All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 311 - Chapter 320

1155 Chapters

บทที่ 311

เฝิงหลิงหยิบเอกสารที่เธอเตรียมไว้ออกมาและพูดอย่างอดทน: “คุณชายฉู่ โปรดดูข้อตกลงเหล่านี้ก่อน หากคุณแน่ใจว่าไม่มีปัญหา ให้เซ็นชื่อและพิมพ์ลายนิ้วมือ จากนั้นก็มอบทะเบียนสมรสของคุณให้ผมก็พอค่ะ”“ไม่ต้องดูหรอกครับ”ฉู่เฉินส่ายหน้าและลงนามและพิมพ์ลายนิ้วมือบนข้อตกลงไปทันทีหลังจากเสร็จสิ้นกระบวนการทั้งหมด เขาก็ลุกขึ้นและจากไปโดยไม่ลังเลเลยเฝิงหลิงแอบส่ายหน้า จากนั้นลุกขึ้นและเดินไปที่ชั้นสองเพื่อพูดกับหนิงชิงเสว่ ซึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่าง: “คุณหนิง คุณชายฉู่ลงนามโดยไม่อ่านรายละเอียดเลยค่ะ”“ฉันเห็นแล้วล่ะ” หนิงชิงเสว่พูดด้วยสีหน้าเศร้าหมองเธอนั่งอยู่ในตำแหน่งที่เธอสามารถมองเห็นทุกสิ่งด้านล่างได้อย่างไร้สิ่งกีดขวาง ดังนั้น เธอจึงเห็นทุกสถานการณ์ตั้งแต่การเข้ามาในร้านของฉู่เฉินจนถึงการจากไปของเขาใบหน้าของหนิงชิงเสว่ดูซีดเล็กน้อยในขณะนี้เธอไม่คิดว่าฉู่เฉินจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ ตรงไปตรงมาจนเขาไม่มีแม้แต่จะอ่านข้อตกลงการหย่าร้างด้วยซ้ำบางทีนี่อาจเป็นสิ่งที่เธอทำตัวเองในอดีตเธอโหดร้ายกับฉู่เฉินมากแค่ไหน ตอนนี้ฉู่เฉินก็โหดร้ายกับเธอแบบนั้นเช่นกันเธอไม่รู้ว่าทำไม แต่หลังจากที่เธอหย่ากั
Read more

บทที่ 312

“ใช่แล้วล่ะ ชิงเสว่ หลานโดดเด่นและมีความสามารถมาก ตระกูลหนิงจะเก่งขึ้นถ้าหากได้อยู่ภายใต้การนำของหลาน” หนิงเหรินเจี๋ยสมาชิกที่อายุมากที่สุดคนที่สามของตระกูลหนิงเห็นด้วย“ชิงเสว่ กลับมาเถอะ ตระกูลอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีหลานนะ หลานไม่อยากเติมเต็มความปรารถนาสุดท้ายของคุณปู่เหรอ?”กลุ่มคนตระกูลหนิงด้วยสีหน้าเอาอกเอาใจ ขาดแค่เพียงคุกเข่าให้หนิงชิงเสว่เท่านั้นแล้ว“คุณลุง นี่พวกคุณ…” หนิงชิงเสว่ตกตะลึงเธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าทุกคนที่เคยปฏิบัติต่อเธอเหมือนศัตรูจะดูเหมือนแตกต่างออกไป และถึงกับขอร้องให้เธอกลับไปเป็นหัวหน้าตระกูล“ชิงเสว่ หลานอยากให้เราทุกคนคุกเข่าลงก่อนหลานถึงจะตกลงเหรอ?”หนิงเหรินฮ่าวกล่าว ก่อนที่เขาจะตั้งท่าเหมือนจะคุกเข่าลงพวกเขาได้เห็นวิธีการของฉู่เฉินแล้ว หากหนิงชิงเสว่ไม่ตกลงที่เป็นหัวหน้าตระกูล จุดจบของพวกเขาก็สามารถจินตนาการได้เลยหนิงชิงเสว่รีบหยุดเขา เธอกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “คุณลุงคะ ฉันกลับไปเป็นหัวหน้าตระกูลก็ได้ แต่คุณต้องบอกฉันก่อนว่าทำไมคุณถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน”ทันใดนั้น หนิงเหรินฮ่าวก็ลังเลและเริ่มส่งสายตาขอความเชื่อเหลือจากคนอื่นตอนพวกเขาอยู่ในเมือง
Read more

บทที่ 313

แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันที่ฉู่เฉินและตระกูลจ้าวยุติความแค้นต่อกันอย่างสมบูรณ์ แต่ฉู่เฉินก็ยังสีหน้าไร้อารมณ์ความรู้สึกเช่นเคยเขาทานอาหารเช้าที่หูหลานเตรียมไว้ตามปกติจนเสร็จ จากนั้นขอให้หูหลานนอนลงและนวดตัวให้เธอ เพื่อช่วยผ่อนคลายและกระตุ้นการไหลเวียนโลหิต“ป้าหลาน ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้างครับ?” ฉู่เฉินนั่งย่อตัวและมองไปที่หูหลาน“ฉันดีขึ้นมากแล้วค่ะ ฉันเคยปวดขาอยู่นานแต่หลังจากนวดไปไม่กี่วันนี้ ฉันก็ไม่รู้สึกเจ็บเลย”หูหลานมองไปที่ฉู่เฉินด้วยความโล่งใจเธอรู้ว่าความพยายามในอดีตของเธอไม่ไร้ผล และเด็กคนนี้เป็นคนที่ตอบแทนเธอเสมอเด็กคนนี้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์มูลค่าหลายร้อยล้านและสามารถหาคนมาดูแลเธอได้แน่ แต่เด็กคนนี้ก็ยังนวดให้เธอทุกวันโดยไม่รังเกียจที่เธอเป็นหญิงแก่คนหนึ่งฉู่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “ดีแล้วล่ะครับ ถ้าป้ามีเวลา ป้าขอให้ผู้ดูแลหลินพาคุณไปเดินเล่นรอบ ๆ เพื่อยืดเส้นยืดสายร่างกายของป้าบ้างก็ได้”หูหลานพยักหน้าและถามทันทีว่า: “เจ้าหนู แล้วเมื่อไหร่จะพาภรรยามาให้ป้าหลานคนนี้ได้เจอบ้างล่ะ?”ฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ“ทำไมกัน หรือนี่ยังขัดเขินป้าหลานอยู่อีก?” หูหลานคิดว่าเขา
Read more

บทที่ 314

“ไม่กลัวครับ!”ชายตาเดียวซึ่งเป็นผู้นำส่งยิ้มและพูดว่า: “นายน้อย เราทุกคนเป็นเด็กกำพร้าที่พ่อแม่ทอดทิ้งมาตั้งแต่เด็ก พวกเราบางคนเป็นคนโง่ บางคนเป็นคนพิการและบางคนก็ตาบอด”“เราเป็นเหมือนสวะที่ไม่น่าเกิดมาบยโลกนี้ ถูกโลกละทิ้งตั้งแต่เกิด”“อาจารย์ของคุณที่รับเลี้ยงเรามา และเขาเป็นคนที่รักษาความเจ็บป่วยของเรา ทำให้เรามีชีวิตและมีศักดิ์ศรีอย่างทุกวันนี้!”“ชีวิตของเราเป็นของอาจารย์และคุณทั้งสองคน หากเราจะตายที่นี่จะเป็นอะไรไป?”“ดีมาก!”ฉู่เฉินเงยหน้าขึ้นและมองดูท้องฟ้า อำนาจชั่วร้ายจำนวนหนึ่งปรากฏขึ้นในดวงตาดำขลับของเขาทันที: “ไปกันเถอะ!”น้ำเสียงเย็นชาลดลงภายใต้การนำของฉู่เซียงตง เขาก้าวขึ้นรถคันที่อยู่ตรงกลางไป“พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ!”เจ้าพ่อในชุดสูทหลายร้อยคนขึ้นรถอย่างพร้อมเพรียง และทันใดนั้นเครื่องยนต์ก็ส่งเสียงคำรามราวกับฟ้าร้องหลังจากนั้น รถสีดำหลายร้อยคันก็ขับไปทางสุสานเจียงจวินซานราวกับเมฆสีดำฉู่เฉินนั่งอยู่ในรถ โดยมีเปลวไฟแห่งการแก้แค้นลุกโชนอยู่ในดวงตาของเขาสิบสองปี!วิญญาณที่ตายแล้วทั้งหมดในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชิงซานจะสามารถพักผ่อนอย่างสงบได้สักที!……ภายในรถโ
Read more

บทที่ 315

มีฝนตกปรอย ๆ ไปทั่วท้องฟ้าณ ซากปรักหักพังของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชิงซานหญิงในชุดดำถือร่มด้วยมือข้างหนึ่งและยืนอยู่ข้างหลังฉู่เหมิงเหยา“เหล่าสหายผู้ร่วมเดินทาง บรรดาคณบดีทั้งหลาย จงลืมตาดูเอาไว้ให้ดี วันนี้เป็นวันสิ้นสุดของตระกูลจ้าว!”ฉู่เหมิงเหยาเหลือบมองที่พื้น และภาพควาใทรงจำในอดีตก็ปรากฏขึ้นในสมองของเธออย่างไม่อาจควบคุมแม้ว่าเวลาจะผ่านไปสิบสองปีแล้ว เธอก็ยังจำมันได้ชัดเจนทุกครั้งที่คิดถึงมันจู่ ๆ ฉู่เหมิงเหยาก็พูดว่า: “พี่หง มีข่าวอะไรจากท่าเรือและสนามบินบ้างไหม?”ผู้หญิงที่ถือร่มที่มีนามว่าพี่หงส่ายหน้า: “ไม่ค่ะ ลุงหลี่จับตาดูอยู่ และไม่มีข่าวว่าจ้าวอู่จี๋ผู้อาวุโสของตระกูลจ้าวเข้ามาเลย!”“สุนัขแก่ตัวนี้ซ่อนตัวมายี่สิบปีแล้ว เป็นไปได้ไหมที่เขารู้แผนการของเราที่จะจัดการกับเขา ดังนั้นเขาก็เลยยอมละทิ้งให้กับตระกูลจ้าว?” ฉู่เหมิงเหยาขมวดคิ้ว“ยากที่จะพูดนะ ยังไงซะเขาก็เป็นปรมาจารย์วรยุทธ์ มีลางสังหรณ์ถึงอันตรายได้อย่างชัดเจนในระดับหนึ่ง”พี่หงพูดว่า: “ยิ่งกว่านั้น เขาอาจจะไม่ผ่านด่านท่าเรือและสนามบิน แต่แอบเข้ามาเงียบ ๆ!”ฉู่เหมิงเหยาพยักหน้าและอดไม่ได้ที่จะมองไปยังทิศท
Read more

บทที่ 316

หลินเหม่ยหรูพูดด้วยความโกรธ: “พี่หลานอย่ากลัวเลย พวกเขาเกือบจะผลักคุณลงแล้วโดยไม่มีคำขอโทษแม้แต่คำเดียว”“ฉันจะโทรหาคุณชายฉู่ทันทีและขอให้คุณชายฉู่คิดบัญชีกับพวกเขา”ขณะที่เธอพูดเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและตั้งใจที่จะบ่นกับฉู่เฉินในตอนนี้เอง ฉู่เหมิงเหยาเข้ามากับพี่หง แล้วพูดเสียงเข้ม: “เกิดอะไรขึ้น?”“คุณหนู พวกเธอยืนกรานจะเข้าไปดูด้านใน แต่เราไม่อนุญาตครับ...” ชายฉกรรจ์พูดฉู่เหมิงเหยามองไปที่หลินเหมย่หรูและหูหลานทันทีที่เธอเห็นหูหลาน ร่างของเธอก็แข็งทื่อและดวงตาของเธอก็แสดงความตกใจอย่างมาก: “คุณ... คุณคือป้าหลานหรือเปล่า?”“คุณเป็นใครคะ?” หูหลานเงยหน้าขึ้นมองและมองเธอด้วยความสับสนฉู่เหมิงเหยาบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์แล้วถามว่า “คุณชื่ออะไร”“นามสกุลของฉันคือ หู และชื่อของฉันคือ หูหลาน” หูหลานรีบเอ่ยปากเมื่อคำพูดของเธอสิ้นสุดลงร่างกายของฉู่เหมิงเหยาถูกแช่แข็งจนหมดเธออดไม่ได้ที่จะพูดว่า: “ป้าหลาน เป็นคุณจริง ๆ คือคุณจริง ๆ !”“ฉันชื่อ เหยาเหยา เด็กน้อยขี้แยจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชิงซานในตอนนั้นยังไงคะ คุณจำฉันไม่ได้เหรอ?”“บูม!”ดวงตาของหูหลานสั่นไหว และเธอมอ
Read more

บทที่ 317

กว่าครึ่งชั่วโมงต่อมาณ สุสานเจียงจุนซานท่ามกลางสายฝน กาจำนวนมากบินโฉบอยู่บนกิ่งก้าน ส่งเสียงแปลก ๆ เป็นครั้งคราว ราวกับว่ามันเป็นเสียงที่ปลุกเร้าจิตวิญญาณแต่บรรยากาศแบบนั้นก็ถูกพังทลายลงในไม่ช้า พร้อมด้วยเสียงอันทรงพลังที่ขึ้น อีกาจำนวนมากส่งเสียงร้องและกระพือปีกจากไปหลังจากที่พวกเขากระจัดกระจายและซ่อนตัวอยู่ในระยะไกล พวกเขาก็มองไปที่ฝูงชนอันมืดมิดที่ค่อยๆ เดินเข้ามาด้วยสีหน้าหวาดกลัวร่างผอมเพรียวเดินอยู่ด้านหน้า ตามด้วยชายร่างกำยำที่มีใบหน้าชั่วร้ายฉู่เฉินเดินไปที่หลุมศพของผู้เสียชีวิตทุกคนในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชิงซาน เขามองดูฉากเบื้องหน้าด้วยดวงตาสีเข้มของเขา และในดวงตาของเขาก็มีฉายแววสังหารอันไม่อาจซ่อนเร้นเอาไว้ได้“คณบดีครับ บรรดาเพื่อน ๆ ผมกลับมาอีกแล้ว”“คราวนี้ผมมาที่นี่เพียงเพื่อทำตามสัญญาเก่าของผม คือจะให้พวกนายได้พักผ่อนอย่างสงบ!”เขาหยิบเงินกระดาษที่ฉู่เซียงตงมอบให้ ยกมือขึ้นแล้วโยนมัน และกระดาษพวกนั้นก็ปลิวว่อนไปมาในอากาศหลังจากที่ฉู่เฉินถวายเครื่องหอมให้กับคณบดีแล้ว ฉู่เซียงตงก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “นายน้อย ตระกูลจ้าวออกเดินทางแล้ว!”“ดีมาก”ฉู่เฉินย
Read more

บทที่ 318

“กล้าดียังไง จะตายอยู่รอมร่อยังจะพูดจาแบบนั้นอยู่อีก!”ถังซุ่นหัวหัวเราะเยาะ แล้วเดินออกไปพูดว่า “เจ้าหนู แกคือคนที่ฆ่าหมิงฮุย ลูกชายของฉันใช่ไหม?”“ใช่ คนไร้ค่าแบบเขาผมเป็นคนฆ่าเอง” ฉู่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบถังซุ่นหัวโกรธมากจนอยากจะหั่นเขาเป็นชิ้น ๆ: “คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร คุณกล้าดียังไงมาฆ่าลูกชายของฉัน”“พวกแกทุกคนฟังไว้ นี่คืออดีตภรรยาของผม เป็นที่รู้จักในนามแม่ม่ายดำแห่งสามเหลี่ยมทองคำ” จ้าวเหยียนพูดด้วยเสียงอันดุดัน“อะไรนะ แม่ม่ายดำ?” สีหน้าของฉู่เซียงตงเปลี่ยนไปทันทีเขารีบแนะนำฉู่เฉิน: “นายน้อย แม่ม่ายดำคนนี้เป็นหนึ่งในราชินียาเสพติดรายใหญ่แห่งสามเหลี่ยมทองคำ มีธุรกิจยาอยู่ทั่วโลก ว่ากันว่าน้องชายทางสายเลือดของเธอยังเป็นหนึ่งในนายพลที่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่ชื่อชาญชัยมีทหารนับแสน!”“เหอะ ๆ……”ถังซุ่นเทียนยืนขึ้นและพูดด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ: “ดูเหมือนว่าแกจะรู้มากพอตัวเลยนะ แม้แต่ชาญชัยแก่ก็รู้จัก”“คุณก็คือชาญชัยเหรอ?”หัวใจของฉู่เซียงตงหล่นวูบถังซุ่นเทียนเหลือบมองผู้ใต้บังคับบัญชาหลายคนของ ฉู่เซียงตงด้วยความดูถูก: “กลุ่มคนกระจอกแบบพวกเจ้ากล้าดียังไงมาเป็นศัตรูข
Read more

บทที่ 319

ในขณะนี้ ฉู่เฉินและคนอื่น ๆ ตกอยู่ในสถานการณ์แห่งความเป็นความตายสีหน้าของฉู่เซียงตงเปลี่ยนไปอย่างมากและเขาก็แอบโทษตัวเอง หากเขาพบความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลจ้าวและถังซุ่นหัวกับคนอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ ฉู่เฉินก็คงจะไม่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายเช่นนี้เขาหายใจเข้าลึก ๆ และตัดสินใจว่าจะรักษาฉู่เฉินให้ปลอดภัยแม้ว่าเขาจะตายก็ตามเมื่อเห็นว่าฉู่เฉินไม่ได้พูดอะไร จ้าวเหยียนก็ยิ่งภูมิใจมากขึ้น: “ไอ้เด็กสารเลว ฉันจะให้โอกาสแก ขอแค่แกยอมคุกเข่าลงซะ เราจะยอมเก็บศพของแกแบบสมบูรณ์เอาไว้ให้!”ถังซุ่นหัวและถังซุ่นเทียนต่างก็กำลังเผยสีหน้าเยาะเย้ย พวกเขาจะปล่อยให้ฉู่เฉินตายง่าย ๆ ได้ยังไง แน่นอนว่าพวกเขาต้องการทำให้เขาอับอายและทรมานเขาก่อนที่จะฆ่าเขาทิ้งจู่ ๆ ฉู่เฉินก็หัวเราะออกมา“เจ้าหนู แกหัวเราะทำไมวะ?” ใบหน้าของจ้าวเหยียนมืดมนลงฉู่เฉินส่ายหน้าแล้วพูดว่า: “ที่ผมหัวเราะก็เพราะคุณประเมินความแข็งแกร่งของผมต่ำเกินไป ไม่อย่างนั้นคุณจะยืนใกล้ขนาดนี้ได้ยังไง!”ทันทีที่เขาพูดจบ ถังซุ่นเทียนดูเหมือนจะครุ่นคิดอะไรบางอย่างได้และรีบตะโกน: “ซวยแล้ว รีบถอยเร็ว!”ยังไงก็ตาม การเตือนของเขายังสายเกินไปจ้
Read more

บทที่ 320

เขาลืมตาขึ้นทันที และภาพที่เขาเห็นทำให้เขารู้สึกเหมือนกับเห็นผีเขาเห็นลูกระเบิดตกลงมาบนค่ายของเขาจากท้องฟ้าอันห่างไกล จากนั้นผู้คนของเขาก็ถูกแรงอัดปลิวไปตาม ๆ กัน ถูกฆ่าตาย และบางส่วนถูกเผาจนตาย“ปัง ปัง ปัง…”ถังซุ่นเทียนยังเห็นว่าพลซุ่มยิงที่เขาซุ่มโจมตีตายไปทีละคนและถูกยิงที่ศีรษะเมื่อมองอีกครั้งฉู่เฉิน ฉู่เซียงตง และคนอื่น ๆ ห่างไกลจากคำว่าอันตายแบบไม่ติดฝุ่น“เกิดอะไรขึ้น?”“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”ถังซุ่นเทียนถอยหลังไปสองสามก้าว และทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก: “ไม่สิ พวกมันมีแผนสำรอง!”หลังจากที่ถังซุ่นหัวลืมตาขึ้นและเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า เขาก็ตกตะลึงสุดขีดชั่วขณะต่อมา พวกเขาเห็นฉากหนึ่งที่ทำให้หนังศีรษะของพวกเขารู้สึกเสียวซ่าเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธ!เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธหลายสิบลำส่งเสียงดังลั่นอยู่บนท้องฟ้าพร้อมกับการบินในแนวเอียงเพื่อการยิง“ตูม ตูม ตูม…”จรวดจำนวนนับไม่ถ้วนตกลงมาจากท้องฟ้าและตกลงบนพื้นทีละคน ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อผู้คนของถังซุ่นเทียนแม้แต่สมาชิกบางคนของตระกูลจ้าวก็เสียชีวิตจากการโจมตีทางอากาศครั้งนี้พื้นดินเริ่มสั่นสะเท
Read more
PREV
1
...
3031323334
...
116
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status