บทที่ 538

เห็นได้ชัดว่าเขาถูกเข้าใจผิดว่าเป็นมีเจตนาไม่ดีต่อหลินอีนัว

“คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันเป็นแค่บอดี้การ์ดที่น้องสาวคุณจ้างมา!” ฉู่เฉินไม่สามารถอธิบายเพิ่มเติมได้และจากไปหลังจากทิ้งท้ายด้วยประโยคนั้น

เขามุ่งหน้าตรงไปยังถนนสายพนันหินของจินหลิง

เมื่อมาถึง ถนนเกือบจะรกร้างและมีแผงขายของเพียงไม่กี่ร้านเท่านั้น ในยุคนี้อินเตอร์เน็ตครองเมือง อุบายเหล่านี้ก็ไม่มีประสิทธิภาพอีกต่อไป คนส่วนใหญ่รับรู้ได้ถึงอุบายและกลโกง ซึ่งย่อมนำไปสู่ผู้คนที่บางตาลง

บนถนน ชายชราคนหนึ่งกำลังเฝ้าแผงขายของอยู่ เมื่อเขาเห็นฉู่เฉินยืนอยู่ในความงุนงง

“น้องชาย อยากได้หินไหม?”

เมื่อชายชราที่ตั้งแผงขายของเห็นฉู่เฉิน ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย และยืนหินในมือเหมือนต้องการชักชวนฉู่เฉินมาซื้อ

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีการควบคุมอย่างเข้มงวด และการจะขายแบบถึงเนื้อถึงตัวก็ทำได้ยาก ทำได้แต่ต้องใช้ทักษะของการพูดขายเท่านั้น

“ดูหินของฉันสิ มันไม่เพียงแต่มีพื้นผิวเรียบและละเอียดเท่านั้น แต่ยังให้ความรู้สึกอุ่นเมื่อสัมผัส มันสามารถตัดหยกได้อย่างแน่นอน หากคุณต้องการชิ้นหนึ่ง ฉันจะตัดมันให้คุณตอนนี้เลย”

หลังจากพูดเสร็จ วินาทีต่อมา ชายชรา