All Chapters of พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว: Chapter 261 - Chapter 270

ร่างสูงของฟู่ซือเยี่ยนแกว่งไปมาอย่างกะทันหันเขาไม่เคยคิดเลยว่า หมิงซี ผู้ซึ่งใจดีเหมือนกระต่ายขาวตัวน้อยมาโดยตลอดจะพูดคำที่ว่า 'ให้เขาตาย' อย่างไม่ใส่ใจดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนหรี่ลง "คุณเกลียดผมขนาดนี้เลยเหรอ"หมิงซีมีสีหน้าที่สงบมาก “ตอนที่ฉันถูกลักพาตัว ฉันเกลียดคุณจริง ๆ ฉันคิดในใจตลอดว่า ถ้าคุณไม่ทิ้งฉันไว้ที่ลานจอดรถของโรงพยาบาล ฉันคงไม่ถูกลักพาตัวไป แต่ไม่มีคำว่า 'ถ้า' ฉันรู้ว่าถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นอีกครั้ง คุณยังเลือกที่จะช่วยหลินเสวี่ยเวยเหมือนเดิม... "“ไม่ ไม่ใช่เป็นอย่างนั้น...”หัวใจของฟู่ซือเยี่ยนเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ลำคอของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยเศษแก้ว และปากของเขาเต็มไปด้วยรสชาติของสนิมเขาเอื้อมมือไปแตะหน้าผากของเธอ แต่หมิงซีหลบตัวเธอส่ายหัวและหัวเราะกับตัวเอง "อย่าโกหกตัวเองเลย คุณจะปล่อยเธอไปไม่ได้"ฟู่ซือเยี่ยนอธิบายด้วยเสียงที่แหบแห้ง " หมิงซี ไม่ใช่อย่างนั้น ผมอยากส่งเสวี่ยเวยไปต่างประเทศจริง ๆ แต่ผมเคยสัญญากับเธอว่าจะส่งเธอไปต่างประเทศอย่างปลอดภัย หลังจากที่เธอได้รับการผ่าตัด เราจะ....."“ ฟู่ซือเยี่ยน!”หมิงซีขัดจังหวะการพูดของชายคนนั้นอย่างเจ็บปวด “คุ

ฟู่ซือเยี่ยนเอามือของเขากดบนบาดแผลของหมิงซี ตอนนี้บาดแผลของเธอยังมีเลือดไหลอยู่ และความโกรธของเขาก็เกือบจะท่วมท้นผู้คน "ทำไมคุณไม่บอกผม"หมิงซีเงียบโดยไม่มีอาการเจ็บปวดบนใบหน้าของเธอ เธอยิ้มหวานใส่เขา"เมื่อเทียบกับการที่ต้องอยู่กับคุณแล้ว ความเจ็บปวดเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ก็ไม่มีอะไรเลย"มือของฟู่ซือเยี่ยนที่กดที่บาดแผลนั้นสั่นเทา และใบหน้าทั้งหมดของเขาก็เป็นสีเทา ราวกับว่ามีคนแทงเขาด้วยมีดและเขาเสียเลือดมากเกินไปเขาไม่คาดคิดว่าหมิงซีจะทำร้ายตัวเองมากขนาดนี้เพื่อที่จะบังคับให้เขาหย่าร้างเขาเงยหน้าขึ้นมองฟีนิกซ์และจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ “ หมิงซี คุณกำลังบังคับฉันเหรอ”หมิงซีหัวเราะเยาะอย่างเงียบ ๆ “คุณบังคับฉันก่อน”ประตูถูกผลักให้เปิดออกทันใดนั้นห้องก็เต็มไปด้วยแสงสว่างแพทย์และพยาบาลต่างรีบไปที่หมิงซี เพื่อทำการรักษาบาดแผลให้เธอบาดแผลของหมิงซีอยู่ที่ช่องท้องส่วนบนด้านซ้าย นั่นเป็นแผลที่เกิดขึ้นระหว่างการผ่าตัดม้าม รอยเย็บแตกและเนื้อสีแดงเลือดร่วงลงถึงระดับที่น่าตกใจแต่คราวนี้เธอไม่ให้ความร่วมมือเลย เธอชี้ไปที่ฟู่ซือเยี่ยนด้วยมือที่เปื้อนเลือดและพูดด้วยน้ำเสียงที่รังเกียจ

ความเกลียดชังในดวงตาของหมิงซีทำให้หลินเสวี่ยเวยรู้สึกสบายใจมากขึ้นสิ่งเดียวที่น่าเสียใจคือ ไอ้คนโง่ ซ่งซินล้มเหลวอีกครั้งและรฆ่าสุนัขตัวน้อยตัวนี้ไม่สำเร็จแต่เจ้าตัวร้ายตัวน้อยตายไปก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีเธอไม่เชื่อ ถึงขึ้นนี้แล้ว หมิงซียังไม่หย่ากับฟู่ซือเยี่ยนหลังจากการพักฟื้นไม่กี่วัน ใบหน้าของหลินเสวี่ยเวยก็สดใส แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากรูปลักษณ์ที่น่าสมเพชในวิดีโอหมิงซีรู้ด้วยว่าการลักพาตัวของหลินเสวี่ยเวยเป็นเพียงการสร้างเรื่องด้วยตัวเองเธอไม่มีอารมณ์เล่นละครกับหลินเสวี่ยเวย เธอพูดอย่างเย็นชา "คุณจะออกไปไหม"“ หมิงซี ทำไมคุณถึงโหดร้ายขนาดนี้ ฉันไม่ได้ฆ่าลูกของคุณ”ดูจากภายนอก หลินเสวี่ยเวยดูน้อยใจมาก แต่ในใจ เธอรู้วิธีที่จะจิ้มหมิงซีด้วยวิธีที่เจ็บปวดที่สุด"เป็นความผิดของฉันเอง ถ้าพี่อาเยี่ยนไม่ทิ้งคุณและช่วยฉัน ลูกของคุณอาจจะยังมีชีวิตอยู่นะไม่ใช่ว่าคุณถูกทุบตีแรงจนเลือดออกมากนะ ได้ยินว่าม้ามของคุณได้รับบาดเจ็บด้วย คุณเจ็บมากเลยใช่ไหมเจ็บมากจนทำให้คุณจำได้ว่า คุณเป็นสุนัขจรจัดที่ถูกคนทิ้งไหม "หลินเสวี่ยเวยอธิบายแต่ละคำอย่างชัดเจน ทำให้หมิงซีรู้สึกเหมือนเธอถูก

หมิงซี หัวเราะเยาะ" หลินเสวี่ยเวย ฉันขอบอกคุณละกัน ฉันนี่แหละ เป็นคนทิ้งฟู่ซือเยี่ยน ขยะที่โดนฉันทิ้ง คุณจะมาอวดทำไม"หลินเสวี่ยเวยไม่รู้สึกโกรธเลย แต่รู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่งด่าไปเถอะ ด่าแรงกว่านี้สิเธอไม่เชื่อหรอกว่า นังเลวนี้ด่าแรงขนาดนี้ พี่อาเยี่ยนยังอยากได้ผู้หญิงเลวคนนี้คงลากเธอไปหย่าในวินาทีหน้าหมิงซีค่อย ๆ พูดต่อ "ในเมื่อคุณต้องการเก็บขยะที่ฉันใช้แล้ว ฉันจะช่วยพวกคุณละกัน อย่างไรก็ตาม ขอให้หญิงสำส่อนกับผู้ชายเหี้ยคงอยู่ตลอดไป และผู้ชายหน้าหม้อคู่กับหญิงโสเพณี รักกันนาน ๆ ”ประโชคสุดท้ายทำให้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังหยุดก้าวเท้า ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเริ่มน่ากลัวผู้ชายชั่ว ผู้ชายหน้าหม้อเหรอหมิงซีเริ่มพูดเก่งขนาดนี้เมื่อไรหลินเสวี่ยเวยไม่ชอบคำพูดนี้เหมือนกัน เธอโกรธและพูด "คุณด่าใครผู้หญิงชั่ว ใครหญิงโสเพณี"“โอ้ ฉันเกือบลืมไป อาชีพของคุณควรจะเป็นเมียน้อย”คำพูดเหล่านี้ทำให้หลินเสวี่ยเวยอายจริง ๆหมิงซีขดริมฝีปากขึ้นและเยาะเย้ย "อย่ากังวลสิ แม้ว่าคุณจะเป็นเมียหลวงได้ มันจะไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าคุณเป็นต้นเหตุที่ทำให้สามีภรรยาคู่อื่นหย่าร้าง ประวัติศาสตร์อันร้ายนี

คำถามนี้ทำให้หัวใจของหลินเสวี่ยเวยเต้นเร็วขึ้นเธออยู่ในสภาพที่น่าสังเวชขนาดนี้ ฟู่ซือเยี่ยนกลับไม่เรียกคุณหมอมารักษาเธอก่อน แต่สนใจเรื่องนี้ก่อนยิ่งไปกว่านั้น กระดูกสะบ้าของเธอยังเจ็บอยู่ และเธอไม่รู้ว่ากระดูกนี้ถูกนังเลวนั้นเหยียบแตกหรือเปล่าหลินเสวี่ยเวยโกรธในใจ แต่ใบหน้าของเธอสงบและดวงตาของเธอก็เปียกน้ำขณะที่เธอพูดว่า“หนูไปเยี่ยมเธอเฉย ๆ หนูไม่รู้เลย เราคุยแค่สองประโยคเอง หมิงซีก็รีบวิ่งเข้ามาหาหนูอย่างบ้าคลั่ง หนูกลัวจะตาย”“หนูพูดอะไรในสองประโยคนี้” ดวงตาสีเข้มของฟู่ซือเยี่ยนมองดูเธออย่างลึกซึ้งด้วยความหมายที่ไม่ชัดเจนหลินเสวี่ยเวยไม่คาดคิดฟู่ซือเยี่ยนจะไล่ถามเธออย่างนี้ ไม่ว่าผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นนี้จะมองเธอกี่ครั้ง เธอก็จะรู้สึกตื่นตระหนกในใจโดยไม่รู้ตัวดวงตาของเธอสั่นไหวและเธอก็ร้องไห้ "หนูแค่ถาม' หมิงซี คุณเป็นอะไรไป ทำไมคุณดูแย่มาก' จู่ ๆ เธอก็รีบวิ่งเข้ามาตีหนู"ฟู่ซือเยี่ยนจ้องมองไปที่ใบหน้าที่บวมของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หนูไม่ได้พูดอะไรทำให้เธอโกรธเหรอ"หลินเสวี่ยเวยปฏิเสธทันที "ไม่ค่ะ หนูจะทำได้ยังไง เธอเป็นคนที่เอาแต่พูดอยู่เสมอว่า พวกเราเป็นคนที่ฆ่