All Chapters of พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว: Chapter 101 - Chapter 110

ถ้วยชาแตกที่เท้าของฟู่ซือเยี่ยน และมีน้ำกระเด็นออกเขาหรี่ตาและเห็นสร้อยข้อมือไม้จันทน์สีแดงใบเล็กๆ อยู่บนพื้น จากนั้นเขามองแผลฟกช้ำบนหน้าผากของหมิงซีใช่เลยเขาโกรธจัด และสั่งบอดี้การ์ดว่า "ไปแจ้งตาทวดและคุณตาว่า คุณหญิงชราเป็นโรคสมองเสื่อมและจำคนไม่ได้ วันนี้ต้องส่งเธอไปบ้านพักคนชรา"“คุณกล้าดียังไง!” คุณหญิงชราเหวินตะโกนเธออายุน้อยกว่าพ่อของเหวินฉี่แปดปี และตอนนี้มีอายุเพียง 60 ต้น ๆ เท่านั้น กำลังเป็นเวลาที่เธอกำลังใช้ชีวิตสบาย ๆ แต่สัตว์ร้ายตัวน้อยตัวนี้กล้าขังเธอไว้เขาเป็นคนที่ไม่ได้ใช้นามสกุลเหวิน มีสิทธิ์อะไรมาสั่งการ?เธอพูดอย่างเคร่งเครียด "ฉันแค่สั่งสอนภรรยาของคุณ เธอเสียมารยาท เธอทำแจกันแตกและไม่เคารพผู้ใหญ่ ฉันสั่งสอนเธอไม่ได้หรือไง"ฟู่ซือเยี่ยนหัวเราะเบา ๆ“คุณหญิง หมิงซีทำอะไร ผมอนุญาตหมด วันนี้ต่อให้เธอทุบห้องของคุณพังหมด ผมก็ปล่อยเธอทำไป!”ทันทีที่เขาพูดคำพูดเหล่านี้ออก หญิงชราและซ่งซินต่างก็เปลี่ยนสีหน้าสำหรับฟู่ซือเยี่ยน ผู้หญิงคนนี้สำคัญขนาดนี้เลย??เป็นไปได้ยังไง?ซ่งซินเป็นคนแรกที่ไม่เชื่อเพราะเธอได้เห็นความโปรดปรานของฟู่ซือเยี่ยนที่มีต่อหลินเสว

ปัง--!มีเสียงดังทื่อ ๆ ดังอยู่ข้างหลังหมิงซีหมิงซีหันกลับมาอย่างลังเลร่างกายที่ทั้งสูงและใหญ่ของชายคนนั้นนอนราบกับพื้น ไม่ขยับตัวสักนิดหมิงซีตกใจและลังเลเธอมองมือของเธอ มือเธอแรงขนาดนี้ได้ยังไงเวลานี้ควรหนีทันทีแต่ท้ายที่สุด อารมณ์ก็เอาชนะเหตุผลได้ หมิงซีรีบเดินไปข้างผู้ชายคนนั้นใบหน้าหล่อเหลานั้นตอนนี้ขาวซีดเผือด และมีเม็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขาเธอผลักเขาเบา ๆ " ฟู่ซือเยี่ยน... ฟู่ซือเยี่ยน... "ฟู่ซือเยี่ยนไม่มีปฏิกิริยาใด ๆทีนี้หมิงซีกลัวจริง ๆ น้ำตาไหลทันที เธอเอื้อมมือไปแตะใบหน้าของฟู่ซือเยี่ยน " ฟู่ซือเยี่ยน คุณเป็นอะไรไป? ตื่นเถอะ อย่าทำให้ฉันกลัว..."เธอคุกเข่าลง อยากพยุงฟู่ซือเยี่ยนลุกขึ้น แต่เธอรู้สึกมีอะไรเหนียวๆ ที่หลังคอของเธอกลิ่นเลือดเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธอเอามือไปจังคอ แล้วดู——มืออันขาวของฉันเธอเปื้อนไปด้วยเลือดจริง ๆ!เลือดนี่...คือไม้แท่งนั้น..."โอ้ก--!"(เสียงอาเจียน)เธอพยายามระงับความรู้สึกอาเจียน และยืนขึ้นเพื่อเรียกคนมาช่วย: "ช่วยด้วย ช่วยด้วย!"กู้เหยียนโจวรีบวิ่งเข้าห้อง เขาเห็นฟู่ซือเยี่ยนนอนบนพื้น เขาตกใจอย่างมากวินาทีต่อมา เขาต

หัวใจของหมิงซีแทบจะกระโดดออกจากหน้าอกของเธอ และเธอรีบเอื้อมมือไปบังเขาอาจเป็นเพราะโดนแผลของเขา ฟู่ซือเยี่ยนเปลี่ยนสีหน้า เขาขมวดคิ้ว“อย่าขยับ ผมทำอะไรไม่ได้” เขาพูดอย่างใจเย็นใบหน้าของหมิงซีงแดงหมือนแอปเปิ้ล เธออายมากเธออยากดุเขา แต่กลัวโจวมู่จะได้ยินอยู่นอกประตู ดังนั้นเธอได้แต่เบาเสียงลงและจ้องฟู่หมิงซี “คุณรังแกฉันอีกแล้ว”แต่เธอไม่รู้หรอกว่า แก้มของเธอที่เป็นสีแดงและเสียงความโกรธที่เธอระงับนั้นมีเสน่ห์ขนาดไหนฟู่ซือเยี่ยนรู้สึกลำคอของตัวเองดึง ดวงตาของเขาลึกราวกับสระน้ำเธอพูดถูก ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเขากำลังบาดเจ็บอยู่ เขาคงอยากจะจัดการเธอในตอนนี้จริง ๆแต่หมิงซีไม่รู้เขามีความคิดนี้หรอก เพราะเธอยังไม่ลืมเรื่องต่าง ๆ ในงานเลี่ยงของวันนี้ฟู่ซือเยี่ยนช่วยชีวิตของเธอ นี่เป็นเรื่องจริง แต่เขาผลักเธอ นี่เป็นเรื่องจริงด้วย...แววในดวงตาของเธอหายไป เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องที่เธอไม่สามารถมองข้ามได้"เพี๊ยะ"เสียงที่ไม่เบาไม่หนักดังจากต้นขาของเธอ ทำให้หูของหมิงซี เปลี่ยนเป็นสีแดง เธอขมวดคิ้วและมองฟู่ซือเยี่ยน "คุณกำลังทำอะไรอยู่?""กำลังแกล้งคุณอยู่ครับ" เสียงของฟู่ซือเยี่ยน

เขาหมายถึงอะไร?หมิงซีไม่ค่อยกล้าเชื่อเลย เขาไม่ได้ทำเรื่องนั้นกับหลินเสวี่ยเวยได้ยังไง?แล้วเขาบินไปต่างประเทศหลายครั้ง เขาไปทำอะไร?เธออยู่กับฟู่ซือเยี่ยนมาสองปี หมิงซีรู้ดี เขาต้องการสิ่งนั้นมากแค่ไหน เขาไม่ใช่คนรักบริสุทธิ์แต่ดูเหมือนเขาไม่จำเป็นต้องโกหก เหมือนอย่างที่บอกเธอเรื่องการหย่าอย่างตรงไปตรงมา...ฟู่ซือเยี่ยนชอบเธอประพฤติตัวดี เขาวางเธอลงอย่างแรง กอดเธอแน่น และพูดอย่างชัดเจนว่า "เธออยู่เแย ๆ อย่าทำให้ผมโกรธ"หมิงซีไม่ได้พิจารณาความหมายของคำพูดของเขา และจ้องมองเขา“คุณไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กับหลินเสวี่ยเวย จริงๆ เหรอ?”ฟู่ซือเยี่ยนจับผมของเธอไว้ในมือของเขา เล่นกับมัน และตอบอย่างเฉยเมย "ไม่เคย"“จริงเหรอ?” หมิงซีอดไม่ได้ที่ต้องถามอีกครั้งฟู่ซือเยี่ยนรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย จากนั้นเขาบีบปากของเธอแล้วถาม "คุณสงสัยอะไร""แต่......"ก่อนที่เธอจะพูดจบ ชายคนนั้นก็เข้ามาอีกครั้งและพูดว่า "จูบหน่อย"พูดจบ ริมฝีปากของเขาก็ไปจรดใบหูส่วนล่างของเธอ ค่อย ๆ | ดูดและบิดช้า ๆ...การกระทำนี้บีบคั้นจิตใจสุดๆหมิงซีหดตัวโดยไม่รู้ตัว วันนี้สมองของเธอมึนทั้งวันตอนนี้เธอยิ่งรู้สึกส

เขาพูดด้วยอารมณ์: "ช่วยผมด้วย ... "คืนนี้หมิงซีรู้สึกเสียใจกับความนุ่มนวลชั่วขณะของเธอไม่ได้เอากัน แต่ก็เหนื่อยกว่าที่เอากันจริงอย่างที่คนกล่าวกันว่า คำพูดของผู้ชายไม่น่าเชื่อแม้อแต่น้ย......เพราะความเหนื่อยล้าจากเมื่อคืนนี้ หมิงซีนอนถึงสิบโมงเช้า เธอยังไม่ตื่นแม้ว่าโจวมู่เข้ามา ยังไม่สามารถปลุกเธอตื่นได้โจวมู่มาที่นี่เพื่อเอาเสื้อผ้าให้พวกเขาสองคนเขาเปิดประตู และแววแรก เขาเห็นหมิงซีหลับสนิทมาก เธอเอนในอ้อมกอดของฟู่ซือเยี่ยน เส้นผมของเธอกระจายเล็กน้อย ไม่มีอะไรบังไหล่ของเธอ หนุ่มหล่อและสาวสวย ภาพนี้ดูค่อนข้างเร้าอารมณ์แต่คุณฟู่ได้รับบาดเจ็บไม่ใช่เหรอ?ในท่านี้ใครดูแลใครกันแน่? ?แต่ในวินาทีหน้า เขาได้รับสายตาที่เฉียบคม เขาก้มหน้าลงทันที วางเสื้อผ้าและอาหารเช้าไว้บนตู้อย่างระมัดระวัง ปิดประตูและเดินออกจากห้องแม้ว่าโจวมู่ทำอะไรเบามาก แต่หมิงซีก็ยังขยับตัวเธอหลับบ้างตื่นบ้าง และเธอเอนพิงหมอนที่อบอุ่นอีกครั้งการกระทำของจิตใต้สำนึกนี้ทำให้ฟู่ซือเยี่ยนพอใจอย่างไม่ต้องสงสัยริมฝีปากบางของเขาโค้งเป็นรอยยิ้ม และเขาก็กดหมิงซีเข้าใกล้แขนของเขามากขึ้นเมื่อหมิงซีตื่น ฟ