Lahat ng Kabanata ng Forbidden Romance with my Billionaire Stepbrother: Kabanata 51 - Kabanata 60

Pag-uwi sa bahay ay patuloy kong inisip iyon. Pinagkumpara ko ang feelings ko sa tuwing kasama ko si Chaeus at si Jared. Sobrang laki ng pagkakaiba noon at alam ko naman kung bakit. Ginagawa ko lang tanga ang sarili. Pinipilit. Tapos magtataka. Nasa harapan ko na ang dahilan nito, malakas ng isinasampal sa akin iyon. Isang malaking katangahan lang ang pumayag ako at patuloy na gawin ito. “Tell me now, Hilary how's your first date with Jared?”Si Josefa iyon na tumawag na, dahil hindi na makapaghintay na tsumika ako sa group chat ng aming tropa. Siya na ang nagkusang maunang makaalam kung ano sa tingin ko. “Ayos lang naman, Josefa.”“May sparks ka bang naramdaman?”Marahang umiling lang ako. Hindi na nag-abalang mag-explain pa dito. “Mukhang hindi ka naman masaya. Sabagay, kung hindi mo naman kasi gusto. Don't worry Girl, baka naman ma-develop ka rin sa kanya, later on.”Pinanghawakan ko ang mga sinabing iyon ni Josefa. Nakailang beses na date pa kami ng pinsan niyang si Jared. Umab

Lumapad na ang ngiti niya sa labi nang magsimula akong maglakad palapit sa kanya. Na-miss ko siya. Hindi ko iyon maitatanggi. Kung wala nga lang kami sa labas, baka nayakap ko na siya upang mapawi lang iyon. Ngunit dahil nasa public place kami at may issue pa akong kailangang resolbahin kaya kailangang magpigil. Ang dami ‘ring mata sa paligid. “Long time no see, Hilary. Kumusta ka na?” Shit! Kahit ang boses niya namiss ko. Ilang hakbang na lang at tuluyan na akong nakalapit sa kanya ng huminto ako. Hindi alam ang mararamdaman kung nalulungkot ba ako o ano. Basta ang gumugulo sa utak ko nang mga sandaling iyon ay kung kakaripas ba ako ng takbo pabalik sa loob ng campus o magpapatuloy na lumapit.“H-Hi...” parang ayaw halos lumabas ng boses ko sa nanuyong lalamunan. Agad napawi ang mga ngiti niya ng mabaling ang tingin sa kung anong hawak ko. Noong una ay hindi ko pa agad makuha at maipaliwanag ang pagdilim ng kanyang mga mata. Nang ma-realize kong dahil iyon sa bouquet ay awtomati

Pinagmasdan ko ang paa naming dalawa na dumuduyan habang nakalawit sa hood ng sasakyan. Nakatukod na ang dalawa naming braso sa magkabilang tagiliran. Ilang beses kong tinanong ang sarili kung kaya ko bang gawin ito? Kung kaya kong panindigan ang desisyon? At kung ano ang sagot ko noong una ay iyon pa rin ang sagot ko ngayon. Kakayanin ko. Kakayanin naming dalawa ni Chaeus nang magkasama. Binalot pa kami ng katahimikan. Ang tanging maririnig ay ang ingay lang sa paligid na nililikha ng kalikasan. Sigawan ng mga batang walang sawa sa pagtatampisaw sa dalampasigan. Nagpapahabol sa hampas ng alon. “How about you Chaeus? Anong kwento ng biglaang pag-alis mo?” basag ko sa katahimikan ng hindi siya nililingon, nang makitang hindi niya rin ako tiningnan ay nilingon ko siya. “Totoo bang naaksidente siya?”Hindi man banggitin ang pangalan ni Lailani ay paniguradong alam niya na kung sino ang tinutukoy ko. Umiling lang ito na sobrang ipinagtaka ko.“What do you mean?” Nilingon niya na ako n

Bago matapos ang araw na iyon ay hindi inaasahan ng lahat ang biglang pagdating ni Lailani. Feeling main character ang babaeta sa event ng dahil sa ginawa niyang pagpasok. Salamat na lang at wala na si Daddy at Azalea dahil sigurado akong mas mauungkat ang nakaraan ng dalawa. Hindi ko sure kung alam ni Daddy na wala na sila, pero si Azalea ay sure ako na alam niya. Nauna na silang umalis kanina dahil sa lakad na kailangan nila umanong puntahan. “Am I late? I guess, I'm not.”Abot-tainga ang ngiti nitong inilibot ang mga mata sa kabuohan ng resto. Hindi na ganun karami ang naiwang bisita ni Chaeus. Nakaalis na ang karamihan sa venue kanina pa lang. Ang mga natira na lang ay iyong mga kaibigan ni Chaeus at dating kaklase. Iyong mga investors ay wala na rin. Maaga silang nagpaalam. Ganundin ang mga friends ko na may sariling mga lakad pa raw. Nasa gilid lang ako nakaupo. Tahimik na hinihintay silang matapos na uminom para makauwi.“Oh? Bakit ganyan ang reaction niyo? Mukhang nakakita na

Sa pagsisimula ng panibagong taon namin sa pag-aaral ay hindi nagbago ang trato sa akin ni Josefa. Naging hangin pa rin ako. Dinadaanan at hindi niya nakikita. Masakit iyon dahil expected ko na napatawad na niya ako after ng bakasyon, pero hindi. “Josefa, let's talk—”Iwinaglit niya ang kamay kong inihawak sa kanya. Galit akong hinarap. Nanlilisik ang mga mata. “Anong kailangan nating pag-usapan? Wala. Our friendship is over, Hilary.”“Josefa?”“What?”“Ang unfair mo! Kasalanan ko ba na hindi ko magustuhan ang pinsan mo? Bakit ginaganyan mo ako? Hindi ba at ikaw naman ang nag-suggest nito sa akin di ba? Pinagbigyan lang kita. Sinikap ko naman eh. Ang siste hindi ko mapilit ang aking sarili!”Kailangan ko ng ilabas ang lahat. Ilang buwan ko na rin kinimkim iyon kaya kailangan niya ‘ring malaman. “Dahil lang doon itatapon mo ang relasyon natin bilang magkaibigan?” puno na ng pait ang boses ko. Naiiyak na ako. Kaunting tulak pa at babaha na ang luha ko. Wala akong pakialam sa mga nak