All Chapters of Beyond the Bargain: Chapter 51 - Chapter 60

Maaga akong gumising dahil dadalo kami sa pagbibigay ng awards sa mga top employees bg aming kompanya. Ngayon din ang araw kung saan formal na i-a-announce ni Daddy ang pagiging CEO ko sa aming kompanya. Kinakabahan ako lalo na't may trauma ako sa mga malalaking event. Hindi ako gaanong nakikipaghalubilo sa ibang tao dahil hindi pa ako nasasanay. Nahihiya pa rin akong humarap sa kanila. Ngayon din ang unang araw na makikita ako ng lahat lalong-lalo na sa mga taong naging parte ng aming kompanya. I will not hide anymore. I will show to everyone na deserving ako sa posisyon. Hindi ko bibigoin ang aking pamilya lalo na't malaki ang tiwala nila sa akin. Ito na ang simula ng aking paghihiganti sa mga taong umapi sa aking pamilya. Sisiguradohin ko na makukuha ko rin ang hustiyang hindi namin nakuha dati. Maghahanap ako ng matibay na ebidensiya laban sa mga taong naging sangkot sa pagkaasidente namin. "Mommy, you're so gorgeous!" puri ng aking anak na si Max pagbaba ko ng hagdan. I am we

The surroundings became noisy as people started talking about us. I knew this would happen, so I wasn't surprised. I wanted everyone to know that I have a child. I didn't want to hide Max from people.I tightened my grip on Max's hand. "For 15 years, I was separated from my family. Thanks to these amazing people who raised me, whom I thought were my family. I want to thank them for helping me become a better individual. Even though they're not my family by blood, they still supported me."Napansin ko ang mga taohan ni Daddy na nagkalat sa paligid. I didn't know what was happening. I tried to calm myself and stay focused because I hadn't finished my speech yet."To all the people who are part of the Maxey Group of Companies, I hope you will trust me as your new CEO. I hope you won't use my past against me and use it as a reason to protest that I am undeserving of this position. I know I wasn't raised with my family and I'm not familiar with the business world. But I believe in myself t

Napansin ko ang biglang pagkuyom ng kaniyang mga kamay. Hindi ako nagsalita. Nanatili akong naghihintay sa kaniyang sagot. He knows them kung sino ang nag-utos aa mga taong humahabol sa amin. I need an answer. Hindi pwedeng hindi ko rin malaman kung sino ang may pakana ng gulong 'to. "Sino sila? Bakit nila tayo gustong patayin, Liam?!" Hindi ko mapigilang pagtaasan siya ng boses. Nanganganib ang buhay namin. Natatakot ako para sa aking anak. "Mommy, they're still following us!" sigaw ni Max. Mabilis kong kinuha ang mga baril at kinarga ang aking anak. Hinawakan ko ang balikat ni Liam para alalayan siya sa paglalakad. Nagulat ako nang bigla niya itong kinuha at itinulak ako. Tiningnan ko siya na puno ng pagtatanong. Muli kong hinawakan ang kaniyang balikat ngunit mabilis siyang umiwas. "Run and save your lives!" sigaw ni Liam. Hindi ako agad nakapagsalita. Nagugulohan ako. I can't leave him alone sa mga taong gustong pumatay sa amin. "Mommy, let's go!" sigaw ni Max habang umiiyak.

Nanatili akong nakatitig kay Liam at naghihintay na sasabihin niyang nagbibiro lang siya. Seryoso ang mukha niya habang sinasabi niya ito. Bigla kong naisip si Vanessa. Nakita ko siya sa banyo ng mga babae habang hinahanap ko si Max. "Don't tell me may atraso ang pamilya namin sa kanila. Imposible ang sinasabi mo, Liam." "Hindi ko rin alam. Matagal na akong walang koneksiyon sa kaniya. Ang alam ko lang ay galit ang pamilya niya sa akin." "I saw her bago nangyari ang lahat ng 'to sa atin ngayon. I saw Vanessa," sabi ko. "What? How?" takang tanong ni Liam. "Nakita ko siya sa banyo habang hinahanap ko si Max. Tinanong niya ako kung bakit ko raw siya kilala. Ang sagot ko ay nakilala ko siya dahil kay Lucas." "Wala na ba siyang ibang sinabi sa 'yo?" Umiling ako. "Vanessa was her old name? Did she changed her name?" tanong ko kay Liam. Bakas sa mukha ni Vanessa ang pagkagulat nang tinawag ko siya sa kaniyang pangalan. "Yes. She changed her name into Irene Lacsamana." Sagot ni Liam.

Nakahinga ako ng maluwang at napalitan ng saya ang kabang nararamdaman ko kanina nang may nakita akong malalaking gusali. Mas lalo akong nakaramdam ng gutom sa sari-saring amoy ng mga pagkain sa paligid. The man stopped and looked at us. "You need to hide the guns you're carrying. I'll look for a pawnshop where we can pawn the smartwatch. You need the money to get back to your families." Ibinigay namin sa lalaki ang aming mga baril. Maingat niya itong itinago. Muli niyang binuhay ang makina ng tricycle at pinark ang kaniyang ito sa harap ng isang pawnshop. Bumaba kami at sumunod sa lalaki. Kinausap niya ang guwardiya bago kami pumasok. Pinagtitinginan kami ng mga tao sa loob ng pawnshop dahil sa suot namin. Tinakpan ko ang mukha ni Max. Umupo kami sa bakanteng upuan at hinihintay ang lalaki na matapos. Makalipas ang mahigat isang oras na paghihintay ay natapos din siya. Nakangiti siyang bumalik sa amin dala ang pera. "I had a hard time pawning your limited edition smartwatch, so I