อันธพาลบุกเข้ามาอย่างกล้าหาญ ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นั่นตะลึงชัดเจนว่ากัวโหย่วคังได้ส่งคนเหล่านี้ มารอรอบห้องประชุมล่วงหน้า ตราบใดที่เขาส่งสัญญาณ อันธพาลทั้งหมดเหล่านี้จะรีบวิ่งเข้ามาทั้งโขยงกำจัดทุกคนและปิดปากบอร์ดบริหารที่เพิ่งหันหลังให้กับกัวโหย่วคังหน้าซีดด้วยความกลัว ความรู้สึกหวาดกลัวที่น่ากลัวเติมเต็มหัวใจของพวกเขา“ไม่ต้องห่วง หลี่ฮุ่ยหรานทางไปลงนรกของแกจะไม่เงียบเหงา คนพวกนี้จะไปเป็นเพื่อนร่วมทางแกเอง”"ไปเล่าเรื่องบริษัทใหญ่ให้ยมบาลฟังนะ!""ฮ่า ๆ..."กัวโหย่วคังหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง แสดงท่าทางว่าเขาสามารถควบคุมทุกคนได้อย่างไรก็ตาม เมื่อหลี่ฮุ่ยหรานเห็นพวกอันธพาลรีบเข้ามาอย่างไม่คาดคิด เธอไม่เพียงแต่ไม่ตื่นตระหนก แต่ยังแสดงเสียงหัวเราะเย็นชาด้วย“กัวโหย่วคัง แกไม่ไร้เดียงสาเกินไปหน่อยเหรอ?”"แกคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกจะฉีกหน้าฉันเหรอ?"“ฉันเตรียมใจไว้แล้วสำหรับสถานการณ์แบบนี้มานานแล้ว!”คำพูดของหลี่ฮุ่ยหรานมีจุดประสงค์ เพื่อปลอบใจเหล่าบอร์ดบริหาร ที่กำลังตื่นตระหนกรอบตัวและป้องกันไม่ให้พวกเขาเปลี่ยนใจไปเข้าข้างอีกฝ่ายในทางกลับกัน มันยังช่วยข่มขู่กัวโหย่วคังอีก
Baca selengkapnya