“S-Sweetie...” hindi maiwasan ni Storm na humanga sa mala anghel na mukha ng kanyang si Mio nang sumalubong sa kanya ang namumungay nitong mga mata. Ganito ang sistema nila araw-araw na parang akala mo ay hindi nag-away. Dahil pagkatapos siyang palayasin nito kanina ngayon naman ay naglalambing ito na akala mo ay isang taon na hindi sila nagkita. “Hm?” Malambing na sagot ni Misaki habang patuloy na hinahaplos niya ang mabatong katawan ng kanyang asawa. Hindi na nakapagpigil si Storm at kaagad na sinibasib ng halik ang mga labi ng kanyang asawa. Mapusok na tinugôn ni Misaki ang mga halik nito habang ang malambot niyang palad ay dumausdus pababa. Napasinghap si Storm ng tuluyang pumasok ang palad ng asawa sa loob ng kanyang pantalon. “Hmmmm...” impit niyang ungol ng hawakan ng mainit nitong palad ang kahabaan ng kanyang k*****a. “F**k...” daing ni Storm ng masuyong haplusin si Misaki ang naninigas niyang sandata sabay sapo sa kanyang i***g, “I miss you...” naglalambing na bulong ni
“Anong niluluto mo?” Napaigtad ako dahil sa biglang pagsulpot ni Xavien mula sa aking likuran. Pumulupot ang mga braso nito sa maliit kong baywang saka ibinaon ang mukha nito sa pagitan ng aking leeg. Mariin kong nakagat ang ibabang labi ko dahil sa matinding kiliti, humigpǐt din ang pagkakahawâk ko sa sandok. “A-adobo…” halos mautal ako sa pagsasalita at hindi ko alam kung paanong kikilos sa harapan nito dahil naiilang ako sa matigas na bagay na siyang tumutusok sa bandang puwitan ko. “Mabango…” ani nito na batid kong hindi ang niluto ko ang tinutukoy nito dahil walang tigil ito sa kakasinghot sa aking leeg. “X-Xav… stop it…”. Nahihirapan kong saad, “do you really want me to stop?” Malambing niyang tanong sa tapat ng tainga habang ang pangahas nitong kamay ay gumapang na sa loob ng suot kong short. Sinapo ng kanyang mainit na palad ang pagitan ng aking mga hita kaya biglang nagulo ang buong sistema ko. Dumiin ng husto ang pagkakabaon ng mga ngipin ko sa aking ibabang labi dahil
“Blag!” Isang malakas na lagabong ang pumukaw sa aking atensyon kaya natigil ako sa aking ginagawa mula sa hood ng sasakyan. Umalis ako sa aking pwesto at umikot sa gilid nito upang makita ko ang gate kung saan nanggaling ang ingay. Maging ang aking kapatid at si Harold ay napalabas ng opisina kasama ang ng ilang empleyado ko. Naging seryoso ang ekspresyon ng aking mukha ng makilala ko ang tatlong lalaki na naka engkwentro ko noon. Ngunit, sa pagkakataong ito ay marami na sila. Sa tingin ko ay nasa sampung katao, at ang ilan pa sa kanila ay hindi pa lumalabas ng kotse. “Maurine, kailangan mong sumama sa amin dahil ipinapasundo ka na ni Boss.” Ani ng isang mayabang na lalaki at bahagya pang hinawi ang suot nitong polo. Batid ko na sinadya nitong gawin iyon upang ipakita sa amin ang baril na nakasuksôk sa tagiliran ng baywang nito. Nilingon ko ang aking kapatid at kita ko kung paanong namutla ang mukha nito. Halatang takot ito sa mga armadong lalaki. “Hindi n’yo pwedeng isama ang as
Tahimik akong nakasunod sa mga lalaking naglalakad sa unahan ko habang pasimple kong pinag-a-aralan ang buong gusali na pinagdalhan sa akin ng mga lalaking ito. Mula sa nakaawang na pintuan ng isang silid na aming nadaanan ay nakita ko ang isang babae na halos hubo’t-hubad habang kinukunan ito ng larawan sa iba’t-ibang anggulo. Halos ang lahat ng silid na aking madaanan ay puro may mga kababalaghan na ginagawa kaya nagpupuyos ng husto ang kalooban ko dahil sa labis na sama ng loob. Paanong nasadlak ang kapatid ko sa nakakasukang lugar na ito? Dahil maliwanag pa sa sikat ng araw ang lantarang pagbebenta ng laman para lang sa isang video na pinagkakakitaan ng kumpanyang ito. Mahigpit kong naikuyom ang aking mga kamay at pakiramdam ko ay para na akong isang bomba na anumang oras ay maaaring sumabog. Sumasagi pa lang sa isip ko na ginagawa ng kapatid ko ang ginagawa ng mga babaeng ito ay parang gusto ko ng magwala o maglupasay sa sahig habang pumapalahaw ng iyak. “I said I don’t like
“Hindi ko na alam kung gaano na katagal akong nakatayo sa gitna ng opisina ni Mr. Felix. Habang ang babaeng tinulungan ko ay tahimik na nakatayo sa tabi ko. Matiim akong nakatitig sa mga mata ng isang maedad na lalaki na kung makatingin ay wari moy inaarok nito ang buong pagkatao ko. Ngunit, hindi ako nagpasindak sa kanya bagkus ay nakipagtagisan ako sa nang-uuri nitong mga tingin. “Hm, so, ikaw pala ang kapatid ni Maurine? You know I like you, since ayaw mo namang ibalik sa akin si Maurine ay bakit hindi na lang ikaw ang pumalit sa kanya?” Nakangisi nitong tanong bago maingat na pinasadahan ng tingin ang aking kabuuan. Nahuli ko pa na napalunok ito ng mapadako ang kanyang mga mata sa may kalakihan kong dibdib. “Sure, why not, try me, who knows na baka tayo ang kumpatible sa isa’t-isa.” Nakangiti kong saad saka matamis na ngumiti dito. Kita ko kung paano na magningning ang kanyang mga mata ng marinig nito ang sinabi ko. “Woah! I love your style, ngayon pa lang ay nag-iinit na a
Miles Point of view “Nanlulumo na napaluhod ako sa sahig habang nakatitig ang luhaan kong mga mata sa mukha ng aking kapatid. Matinding pagkabigô ang nararamdaman ko ng mga oras na ito na wari mo ay pinagsakluban ng langit at lupa. Malungkot na tumitig ako sa magandang mukha ng aking kapatid, lumapit siya sa akin at lumuhod sa aking harapan, saka paulit-ulit na humingi ng tawad. Gusto ko siyang sampalin, sigawan at itakwil bilang kapatid nito, pero hindi ko magawa, dahil nakikita ko sa kanya ang mukha ng aming ina na tila nagmamakaawa. “Zephyr, bilang nakatatandang kapatid ay huwag mong pabayaan ang kapatid mo. Mahalin Mo siya ng tulad ng pagmamahal ko sa inyo.” Ito ang paulit-ulit na umuukilkil sa aking isipan sa tuwing nakikita ko ang mukha ni Maurine. Dahil si Maurine ay kawangis ng aming ina habang ako ay kawangis ng aming Ama. Isang desisyon ang nabuo mula sa aking isipan at iyon ay kailangang umalis ng bansa si Maurine. Natauhan ako ng yumakap siya sa akin habang patuloy na
“A-Ate…” naluluha na tawag sa akin ni Maurine, isang marahas na buntong hininga ang aking pinakawalan upang mabawasan ang bigat ng dibdib ko. Labag man sa kalooban ko ngunit wala akong magagawa kundi ang gawin ito. “Listen, Maurine, you’re still young, at kailangan mong magsimula muli ng panibagong buhay hindi para sa sarili mo kundi para sa magiging anak mo. Sa America ay nakasisigurado ako na magiging maayos ang buhay mo dun. Don’t worry, nag-usap na kami ni Tita Marga, siya na ang bahala sayo run. Basta pangako mo sa akin na babangon kang muli at ipagpapatuloy mo ang pag-aaral mo dun. I’m still supporting you kahit na anumang mangyari.” Madamdamin kong pahayag at hindi ko na napigilan ang pagpatak ng mga luha ko, dahil masakit para sa akin ang mawalay sa kapatid ko. Mahigpit na yumakap sa akin si Maurine habang umiiyak kaya masuyo kong hinagod ang likod nito. “Tama ang ate mo Maurine, hindi pa huli ang lahat, at may pagkakataon pa tayo na itama ang lahat. Magpakabait ka sana
“Nakatutok ang buong atensyon ko sa monitor ng computer habang ang mga daliri ko ay patuloy sa pagtipâ sa keyboard nito. Kasalukuyan ko kasing inaayos ang schedule ni Xavien dahil marami siyang appointment ngayong araw. Pinag-aaralan ko rin ang mga kontrata na kailangan niyang pirmahan, at mas inuuna ko ang mahahalagang kliyente na bilyon ang halaga na pinapasok sa kumpanya ng mga Hilton. Honestly, talagang nalulula ako sa mga numerong nakikita ko sa record ng bawat transactions ng kumpanya ni Xavien. Hindi ko alam kung paano nila naha-handle ang ganito kalaking kumpanya. Tama si daddy, marami pa akong dapat na matutunan, at ang pagiging sekretarya ni Xavien ay hindi biro. Masyadong mabusisǐ ang trabahong ito. Pagkatapos na magtipa ay dinampot ko ang isang folder na nasa tabi ng laptop ko. Sinuri kong mabuti ang bawat impormasyon upang masiguro ko na tama ang lahat ng detalye maging ang mga pangalan ng client. Nakahinga ako ng maluwag ng matapos na ako ang pagsasaayos ng mga sc
“My God, Maurine! Dalawa na ang anak mo pero ni isa sa mga ama nila ay hindi mo kilala!? Paano kang nabuntis ng hindi mo nalalaman!?” Mga katanungan na hindi alam kung paano sasagutin ng dalagang si Maurine. Walang siyang hinangad kundi ang makatapos ng pag-aaral at makatulong sa kanyang kapatid. Subalit hindi niya sukat akalain na mangyayari sa kanya ang mga nababasa lamang niya sa mga novela. One night stand, not once but twice, dahilan kung bakit sa murang edad ay naging dalagang ina si Maurine Kai Ramirez. Ang masaklap, wala siyang pagkakakilanlan sa mga lalaking nakabuntis sa kanya. Hanggang sa natuklasan niya na ang ama ng panganay niyang anak ay ang CEO na si Andrade Quiller Hilton ang kakambal ni Storm Hilton. Naiskandalo ang CEO ng Steel Quiller Corp. dahil sa biglang pagsulpot ng mag-ina, ngunit mariǐng itinanggi ng binata na hindi siya ang ama ng anak ni Maurine. But for the sake of his name ay kinuha niya ang mag-ina pero para gawing katulong ang dalaga sa sarili ni
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki. Pero, hindi ko na ito pinansin pa basta nag-concentrate lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang puting roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nito na maisuot ang roba sa katawan ko. “Excuse me, hindi ko type ang matandang ‘yun, nandito ako para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito na siya ring tumatayong assistant ko. “Kailangan ka ng manager mo sa opisina. Hinihint
“I-I can’t believe this, I’m a father now?” Nanlalaki ang mga mata habang nakapako ang mga mata nito sa aking tiyan. Nagulat pa ako ng bigla niya akong halikan sa labi at mas mahigpit pa sa nauna ang yakap na ginagawa niya sa akin ngayon. Umiiyak na gumanti ako ng yakap habang paulit-ulit na sinasabi ang katagang, “I’m sorry…” “Sssshh… it’s okay, I understand, kasalanan ko naman talaga ang lahat.” Ani nito habang patuloy na pinapatakān ng pinong halik ang buong mukha ko. Maya-maya ay lumuhod siya sa harapan ko at masuyong h******n ang aking tiyan. “Dad! Look, I’m a father now! May anak na ako.” Buong pagmamayabang na pahayag ni Xavien na parang akala moy bata na binigyan ng isang malaking regalo. Natawa ang mga tao sa aming paligid habang ang ina ni Xavien ay umiiyak dahil sa labis na kasiyahan para sa kanyang anak. “It’s triplets.” Pag-aanunsyo ko na siyang ikinasinghap ng lahat at tulad ni Xavien ay umawang din ang bibig ng mga tao sa aming paligid. “Oh my God! Thank you so mu
Mula sa isang malawak na hardin ng hotel ay tahimik na nagaganap ang isang kasalan. Tanging mahahalagang mga panauhin at miyembro ng pamilya nang mga ikakasal ang umattend para sa engrandeng kasalan na ‘to. “Habang isinasagawa ang seremonya ng kasal ay tahimik sa kabilang bahagi ang magkakapatid na Hilton. Ang atensyon ng lahat ay nasa unahan kaya walang nakapansin sa pagdating ko. “Ikaw Cristina, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang iyong asawa”- “Itigil ang kasal!” Matigas kong sigaw habang matalim na nakatitig sa mga taong ikinakasal. Parang iisang tao na lumingon ang lahat sa direksyon ko. Nanlaki ang kanilang mga mata ng makita ako, bakas ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha. Kahit hirap na hirap ako dahil sa laki ng aking tiyan ay pinilit ko pa ring makalakad ng maayos upang makalapit sa unahan. Isang nakamamatay na tingin ang ibinato ko sa groom na ngayon ay nakaawang ang bibig nito habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa malaki kong tiyan.
Miles Point of view “Lumitaw ang matamis na ngiti mula sa aking mga labi ng masilayan ko ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Ang paglubog ng araw, nandito ako ngayon sa may dalampasigan, nakaupo sa isang malaking tipak ng bato habang nag-aabang sa paglubog ng haring araw. Ramdam ko ang bawat halik ng alon sa aking mga paa at ibayong ginhawa ang hatid nito sa aking pakiramdam. Kasamang inililipad palayo ng malamig na simoy ng hangin ang lahat ng mga alalahanin ko sa buhay kaya kay gaan ng pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa tabing dagat. Sinundan ng aking tingin ang mataas na paglipad ng mga ibon. Minsan, iniisip ko na sana ay ibon na lang ako, malayang nakakalipad kahit saan nila naisin ng walang iniisip na anumang problema. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay ito na ang nakagawian ko, ang tumambay sa dalampasigan at mag-abang kung kailan lulubog ang haring araw. Sa tuwing ginagawa ko kasi ito ay na-nanariwa ang mga alaala nung mga panahon na kasama
“Oh, my god, Xavien!” “Shit! Stop it, Xavien!” Halos sabay na sigaw ni Mrs. Lexie Hilton at ng asawa nitong si Cedric Hilton. Maging ang kapatid niya na si Andrade ay labis na nagulat sa eksena na kanilang nadatnan sa loob ng opisina ni Xavien. Mabilis na lumapit ang tatlo. Mula sa likuran ay mahigpit na niyakap ni Andrade si Xavien saka pwersahan na hinila ito palayo. Habang ang ama nilang Cedric ay mahigpit na kinapitan ang braso ng anak at pilit na tinanggal ang kamay nito sa leeg ng babae. Nahirapan pa sila bago tuluyang nailayo si Xavien mula sa babae, nanghihina na bumagsak ang babae sa sahig habang naghahabol-hininga. Masuyo namang hinagod ng kanilang ina ang likod ng babae at matinding takot ang makikita sa mukha ni Mrs. Hilton dahil sa labis na pag-aalala. “What’s wrong with you!?” Nakapamewang na bulyaw ni Cedric sa kanyang anak na tila wala sa katinuan. Nasasaktan siya sa itsura ng kanyang anak dahil napakalayo na nito sa dating makulit at masayahing si Xavien. “Let
“Ahhhh! “Crash!” Halos maglupasay ako sa sahig habang humahagulgol ng iyak. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong nagwawala dito sa loob ng condo ko. Wala ng natira ni isang matinong gamit, lahat wasak! Kung gaano kagulo at kadilim ang aking condo ay ganun din ang buhay ko! For me, my life is useless! Everything that I have is nothing, because Miles is my everything to me. “Ahhhh! Ahhhh…” halos mamaos na ako dahil sa walang humpay na kakasigaw, na kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko. Gusto kong isigaw ang sakit. I don’t care kahit nag mukha na akong bakla sa harap ng pamilya ko! I don’t even care kahit mawalan na ako ng dignidad dahil sa pagkaka-lugmok mula sa matinding sakit. B-because I love her! I love her so much… Six months have passed since Miles suddenly disappeared. Walang sinuman ang nakakaalam sa kinaroroonan nito even her family. Nagising na lang sila kinaumagahan na wala na si Miles sa sarili nitong silid, maging ang mga importanteng gamit ng dalaga.
“Paglabas ko sa elevator ay tumambad sa akin ang isang magulong eksena. Ang secretary ni Xavien habang nakikiusap sa dalawang babae na tumigil na sa pag-aaway. Sinisikap na paalisin ng secretary ang dalawang babae ngunit nahirapan siyang gawin ito dahil nag-aaway na ang mga ito. “What happened here?” Seryoso kong tanong kaya napunta sa akin ang atensyon ng nilang lahat. Napansin ko na natigilan ang secretary ni Xavien, ang ekspresyon ng mukha nito ay wari moy nakakita ng multo. “M-Ma’am?” Ani nito na hindi ko pinapansin dahil ang mga mata ko ay nakapako sa dalawang babae na natigil sa pagpapalitan ng maaanghang na salita. Maganda naman ang mga ito kaso sa kapal ng make up nila, para sa akin nagmukha tuloy silang payaso. Halos makita na rin ang kanilang mga singit dahil sa masyadong liberated nilang pananamit. Sabay pa na lumingon sa akin ang dalawang babae, ngunit sa talim ng tingin ng mga ito ay kulang na lang bumulagta ako sa sahig. “Huh? Don’t tell me, isa ka rin sa mga na
Xavien Point of view “Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na sumiksik sa akin ang mainit na katawan ni Miles. Isang matamis na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko ng sa pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sa aking paningin ang maganda at maamong mukha ng aking nobya. Isa ito sa mga gusto kong maranasan tuwing gigising sa umaga. Buong pagsuyo na niyakap ko siya ng mahigpit habang mariin na nakalapat ang aking mga labi sa ulo nito. “I love you...” ito ang paulit-ulit na sinisigaw ng puso ko. Habang nilalasap ang sarap sa pakiramdam ng pagkakalapat ng aming mga hubad na katawan. “Xav, I think tanghali na, marami ka pang appointment ngayong araw na ito at hindi mo pwedeng ikansela ang mga ‘yun.” Ani nito sa inaantok na boses. She’s right at kahit labag sa kalooban ko napilitan na rin akong bumangon. Nagtaka ako ng hindi siya kumilos at nanatili lang ito sa kanyang posisyon. “Sweetheart, are you okay?” Nag-aalala kong tanong, bago sinalat ang noo nito. Nakahinga ako ng maluwag ng