All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 531 - Chapter 540

ผู้กำกับเดินเข้าหาหลินอีนัวอย่างรวดเร็ว“อีนัว สุภาพบุรุษคนนี้เป็นหนึ่งในทีมงานของคุณหรือเปล่า? ช่วยแนะนำหน่อยสิ” “ผู้กำกับ คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ เขาแค่มาช่วยฉันในฐานะบอดี้การ์ด แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นเพื่อนของฉัน” หลินอีนัวรีบอธิบาย “ฉู่เฉิน นี่คือผู้กำกับเฉิน เป็นผู้กำกับมีชื่อเสียงในวงการนี้”“น้องชายฉู่เฉิน ไม่รู้ว่าคุณสนใจงานแสดงไหม?” ผู้กำกับเฉินถามอย่างสุภาพ เมื่อเขารู้ว่าชายคนนั้นไม่ใช่ทีมงาน"ฉันไม่สนใจ!" ฉู่เฉินพูดออกมา และรู้สึกตลกที่เมื่อก่อนเคยดูเรื่องการแสดงละครพวกนี้มา คิดว่ามันน่าอายมาก แล้วตอนนี้ต้องการแสดงเอง มันเป็นไปไม่ได้!ขณะนั้นเอง“ผู้กำกับ คุณไม่ควรสิ้นหวังจนถึงขนาดที่จะเลือกใครก็ได้” เสียงที่ฟังไม่เสนาะหูก็ดังขึ้นแน่นอนว่าเป็นจางตาต้านั่นเองจางตาต้ามาพร้อมกับหญิงสาวที่สวยมาก“ใช่แล้ว ผู้กำกับ นี่คือสิ่งที่ฉันจะทำค่ะ ฉันจะโทรหาเพื่อนสนิทในวงการ มาช่วยกอบกู้สถานการณ์นี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เพราะนี่คือบทของนักแสดงสมทบชาย พวกเราไม่สามารถให้ใครมาเล่นก็ได้” หยางซือเจิ้นแนะนำ“น้องชายฉู่เฉิน ถ้าเป็นเรื่องของค่าตอบแทน ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างจะได้รับเหมือนกันนักแสด

“ผู้กำกับเฉิน คุณอยากให้ไว้หน้า ฉันก็ไว้หน้าให้คุณแล้ว อย่าล้ำเส้นเกินไป!” หยางซือเจิ้นลดเสียงลงเมื่อเห็นผู้กำกับเฉินต่อปากต่อคำ“ไว้หน้าอะไรล่ะ? หยางซือเจิ้น คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? คุณเป็นคนที่ปฏิเสธที่จะแสดงเมื่อวานนี้มีอยู่คนเดียว ตอนนี้คุณควรคืนค่าตัวที่จ่ายไปล่วงหน้ามาและจ่ายค่าปรับสำหรับการผิดสัญญา มิฉะนั้นฉันจะต้องดำเนินการทางกฎหมาย! " ผู้กำกับเฉินพูดอีกครั้ง“ผู้กำกับเฉิน คุณเป็นบ้าเหรอ?” หยางซือเจิ้นถาม ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ"อะไรอีก?"“คุณรู้ไหมว่าถ้าฉันถอนตัวหยางจือกรุ๊ปจะเอาเงินลงทุนคืน และคุณจะไม่สามารถถ่ายทำละครเรื่องนี้ต่อได้” หยางซือเจิ้นเปิดไพ่ใบสุดท้าย“นั่นไม่จำเป็นหรอก คุณหยาง ฉันมีวิธีหาเงินทุนแล้ว จะบอกให้คุณรู้ไว้ ทันทีที่คุณจากไป ก็มีคนอื่นเสนอเงินลงทุนจำนวนห้าร้อยล้านแล้ว” ผู้กำกับเฉินพูดอย่างไม่แยแส“ใคร? บริษัทไหน?” หยางซือเจิ้นถามด้วยความโกรธในขณะนั้นเองฉู่เฉินและหลินอีนัวก็มาถึง"เขานั่นไง!"ผู้กำกับเฉินออกจากหยางซือเจิ้นและไปทักทายพวกเขา“อีนัว ฉู่เฉิน คุณมาแล้ว อ่านบทแล้วหรือยัง? มาคุยเรื่องละครตอนที่ยังพอมีเวลาดีกว่า”พวกเขาทั้ง

“เอาล่ะ มากับฉัน มันยากมาเลยเธอจะมาที่นี่อีก ฉันจะหาอะไรให้กินเอง หลังจากนั้นจะมีงานสังสรรค์ และฉันจะพาคุณไปเปิดหูเปิดตา” หลินลี่ชง ได้ยินเช่นนี้จึงปล่อยมือแล้วพาทั้งสองเข้าไปในห้องส่วนตัว“เขาเป็นพี่ชายของคุณจริงๆ เหรอ?” เมื่อหลินลี่ชงออกไปจากห้อง ฉู่เฉินก็ถามอย่างสงสัย“แน่นอน เขาเป็นพี่ชายของฉัน แซ่ของฉันคือหลินและเขาก็เช่นกัน” หลินอีนัวตอบราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ“พี่แท้ๆ จริงเหรอ?” ฉู่เฉินถามซ้ำเพื่อความชัดเจน“บอกตามตรงนะ จริงๆ แล้วพ่อแม่รับฉันมาเลี้ยง แต่พวกเขาไม่เคยปิดบังฉัน ไม่เพียงแค่นั้น พวกเขายังปฏิบัติต่อฉันเหมือนของลูก พี่ชายก็ปฏิบัติต่อฉันอย่างดี ทำเหมือนฉันเป็นน้องสาวแท้ๆ” หลินอีนัวพูดอย่างมีความสุข“แล้วพ่อแม่ของคุณล่ะ?” ฉู่เฉินถามอย่างสงสัย เพราะเธอรู้จักหลินอีนัวมาสักพักแล้ว หลินอีนัวไม่เคยเอ่ยถึงพ่อแม่เลย“พ่อแม่ของฉันเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตอนฉันเข้าสู่วงการบันเทิงครั้งแรก พี่ชายต้องลาออกจากการเรียนต่อต่างประเทศและกลับมาที่จินหลิง เพื่อดูแลกิจการครอบครัว ตอนนี้เหลือแค่ฉันกับพี่ชายที่พึ่งพากันและกัน” หลินอีนัวพูดด้วยความรู้สึกค่อนข้างเศร้า“โอ้ ฉั

เห็นได้ชัดว่าเขาถูกเข้าใจผิดว่าเป็นมีเจตนาไม่ดีต่อหลินอีนัว“คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันเป็นแค่บอดี้การ์ดที่น้องสาวคุณจ้างมา!” ฉู่เฉินไม่สามารถอธิบายเพิ่มเติมได้และจากไปหลังจากทิ้งท้ายด้วยประโยคนั้นเขามุ่งหน้าตรงไปยังถนนสายพนันหินของจินหลิงเมื่อมาถึง ถนนเกือบจะรกร้างและมีแผงขายของเพียงไม่กี่ร้านเท่านั้น ในยุคนี้อินเตอร์เน็ตครองเมือง อุบายเหล่านี้ก็ไม่มีประสิทธิภาพอีกต่อไป คนส่วนใหญ่รับรู้ได้ถึงอุบายและกลโกง ซึ่งย่อมนำไปสู่ผู้คนที่บางตาลงบนถนน ชายชราคนหนึ่งกำลังเฝ้าแผงขายของอยู่ เมื่อเขาเห็นฉู่เฉินยืนอยู่ในความงุนงง“น้องชาย อยากได้หินไหม?”เมื่อชายชราที่ตั้งแผงขายของเห็นฉู่เฉิน ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย และยืนหินในมือเหมือนต้องการชักชวนฉู่เฉินมาซื้อในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีการควบคุมอย่างเข้มงวด และการจะขายแบบถึงเนื้อถึงตัวก็ทำได้ยาก ทำได้แต่ต้องใช้ทักษะของการพูดขายเท่านั้น“ดูหินของฉันสิ มันไม่เพียงแต่มีพื้นผิวเรียบและละเอียดเท่านั้น แต่ยังให้ความรู้สึกอุ่นเมื่อสัมผัส มันสามารถตัดหยกได้อย่างแน่นอน หากคุณต้องการชิ้นหนึ่ง ฉันจะตัดมันให้คุณตอนนี้เลย”หลังจากพูดเสร็จ วินาทีต่อมา ชายชรา

ฉู่เฉินเพียงแค่ต้องรอจนกระทั่งหินตกไปอยู่ในมือของใครบางคนก่อน แล้วเขาจะเข้าไปซื้อมัน หากบุคคลนั้นปฏิเสธที่จะขาย ฉู่เฉินก็จะเดินจากอย่างไม่แยแส เพราะการขโมยมันไปก็เป็นอีกทางเลือกสำหรับเขาเช่นกันทุกคนเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของเจ้าของร้านอย่างตึงเครียด ราวกับว่าหัวของพวกเขาติดอยู่ตรงนั้นด้วย พวกเขากลั้นหายใจและดูเครื่องตัดหินเลื่อนลงมาอย่างเงียบๆด้วยเสียงที่ดังฟังชัดของหินที่ตกลงมาบนพื้น มันทำให้แววตาทุกคนแสดงความผิดหวังเทคนิคการตัดแบบนี้จะตัดหินออกไปครึ่งหนึ่ง เมื่อดูจากการตัดที่เรียบเนียน ไม่มีความแวววาว แม้แต่หยกเพียงเล็กน้อยก็ไม่มี คนส่วนใหญ่ท้อแท้แล้ว แต่พวกเขากัดฟันและรอต่อไปโดยเฉพาะอาเหิ่งที่นำพรรคพวกลูกน้องมา เมื่อเห็นภาพแบบนี้เขาก็ถ่มน้ำลายลงบนพื้นด้วยความโกรธ เอามือไพล่หลัง และไม่ต้องการให้เกิดเหตุการณ์ที่ต้องอับอายขายหน้า ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่กัดฟันและเร่งเร้าต่อไป“เร็วเข้า เร็วอีก นี่เพิ่งครึ่งทางเท่านั้น กลัวอะไร”มือของเจ้าของร้านสั่นเทาในขณะที่เขาถือดินสอและวาดเส้นสีดำแนวยาวลงบนพื้นผิวหินอีกครึ่งหนึ่ง จากนั้นเขาก็วางหินกลับเข้าไปใต้เครื่องตัด แล้วถอนหายใจออกมา "เอ