All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 1071 - Chapter 1080

“หลิน...หลินเฟิง?!”ซือหม่าเซิงจำได้ทันทีถึงคำเตือนเป็นพิเศษ ที่ซือหม่าเผิงหัวเคยสั่งเขาในระหว่างการประชุมออนไลน์กับตระกูลหลักซือหม่าก่อนหน้านี้“นี่คือชายหนุ่มที่ชื่อหลินเฟิง ซึ่งเมืองเจิ้งเต๋อที่นายอยู่ ก็ไม่ไกลจากเจียงโจวเลย ดังนั้นฉันกังวลว่านายอาจจะไปยั่วยุเขาได้”“จดจำไว้!”“ตระกูลซือหม่าของเราไม่อยากไปยั่วยุคน ๆ นี้ในตอนนี้! หากนายไปยั่วยุเขา ก็เตรียมรับโทษของตระกูลได้เลย!”ซือหม่าเซิงสั่นไปทั้งตัว ในที่สุดเขาก็หลุดออกจากความทรงจำและเปรียบเทียบหลินเฟิงกับรูปถ่ายที่เขาจำได้อย่างระมัดระวังใช่แล้ว เป็นเขาจริง ๆ!ในขณะนี้ เหงื่อเย็น ๆ ไหลซึมออกมาจากหลังของซือหม่าเซิงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่า ทำไมซือหม่าเผิงฮวาจึงให้ความสนใจหลินเฟิงเป็นพิเศษ แต่สิ่งเดียวที่เขารู้ก็คือ ถ้าเขาไปยั่วยุหลินเฟิง เขาจะละเมิดกฏตระกูลซือหม่าอย่างแน่นอน!เมื่อถึงเวลานั้น ชะตากรรมของเขา…..เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซือหม่าเซิงก็ตัวสั่นเทาทันทีทันใดนั้น เขาเห็นกัวไฉอยู่ข้าง ๆ พร้อมด้วยรอยยิ้มเยาะบนใบหน้า แถมกำลังยั่วยุหลินเฟิงอยู่อีก“แกพิเศษอะไร!”เลือดลมของซือหม่าเซิงพุ่งพล่าน กัวไฉโยนขี้ก้อนใหญ่มาให

การบุกเข้าไปในตระกูลซือหม่าและบังคับให้พวกเขาขอโทษ?เรื่องราวแบบนี้ถูกเล่าให้เด็ก ๆ ฟัง พวกเขาก็ยังไม่เชื่อ“เราจะได้เห็นดีกัน!”กัวไฉยิ้มอย่างเย็นชาแต่หลินเฟิงกลับเยาะเย้ย คิดว่ากัวไฉต้องการรนหาที่ตาย ไม่สามารถหยุดเขาได้และไม่ใช่หน้าที่ที่จะต้องหยุดเขาด้วยหลังจากนั้นไม่นาน ซือหม่าเซิงก็กลับมาเขากลับมาที่เก้าอี้สำนักงานด้วยท่าทางที่เคารพมากขึ้น พร้อมกับถือกาน้ำชาไว้ในมือก่อนที่เขาจะรินชา กัวไฉคลานไปตรงโต๊ะของเขาและชี้ไปที่หลินเฟิงและฟ้องว่า“พี่เซิง เด็ก….เด็กคนนี้เพิ่งดูหมิ่นตระกูซือหม่า?”“คุณไม่สามารถปล่อยเขาไปง่าย ๆ!”“โอ้?”พี่เซิงกรอกตามองและพูดอย่างใจเย็น“เขาดูหมิ่นตระกูลซือหม่ายังไง?”“เขาบอกว่า”หลังจากกลืนน้ำลาย กัวไฉก็เยาะเย้ยและพูด“เขาแค่อ้างว่ามีความแค้นกับตระกูลซือหม่า เขาบอกว่าเขาบุกเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลซือหม่าในเมืองหลวง ทำร้ายนายน้อยของพวกเขา และบังคับให้ทั้งตระกูลขอโทษเขา!”“ถุ้ย!”กัวไฉแสร้งทำเป็นโกรธและพูดเสริม“ดูเด็กคนนี้สิ แล้วดูว่าตัวเองมีคุณค่าแค่ไหน เขากล้าที่จะกระจายข่าวลือแบบนี้ ฉันว่าเด็กคนนี้ตั้งใจหาที่ตาย พี่เซิง ได้โปรดอย่าลังเล….

ใบหน้าของกัวโหย่วคังกลายเป็นซีดเผือด และสุภาษิตที่ว่า 'เรื่องน่าเศร้าที่สุดคือความคิดโง่เขลา' เป็นวิธีที่เหมาะสมที่สุดในการอธิบายสถานะปัจจุบันของเขาโทรศัพท์ในมือของเขาตกลงพื้นพร้อมกับเสียงดังดูเหมือนว่าการตายของกัวไฉจะสร้างความกระทบกระเทือนครั้งใหญ่ให้กับเขาเขาไม่เคยคาดคิดว่าซือหม่าเซิงจะทำร้ายลูกชายของเขาจริง ๆ และไม่มีช่องทางในการเจรจา“หลินเฟิง...เป็นบอดี้การ์ดข้างตัวประธานหลี่ไม่ใช่เหรอ? หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัย? ใคร... เขาเป็นใครกันแน่?”หลังจากพึมพำประโยคนี้อย่างเหม่อลอย กัวโหย่วคังก็เงียบไปในขณะเดียวกันที่สำนักงานใหญ่ของหลี่ซื่อกรุ๊ปหลี่ฮุ่ยหรานได้รีบกลับไปพร้อมกับหลินเฟิงเฟิงแล้วเดิมทีพวกเขาทั้งสองต้องการออกไปทานอาหารเย็นด้วยกัน แต่เธอกลับได้รับสายจากจางซินระหว่างทางในโทรศัพท์ได้แจ้งว่าแฟนใหม่ของจางซินได้ส่งโน้ตบุ๊คของหลี่ฮุ่ยหรานมาให้แล้วเมื่อหลินเฟิงและหลี่ฮุ่ยหรานรีบกลับไปที่หลี่ซื่อกรุ๊ป พวกเขาเห็นเลขาคนหนึ่งเดินเข้ามาจากออฟฟิศ และพูดอย่างอึดอัดใจว่า“ประธานหลี่ ลูกพี่ลูกน้องของคุณเพิ่งออกไปประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เธอฝากที่อยู่ไว้และบอกว่าคุณควรไปพบเ

“อืม”จางซินพยักหน้าและจดจ่อกับของหวานบนโต๊ะอาหารในขณะเดียวกัน หลินเฟิงก็จับแขนของเขาและจ้องมองจ้าวเว่ยที่กำลังเดินไปที่ห้องน้ำ แววตาฉายความมืดหมนออกมา“เฮ้ นายมองอะไรอยู่ นายอิจฉาเหรอ?”เมื่อเห็นหลินเฟิงจ้องมองจ้าวเว่ยตลอดเวลา จางซินก็รู้สึกภูมิใจเล็กน้อยและพูดว่า“จ้าวเว่ยแตกต่างจากนาย เขาเป็นผู้จัดการแผนกที่รับผิดชอบตรวจสอบเอกสารการประมูลทั้งหมดของบริษัท รู้ไหมว่า มีคนกี่คนในเมืองเจิ้งเต๋อที่ต้องก้มหัวให้เขา?”“ไม่เหมือนนาย ที่ไม่รู้จักอะไรเลยนอกจากการใช้กำลัง และเพียงแค่ประจบประแจงพี่ฉันอย่างหน้าไม่อาย ขอให้เธอช่วยนายหางานให้”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จางซินก็ทุบโต๊ะและหัวเราะอย่างสนุกสนาน:“หลินเฟิง นายก็โชคร้ายเช่นกัน นายคงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ ในบริษัทเลยใช่ไหม?”“พี่ฉันได้ยกแผนกรักษาความปลอดภัยให้กับนายแล้ว... แผนกรักษาความปลอดภัยเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเท่านั้นเหรอ? มันตลกดีนะ เงินเดือนของนายเดือนละ 50,000 หรือเปล่า?”เมื่อได้ยินจางซินยังมีหน้ามาล้อเลียนตัวเอง หลินเฟิงก็ยิ้มเยาะและไม่สนใจที่จะคุยกับเธอด้วยซ้ำถ้าเธออยากพูด ก็ปล่อยให้เธอพูดไปตอนน

“ท่านครับ ท่าน….”“หลบไป”หลินเฟิงผลักพนักงานเสิร์ฟที่ขวางทางออกไป แล้วรีบวิ่งไปหาจ้าวเว่ย จากนั้นก็ยกคอเสื้อขึ้น ดึงเขาและผลักเขาเข้าไปในห้องน้ำชาย“ปัง!”หลินเฟิงหันมือไปปิดประตูห้องน้ำ แล้วล็อกกลอน“แกจะทำอะไร?!”จ้าวเว่ยกัดฟันและมองไปที่ฝ่ามือที่เลือดออกของเขา ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความโกรธที่มีต่อหลินเฟิง“ฉันจะทำอะไรเหรอ?”หลินเฟิงโยนเขาลงบนพื้นห้องน้ำแล้วเยาะเย้ย “ฉันคิดว่าคำถามที่ดีกว่าคือ แกกำลังพยายามทำอะไรอยู่?” “ก่อนอื่นเรามาคาดเดาตัวตนของแกกันก่อนดีกว่า”หลินเฟิงเหยียบฝ่ามือของจ้าวเว่ยที่ถูกส้อมแทง ทำให้เขาต้องกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง“แกเข้าใกล้จางซิน เพื่อหลี่ซื่อกรุ๊ป เป้าหมายของแกคืออะไร? เพื่อถ่วงเวลา? แกกำลังถ่วงเวลาให้ใครอยู่?! พูดมาสิ!”หลินเฟิงหรี่ตาและจ้องมองจ้าวเว่ยอย่างเย็นชา“แก…แกกำลังพูดอะไร? ฉัน... ฉันไม่รู้อะไรเลย!”จ้าวเว่ยรู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อเห็นหลินเฟิงถามเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้เขาไม่รู้ว่าหลินเฟิงได้ยินมันได้อย่างไร“โอเค แกจะไม่พูดสินะ? ถ้าอย่างนั้นอย่าโทษฉัน…..”หลินเฟิงมีวิธีเค้นให้สารภาพมากมาย และจ้าวเว่ยไม่ใช่คนธรรม