บทที่ 829

ชายวัยกลางคนหัวเราะเยาะและพูดว่า “ทุกคนเห็นแล้วใช่ไหม พวกเขากำลังปัดความรับผิดชอบ พ่อค้าที่ไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ไม่มีค่าให้เชื่อถือเลย”

“ยาหนึ่งเม็ดกล้าขายตั้งหนึ่งล้านห้าแสนบาท แถมยังแกล้งทำเป็นลดราคาให้อีก 20 เปอร์เซ็น ทำไมไม่ไปปล้นแทนเลยล่ะ?”

“ถ้ามันรักษาโรคได้จริงก็คงไม่มีปัญหา แต่ตอนนี้กลับเป็นยาพิษทำให้คนตาย แล้วไม่กล้ารับผิดชอบ เห็นได้ชัดว่ามาเพื่อหลอกเงิน”

คนเราก็แบบนี้ เวลาที่เชื่อคุณ แพงแค่ไหนก็ไม่ว่า

แต่ถ้ามีความสงสัยเกิดขึ้นมา ต่อให้คุณไม่คิดเงิน แจกฟรี เขาก็ยังคิดว่าเสียเปรียบ!

“คนผู้นี้ไม่ได้กินยาแก้บาดเจ็บ” ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยเสียงเย็นชา

ชายวัยกลางคนร้อนตัวทันที “พูดเหลวไหล!”

“ผมเห็นกับตาตอนที่พ่อกินยาเข้าไป ตอนนั้นก็มีหลายคนอยู่รอบข้าง ทุกคนสามารถเป็นพยานได้!”

ทันใดนั้นก็มีคนพูดขึ้นว่า “ใช่ ผมเห็นคุณลุงกินยาเข้าไป”

“ฉันก็เห็นเหมือนกัน!”

ชายวัยกลางคนยืดหลังตรงทันที “ทุกคนดูสิ พวกเขาเริ่มต้นด้วยการปัดความรับผิดชอบ พอเห็นว่าโกหกไม่สำเร็จ ก็มาโกหกอีกว่าพ่อผมไม่ได้กินยา”

“พวกคุณนี่ช่างหน้าไม่อายจริงๆ!”

ลั่วอู๋ฉางเดินลงมาจากเวทีและพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “กินหรือไม่