chapter 6

“Hay, sa wakas makakauwi na rin.” Sambit ko sa aking sarili habang palabas na ako ng restobar.

May ngiti sa aking labi dahil, may pambili na ulit ako ng gamot nang aking Ama. Dahil malaki-laki ang naging tips ko sa mga customer na nagustuhan ang aking kinanta kanina.

“Thank you, lord!” Usal pa niya sa sarili at pinag daong palad pa niya ang mga kamay at taimtim na nagdarasal sa maykapal at nagpasalamat.

Malapit na ako sa exit ng resto bar, nang may tumawag sa aking pangalan. Kaya nahinto ako sa paglabas. At napatingin ako sa aking likuran upang alamin kung sino ang tumawag. At nakita ko si Louise na palapit sa aking kinatatayuan.

“Vee.” sambit nito ng makatabi na sa aking.

Napakunot naman ang noo. Para may gusto sabihin ang kaibigan.

“Oh, Louise, bakit may problema ba?!” bungad na tanong ko agad.

“Pauwi ka na ba? Tanong nito.

Na lalo naman kinasalubong ng aking mga kilay dahil sa pagtatanong nito.

“Ah, hindi papasok palang!” Pilosopo na sagot ko.

Napapakamot naman sa kilay si Louise. At asar na tumingin sa akin.

“Hay nako, Vee kailan ka. Kaya titino ang sagot mo sa akin?” Napipikon na saad pa nito.

Natatawa naman ako sa aking kaibigan lalo na ang itsura nito na para bang gusto akong kutusan.

Lumabi muna ako rito bago sumagot. “Hala siya, Oh ikaw kaya ang parang ewan ‘dyan tinatanong mo ako kung pauwi na obviously naman ‘no.” sambit ko rito.

“Ganito, mukhang bilasang isda na, papasok palang.” Ani ko pa.

“Pati kita mong, dala ko na nga ang bag at gamit ko. Saka anong oras na pasadong Alauna na ng madaling araw. Kaya uuwi na ako.” Ani ko pa rito.

“Sandali nga bakit mo ba tinatanong, gusto mo bang sumabay sa akin. p

Pwede naman.” Aniya ko rito.

“Hindi, ‘no! Susunduin ako ng aking boyfriend.” Sagot pa nito.

“Oh, ganoon naman pala bakit mo ba ako tinawag?” Seryoso ‘kong sabi rito.

“Eh, kasi may sasabihin ako sa'yo.” Usal pa nito na lalong kina kunot ng noo ko.

“Ano ba kasi, ‘yun!” Tila naiinip kong wika rito.

“Ay, excited lang. Alam ko na manghihiram ka ng pera no?!” Ani ko. Dahil nag message ng kaibigan niyang si Louise na nanghihiram ng pera.’

“Nako, Louise. Sorry hindi kita. Mapapahiram ngayon. Dahil bibili ako ng gamot ni Tatay, kaya hindi kita mapagbibigyan.” Anas ko.

Lalo naman nalukot ang mukha ni Louise, dahil sa sinabi ko. Kaya palagay ang loob kong manghihiram nga talaga nang pera si Louise.

“Sorry, talaga Best sa susunod na sahod ko na lang kita pahiramin ng pera. Huwag kana mag tampo sa akin!” Malungkot kung turan rito. Dahil na konsensya ako dahil hindi ko pinahiram ang aking kaibigan.

“Luka, Hindi ako manghihiram ng pera.” Sagot nito.

“Ah!” Tanging lumabas sa aking bibig.

“Ang sabi ko hindi naman tungkol, doon kaya kita tinawag.” Sabi ni Louise sa akin.

“Eh ,Ano!” Nagtataka tanong ko pa.

“Tanda mo ba noong nakaraang buwan, yung may kausap kang isang lalaki. Na tinanong ko kung kilala mo siya?” Saad pa ni Louise.

“Sino, doon?!” Nakasalubong ang kilay niya wika rito, dahil hindi naman niya tanda ang mga nakakausap na customer ang bumabati dahil sa paraan ng aking pagkanta.

“Si Pogi yung matangkad, tapos parang kulot yung buhok may dalawang dimle sa magkabilang pisngi?!” Paglalarawan ng hitsura, at dahil sa sinabi nito ay nakilala ko na agad ang tinutukoy ng aking kaibigan walang iba kundi si Dylan.

“Ah, si Dylan?!” Naisatinig ko pa.

“Oh, kilala mo?!” May pagtataka saad nito.

“Any sabi mo, hindi mo kilala ang customer na lalaking ‘yun? Anas nito.

Nag iwas naman ako ng tingin. “Ah,, ehh. Mahabang kwento saka ko na lang I kukuwento sa'yo.” Tanging nasabi ko na lamang sa aking kaibigan. Ngunit pinaningkitan naman ako ng mga mata nito.

“Pangako, i papaliwanag ko sa'yo sa susunod na puntacko ulit rito.” Saad ko na lamang.

“Ikaw, Vee masyado kang malihim. Ang sabi mo magkaibigan tayo.” Tila nagtatampo saad nito sa akin.

Alanganin naman ako napangiti rito. “Basta pagbalik ko saka ko ikwento sayo. Sandali balik tayo sa sinabi mo oh anong problema kay Dylan?!” Pagtatanong ko pa.

Huminga muna ito ng malalim bago nagsalita. “Eh, kasi yung lalaki sinasabi mong Dylan. Ay lasing na lasing nandoon sa pinaka sulok na table.” Saad pa nito.

“Ha!” Gulat kong reaction rito.

“Ano ba’yan, grabe ka naman magulat pati laway mo tumatalsik kainis ka naman sakto-sakto pa sa mukha ako.” Naaasar na reklamo ni Louise.

“Ay, sorry!” Hihingi paumanhin ko.

“Totoo, ba sinabi mong si Dylan ang nakita mo?!” Hindi makapaniwala tanong ko ulit rito.

“Oo nga, paulit-ulit. Sa mukha kong ito magsisinungaling pa ako.” saad ni Louise.

“Okay, sige na naniniwala ako.” Wika ko na lamang at naglakad papunta kung nasaan ang binata.

Hindi nga nagkamali si Louise si Dylan nga ang lalaki. At base sa nakikita ko ay lasing na talaga ang binata. Ngunit patuloy pa rin ang pag-inom nito ng alak.

“Bakit kaya nagpapakalunod ito sa alak?!” Tanong ko sa aking isipan.

Hindi na ako nagdalawang isip pa agad ako lumapit sa kinaroroonan nito.

Ipinatong ko ang dala kong bag sa ibabaw ng lamesa kung saan nakita kong marami na pala nainom ang binata. Dahil halos nakatatlo burket na ng alak ang lalaki.

“Dylan!” Tawag ko sa pangalan nito.

Tumingin naman ito sa aking gawi. “O-hh,I-kaw —paaala,Vee.” Lasing na wika nito.

“Dylan,lasing kana. Iuuwi na kita sa inyo!” Sambit ko naman. At lumapit sa tabi ng binata akmang kukunin ko na ang hawak na alak nito sa kamay ng tinabig lamang ang aking kamay sabay layu ng alak nito.

“A-no, baaa. Bakit ka nangingialam, sino ka ba sa buhay ko?!” Lasing na sabi nito.

Mariing ako nakapikit dahil sa sinabi nito. Kahit alam kong lasing ang binata. Ay hindi ko parin maiwasang masaktan. Dahil sa totoo naman ang sinabi ni Dylan tungkol sa akin.

“Dylan, please… umuwi na tayo, lasing kana.” at pilit na tinatago ang sakit na aking nararamdaman.

Walang sagot ang binata. Dahil nakasubsub na ito sa ibabawng lamesa.

Napapailing na lamang ako. At tinawag ang dalawang bouncer, rito a abar para magpatulong na ilabas ang binata. Mag taxi na lamang sila dalawa pauwi. Dahil hindi siya marunong magmaneho. Ng sasakyan. At alam naman niya kong saad naroon ang condo ni Dylan sa dalawa taong kong pagiging stalker ay kabisado ko na kung saan ito naglalagi.

Nang maisakay na namin si Dylan sa taxi sa tulong ng mga bouncer sa bar. Ay nagpaalam na ito.

Mabuti na lang talaga mabait ang mga pasahero. ko Ngayon.

"Salamat, po mga kuya!" nakangiti paalam ko sa mga ito.