บททั้งหมดของ เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: บทที่ 561 - บทที่ 570

“โอ้แม่เจ้า นั่นคือผู้นำขององค์กรลึกลับอย่างสมาคมการต่อสู้งั้นเหรอ? บุคคลในตำนาน วันนี้ได้มีบุญตาพบเห็นกับตัวเองแล้ว”“การได้เห็นเขาอบย่างจังๆ ตรงหน้าก็เรื่องหนึ่ง แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนว่าจะลืมหน้าตาเขาในวินาทีถัดมา”“ใช่ ฉันก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน มันมหัศจรรย์มาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะถูกพูดถึงแค่ตำนานเท่านั้น”“พวกคุณแค่ไม่เข้าใจ ว่ากันว่าผู้นำซุนได้บำเพ็ญตนจนมาถึงระดับที่ไม่อาจอธิบายได้ ความแข็งแกร่งของเขาไม่มีใครทัดเทียมได้ในจินหลิง และวิชาการควบคุมพลังงานอันยิ่งใหญ่นั้นไม่มีใครเทียบได้ ด้วยระดับการฝึกฝนแบบปกติของคุณ นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่คุณจะจำรูปร่างหน้าตาของเขาไม่ได้”ฝูงชนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ“พี่ใหญ่ วันนี้เป็นเรื่องยากที่คุณจะมีเวลา เดี๋ยวอีกสักพักเราสองพี่น้องไปใช้เวลาดีๆ ด้วยกันนะครับ" ซุนเฉิงเย่เชิญซุนเฉิงเหรินไปที่ที่นั่งหลัก“วันนี้นายเป็นเจ้าของวันเกิด ไม่ต้องสนใจฉันหรอก ฉันแค่มานั่งสักพักแล้วจากไป” ซุนเฉิงเหรินพูดกับน้องชายด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยเมื่อรู้ว่าพี่ชายเขาเป็นผู้ฝึกตนที่โหดเหี้ยม ซุนเฉิงเย่คุ้นเคยกับมันความรุ่งโรจน์ในปัจจุบันของตระกูลซุนล้ว

ฉู่เฉินจ้องไปที่ผู้นำตระกูลเฉาที่พุ่งเข้ามาอย่างเย็นชา: "อยากตายมากนักเหรอ!"วินาทีต่อมาเขาก็เหวี่ยงหมัดด้วยเช่นกัน"ปัง!"คลื่นแรงอากาศล้มโต๊ะและเก้าอี้ทั้งหมดในห้องโถงด้านใน ทำให้ฝูงชนถูกพัดจนโซเซก่อนที่ทุกคนจะยืนตรงได้“ปังๆ...”เสียงยังคงดังอยู่ในหู“จบสิ้นแล้ว นี่เขาถูกดูดไปในจังหวะหมัดของผู้นำตระกูลเฉาแล้ว ความพ่ายแพ้เป็นสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้” “ใช่แล้ว น่าแปลกใจที่ปรมาจารย์ฉู่จากหนานเจียงสามารถแลกหมัดกับผู้นำตระกูลเฉาขนาดนั้น แม้ว่าเขาจะตายไปแล้ว แต่ชื่อเสียงเขาก็ยังจะถูกพูดถึงอยู่”“ใช่ แม้ว่าเขาจะตายก็ตายอย่างสมเกียรติ แม้แต่ผู้นำของตระกูลนักรบที่ยิ่งใหญ่อีกสี่ตระกูลก็ยังเคยพ่ายแพ้มาก่อน เพราะพวกเขาต่างก็ถูกดูดไปอยู่จังหวะหมัดของผู้นำตระกูลเฉา และปรมาจารย์ฉู่นั้นสามารถทัดเทียมกับพวกเขาทั้งสี่ได้ ช่างน่ากลัวจริง ๆ"ตรงกันข้ามกับความคิดเห็นของสาธารณชน ผู้นำตระกูลเฉาที่อยู่ในระหว่างการต่อสู้กำลังรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมากหลังจากออกหมัดไปอย่างต่อเนื่อง ผู้นำตระกูลเฉาก็เริ่มสงสัยใครกันแน่ที่กำลังโดนหมัดประจัญบานเทียนกังดึดดูดอยู่กันแน่เมื่อรู้สึกชาที่หมัด ผู

“ ฮึ่ม ถ้าฉันรู้วันนี้ก่อนหน้านี้ ฉันควรจะรีบไปที่หนานเจียงด้วยตัวเองและฆ่าแกด้วยตัวเอง แทนที่จะปล่อยให้คนอื่นจุดไฟ!” ซุนเฉิงเหรินพูดอย่างเย็นชาขณะที่เขานึกถึงเรื่องบางอย่างในขณะนั้น“เป็นแกนี่เอง!” เมื่อได้ยินสิ่งนี้ จิตสังหารของฉู่เฉินพวยพุ่งขึ้นอย่างมากก่อนหน้านี้มันเป็นเพียงการทดสอบ เพียงแค่สงสัยเพราะซุนซิงเจีย ไม่ได้หมายความว่าตระกูลซุนทั้งหมดจะมีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ตอนนี้มันได้รับการยืนยันแล้ว ทั้งตระกูลซุนรู้ตั้งแต่คนระดับบนไปจนถึงระดับล่างความหนาวเย็นแผ่กระจายไปทั่วทั้งสนาม เปลี่ยนแสงอาทิตย์ยามเที่ยงวันให้กลายเป็นภาพลวงตามันยากที่จะจินตนาการว่าจิตสังหารของคนๆ หนึ่งจะรุนแรงขนาดนี้ช่างเป็นความเกลียดชังที่หยั่งรากลึกอะไรเช่นนี้ฉู่เฉินนึกถึงกลุ่มพี่น้องในสถานรับเลี้ยงเด็กชิงซาน และใบหน้าที่ใจดีและอ่อนโยนของผู้อำนวยการคนเก่ามันทำให้เขาเจ็บปวดอย่างยิ่งเมื่อตระหนักว่าโศกนาฏกรรมทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะเขาในเวลาต่อมา ร่างของเขาก็เลือนลาง เขาปรากฏตัวข้างสมาชิกในตระกูลซุนคนหนึ่งซึ่งล้มลงกับพื้นและเสียชีวิต ในเวลาเพียงแค่อึดใจเดียว สมาชิกอีกคนของตระกูลซุนก็ล้มลงกับพื้นและเสียชี

คนแรกที่รับผลกระทบคือซุนเฉิงเย่ ห่างออกไปไม่กี่ก้าว ไม่ต้องพูดถึงซุนเฉิงเย่ที่จะลงมือ แม้แต่แรงที่ยืนเกิดขีดจำกัดแล้วขณะที่ฉู่เฉินเดินทีละก้าว ทวารทั้งเจ็ดของซุนเฉิงเย่ก็มีเลือดไหลออกมาแล้ว การขัดขืนอย่างต่อเนื่องหมายถึงความตาย!เพื่อรักษาชีวิตเขา มีทางเลือกเดียวคือคุกเข่า!ตอนนี้ไม่เพียงแต่ฉู่เฉินเท่านั้น แต่แม้แต่ซุนเฉิงเหริน พี่ชายของเขาเองก็ไม่ได้ละสายตาจากเขาเลย“ฉู่เฉิน แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแก แม้ว่าแกจะทำลายตระกูลซุน แม้ว่าแกจะแข็งแกร่งขึ้นขนาดไหนก็ตาม ต่อหน้าคนๆ นั้น แกก็ยังเป็นแค่มดปลวกเท่านั้น ฮ่าๆ!” ซุนเฉิงเหรินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าเขาตระหนักได้ถึงเรื่องบางอย่างในสถานการณ์เช่นนี้ เมื่อรวมกับเสียงหัวเราะของเขา ฉู่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าซุนเฉิงเหรินจะเป็นบ้าไปแล้วหรือไม่ขณะที่ซุนเฉิงเหรินหัวเราะ ในที่สุดซุนเฉิงเย่ก็ยอมจำนนต่อแรงกดดันพร้อมเสียงดัง “ตุ้บ” ซุนเฉิงเย่ก็คุกเข่าลงบนพื้นแล้ว“น้องพี่ แกยังไม่เข้าใจเหรอ แม้ว่าแกจะคุกเข่าและขอความเมตตาตอนนี้ ไอ้สารเลวคนนี้ก็ไม่ยอมปล่อยพวกเราไปหรอก” ซุนเฉิงเหรินพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยสิ่งที่ตามมาคือรัง

“ฉู่เฉิน แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไมแกถึงออกมาจากตระกูลซุนได้โดยไม่มีรอยขีดข่วน แต่นี่เป็นเรื่องของตระกูลหลิน แกไม่ควรเสนอหน้าเข้ามายุ่ง ถ้าฉันเป็นแก ฉันจะหนีออกจากจินหลิงโดยเร็วที่สุด ยิ่งห่างไกลก็ยิ่งดี แกรู้ไหม แม้ว่าตระกูลซุนจะไม่สร้างปัญหาให้กับแก ก็ยังมีคนอื่นที่จะมุ่งเป้ามาที่แกเพื่อทำให้ตระกูลซุนพอใจ”หลินลี่ชงยืนขึ้นจากมุมหนึ่งด้วยความโกรธเมื่อได้ยิน ฉู่เฉินก็ยิ้มออกมาดูเหมือนว่าตระกูลนักรบโบราณยังคงปิดข่าวและไม่อนุญาตให้ข้อมูลภายในวันนั้นแพร่งพรายออกไปอย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะข่าวถูกเปิดเผยออกไป แต่ด้วยความสามารถของหลินลี่ชง เขาคงไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลนั้นได้เมื่อเห็นฉู่เฉินยังคงเงียบ หลินลี่ชงก็คิดว่าเขาพูดถูกประเด็นแล้ว“ฉู่เฉิน หากแกยังมีสตินึกคิดอยู่บ้าง รีบออกไปจากที่นี่ซะ อย่าบังคับให้ฉันรายงานเรื่องแกที่นี่ตอนนี้”หลินลี่ชงรู้สึกเหมือนว่าเขามีความได้เปรียบ ก็ยิ่งไร้ยางอายมากขึ้น"นายนี่มันน่าสมเพชจริงๆ พูดตามตรง ฉันฆ่าตระกูลซุนทั้งหมดแล้ว!" ฉู่เฉินพูดออกมา“ฮ่าๆ แกนี่คุยโวเก่งจริงๆ แต่คราวหน้าช่วยคิดคำโกหกของแกให้ดีกว่านี้หน่อย อย่าพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ออกมา” เห