Chapter 162

Miles Point of view

“Nanlulumo na napaluhod ako sa sahig habang nakatitig ang luhaan kong mga mata sa mukha ng aking kapatid.

Matinding pagkabigô ang nararamdaman ko ng mga oras na ito na wari mo ay pinagsakluban ng langit at lupa. Malungkot na tumitig ako sa magandang mukha ng aking kapatid, lumapit siya sa akin at lumuhod sa aking harapan, saka paulit-ulit na humingi ng tawad.

Gusto ko siyang sampalin, sigawan at itakwil bilang kapatid nito, pero hindi ko magawa, dahil nakikita ko sa kanya ang mukha ng aming ina na tila nagmamakaawa. “Zephyr, bilang nakatatandang kapatid ay huwag mong pabayaan ang kapatid mo. Mahalin Mo siya ng tulad ng pagmamahal ko sa inyo.” Ito ang paulit-ulit na umuukilkil sa aking isipan sa tuwing nakikita ko ang mukha ni Maurine. Dahil si Maurine ay kawangis ng aming ina habang ako ay kawangis ng aming Ama.

Isang desisyon ang nabuo mula sa aking isipan at iyon ay kailangang umalis ng bansa si Maurine. Natauhan ako ng yumakap siya sa akin habang patuloy na