บททั้งหมดของ เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: บทที่ 341 - บทที่ 350

ฉู่เฉินพูดอย่างไม่แยแส ความคับแค้นของชนชั้นสูงในจิงโจวนั้นไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา เขาสนใจเพียงโสมโลหิตร้อยปีกับดอกเทียนหลิงเท่านั้นจู่ ๆ หงว่านสุ้ยก็พูดขึ้นมาว่า "ปรมาจารย์ฉู่ ผมได้รับข่าวว่าตระกูลจินจะแย่งชิงโสมโลหิตร้อยปีด้วย เส้นทางครั้งนี้ของคุณอาจไม่ราบรื่นนัก"เดิมทีเขาคิดว่าหลังจากฉู่เฉินฟังแล้ว อารมณ์อาจจะแปรปรวนไม่มากก็น้อยฉู่เฉินตอบอย่างไม่แยแสทันทีว่า "ไม่ต้องกังกล ถ้าหากตระกูลจินกล้าเป็นศัตรูกับฉัน ฉันก็แค่ทำลายล้างตระกูลจินให้สิ้นซากก็พอ"คําพูดของเขาเฉยชามาก ราวกับว่ากําลังพูดเรื่องธรรมดาเรื่องหนึ่งส่วนหงว่านสุ้ย ฟังแล้วก็อดไม่ได้ที่จะแอบส่ายหัวตระกูลจินเป็นตระกูลวรยุทธโบราณ สงสัยว่ามีปรมาจารย์วรยุทธอาศัยอยู่ด้วย ดังนั้นคําพูดของปรมาจารย์ฉู่นั้นพูดเกินจริงไปแน่นอนยี่สิบกว่านาทีต่อมา ทุกคนก็มาถึงประตูคฤหาสน์โบราณที่ครอบคลุมพื้นที่ใหญ่ตามคำบอกของหงว่านสุ้ย นี่คือที่ตั้งของสำนักงานใหญ่ของโรงยาโบราณตอนนี้ทางเข้าโรงยาโบราณเต็มไปด้วยผู้คนที่แต่งตัวแปลกๆ มากมายสายตาของฉู่เฉินกวาดไปทั่ว และสังเกตเห็นว่าในหมู่พวกเขานั้นมีจอมยุทธหลายคน ส่วนคนอ่อนแอที่สุดอยู่ในระด

หงว่านสุ้ยขี้เกียจเกินกว่าที่จะสนใจจินเหวินเจี๋ย และหลังจากนั้นพยักหน้าให้ฉู่เฉิน ก่อนที่เขาก็หันไปพูดกับชายชราคนก่อนที่นั่งอยู่คนแรกว่า "“ผู้เฒ่ากู้ คนนี้คือปรมาจารย์ฉู่ที่ฉันเพิ่งแนะนําให้คุณ"ชายชรานั่งอยู่บนรถเข็น ใบหน้าของเขาซีดเซียวเล็กน้อย เหมือนว่าทุกลมหายใจของเขานั้นยากลําบากมากเขาเป็นปรมาจารย์ของโรงยาโบราณ กู้ไป่ชวน ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นราชาโอสถแห่งจิงโจว และเป็นผู้จัดการประมูลสมุนไพรในครั้งนี้กู้ไป่ชวนมองฉู่เฉินแล้วขมวดคิ้ว "นายแน่ใจเหรอว่า สหายคนนี้สามารถรักษาโรคของฉันให้หายขาดได้?"หงว่านสุ้ยก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่ก็ยังพูดอย่างหนักแน่น "ผู้เฒ่ากู้ ปรมาจารย์ฉู่พอมีความรู้ด้านการแพทย์อยู่บ้าง ทำไมไม่ให้เขาลองดูสักหน่อยครับ"จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าพูดกับฉู่เฉิน: “ปรมาจารย์ฉู่ คุณน่าจะทราบถึงอาการของผู้เฒ่ากู้มาบ้าง คุณมั่นใจไหมครับ?”ก่อนที่ฉู่เฉินจะอ้าปากพูด จินเหวินเจี๋ยที่อยู่ด้านข้างก็เยาะเย้ย: "“ผู้เฒ่ากู้ เด็กคนนี้ไม่มีหนวดเคราด้วยซ้ำ เขาจะรู้เทคนิคทางการแพทย์ได้ยังไง อย่าปล่อยให้เขาหลอกลวงคุณเลย""นายน้อยจินพูดได้ดี สมัยนี้มีนักต้มตุ๋นปลอมตัวเป็นปรม

จินเหวินเจี๋ยอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาเป็นคนแรก "ผู้เฒ่ากู้ ตระกูลจินของฉันมุ่งมั่นที่จะได้โสมโลหิตร้อยปี ตราบใดที่คุณยินดีที่จะมอบมันให้ฉัน ตระกูลจินของเรายินดีที่จะจ่ายราคางามๆให้ และหวังว่าคุณจะรับไว้พิจารณา"“คุณกู้ ฉันเสือดาวหน้าผีก็ต้องการโสมโลหิตร้อยปีเช่นกัน และยินดีจ่ายเงินห้าสิบล้านเพื่อซื้อมัน” เสือดาวหน้าผีเสนอมาเป็นคนที่สอง"ผู้เฒ่ากู้..."คนที่เหลือก็เสนอเงื่อนไขของตัวเองปากต่อปาก กลัวว่าจะด้อยกว่าคนอื่นต้องบอกว่ากู้ไป่ชวนรู้สึกหนักใจ เมื่อได้ยินข้อเสนอที่น่าดึงดูดจากพวกเขาแต่หลังจากที่เขาสบตาเข้ากับรอยยิ้มของฉู่เฉิน เขาได้แต่ส่ายหัวและพูดว่า "ทุกท่าน ตัวฉันได้พูดแล้วไม่คืนคำ ในเมื่อฉันสัญญาแล้ว ก็ต้องทําตามสัญญา"ในเวลานี้ เสี่ยวอู่ที่เพิ่งออกไปเดินถือกล่องไม้จันทน์มา"หมอเทวดาน้อย มันเป็นของคุณแล้ว" กู้ไป่ชวนส่งกล่องไม้จันทน์ให้ฉู่เฉินฉู่เฉินเข้ามาและเปิดฝากล่องในที่สาธารณชน ชั่วขณะหนึ่ง โสมโลหิตร้อยปีก็สัมผัสกับอากาศและกลิ่นหอมของยาสมุนไพรที่ลอยออกมา ทําให้คนที่สูดดมนั้นหมือนอายุน้อยลงไปสิบปีตอนนั้นเอง สายตาของผู้คนนับไม่ถ้วนที่มองฝุ่นฉู่เฉินอย่างละโมบ"เด

ชายที่ผู้นําพูดว่า “นายน้อยจินวางใจได้ เราจะนำโสมโลหิตร้อยปีคืนมาได้อย่างแน่นอน"ฆ่า!"เสือดาวหน้าผีคำรามอย่างดุเดือด และเป็นฝ่ายลงมือก่อนร่างของเขาวูบวาบ พริบตาก็อยู่ตรงหน้าฉู่เฉิน"ไอ้หนู ตายซะ!"แขนของเขาเหยียดออกเหมือนกับลิง และหมัดของเขาก็ซัดลงมาราวกับทำลายภูเขา กระแทกไปที่หัวของฉู่เฉินอย่างแรงทันใดนั้น การชกตัดกระดูกของเขาก็ถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์และเป็นมรดกการต่อสู้ของเขาเช่นกันหมัดแปดทิศ!นี่เป็นวิชาหมัดที่ดุร้ายที่สุดและได้รับการยอมรับจากต้าเซี่ย มีชื่อเสียงอันดีว่า "ไทเก็ก เพื่อรักษาเสถียรภาพของโลกและหมัดแปดทิศ เพื่อกำหนดโลก"ฉู่เฉินไม่ขยับเขยื้อน ปล่อยให้หมัดนี้ซัดลงบนหัวตัวเอง“แคล้ง!”ได้ยินเพียงเสียงดังสนั่น หัวฉู่เฉินกลับไม่แตกระเบิดออก กลับกระแทกเข้ากับกําปั้นเสือดาวหน้าผีเหมือนหัวทองแดงกระดูกเหล็ก กลับกันเสือดาวหน้าผีถูกปลิวกระเด็นกลับไปไกลกว่าสิบเมตรด้วยพลังมหาศาล หลังจากหยุดลงอย่างยากลำบาก สีหน้าของเขาก็ตกใจมาก "ทําไมหัวของแกถึงแข็งได้ขนาดนี้?"หากมองอย่างชัดๆ พบว่ากําปั้นของเขาสั่นอย่างรุนแรงและเห็นได้ชัดว่ากระดูกของเขาหักแตกไม่ใช่แค่เขา แม้แต

แค่หมัดเดียวก็ฆ่าปรมาจารย์ระดับทะลวงเส้นลมปราณได้!เมื่อเห็นภาพนี้ สีหน้าของเสือดาวหน้าผีและสามผู้เชี่ยวชาญของตระกูลจินก็แข็งค้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและตกตะลึง"เป็นไปได้ยังไง? เด็กคนนั้นเก่งขนาดนี้เลยเหรอ?" จินเหวินเจี๋ยนายน้อยตระกูลจินที่ยืนดูอยู่ในระยะไกลอุทานด้วยความช็อค สีหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดอย่างยิ่งเสือดาวหน้าผีที่ได้สติกลับมา ก็มีเหงื่อเย็นไหลออกมา วิ่งไปจนร่างก็กลายเป็นเงาและวิ่งตรงไปไกล"หนี ต้องหนี!""เด็กหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งเกินไป ถ้ายังอยู่ที่นี่ต่อ ฉันจะตายอย่างเขียดแน่นอน!""คนที่ฉันต้องการฆ่า ไม่เคยมีใครหน้าไหนหนีไปพ้นสักราย" ฉู่เฉินส่ายหัวเล็กน้อยเขาไม่ได้ไล่ตามไป แต่กลับสูดหายใจเข้าลึกๆ ท้องของเขาพองขึ้น จากนั้นเป่าลมหายใจออกทันใดนั้น ลมหายใจสีขาวขนาดเท่าใบหน้าก็พ่นออกมาจากปากของเขาทันที และตามมาทันกับเสือดาวหน้าผีที่อยู่ห่างออกไปสิบก้าวด้วยความเร็วดุจสายฟ้าแลบ ระเบิดร่างของเขาจนกลายเป็นฝนเลือดผู้เชี่ยวชาญสามคนของตระกูลจินตัวสั่นอย่างรุนแรงเมื่อเห็น "นี่... นี่คือการฆ่าคนด้วยลมหายใจเหรอ?"ว่ากันว่าปรมาจารย์วรยุทธมีลมหายใจอยู่ในท้องของเขา