที่ 821 - บทที่ 830

ด้วยแบบนี้แผนการร้ายของพวกเย่ชิงหยุนจึงถูกเปิดโปงต่อหน้าลั่วอู๋ฉางแบบหมดเปลือกในเมื่อพวกแกอยากก่อเรื่อง งั้นฉันก็จะเล่นสนุกเป็นเพื่อนพวกแกด้วยก็แล้วกันไม่ว่าจะเล่นงานเรื่องใบอนุญาตหรือแย่งแขก แสดงฝีมือมาเต็มที่ได้เลย!“ทำไมถึงได้เงียบเหงาขนาดนี้ล่ะ ไม่มีแขกคนอื่นเลยเหรอ?”อวิ่นชางชวี่อยู่มาจนปูนนี้แล้ว มีเรื่องอะไรที่ยังไม่เคยเจออีกบ้าง?แค่กลอุบายเล็กๆ ของพวกเย่ชิงหยุนย่อมหนีไม่พ้นสายตาอันแหลมคมของเขาไปได้อวิ่นชางชวี่จงใจพูดเชิงตำหนิ “เมืองอันใหญ่โตขนาดนี้ พวกเขาทั้งหมดตาบอดกันหรือไง? ยาดีๆ ไม่รู้จัก กลับไปเชิดชูขยะกองหนึ่ง”“ช่างเป็นพวกคนที่มีดวงตามืดบอด ไม่รู้จักเพชรแท้กันซะจริง!”เมื่อคำพูดประโยคนี้ออกไป ทุกคนต่างพากันรู้สึกตาสว่างขึ้นมาถึงกับสามารถทำให้อวิ่นไท่โต่วให้ความสำคัญได้ แน่นอนว่าต้องอยู่ต่อสิ!ใครไปก็โง่จริงๆ แล้ว!เย่ชิงหยุนเพิ่งจะรู้สึกตัว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้คิดถึงจุดนี้มาก่อน จึงหงุดหงิดแล้วโบกมือพูดว่า “พวกเราไป!”พูดจบ เขาก็ก้าวเท้าเดินออกไปเลยแต่พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็พบว่าไม่มีใครเดินตามมาเลยสักคน“พวกคุณอย่าลืมนะ ว่าเมื่อกี้พวกคุณให้คำมั่นส

“ตาแก่อวิ่นชางชวี่ เดิมทีฉันเคยเคารพเขามาก”“แต่ในเมื่อเขาเลือกที่จะเป็นศัตรูกับฉัน ก็อย่าโทษว่าฉันโหดเหี้ยมเลย ฉันจะทำลายชื่อเสียงที่สั่งสมมาตลอดชีวิตของเขาให้สิ้นซาก!”เมื่อเห็นสีหน้าที่ดุร้ายของหม่าเฉียนคุน เย่ชิงหยุนก็รู้สึกเย็นยะเยือกในใจทันทีมีหุ้นส่วนแบบนี้อันตรายเกินไปแล้วไม่แน่ว่าเมื่อไหร่ ตัวเองก็อาจจะถูกเขาจัดการก็ได้ที่ชั้นล่าง จากความเงียบเหงากลายเป็นความคึกคัก ราวกับว่าจะเกิดขึ้นในชั่วขณะไม่มีช่วงเวลาเปลี่ยนผ่าน สถานการณ์เปลี่ยนไปเร็วมากจนคนตามไม่ทัน!ขนาดหลิ่วซือหยิน ที่เคยเห็นและรับมือกับเรื่องราวใหญ่โตมากมาย ยังรู้สึกว่าสถานการณ์ที่เห็นอยู่ในขณะนี้มันไม่จริงเลยก่อนหน้านี้เธอสั่งเพิ่มของรับรอง เดิมคิดว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดในเมื่อแขกทั้งหมดล้วนมุ่งหน้าไปยังชั้นบน ก็ไม่มีความจำเป็นต้องใช้แล้วคงต้องสิ้นเปลืองอย่างที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แต่ตอนนี้สถานการณ์กลับตรงกันข้าม ของที่เตรียมไว้ไม่เพียงพอเลย!จำนวนแขกมีเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เกินกว่าที่พวกเขาจะสามารถต้อนรับไหวแล้วตามหลักแล้วพฤติกรรมที่เสียมากยาทเช่นนี้คงทำให้แขกรู้สึกไม่พอใจแต่ความจริงคือไม่มีใครสนใจ

หลิ่วซือหยินรู้สึกลำบากใจ “จำนวนมันไม่พอนะ!”กลุ่มคนตรงหน้านี้ไม่ถามราคาเลย เห็นชัดว่าพวกเขาเป็นคนรวยที่ไม่ขาดแคลนเงิน“ขายในจำนวนจำกัด” ลั่วอู๋ฉางออกความเห็นหลิ่วซือหยินพยักหน้าและยิ้มพูดว่า “ท่านฉลาดจริงๆ คิดได้รวดเร็วมาก”จากนั้นเธอประกาศเสียงดังว่า “ทุกท่าน เนื่องจากยาแก้บาดเจ็บมีจำนวนจำกัด ทุกคนสามารถซื้อได้เพียงหนึ่งเม็ดเท่านั้น”“กรุณาให้ความร่วมมือกับพวกเราด้วย โปรดต่อแถวเข้าซื้อนะคะ”“สำหรับผู้ที่ไม่ให้ความร่วมมือและทำลายระเบียบในสถานที่ จะถูกจดชื่อขึ้นบัญชีดำ และจะไม่ทำการขายให้”เมื่อทุกคนได้ยินก็รีบเริ่มต่อแถวโดยอัตโนมัติไม่นานคนที่เนืองแน่นก็เริ่มยืนต่อแถวคดไปมาในห้องประชุมจนมีลักษณะคล้ายมังกรตัวยาวไปจนถึงทางเข้าซูเทียนคั่วที่ยืนอยู่ข้างๆ ดีใจจนยิ้มไม่หยุดเขาเชื่อมั่นว่าการที่ครั้งนี้ตระกูลซูร่วมมือกับลั่วอู๋ฉาง จะสร้างความรุ่งเรืองกลับคืนมาให้ตระกูลได้อีกครั้ง“ท่านลั่วจะตั้งราคาอย่างไร”ปัญหามาอีกแล้ว!ลั่วอู๋ฉางเป็นหมอ ไม่ใช่คนขายยาปกติก่อนหน้านี้ที่เขารักษาคนป่วย ตามกฎจะเก็บเงินค่ารักษาเป็นครึ่งหนึ่งของทรัพย์สินง่ายๆ แต่ก็ตรงไปตรงมา!ดังนั้นปัญหาน

“นายพูดไร้สาระอะไร ทุกคนล้วนเห็นด้วยตาตัวเอง จะเป็นเรื่องโกหกได้ยังไง?” ฝ่ายนั้นย้อนถาม“เนื่องจากซูหมิงอวี่เข้ามาช้า จึงพลาดช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นตอนที่หญิงชราหายจากโรคไป”“ยาแก้บาดเจ็บดีกว่ายาหุยชุนตันยังไงบ้าง?”อีกฝ่ายทำเสียงฮึดฮัดแล้วพูดว่า “อย่าได้พูดถึงขยะนั้นเลย ฉันเกือบจะโดนหลอกแล้ว ถ้าหากเอาเงินไปจ่ายให้กับยาหุยชุนตัน รับรองว่าเสียเงินฟรีแน่นอน”“ซูหมิงอวี่ตาโต ริมฝีปากสั่น”เขาถามต่ออีกหลายคนอย่างไม่ยอมแพ้”ผลก็คือ ทุกคนตอบเหมือนกัน!หลายคนที่อยู่ข้างหน้า เมื่อซื้อยาแก้บาดเจ็บได้แล้วก็กินเข้าไปทันทีไม่ว่าจะเป็นโรคที่ซ่อนเร้นหรือโรคเก่าเรื้อรัง ก็หายดีได้ในเวลาอันสั้น“เพื่อพิสูจน์ว่ายาแก้บาดเจ็บไม่มีปัญหา อวิ่นชางชวี่ผู้นี้จะทำการตรวจรักษาในงานให้เลยอีกด้วย”“ใครก็ตามที่กินไปแล้วไม่ได้ผล ไม่เพียงแต่จะได้รับเงินคืนสามเท่า แต่อวิ่นชางชวี่ยังจะรับผิดชอบรักษาให้จนกว่าอาการป่วยจะหายขาดด้วย”“มั่นใจขนาดนี้เลย!”“สถานการณ์แบบนี้แน่นอนว่าไม่มีทางเกิดขึ้น”“ทุกคนต่างก็ดีใจราวกับได้สมบัติ และไม่ลังเลที่จะเอ่ยชื่นชมสรรพคุณของยาแก้บาดเจ็บ”“ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”ซูหมิงอวี่

ชายวัยกลางคนหัวเราะเยาะและพูดว่า “ทุกคนเห็นแล้วใช่ไหม พวกเขากำลังปัดความรับผิดชอบ พ่อค้าที่ไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ไม่มีค่าให้เชื่อถือเลย”“ยาหนึ่งเม็ดกล้าขายตั้งหนึ่งล้านห้าแสนบาท แถมยังแกล้งทำเป็นลดราคาให้อีก 20 เปอร์เซ็น ทำไมไม่ไปปล้นแทนเลยล่ะ?”“ถ้ามันรักษาโรคได้จริงก็คงไม่มีปัญหา แต่ตอนนี้กลับเป็นยาพิษทำให้คนตาย แล้วไม่กล้ารับผิดชอบ เห็นได้ชัดว่ามาเพื่อหลอกเงิน”คนเราก็แบบนี้ เวลาที่เชื่อคุณ แพงแค่ไหนก็ไม่ว่าแต่ถ้ามีความสงสัยเกิดขึ้นมา ต่อให้คุณไม่คิดเงิน แจกฟรี เขาก็ยังคิดว่าเสียเปรียบ!“คนผู้นี้ไม่ได้กินยาแก้บาดเจ็บ” ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยเสียงเย็นชาชายวัยกลางคนร้อนตัวทันที “พูดเหลวไหล!”“ผมเห็นกับตาตอนที่พ่อกินยาเข้าไป ตอนนั้นก็มีหลายคนอยู่รอบข้าง ทุกคนสามารถเป็นพยานได้!”ทันใดนั้นก็มีคนพูดขึ้นว่า “ใช่ ผมเห็นคุณลุงกินยาเข้าไป”“ฉันก็เห็นเหมือนกัน!”ชายวัยกลางคนยืดหลังตรงทันที “ทุกคนดูสิ พวกเขาเริ่มต้นด้วยการปัดความรับผิดชอบ พอเห็นว่าโกหกไม่สำเร็จ ก็มาโกหกอีกว่าพ่อผมไม่ได้กินยา”“พวกคุณนี่ช่างหน้าไม่อายจริงๆ!”ลั่วอู๋ฉางเดินลงมาจากเวทีและพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “กินหรือไม่