All Chapters of Hanggan kailan kita mamahalin : Chapter 1 - Chapter 10

Vee pov“Hoy,, Vee para ka naman sira Diyan?!” Nakairap na saad ni Banak sa kaibigan na nakatulala naman kasi ito habang hawak-hawak ang picture ng lalaking kinababaliwan nito.“Vee!” Muli tawag ni Banak sa kaibigan. Marahan itong hinampas sa may braso.“Aray,,, bakit ba bakla? Naiinis na sagot ni Vee sabay harap sa dalawa kaibigan.“Yan, mabuti at narinig mo na ako kailangan pa talaga hampasin para humarap eh!” usal pa nito.“Ano ba kasi ‘yun!” Napakamot na tugon ko rito.“Ng istorbo ka!” Saad ko pa at muli kong tinitingnan ang picture ni Kuya Dylan na kinuha ko pa noon sa picture frame na naka display sa Mansyon ng mga ito dalawang taon na ang nakararaan.“Nawawala naman ang utak, mo Vee?! Saad naman ni Nakba.“Kaya nga, Luka ka hanggan kailan mo pa pinagpapantasyahan. Si kuya Dylan. Dalawang taon na hindi ka pa rin ba susuko? “Dalawang taon ka nang nanliligaw ngunit lagi ka naman tinataboy.” Saad naman ni Banak sa akin.“Oo–nga hindi ka ba nagsasawa? Tanong muki nito.“Hindi ka ba

Tapos na ako kumanta. Kaya nasa labas na lamang ako ng bar ng aking kaibigan.Habang yakap ang sarili dahil malamig ang simoy ng hangin ng pag gabi magpapasko na rin kaya medyo maginaw na wala pa naman siyang jacket Nakalimutan kong magdala sa kakamadali. Hinihintay ko na lang na tawagin ako ni Louise, para sa bayad sa akin ni Mamita. Kailangan ko kasi ngayon ng pera pangbili ng gamot nang aking ama.Lumabas muna ako para mag pahangin ganito naman palagi ang aking ginagawa sa tuwing natatapos na akong kumanta ay lumalabas ako hindi ko kasi gusto ang Amoy ng alak pati usok ng mga sigarilyo.Kaya kapag tapos na ako talagang lumalabas ako ng bar, tatawagin na lamang ako ni Louise kapag ready na ‘yung bayad sa akin.Napabuntong-hininga na lamang ako. Kung meron lang ako perang sapat sa pagbili ng gamot ng aking Ama ay hindi na ako kakanta pa. Kaso wala kaya kailangan kong tiisin dahil kahit paano malaki ang ibinabayad sa akin ni mamita dalawa beses lang naman sa isang linggo kaya okay na

Makalipas ang mahabang oras ay natapos na rin ang birthday party ng mga anak ni Bhella at Cy. Nagpaalam na rin sila sa mag-asawa na uuwi na. Dahil may lakad pa sila bukas.“Best, kami ay uuwi na tatlo.” Sambit ko kay Bhella ng makalapit ako rito. Dahil ang dalawa pa nilang kaibigan ay busy sa pagbabalot ng Handa at talagang nag sharon pa ang mga ito. "Ipapahatid na namin kayo.” Sambit ni Bhella sa aking.“Nako, wag na!” Anas ko naman.“Hay, nako huwag na kayo tumanggi pa dahil mahirap ang taxi dito baka mahirapan pa kayo umuwi.” Pamimilit ni Bhella.“Saka, gabi na rin. Mabuti ipahitd ko na kayo para sigurado ligtas kayo makauwi.” sabi sa amin ni Bhella.“Nakakahiya, naman!” Usal naman ni Banak“Pero ayos na rin, dahil makakatipid kami sa pamasahe.” Nakangiti saad naman ni Nakba.“Hoy, kayong talagang dalawa. Hindi na nahiya.” Sambit ko naman sa mga ito."Sak---" naputol ang aking sasabihin ng magsalita si Dylan."Ako na ang maghahatid sa kanila!" singit na wika ni Dylan. Mabi

“Ay paktay na!” Naibulalas ko sa aking sarili habang inalalayan ko si Dylan. Narito na kami sa tapat ng unit nito. Napakamot na lamang ako s aking sarili dahil, hindi ko naman alam ang password ng Condo ni Dylan para mabuksan ito.Ang tanging alam ko. Saang address ng condo unit ng binata at kung saan nakatira. Pero ang password ay hindi ko naman alam. Ayaw ko naman tumawag kay Bhella, sigurado tulog na ang aking kaibigan sa mga oras na ito.“Kaasar naman!” Saad ko pa.“Paano ba ito? Paano ko bubuksan ang pintuan!?” Usal ko pa sa aking sarili.“Dylan, ano ba ang password ng pintuan mo?” Kausap ko pa rito. Habang hinahawakan ang mukha nito. Ngunit tanging pag-ungol lang ang isinagot nito. “Kainis naman, bakit kasi nag pakalasing ka!” Naiinis na turan ko rito.Wala ako magawa kundi hulaan ang number, ngunit na type ko na ang lahat ng numero pwede maging password nito. Tulad ng birthday ng binat, ng magulang at pamangkin ngunit hindi pa rin. Tumugma naka lock pa rin ang pintua.

“Hi, Aling Paring!” nakangiti bati ni Banak at Nakba sa ginang na nagiihaw ng mga atay ng baboy, dugo ng manok isaw, tenga ng baboy at iba pa. Kung tawagin ito ay bita max. Tumingin naman ang ginang sa gawi namin. Habang nagpapaypay ito. Sa mga iniihaw nito.“Oh, Banak, nakba. Kayo pala!?” Nakangiti sagot naman ng Ginang.“Napapadalas yata ang, punta ninyong dalawa rito sa tindahan ko?!” Ani nito.“Eh,, masarap po kasi ang mga paninda ninyong inihaw.” Alanganin na sagot ng dalawa.“Nako, ‘yung bang mga tinda ko ang binabalikan ninyo o ang aking pamangkin na si Joshua?!” Walang gatol na sabi ng ginang.“Pwede, both!” Nakangiti sagot ng dalawa. Napapailing na lamang ang ginang.“Kayo talagang kabataan kapag nakakita ng gwapo. Hindi na mapakali!” kalatak na tugon ni Aling paring.“Mukhang, naman pong dumadami ang mga suki ninyo. Simula ng dumating ang pamangkin ninyo.” Saad pa ni Banak.“Oo, nga! At alam ninyo ba kahit sa kabilang baryo ay dumadayo pa rito sa aking ihawan para la