Nagmulat ako ng mata nang may narinig akong mga kaluskos sa paligid. Tumila na rin ang ulan. Hindi na rin nangingig si Liam. Nilingon ko si Max sa kaniyang hinihigaan ngunit wala siya. "Max?" tawag ko at agad na lumabas ng kweba. "Mommy!" Muntik na akong madulas nang biglang sumigaw si Max sa aking likuran. Hinawakan ko ang aking dibdib sa sobrang gulat. Yumakap siya sa aking mga bente. Hinarap ko si Max at lumuhod para magka-level kami. "Where have you been? Akala ko kung ano na ang nangyari sa 'yo." "I open one of the food, mommy. I'm so hungry." Sagot ni Max at ipinakita sa akin ang plastic na may lamang biscuit. Hindi ako nakapagsalita. Nanatili lang akong nakatitig sa plastix na hawak ni Max. Parang kinurot ang puso ko sa sinabi ni Max. Gabi na at kaninang tanghali pa kami kumain. "Are you mad, Mommy? Sorry, I should ask your permission first bago ko ito kinain..." Yumuko si Max at pinaglaroan ang plastic. "I'm not mad, son. I'm worried about you," sabi ko at niyakap ang
Nanatili akong nakatitig kay Liam at naghihintay na sasabihin niyang nagbibiro lang siya. Seryoso ang mukha niya habang sinasabi niya ito. Bigla kong naisip si Vanessa. Nakita ko siya sa banyo ng mga babae habang hinahanap ko si Max. "Don't tell me may atraso ang pamilya namin sa kanila. Imposible ang sinasabi mo, Liam." "Hindi ko rin alam. Matagal na akong walang koneksiyon sa kaniya. Ang alam ko lang ay galit ang pamilya niya sa akin." "I saw her bago nangyari ang lahat ng 'to sa atin ngayon. I saw Vanessa," sabi ko. "What? How?" takang tanong ni Liam. "Nakita ko siya sa banyo habang hinahanap ko si Max. Tinanong niya ako kung bakit ko raw siya kilala. Ang sagot ko ay nakilala ko siya dahil kay Lucas." "Wala na ba siyang ibang sinabi sa 'yo?" Umiling ako. "Vanessa was her old name? Did she changed her name?" tanong ko kay Liam. Bakas sa mukha ni Vanessa ang pagkagulat nang tinawag ko siya sa kaniyang pangalan. "Yes. She changed her name into Irene Lacsamana." Sagot ni Liam.
Nakahinga ako ng maluwang nang may nakita kaming isang matandang amerikano na nagwawalis sa labas ng kaniyang bahay. Namilog ang kaniyang mga mata nang tingnan niya kami. "Who are you?" tanong ng matandang amerikano. "Please help us. We need to escape. Someone tried to kill us!" Hinihingal na sabi ni Liam bago niya ibinaba si Max. Nataranta ang matandang amerikano. Hindi siya nagdadalawang-isip na papasokin kami sa loob ng kaniyang bahay. May pinindot siya sa gilid ng aparador at bigla itong bumukas. "You can hide here." Sabi ng matanda. "An underground?" Curious kong tanong. Tumango ang matanda at tinulongan niya kami sa pagbaba ng aming mga gamit. "You can press this button if you want to go out." Sabi ng matandang amerikano at ipinakita sa amin ang pagbukas at sirado ng pintuan sa underground. "I'll be back. Just stay here." Pinindot ko ang close button pag-alis ng matandang amerikano. "Mommy where are we?" Curious na tanong ng aking anak at tiningnan ang paligid. "Nasa un
Nakahinga ako ng maluwang at napalitan ng saya ang kabang nararamdaman ko kanina nang may nakita akong malalaking gusali. Mas lalo akong nakaramdam ng gutom sa sari-saring amoy ng mga pagkain sa paligid. The man stopped and looked at us. "You need to hide the guns you're carrying. I'll look for a pawnshop where we can pawn the smartwatch. You need the money to get back to your families." Ibinigay namin sa lalaki ang aming mga baril. Maingat niya itong itinago. Muli niyang binuhay ang makina ng tricycle at pinark ang kaniyang ito sa harap ng isang pawnshop. Bumaba kami at sumunod sa lalaki. Kinausap niya ang guwardiya bago kami pumasok. Pinagtitinginan kami ng mga tao sa loob ng pawnshop dahil sa suot namin. Tinakpan ko ang mukha ni Max. Umupo kami sa bakanteng upuan at hinihintay ang lalaki na matapos. Makalipas ang mahigat isang oras na paghihintay ay natapos din siya. Nakangiti siyang bumalik sa amin dala ang pera. "I had a hard time pawning your limited edition smartwatch, so I
The moment I opened my eyes, I squinted them as the light from the open window filled my sight. "You're awake." I heard a familiar voice. It's Lucas. Luminga-linga ako, sinusuri ang buong paligid. Pinag-aralan kung nasaan ako. But this is my room. Paano ako napunta rito? Ipinikit ko muli ang aking mga mata. "Mommy!" Muli kong idinilat ang aking mga mata nang narinig ko ang boses ng aking anak. Mabilis siyang umakyat at pumatong sa akin."Let's eat, Mom." "She needs to rest, Max." Sabi ni Lucas at kinuha si Max. "But I want to eat with her, Tito." Dahan-dahan akong bumangon. Ramdam ko ang pamamanhid ng aking paa. Inalis ko ang kumot para tingnan ito. Nakabenda ang dalawa kong paa. Tiningnan ko ang aking sarili. Nakapagbihis na rin ako ng damit. Ang huli kong naaalala ay nasa loob kami ng taxi. Sinubokan kong igalaw ang aking mga paa. "Hindi ba ako nananaginip?" Curious kong tanong at nag-angat ng tingin kay Liam. Hinawakan ko ang aking mukha at pinisil ito. "You're not. Ligtas n
Makalipas ang isang linggo ay naging maayos na ang pakiramdam ko. Maayos na rin ang mga sugat ko sa aking paa kaya nakakalakad na ako. Inabala ko ang aking sarili sa pagbabasa ng mga dokumento tungkol sa aming kompanya. Pinuntahan ko rin ang mga pamilya ng mga empleyadong namatay at binigyan sila ng cash assistance. Naging mainit ang aking pangalan sa media mula nang nagpakita ako sa publiko. Palaging ako ang laman sa mga balita araw-araw. May nababasa akong positive at negative feedbacks sa ibang tao. Ginawa kong motivation ang mga sinasabi ng mga tao sa akin para magpatuloy. Sa susunod na linggo ay opisyal na akong magiging CEO sa kompanya. Gusto ni Daddy na maging pormal ang pagpapakilala niya sa bagong CEO pero mas pinili ko ang hindi dahil natatakot ako na baka maulit ang nangyari sa resort namin. Maraming nadamay at nasawi. Kinuha ko sa loob ng drawer ang sticky notes. Isinulat ko ang mga taong may kinalaman sa pagka-aksidente namin noon at sa nangyari ngayon. I printed their
Ikinuyom ko ang aking mga palad. Minor de edad pa si Axyl at wala itong sapat na lakas para labanan ang pang-aabuso ng sarili niyang mga magulang. "I'll be back, Dr. Analyn. I'll leave Max here for now," I said before gently setting Max down to follow them. "Wait, Mrs. Crawford!" I interrupted them as I caught up with them in the hallway. Mrs. Crawford didn't turn around. She was busy pulling her child along, who continued to cry. "Mommy, it hurts..." Axyl whimpered to his mother. "You'll get hurt if you don't come with me!" Mrs. Crawford shouted. "Your child is in pain!" I said, unable to resist getting involved. I quickly took Axyl and hid him behind me. I was surprised when he suddenly hugged my legs. Mrs. Crawford smirked. "Who are you to meddle in this?" Suminghap ako. "You are physically abusing the child, Mrs. Crawford. That is not beneficial for Axyl," I said. "And who told you that I am abusing him? Was it Dr. Analyn?" She laughed again and placed her hand on her wa
Scoth Liam's POV"Ako na ang maghahatid nito kay Daddy." Sabi ko kay Anton pagkatapos niyang ibigay sa akin ang mga dokumentong kailangan ko."Sure ka bang ayos lang sayo? Pwede naman nating ipahatid na lang." Sabi ni Anton habang inaayos niya ang mga dokumento. "May meeting ka rin mamaya. Baka matagalan ka roon.""Kakausapin ko rin si Daddy. Babalik ako agad pagkatapos namin mag-usap." "Magaling na ba ang sugat mo sa hita?" Nag-aalalang tanong ni Anton sa akin.Ngumiti ako at tumango. "Malayo naman sa bituka ang sugat ko."Natutuwa ako sa aking sekretarya dahil parang nakakatandang kapatid ko na siya. Palagi ko siyang sinasabihan na bawasan niya ang pagiging pormal sa akin kapag kaming dalawa lang. Mas matanda siya sa akin ng sampung taon. "Mag-ingat ka sa biyahe. Tawagan mo ako kapag matatagalan ka sa pagbalik dito." Sabi ni Anton bago ako tuloyang sumakay ng elevator.Mabilis akong nakarating sa kompanya ng aking mga magulang. Hindi naman kalayoan ang biyahe at hindi rin traffic