All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 571 - Chapter 580

“คุณยังมัวยืนทำอะไรอยู่อีก ตอบตกลงสิ!” หลินอีนัวนั้นใจร้อนมากกว่าฉู่เฉิน"ไม่สนใจ" คำพูดไม่แยแสไม่กี่คำของฉู่เฉิน ทำให้ทุกคนอึ้งอะไรนะ?ผู้กำกับจางออกหน้ามาเชิญชวนด้วยตัวเอง แต่กลับถูกปฏิเสธโอ้ พระโพธิสัตว์โลกนี้มาถึงจุดนี้ได้ยังไงใครมันจะกล้าปฏิเสธหนทางสู่ชื่อเสียงโด่งดังอย่างง่ายดายเช่นนี้?ต้องรู้ว่าการที่มีส่วนร่วมในผลงานของผู้กำกับจางนั้น คือการรับประกันว่าจะต้องมีชื่อเสียงโด่งดังอย่างแน่นอน“ถามได้ไหมว่าทำไม?” ผู้กำกับจางก็ค่อนข้างประหลาดใจเช่นกัน เพราะเขาก็ไม่ใช่ผู้กำกับที่ไม่มีชื่อเสียง และในขณะเดียวกัน เขาก็รู้ดีว่าคำพูดที่เขาพูดไปนั้นมีน้ำหนักเพียงพอแต่ไม่คาดคิดชายหนุ่มตรงหน้า กลับปฏิเสธเขาอย่างไม่ลังเลอะไร“เพราะฉันไม่อยากเห็นหน้าเขาและเธอ!” ฉู่เฉินชี้ไปที่หลินลี่ชงและหยางซือเจิ้นตามลำดับเดิมทีหยางซือเจิ้นกำลังการดูละครดีๆ อยู่ด้านข้างทันใดนั้นก็พบว่าฉู่เฉินชี้นิ้วไปที่ตัวเองทันใดนั้นก็มีเรื่องผุดขึ้นมาในหัวของเธอ สมองกระทบกระเทือนเหรอแกคิดว่าผู้กำกับจางเป็นใคร? เชื่อจริงๆ หรือว่าแกสามารถบีบบังคับผู้กำกับจางได้ แกคิดว่าตัวเองเป็นใครนอกจากนี้ ตัว

ชายชราพูดพร้อมกับเสียงที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน“น่าเสียดาย เจ้าหนู แกโชคร้ายแล้วที่เจอฉัน!”ชายชราพูดจบ แล้วโบกมือฝ่ามือนั้นไม่มีเรี่ยวแรง ราวกับว่าเป็นเพียงฝ่ามือธรรมดาฝ่ามือซึ่งดูเหมือนจะไม่มีลมปราณที่แท้จริง แต่จากการรับรู้ของฉู่เฉิน ลมปราณที่แท้จริงถูกขยายออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดฟุ้งกระจายครอบลุมไปทั้งโลก“อา! จงแหลกสลายไปซะ!”ฉู่เฉินเรียกลมปราณทั้งหมดออกมา การฝึกฝนระดับเก้าของปรมาจารย์ได้รับการปลดปล่อยอย่างเต็มที่ และในที่สุดก็หลุดพ้นจากพื้นที่ที่แข็งตัว กระบวนท่านี้ทำให้ร่างกายชุ่มเหงื่อเปียกโชกไปทั้งตัวชายชราคนนี้คือใครกันแน่ จะน่ากลัวขนาดนี้ได้ยังไง? เพียงแค่ฉาบเดียวก็ถูกปราบปรามอย่างน่าเวทนาไม่มีเวลาคิดมากนัก ฉู่เฉินจึงใช้ลมปราณที่แท้จริงทั้งหมดและตบเขาไปในทิศทางเดียวกัน"ปั้ง!"พร้อมเสียงดังปั้ง หูของฉู่เฉินดังหึ่งไม่หยุด เมื่อพลังจากฝ่ามือของเขาสลายและหายไป ฉู่เฉินก็ถอยหลังกลับไป 9 เมตรและปากของเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกคาวจากเลือดตัวเองได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีครั้งเดียวนับตั้งแต่ลงมาจากภูเขา นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่เฉินเป็นฝ่ายเสียเปรียบจากการสู้ตัวต่อตัว เข

จวินหวู่หมิงก็รู้สึกว่าโอกาสมาถึงแล้วเพียงแค่ต้องหลุดพ้นจากวังวนนี้ และด้วยความแข็งแกร่งของเขาตอนนี้ ก็จะสามารถพิชิตต้าเซี่ยทั้งหมดได้อย่างแน่นอน“ไอ้หนู ฉันจะบอกให้นายรู้ก็ได้ว่านี่คือเมืองลับแลมังกร ซึ่งเป็นสมบัติล้ำค่าในโลกยุทธภพ การฝึกที่นี่มีประสิทธิภาพมากกว่าภายนอกอย่างน้อยสองเท่า และยิ่งไปไต่ระดับไปสูงมากเท่าไร พลังจิตวิญญาณก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น เอางี้นะ ฉันจะให้นายครอบครองดินแดนนี้ ข้อแลกเปลี่ยนเดียวคือให้นายปล่อยฉันออกไป มันง่ายมาก ลองนึกดูสิ” จวินหวู่หมิงพูดราวกับว่าเขากำลังเสนอข้อต่อรองดีๆนี่เองไม่รู้สึกเลยสักนิดเมื่อจี้มังกรหยกรวมเป็นหนึ่งกับร่างกายแล้ว ภาพนิมิตรก็มาปรากฏขึ้นในจิตใจของฉู่เฉินในความว่างเปล่า มีเงามังกรอันงดงามลอยอยู่ และข้างใต้เงาก็มีพื้นที่เล็กๆ นับไม่ถ้วน ทั้งหมดนี้เบียดแน่นกันเหมือนรังผึ้ง และตอนนี้พื้นที่ที่พวกเขาครอบครองนั้นเล็กที่สุดและยังเป็นพื้นที่เดียวที่ฉู่เฉินสามารถมองเห็นได้ชัดเจนภายในพื้นที่นี้ มีร่างสองร่างปรากฎอยู่ ร่างหนึ่งคือตัวเองและอีกร่างคือจวินหวู่หมิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามในสายตาของฉู่เฉิน พื้นที่อื่นๆ เป็นเหมือนกระจ

ฮวาเยว่หยิงรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินเข้า แต่ก็เยาะเย้ยถากถาง: "ผู้นำสมาคมการต่อสู้อะไร ก็แค่หมาขี้เรื้อนเท่านั้นแหละ!"เมื่อรู้สึกถึงว่าการเหยียดหยาม หยานกวงหมิงก็ขึ้นเสียง“แกรู้ไหมว่าวิหารยุทธมีสถานะแบบไหน? ผู้คนมากมายยอมเสียสละทุกอย่างที่มีเพื่อวิหารยุทธแต่ก็ไม่มีโอกาส แกมันก็แค่ตระกูลฮวากระจอกๆ ช่างมันเถอะ ฉันขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับแกแล้ว เพราะหลังจากวันนี้แกก็จะเป็นแค่เศษกระดูกในโกศ”ฮวาเยว่หยิงท้าทายอย่างไม่เกรงกลัว: "แม้ว่าฉันจะตาย ตัวแกก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันหรอก แกยังจับเพื่อนของปรมาจารย์ฉู่ด้วย อีกไม่นานปรมจารย์ฉู่จะมาเคาะประตูบ้านแก แล้วคอยดูว่าแกจะจัดการกับมันได้ยังไง"หยานกวงหมิงเหมือนได้ยินเรื่องตลกเข้า จึงหัวเราะออกมาทันที“ปรมาจารย์ฉู่? ฮ่าๆ แกคิดว่าทำไมถึงยังเก็บแกไว้จนวันนี้? นี่เป็นเพียงเพื่อล่อสัตว์ร้ายออกมาอย่างนั้นเหรอ ตราบใดที่สัตว์ร้ายตัวกล้าโผล่หน้าออกมาแล้ว ผู้อาวุโสของวิหารยุทธจะฆ่ามันทันทีและล้างแค้นให้ผู้นำซุน!”“ปรมาจารย์ฉู่ นั่นคือปรมาจารย์ฉู่จากหนานเจียงใช่ไหม?”ภายในคุกใต้ดิน จู่ๆ ก็มีผู้หญิงในชุดขาวพูดออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น หยานกวงหมิงก็หยุดชั่

“ปรมาจารย์ฉู่ พบกันอีกแล้ว ขอบคุณที่ช่วยพวกเรา!” หลังจากที่เย่ชิงชานฟื้นพลังวรยุทธแล้ว ก็กล่าวขอบคุณต่อฉู่เฉินเมื่อเห็นเย่ชิงชาน ฉู่เฉินก็ประหลาดใจเช่นกัน หลังจากพบกับหญิงสาวผู้กล้าหาญในชุดขาวที่เคยพบในแม่น้ำเจียงเจียนในวันนั้น ไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะได้พบกันอีกในสถานการณ์เช่นนี้น่าแปลกไปอีก ที่ตอนนี้เธอรู้จักชื่อของตัวเขาแล้ว แม้ว่าฉู่เฉินจะมีข้อสงสัย แต่ก็เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะถามตอนนี้บนท้องฟ้า นักฆ่า 9 ศาสตรา ปรมาจารย์จากวิหารยุทธเฝ้าดูฉู่เฉินอยู่ก็แค่เห็บหมานี่ไม่มีอะไรมากไปกว่าการดิ้นรนที่เปล่าประโยชน์เมื่อฆ่าฉู่เฉินได้แล้ว ก็จะฆ่าคนอื่นๆ ในภายหลังหลังจากมอบความหวังไปให้แล้ว ก็จงทำลายมันด้วยน้ำมือของตัวเองนี่เป็นสิ่งที่น่าพอใจมากที่สุดในขณะที่ นักฆ่า 9 ศาสตรา ผู้อาวุโสจากวิหารยุทธเฝ้ามองอย่างสนุกสนาน แต่หยานกวงหมิงก็แทบจะรอไม่ไหวเขาโค้งคำนับผู้อาวุโสในอากาศด้วยท่าทีเคารพและพูดว่า "เมื่อปรมาจารย์จากวิหารยุทธผู้ยิ่งใหญ่อยู่ที่นี่ แกยังคงกล้าที่จะหยิ่งยโส แกกำลังรนหาที่ตาย นายท่าน ได้โปรดจัดการเขาด้วยครับ"ฉู่เฉินไม่ได้สนใจหยานกวงหมิงหยานกวงหมิง