“คุณปู่ พวกเราควรทำยังไงกันดีคะ?” ฉินปิงเยว่ถามอย่างกังวลใจก่อนที่จะมา เธอรู้อยู่แล้วว่าบริเวณเมืองเฮยหยุนนั้นไม่สงบและวุ่นวาย โดยไม่คาดคิด ความจริงยิ่งน่ากลัวขึ้นไปอีก มีคนขวางทางและถือปืนอยู่ในมืออีกอย่างน้อยฉินเหวินเทียนก็เคยมีประสบการณ์ในสนามรบมาก่อนและยังคงสงบนิ่ง โดยพูดว่า "อย่าเพิ่งหุนหันพลันแล่นไป แค่รอดูสถานการณ์ก่อน"ฉู่เฉินคิดเช่นดียวกันกับเขาไม่ช้า ชายติดอาวุธหลายสิบคนเดินเข้ามา และชายหน้าบากที่เป็นผู้นำก็พูดอย่างดุร้ายว่า "ฟังให้ดีนะคนที่อยู่ในรถ เปิดประตูแล้วลงจากรถซะ!"“เสี่ยวเหอ เอาเงินให้พวกเขาไป” ฉินเหวินเทียนสั่งคนขับรถเสี่ยวเหอหยิบธนบัตรบึกหนาออกมาหลายใบทันทีและเปิดประตูรถอย่างสุภาพและพูดว่า "พี่ชาย อย่าเพิ่งทำอะไรหุนหันพลันแล่นเลย พวกเรามาที่นี่เพื่อมาเที่ยวเมืองเฮยหยุน"“นี่คือน้ำใจเล็กน้อยของพวกเรา หวังว่าพี่จะช่วยอำนวยความสะดวกให้”ขณะที่เขาพูด เขาก็ยื่นบึกธนบัตรออกมาสองสามบึกออกมาคิดไม่ถึงชายหน้าบากทิ้งเงินลงบนพื้นโดยไม่พูดอะไรสักคำและเยาะเย้ย "ไร้สาระ พวกแกรีบลงมาจากรถให้ฉันคนนี้ซะ ไม่งั้นพวกเราจะยิงให้พรุน"เมื่อสิ้นคำพูด ชายหลายสิบคนที่อยู่ข้า
Read more