ชายวัยกลางคนหัวเราะเยาะและพูดว่า “ทุกคนเห็นแล้วใช่ไหม พวกเขากำลังปัดความรับผิดชอบ พ่อค้าที่ไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ไม่มีค่าให้เชื่อถือเลย”“ยาหนึ่งเม็ดกล้าขายตั้งหนึ่งล้านห้าแสนบาท แถมยังแกล้งทำเป็นลดราคาให้อีก 20 เปอร์เซ็น ทำไมไม่ไปปล้นแทนเลยล่ะ?”“ถ้ามันรักษาโรคได้จริงก็คงไม่มีปัญหา แต่ตอนนี้กลับเป็นยาพิษทำให้คนตาย แล้วไม่กล้ารับผิดชอบ เห็นได้ชัดว่ามาเพื่อหลอกเงิน”คนเราก็แบบนี้ เวลาที่เชื่อคุณ แพงแค่ไหนก็ไม่ว่าแต่ถ้ามีความสงสัยเกิดขึ้นมา ต่อให้คุณไม่คิดเงิน แจกฟรี เขาก็ยังคิดว่าเสียเปรียบ!“คนผู้นี้ไม่ได้กินยาแก้บาดเจ็บ” ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยเสียงเย็นชาชายวัยกลางคนร้อนตัวทันที “พูดเหลวไหล!”“ผมเห็นกับตาตอนที่พ่อกินยาเข้าไป ตอนนั้นก็มีหลายคนอยู่รอบข้าง ทุกคนสามารถเป็นพยานได้!”ทันใดนั้นก็มีคนพูดขึ้นว่า “ใช่ ผมเห็นคุณลุงกินยาเข้าไป”“ฉันก็เห็นเหมือนกัน!”ชายวัยกลางคนยืดหลังตรงทันที “ทุกคนดูสิ พวกเขาเริ่มต้นด้วยการปัดความรับผิดชอบ พอเห็นว่าโกหกไม่สำเร็จ ก็มาโกหกอีกว่าพ่อผมไม่ได้กินยา”“พวกคุณนี่ช่างหน้าไม่อายจริงๆ!”ลั่วอู๋ฉางเดินลงมาจากเวทีและพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “กินหรือไม่
มีคนตาไว เห็นว่าศพที่นอนอยู่บนพื้นขยับเล็กน้อยแต่พวกเขาก็ไม่แน่ใจว่าศพนั้นขยับจริงหรือไม่เพราะว่าข้างบน “ศพ” นั้นยังมีร่างของลูกชายแท้ๆ ทับอยู่ข้างบนบางทีอาจเป็นเพราะลูกชายขยับเลยทำให้ศพของพ่อขยับไปด้วยก็ได้?ไม่เพียงแค่พวกเขาที่คิดเช่นนี้ แม้แต่ตัว “ศพ” เองก็คิดแบบเดียวกัน จึงยังคงแกล้งตายต่อไป“ดื้อด้านนัก!” หลัวอู่ฉางซัดฝ่ามือออกไปตรงๆ!“เพี๊ยะ!” เสียงดังสนั่น ลมจากฝ่ามือกระแทกลงบนใบหน้าของ “ศพ” อย่างแม่นยำการตบครั้งนี้แรงมากจนมุมปากของเขาเลือดไหลออกมาไม่หยุด“ทุกคนดูสิ เลือดของคนตายนั้นจะไม่มีทางไหลเวียน!” อวิ่นชางชวี่ตะโกนเรียกสติลั่วอู๋ฉางยังคงสะบัดมือซ้ำๆ ฟาดลงบนใบหน้าของชายชรา“เพี๊ยะ เพี๊ยะๆ...” ฟาดอย่างต่อเนื่องจนหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือดไม่เพียงแค่ปาก แต่ที่รูจมูกและหางตาก็มีเลือดไหลออกมา“หน้าของคนตายแล้วจะไม่บวม!” อวิ่นชางชวี่พูดเตือนสติขึ้นอีกครั้งเมื่อชายวัยกลางคนเห็นเช่นนั้น ก็รีบลุกขึ้นและตะโกนว่า “หยุดเดี๋ยวนี้นะ การไม่ให้เกียรติศพถือเป็นความผิดร้ายแรง!”“พอ...พอแล้ว อย่าตบอีกเลย!" ในที่สุดชายชราก็ทนไม่ไหว รีบลุกขึ้นนั่งและตะโกนว่า “รีบหยุดเถอะ ผม
“แกร๊ก!”ไม่รอให้เขาพูดจบ ลั่วอู๋ฉางพลิกข้อมือ ขาขวาของชายคนนี้ก็ถูกบิดจนหักทันทีตอนนี้ขาหักในมุมที่แปลก กระดูกสีขาวโผล่พ้นเนื้อออกมา“อ๊าก!”ชายคนนั้นเพิ่งจะร้องออกมา ลั่วอู๋ฉางก็หักขาอีกข้างของเขาทันที“แกร๊ก!”เสียงกรีดร้องถูกกลืนกลับไปทันทีลั่วอู๋ฉางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ครั้งหน้า จะเป็นคอของแก”ชายวัยกลางคนรู้สึกเหมือนมีมือใหญ่ที่มองไม่เห็นจับคอของเขาไว้ แม้แต่การหายใจก็ยังลำบากด้วยความตกใจ เขารีบพูดเสียงดัง “เป็นตระกูลหม่า ตระกูลหม่าสั่งให้ผมทำแบบนี้!”มีคนยกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่เพดานโดยไม่รู้ตัว “ตระกูลหม่าข้างบนเหรอ?”ในเมืองอัน ไม่มีใครกล้าเรียกตัวเองว่าตระกูลหม่านอกจากหม่าเฉียนคุนผลลัพธ์แบบนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่แปลกใจเลยสักนิด“ชาติชั่ว! ให้คนแกล้งตายเพื่อใส่ร้ายยาตัวใหม่ของพวกเรา วิธีการแบบนี้มันสกปรกเกินไปแล้ว!” ซูเทียนคั่วพูดด้วยอารมณ์รุนแรงจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง“ท่านลั่ว ผมจะไปคิดบัญชีกับตระกูลหม่าเอง!”พูดจบ เขาก็วิ่งออกไปทันทีครู่หนึ่งหลังจากนั้น ซูเทียนคั่วก็กลับมาด้วยท่าทางหงุดหงิดและพูดว่า “คนข้างบนหนีไปหมดแล้ว!”ลั่วอู๋ฉางยกมือขึ้นชี้ไป “มีคนหนึ่งท
“ปัง!”การเตะของอาวุโสซูในครั้งนี้ เต็มไปด้วยความแค้นเตะเต็มแรง แบบไม่มีความสงสารใดๆพื้นรองเท้าเบอร์ 43 ได้สัมผัสกับใบหน้าของซูหมิงอวี่อย่างแนบชิด“แกร๊ก!”ดั้งจมูกของซูหมิงอวี่แตกทันที หัวของเขาถูกกระแทกอย่างแรงไปข้างหลัง และร่างก็ล้มลงกระแทกพื้นอย่างหนักเขาหมดสติไปทันที!ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเบิกตากว้าง ส่วนหลิ่วซือหยินก็ทำหน้าคล้ายว่าจะรู้สึกเจ็บแทนเขา“คนนี้คือ...พ่อของเธอเหรอ?” หลิ่วซือหยินมีสีหน้ายุ่งเหยิงซูเฉี่ยนเฉี่ยนตอบอย่างไม่สบอารมณ์ “เขาก็คือเขา ฉันก็คือฉัน!”“ไม่กี่วันก่อน คุณปู่ได้ตัดความสัมพันธ์พ่อลูกกับเขาแล้ว และไล่เขาออกจากบ้านไปเรียบร้อยแล้ว”“ดังนั้นถ้าพูดให้ถูกคือ ฉันกับเขาก็ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันอีกแล้ว!”หลิ่วซือหยินยกนิ้วโป้งแล้วพูดด้วยความจริงใจว่า “ตัดขาดได้ยอดเยี่ยม!”มีพ่อที่แปลกประหลาดแบบนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถือว่าโชคร้ายมากซูเทียนคั่วสั่งว่า “จับเขาโยนออกไป!”“อาวุโสจะทำแบบนี้จริงหรือ?” ในใจพนักงานหลายคนเริ่มลังเลสุดท้ายชายชราก็ใจอ่อน พูดว่า “โทรหาโรงพยาบาล ให้พวกเขามารับตัวไป”“เข้าใจแล้วครับ!”พวกเขาหลายคนช่วยกันหามซูหมิงอวี่ออกไปคนละไม
“พริบตาเดียว ทุกคนก็รู้หมดว่าเราวางแผนใส่ร้าย ก็เลยทำให้ไม่สามารถจัดงานต่อไปได้แล้ว”หม่าเฉียนคุนเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร “แกหมายความว่าไง? โทษฉันอย่างนั้นเหรอ?”“ถ้าไม่ใช่เพราะแกดูถูกศัตรูจนพังแผนแรก ฉันจะต้องจำใจเริ่มใช้แผนสองเหรอ?”“การทำภารกิจแบบเร่งด่วน ย่อมเกิดความผิดพลาดได้เป็นเรื่องปกติ!”เย่ชิงหยุนเบิกตากว้าง ในใจคิดว่าเมื่อกี้ท่านไม่ได้พูดแบบนี้เลย!ท่าทางมั่นใจเต็มเปี่ยม ราวกับว่าชัยชนะอยู่ในกำมือ จนถึงตอนนี้เย่ชิงหยุนก็ยังจำได้ชัดเจน“ดังนั้น ความผิดทั้งหมดเป็นของแกนั่นแหละ!”หม่าเฉียนคุนพูดอย่างไม่มีเหตุผล “ฉันยังยืนยันคำเดิม ใครทำให้ฉันต้องขาดทุน ฉันจะเอาชีวิตมันซะ!”เย่ชิงหยุนร้อนใจ “เถ้าแก่หม่า พูดแบบนี้ไม่ได้นะครับ?”“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว พวกเราทุกคนล้วนมีส่วนเกี่ยวข้อง ทุกคนต้องรับความเสี่ยงร่วมกัน นี่คือข้อกำหนดขั้นพื้นฐานในการทำธุรกิจ”หม่าเฉียนคุนถลึงตา “เย่ชิงหยุน แกคิดจะมาสอนฉันว่าควรทำตัวยังไงเหรอ?”เย่ชิงหยุนใจหายวาบ กลัวจนเหงื่อแตก รีบพูด “ไม่กล้าหรอก ผมแค่พูดตามเหตุผล...”“เพี้ยะ!”หม่าเฉียนคุนตบเย่ชิงหยุนจนล้มลงไปกับพื้นเย่ช
“จริงแท้แน่นอนเลย!”ซูหมิงหยาขมวดคิ้วตาโต พูดอย่างมั่นใจว่า “เย่ชิงหยุนและหม่าเฉียนคุนร่วมมือกัน มีข่าวว่าทั้งคู่วางแผนเจ้าเล่ห์ เพื่อจะล้มตระกูลซู”“แต่แผนกลับถูกเปิดโปง สุดท้ายก็ล้มเหลว แถมทั้งสองคนยังต้องหลบออกจากที่เกิดเหตุอย่างหลบๆ ซ่อนๆ เสียหน้าหมดแล้ว!”เมื่อพูดถึงจุดนี้ ซูหมิงหยาก็ทำหน้าอิจฉา กัดฟันพูดว่า “ยาตัวใหม่ที่ตระกูลซูเปิดตัว รู้ไหมว่าขายราคาเท่าไหร่?”“หนึ่งล้านห้าแสนบาทต่อเม็ด!”ถังเจียเจียตกใจแทบช็อค กำลังจะพูดว่า “พวกเขาบ้าหรือเปล่า!”แพงขนาดนี้ ถ้ามีคนซื้อก็แปลกแล้ว!แต่ซูหมิงหยาก็พูดขึ้นมาก่อนว่า “พวกเขาขายดีมากเลย!”“คนหลายร้อยต่อแถวเพื่อซื้อ แถมยังขายแบบจำกัดจำนวนอีก ว่ากันว่าแค่ไม่นานก็ขายได้ห้าร้อยล้านบาทแล้ว”ถังเจียเจียเบิกตากว้าง “คนพวกนี้มีเงินแต่ไม่มีที่ใช้หรือไง? ถึงรีบไปเป็นคนโง่ให้โดนหลอกแบบนั้น!”“ไม่ใช่! พวกเขายังคิดว่าตัวเองซื้อน้อยไปด้วยซ้ำนะ” ซูหมิงหยาพูดด้วยความอิจฉายอดขายห้าร้อยล้านบาทเชียวนะ!ถังเจียเจียขมวดคิ้ว พูดว่า “ยาอะไรกันที่คนแห่ซื้อกันขนาดนี้?”เห็นว่าชื่อยาแก้บาดเจ็บ ได้ข่าวว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็อยู่ที่นั่นด้วย เธอต้องรู้แน
ดังนั้น เธอจึงมั่นใจในตัวเองอย่างมากก็แค่สิทธิ์การจัดจำหน่ายเล็กๆ ถ้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนกล้าไม่ให้ จะจัดการเธอแน่ณ โรงแรมฮิลตันนี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว แต่ความร้อนแรงในงานเปิดตัวยังไม่ลดลงเลยแต่กลับยิ่งคึกคักขึ้นไปอีกพ่อค้าจากที่อื่นหลายคนกำลังทยอยมาที่นี่กันอย่างไม่ขาดสาย“ประธานหลิ่ว ผู้จัดการโรงแรมมาถามว่าต้องจัดเตรียมอาหารกลางวันหรือไม่? ถ้าต้องการ พวกเขาต้องรีบเตรียมของเพราะมีคนเยอะมากค่ะ” ผู้ช่วยหญิงเดินมาถามหลิ่วซือหยินตอบโดยไม่ต้องคิด “ไม่จำเป็น!”“เราไม่ได้คิดจะเลี้ยงอาหารพวกเขาอยู่แล้ว พวกที่โลเลไปมาแบบนี้ ต่อให้เลี้ยงข้าวก็ไม่สำนึกคุณหรอก”“เตรียมขนมของว่างเล็กๆ น้อยๆ พอให้หายหิวก็พอ ให้พนักงานของเรากินอาหารตรงเวลา”ผู้ช่วยพยักหน้า “เข้าใจแล้วค่ะ!”หลิ่วซือหยินมองไปทางห้องพัก และสุดท้ายก็ตัดสินใจก้าวขาเดินไปพร้อมรองเท้าส้นสูงยังไม่ทันเข้าไปในห้อง เธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะที่คล้ายระฆังเงินของซูเฉี่ยนเฉี่ยน“ทั้งสองคนคุยเรื่องอะไรกัน ทำไมถึงหัวเราะกันสนุกสนานขนาดนี้?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตอบ “ฉันกับศิษย์พี่กำลังคุยเรื่องที่ครั้งนี้ตระกูลเย่ขาดทุนย่อยยับค่ะ!”“เย่ชิงหยุนค
เมื่อถังเจียเจียได้ยินคำว่า “ค่าตอบแทน” สองคำนี้ ก็ถึงกับดีใจจนลืมตัวในฐานะลูกสาวของพ่อค้าร้านสมุนไพร เธอรู้ดีว่าในสายงานนี้ ค่าตอบแทนควรเป็นเท่าไรปกติจะอยู่ที่ประมาณ 5-10 เปอร์เซ็นต์ ขึ้นอยู่กับความต้องการและความหายากของยาสมุนไพรถังเจียเจียเคยเห็นมากับตา พ่อของเธอ ถังเทียนเหลียง เพียงแค่แนะนำธุรกิจให้คนหนึ่ง ก็ได้รับค่าตอบแทนถึง แปดสิบล้านบาท!ตอนที่อีกฝ่ายจ่ายเงิน ไม่เพียงไม่มีท่าทีเสียดายเงิน ยังขอบคุณถังเทียนเหลียงอย่างมากอีกด้วยและยังพูดไม่หยุดว่า ต่อไปถ้ามีสมุนไพรดีๆ แบบนี้อีก ให้คิดถึงเขาเป็นอันดับแรกส่วนราคาของยาแก้บาดเจ็บ หนึ่งเม็ดสูงถึงหนึ่งล้านห้าแสนบาท!ที่สำคัญที่สุดคือยาแก้บาดเจ็บนับว่าเป็นสินค้าที่มีความต้องการตลาดสูงอย่างแน่นอนตั้งแต่เปิดขายจนถึงตอนนี้ เพิ่งขายไปแค่ไม่กี่ร้อยเม็ดเท่านั้นคนที่รู้ข่าวตามมาทีหลัง ไม่เพียงไม่ได้รับส่วนลด 20 เปอร์เซ็น ยังถูกจำกัดให้ซื้อได้แค่คนละเม็ดนี่คือการตลาดแบบขาดแคลนอย่างแท้จริง!แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะสรรพคุณของยาแก้บาดเจ็บมันดีเลิศออกนอกหน้าแบบนั้นความนิยมชมชอบในตัวยานี้ สังเกตดูได้จากบรรยากาศที่คึกคักในงานนี่ก็ใ