Nakahinga ako ng maluwang at napalitan ng saya ang kabang nararamdaman ko kanina nang may nakita akong malalaking gusali. Mas lalo akong nakaramdam ng gutom sa sari-saring amoy ng mga pagkain sa paligid. The man stopped and looked at us. "You need to hide the guns you're carrying. I'll look for a pawnshop where we can pawn the smartwatch. You need the money to get back to your families." Ibinigay namin sa lalaki ang aming mga baril. Maingat niya itong itinago. Muli niyang binuhay ang makina ng tricycle at pinark ang kaniyang ito sa harap ng isang pawnshop. Bumaba kami at sumunod sa lalaki. Kinausap niya ang guwardiya bago kami pumasok. Pinagtitinginan kami ng mga tao sa loob ng pawnshop dahil sa suot namin. Tinakpan ko ang mukha ni Max. Umupo kami sa bakanteng upuan at hinihintay ang lalaki na matapos. Makalipas ang mahigat isang oras na paghihintay ay natapos din siya. Nakangiti siyang bumalik sa amin dala ang pera. "I had a hard time pawning your limited edition smartwatch, so I
The moment I opened my eyes, I squinted them as the light from the open window filled my sight. "You're awake." I heard a familiar voice. It's Lucas. Luminga-linga ako, sinusuri ang buong paligid. Pinag-aralan kung nasaan ako. But this is my room. Paano ako napunta rito? Ipinikit ko muli ang aking mga mata. "Mommy!" Muli kong idinilat ang aking mga mata nang narinig ko ang boses ng aking anak. Mabilis siyang umakyat at pumatong sa akin."Let's eat, Mom." "She needs to rest, Max." Sabi ni Lucas at kinuha si Max. "But I want to eat with her, Tito." Dahan-dahan akong bumangon. Ramdam ko ang pamamanhid ng aking paa. Inalis ko ang kumot para tingnan ito. Nakabenda ang dalawa kong paa. Tiningnan ko ang aking sarili. Nakapagbihis na rin ako ng damit. Ang huli kong naaalala ay nasa loob kami ng taxi. Sinubokan kong igalaw ang aking mga paa. "Hindi ba ako nananaginip?" Curious kong tanong at nag-angat ng tingin kay Liam. Hinawakan ko ang aking mukha at pinisil ito. "You're not. Ligtas n
Makalipas ang isang linggo ay naging maayos na ang pakiramdam ko. Maayos na rin ang mga sugat ko sa aking paa kaya nakakalakad na ako. Inabala ko ang aking sarili sa pagbabasa ng mga dokumento tungkol sa aming kompanya. Pinuntahan ko rin ang mga pamilya ng mga empleyadong namatay at binigyan sila ng cash assistance. Naging mainit ang aking pangalan sa media mula nang nagpakita ako sa publiko. Palaging ako ang laman sa mga balita araw-araw. May nababasa akong positive at negative feedbacks sa ibang tao. Ginawa kong motivation ang mga sinasabi ng mga tao sa akin para magpatuloy. Sa susunod na linggo ay opisyal na akong magiging CEO sa kompanya. Gusto ni Daddy na maging pormal ang pagpapakilala niya sa bagong CEO pero mas pinili ko ang hindi dahil natatakot ako na baka maulit ang nangyari sa resort namin. Maraming nadamay at nasawi. Kinuha ko sa loob ng drawer ang sticky notes. Isinulat ko ang mga taong may kinalaman sa pagka-aksidente namin noon at sa nangyari ngayon. I printed their
Ikinuyom ko ang aking mga palad. Minor de edad pa si Axyl at wala itong sapat na lakas para labanan ang pang-aabuso ng sarili niyang mga magulang. "I'll be back, Dr. Analyn. I'll leave Max here for now," I said before gently setting Max down to follow them. "Wait, Mrs. Crawford!" I interrupted them as I caught up with them in the hallway. Mrs. Crawford didn't turn around. She was busy pulling her child along, who continued to cry. "Mommy, it hurts..." Axyl whimpered to his mother. "You'll get hurt if you don't come with me!" Mrs. Crawford shouted. "Your child is in pain!" I said, unable to resist getting involved. I quickly took Axyl and hid him behind me. I was surprised when he suddenly hugged my legs. Mrs. Crawford smirked. "Who are you to meddle in this?" Suminghap ako. "You are physically abusing the child, Mrs. Crawford. That is not beneficial for Axyl," I said. "And who told you that I am abusing him? Was it Dr. Analyn?" She laughed again and placed her hand on her wa
Scoth Liam's POV"Ako na ang maghahatid nito kay Daddy." Sabi ko kay Anton pagkatapos niyang ibigay sa akin ang mga dokumentong kailangan ko."Sure ka bang ayos lang sayo? Pwede naman nating ipahatid na lang." Sabi ni Anton habang inaayos niya ang mga dokumento. "May meeting ka rin mamaya. Baka matagalan ka roon.""Kakausapin ko rin si Daddy. Babalik ako agad pagkatapos namin mag-usap." "Magaling na ba ang sugat mo sa hita?" Nag-aalalang tanong ni Anton sa akin.Ngumiti ako at tumango. "Malayo naman sa bituka ang sugat ko."Natutuwa ako sa aking sekretarya dahil parang nakakatandang kapatid ko na siya. Palagi ko siyang sinasabihan na bawasan niya ang pagiging pormal sa akin kapag kaming dalawa lang. Mas matanda siya sa akin ng sampung taon. "Mag-ingat ka sa biyahe. Tawagan mo ako kapag matatagalan ka sa pagbalik dito." Sabi ni Anton bago ako tuloyang sumakay ng elevator.Mabilis akong nakarating sa kompanya ng aking mga magulang. Hindi naman kalayoan ang biyahe at hindi rin traffic
"Ate Marites, hintayin niyo ako rito. May pagkain doon sa mini-refrigerator baka nagugutom na si Selena. Iiwan ko muna kayo rito dahil may meeting pa ako," sabi ko kay Ate Marites pagdating namin sa aking opisina. "Daddy matatagalan ba ang meeting niyo?" tanong ng aking anak. Nakaupo siya sa couch. "Hindi ko alam kung anong oras kami matatapos, hija. Update na lang kita kapag medyo matatagalan ako. Pagkatapos mong gawin ang mga takdang-aralin ay pwede ka naman matulog. Nandiyan si Ate Marites na magbabantay sa 'yo." Hinalikan ko ang noo ng aking anak at pinisil ang kaniyang pisngi. "Kanina pa naghihintay ang mga bagong investors natin. Naiinip na sila." Sabi ni Anton paglabas ko ng opisina. "Ang iba naman ay umuwi na." "What? Ilan na lang ang natira?" tanong ko kay Anton at binilisan ang paglalakad patungo sa elevator. "Malaki ang lugi natin at kailangan natin makabawi." "I know. Dismayado ang ibang investors dahil kanina ka pa nila hinihintay. At nasabi rin ng iba na baka sa Cop
Pagdating ko sa bahay ay agad kong nakita sina Grandma at Mommy na nag-uusap sa sala. Seryoso ang mga mukha nila. "Anong pinag-uusapan ninyo?" tanong ko nang nakalapit na ako sa kanila. "Ang gwapo kong apo," sabi ni Grandma pagkatapos kong halikan ang pisngi niya. "Mabuti naman at ginupitan mo na 'yang buhok mo." Ngumiti ako sa sinabi ni Grandma. Bago ako umuwi ay dumaan muna ako sa barber shop. Medyo may kahabaan na rin kasi ang buhok ko. Lumapit ako kay Mommy at hinalikan din ang kaniyang pisngi. Bakas sa mukha ng aking ina ang gulat sa aking ginawa. I'm not mad at her. Medyo awkward pa rin para sa akin na kausapin siya. Hindi ako naging mabuting anak sa kaniya. Marami siyang pagkukulang sa akin dati at napapansin ko naman na bumabawi siya sa akin ngayon. "Nakauwi na pala ang mabait kong kapatid." Nawala ang aking ngiti nang narinig ko ang boses ng nag-iisa kong kapatid. Naglalakad pababa ng hagdan si Clint. Nilingon ko sina Grandma at Mommy. Naghahanap ako ng sagot kung bakit
Hinihilot ko ang aking ulo dahil sumasakit na naman ito. Bumangon ako sa pagkakahiga para kumuha ng gamot sa loob ng drawer at tubig sa mini refrigerator. Pagkatapos kong uminom ng gamot lumabas ako sa aking silid. Gusto kong matulog sa guest room na siyang tinutulogan ni Francine dati. Bumuntong hininga ako bago binuksan ang pintuan. The room is in the same state when she left. Pinapalinisan ko ang kwarto niya palagi. Sinisiguro ko rin na hindi gagalawin ng mga katulong ang mga gamit na naiwan ni Francine dito. Humiga ako at niyakap ang kaniyang unan. Ilang taon na ang nakalipas at nagbabasakali pa rin ako na babalikan ako ni Francine. I'm so obsess with her. Ngumiti ako ng mapait nang naalala ko ang nangyari sa US. Hindi ko aakalaing makikita ko siya muli roon. Ang alam ko lang ay nasa US siya kasama ang kaniyang totoong pamilya. Pero hindi ko alam na anak pala siya ng mag-asawang Maxey. Inimbitahan kami ng pinsan ni Mrs. Coper na dumalo sa isang recognition event ng mga top em
Siguradong-sigurado na ako kay Liam, kahit na mabilis ang lahat, alam kong sigurado na ako sa kaniya. Pero hindi pa rin ako makapaniwala. Hindi ako makapaniwala na ikakasal na kami. Marami kaming pinagdaanan pero heto kami ngayon, nanatiling matatag ang pagmamahalan namin sa isa't isa. Binili niya lang ako ng dalawang milyon pero ang kapalit no'n ay panghambuhay ko siyang makakasamang bumuo ng pamilya. Nabuntis niya ako na wala sa plano, pero alam kong ginawa namin iyon na mahal ang isa't isa at alam ko ang kaakibat na responsibilidad sa likod ng lahat. Pero ganoon nga siguro, we make the most out of the things given to us. Iniwan ko siya, tumayo ako sa sarili kong mga paa, at nakilala ang tunay kong pamilya. Hindi naging madali ang lahat para sa amin. Naging magulo ang buhay namin at marami akong nalaman tungkol sa mga nakaraan ng aming mga pamilya. Ngayong araw ay papakasalan ko na ang lalaking mahal ko. Hindi nagbabago ang ang isip ko na abotin ang lahat ng mga pangarap ko. I
"Fuck!" he said when he realized that he couldn't successfully pull me out of him without hurting me. He exploded on my mouth. I stayed there to make sure I clean him up. He was helpless as he sat on our bed, still feeling the waves of his explosion. I smiled. I licked my lips and saw him locking helpless. He stroked my hair gently. He bit his lower lip. "That was so good..." he uttered. Without ado, I pulled my panties out of me. I am wearing a skirt. Itinapon ko ito sa sahig at muling hinawakan ang naninigas niyang alaga. I rode him while he's still very erect. I was extremely wet that he slid unto me easily, even when he's huge. Sumakit lang nang tuloyan na akong naupo sa kandungan niya. He was inside me to the brim. He filled me so much that just the act of putting him in almost made me convulse with pleasure. Then, I started thrusting on him, riding up and down.His kisses landed on my chin as I pushed myself away from him. Then he moved to my neck. His soft kisses made me ev
One Month Later. A cozy living room filled with wedding magazines, fabric swatches, and a calendar marked with important dates. I stand in the center of the room, surrounded by wedding planning materials, a mix of excitement and nervousness in my heart. It all starts here, the journey to the most important day of my life. I sit down with Liam, as we discuss potential wedding venues, flipping through brochures and photos."Liam, what do you think about having the ceremony in a garden? The idea of saying our vows surrounded by nature sounds magical," I suggested. Tiningnan ko ang ibang pahina upang tingnan ang ibang venue sa kasal namin. "I love that idea. Let's make it happen. It'll be a beautiful backdrop for our special day," komento ni Liam. "Mommy, I'm hungry," sabat ni Max. Kumuha ako ng biscuits sa bag ko at ibinigay ito kay Max. "Matagal pa po ba kayo?" "Malapit na kaming matapos, Max. Kainin mo muna ang biscuit. Tataposin lang namin 'to para makakain na tayo ng pananghalia
Francine's POV Umawang ang labi ko sa tanong ni Liam. Para akong biglang naestatwa at binuhosan ng malamig na tubig. "Daddy!" gulat na sambit ni Max at isinubsob ang mukha niya sa dibdib ni Liam. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Paano siya nagkaroon ng amnesia? Bakit hindi sinabi ng doktor sa amin ang tungkol dito? "Who are you, woman?" pagdidiin niya sa salitang woman. Kumurap-kurap ako. Kukunin ko na sana si Max ngunit bigla niya itong hinila. "W-Wala ka bang naaalala, Liam?" tanong ko. Umiling siya agad. "I know this boy is my son. But who are you?" Kumunot ang noo niya. Napasinghap ako nang naramdaman ang mabilis na pagtibok ng puso ko. "Dad, this is Mommy," sabat ni Max na siyang mas lalong nagpakunot sa noo ni Liam. "She's your mother? But how?" He smirked. Tumayo ako sa pagkakaupo. Parang hindi ko na kakayanin 'to. I need to see the doctor. Kailangan ko siyang makausap at itanong sa kaniya kung bakit hindi ako maalala ni Liam. Pinunasan ko ang nangingilid na l
Liam, Max, and Francine are seen resting in their beds, surrounded by medical equipment. May lumapit na nurse kay Francine para i-monitor ang kalagayan niya. Kagigising niya lang pero si Liam agad ang hinahanap ng mga mata niya. "How are you feeling today, Ma'am Maxey? Any dizziness or headaches?" Dahan-dahang inalis ng nurse ang bandage. "I'm okay, just a bit sore. Thank you for taking care of me." Bumaling siya sa anak niyang mahimbing na natutulog. "How's my son?" "Nasa maayos na kalagayan na po ang anak niyo, Ma'am," sagot ng nurse. "How about my fiance? Kumusta siya?" dagdag na tanong ni Francine. Napalingon ang doktor sa kanila. Ngumiti ito. "Mr. Smith is a fighter, Ma'am. Successful po ang operasyon." Nakahinga ng maluwang si Francine. Bumangon siya at umupo sa kama habang inaalalayan ng nurse na nag-a-assist sa doktor. Nilapitan siya ng doktor, tinitingnan ang mga sugat niya. "Your wounds are healing well. We'll remove the stitches soon and monitor your progress," sabi
Mabilis na lumapit ang mga pulis para pigilan si Francine sa pananabunot ng buhok ni Celine.“Mamamatay tao ka! Sarili mong anak pinatay mo!” sumbat niya.“I’m not a killer, Francine. Hindi ko pinatay ang anak ko!” galit na sigaw ni Celine. Sinubokan niyang atakihin si Francine ngunit hindi niya magawa dahil nakahawak ang mga pulis sa kaniya at pilit na inilalayo sa isa’t isa. “Buhay si Selena! Buhay ang anak ko!”“Wala na siya! You killed her! Nadamay siya sa pagiging makasarili mo! Ikaw ang dahilan kaya siya nasunog doon sa loob ng underground! Pinatay mo siya!” paninisi ni Francine.Umiling-iling si Celine. “No! She’s alive! My daughter is alive!” Tumawa siya. “Selena? Baby? Mommy won’t leave you. Magpakita ka na sa akin.” Sinipa ni Celine ang dalawang pulis na nakahawak sa kaniya at mabilis na tumakbo para pumasok sana sa nasusunog na factory. “I’ll find my daughter. Selena is alive. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kailangan kong puntahan ang anak ko sa loob. Kailangan ako ng anak ko.”
Nagising si Francine pagkatapos ng malakas na pagsabog ng building. Napahawak siya sa ulo niya nang may nakita siyang tumutulong dugo. Parang mabibiyak ang ulo niya sa sakit dahil sa lakas ng pagkabunggo ng ulo niya sa puno. Dali-dali siyang bumangon at hinanap sina Max at Liam.“Max, Liam! Nasaan kayo?” sigaw niya habang nakahawak sa ulo niya.“Mommy!”Hinanap niya ang kinaroroonan ng boses ng bata. Napapadaing siya sa tuwing may naaapakan siyang matutulis na bato. Nanlaki ang mga mata niya nang nakita ang anak niyang umiiyak. Tumakbo siya para puntahan si Max. May sugat ito sa paa at galos sa kamay.“W-Where’s your Dad?” tanong niya habang pinupunasan ang mukha nito.Napalingon siya sa likuran niya nang ituro ni Max ang kinaroroonan ni Liam. Nakahiga ito sa lupa at walang malay. Binuhat niya si Max saka nila pinuntahan si Liam. Maingat niyang pinaupo si Max sa malaking bato. Hinawakan niya ang dibdib ni Liam. Nakahinga siya ng maluwang nang may narinig niya ang malakas na pagtibok n
Nakahinga nang maluwag si Liam pagkatapos niyang maalis ang nakakandadong kadena sa mga paa niya. Napaupo siya sa sahig nang naramdaman ang pamamanhid ng buong paa niya. Inalalayan siya nina Francine at ng mga bata sa paglalakad exit dahil hindi siya makalakad ng maayos. Napadapa sila nang bigla na namang may sumabog. Mabilis na hinila ni Liam ang mag-ina nang biglang may nahulog na kahoy galing sa kisame. "Mommy!" Hinawakan ni Liam ang kamay ni Selena nang bigla itong umiyak. "I'm scared..." "Don't be scared. Nandito lang si Daddy. Ililigtas kita," bulong ni Liam para pakalmahin ang bata. Kahit namamanhid ang mga paa niya at mahapdi ang kaniyang mga sugat, ginamit niya ang natitirang lakas niya para buhatin si Selena. Alam niyang hindi ito titigil sa pag-iyak kung hindi niya ito bubuhatin o hindi makita ang ina ng bata. Napaatras sila nang biglang may nahulog na namang kahoy at kumalat sa dingding ang apoy. Luminga-linga sila sa paligid habang naghahanap ng daan palabas. "We're
Binuhosan ng gasolina ang mga katawan nina Francine, Liam, at Max bago sila iniwan ng mga tauhan ni Celine. Makalipas ang ilang minuto mula nang nakalabas na sa underground ang mga tauhan ni Celine ay nagkamalay si Francine. Napahawak siya sa dibdib niya habang umubo at hinahabol ang paghinga niya. Agad na umalalay ang anak nila para makatayo siya. "Are you okay, Mommy?" nag-aalalang tanong ng anak nila habang nagpupunas ito ng mga luha. "A-Ayos l-lang a-ko, Max," sagot niya at pilit na pinapakalma ang sarili. Tumayo siya at nilapitan si Liam. Nagdurugo na ang mga paa at kamay nito. "H-Honey..." sambit ni Liam. Namumutla na ang labi niya dahil sa pagod, uhaw, at gutom. Napatingin silang lahat sa paligid nang may naamoy silang nasusunog. Nanlaki ang mga mata ni Francine nang nakita ang isang tauhan na may hawak na lighter. May sinusunog itong papel sa malaking lata. Nakangisi itong nakatingin sa kanila. "Naiinip na ako. Gusto ko ng sunogin ang buong lugar!" nakangising sabi ng lal