All Chapters of I’m Yours [ Book 3- The Princess of Hilton’s family]: Chapter 151 - Chapter 160

Matuling pinatakbo ni Xavien ang sasakyan habang sa tabi nito ay tahimik lang na nakamasid sa labas ng bintana ang dalagang si Miles. Halata sa mukha nito na masama pa rin ang loob niya dahil sa ginawa ni Xavien. Maya-maya ay lumalim ang gatla sa noo ni Miles ng napansin niya na iba na ang daang tinutumbok ng kanilang sasakyan. “Where are we going?” Nagtataka na tanong ni Miles ngunit wala siyang natanggap na anumang sagot mula sa binata. Basta patuloy lang ito sa matuling pagmamaneho. “Xavien, saan mo ako dadalhin? Answer me!” Matigas na tanong ni Miles na ang tinig nito ay kababakasan mo ng pangamba. Nagsimula na siyang magpanik dahil sa kakaibang ikinikilos ng binata. “Stop the car, now!” Matigas niyang utos ngunit parang wala itong narinig habang diretsong nakatingin sa unahan ng kotse. “Kapag hindi mo itinigil ang sasakyan ay tatalon ako!” Banta niya dito ngunit nagkibit balikat lang ito na lalong ikinainis ng dalaga. Kumilos ang kamay ni Xavien, habang nagmamaneho ang isa

Naalimpungatan ako ng malanghap ko ang mabangong aroma ng matapang na kape. Pikit mata na kinapa ko ang kabilang bahagi ng kama. Mukhang maagang nagising si Miles and I’m sure nagluluto na ito sa kusina. Hindi talaga ako kumuha ng kahit isang katulong, maging ang mga bodyguard ko ay pinaalis ko rin. Kaming dalawa lang ni Miles ang nandito sa Isla, para malaya naming magawa ang lahat ng gusto naming gawin, oh, should I say, lahat ng gusto kong gawin? Isang pilyong ngiti ang lumitaw sa mga labi ko at masiglang bumangon dahil ngayong araw ay sisimulan kong binyagan ang bawat parte ng islang ito. Kaagad na pumasok sa loob ng banyo para ayusin ang aking sarili. Suot ang white t-shirt at boxer shorts na lumabas ng silid. Ngunit, pagdating ko sa dining room ay tanging ang nakahandang pagkain sa lamesa ang nadatnan ko. Kunot noo na nilibot ko ang buong kabahayan subalit hindi ko nakita si Miles. Lumabas na ako ng bahay. Marahil ay nasa paligid lang ito. Pagdating sa labas ay napatda ako s

Ilang minuto na nakatitig si Xavien sa naka saradong pinto ng silid, habang mahigpit na nakakuyom ang kanyang mga kamay. Batid niya na naging totoo lang ang dalaga sa kung ano ang nararamdaman nito. Ngunit, hindi pa rin maiwasan na masaktan siya sa mga salitang binitiwan nito. Pakiramdam niya ay tila nagkapira-piraso ang kanyang puso at halos hindi na niya kayanin ang bigat ng kanyang dibdib. Bagsak ang mga balikat na tumungo siya sa kabilang kwarto para maligo at upang makapag bihis. Pagkatapos ay tahimik niyang nilisan ang Isla. Halos mag-i-isang linggo na silang namamalagi sa isla pero hanggang ngayon ay bigo pa rin siya na mabuksan ang puso nito para sa kanya. Makalipas ang ilang oras ay nasa tapat na siya ng kanilang Mansion. Mula sa salas ay nagulat si Summer at ang ina nito na si Mrs. Hilton, dahil sa biglaang pagdating ni Xavien. Sabay pa na kumunot ang kanilang mga noo ng hindi man lang sila pinansin ng kapapasok lang na si Xavien. Dumiretso kaagad ito sa counter ng kani

“S-Sweetie...” hindi maiwasan ni Storm na humanga sa mala anghel na mukha ng kanyang si Mio nang sumalubong sa kanya ang namumungay nitong mga mata. Ganito ang sistema nila araw-araw na parang akala mo ay hindi nag-away. Dahil pagkatapos siyang palayasin nito kanina ngayon naman ay naglalambing ito na akala mo ay isang taon na hindi sila nagkita. “Hm?” Malambing na sagot ni Misaki habang patuloy na hinahaplos niya ang mabatong katawan ng kanyang asawa. Hindi na nakapagpigil si Storm at kaagad na sinibasib ng halik ang mga labi ng kanyang asawa. Mapusok na tinugôn ni Misaki ang mga halik nito habang ang malambot niyang palad ay dumausdus pababa. Napasinghap si Storm ng tuluyang pumasok ang palad ng asawa sa loob ng kanyang pantalon. “Hmmmm...” impit niyang ungol ng hawakan ng mainit nitong palad ang kahabaan ng kanyang k*****a. “F**k...” daing ni Storm ng masuyong haplusin si Misaki ang naninigas niyang sandata sabay sapo sa kanyang i***g, “I miss you...” naglalambing na bulong ni

“Blag!” Isang malakas na lagabong ang pumukaw sa aking atensyon kaya natigil ako sa aking ginagawa mula sa hood ng sasakyan. Umalis ako sa aking pwesto at umikot sa gilid nito upang makita ko ang gate kung saan nanggaling ang ingay. Maging ang aking kapatid at si Harold ay napalabas ng opisina kasama ang ng ilang empleyado ko. Naging seryoso ang ekspresyon ng aking mukha ng makilala ko ang tatlong lalaki na naka engkwentro ko noon. Ngunit, sa pagkakataong ito ay marami na sila. Sa tingin ko ay nasa sampung katao, at ang ilan pa sa kanila ay hindi pa lumalabas ng kotse. “Maurine, kailangan mong sumama sa amin dahil ipinapasundo ka na ni Boss.” Ani ng isang mayabang na lalaki at bahagya pang hinawi ang suot nitong polo. Batid ko na sinadya nitong gawin iyon upang ipakita sa amin ang baril na nakasuksôk sa tagiliran ng baywang nito. Nilingon ko ang aking kapatid at kita ko kung paanong namutla ang mukha nito. Halatang takot ito sa mga armadong lalaki. “Hindi n’yo pwedeng isama ang as