All Chapters of ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม: Chapter 81 - Chapter 90

445 Chapters

บทที่ 81

ลู่เจ๋อไม่ได้ปล่อยเธอในทันทีเขากดเธอไว้กับประตูตู้เสื้อผ้า มือใหญ่สัมผัสเข้าไปในชุดนอนของเธอ และสัมผัสเธออย่างยั่วยวน “มีอะไรสำคัญไปมากกว่าฉันเหรอ...หืม?”เล่ห์เหลี่ยมของผู้ชายแบบนี้ ทำไมเฉียวซุนจะไม่รู้ล่ะ?เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ยอมรับการยั่วยวนของเขา และในบางครั้งเธอก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยเสียงเหอะเบา ๆถ่วงเวลาให้ช้าลงระยะหนึ่งดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความชุ่มชื้น และเอ่ยว่า “ลู่เจ๋อ ฉันเคยบอกคุณแล้วว่าอย่าขังฉันไว้! ฉันจะไปที่ไหนหรือทำอะไร มันคืออิสระของฉันนะ”ลู่เจ๋อไม่ได้ถามเขายอมปล่อยเธอ “ดูเหมือนว่าคุณนายลู่ของเรา ต้องการทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่ซะแล้ว!”หลังจากนั้น เขาก็ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออกต่อหน้าเธอ และเริ่มแต่งตัวร่างกายของลู่เจ๋อดูดีมากโครงร่างเขาสูงใหญ่และหุ่นดี ปกคลุมด้วยชั้นกล้ามเนื้อบางและเป็นธรรมชาติ ไม่มีไขมันส่วนเกินแต่ก็ไม่ใช่กล้ามเนื้อที่ออก แต่ไม่ใช่กล้ามเนื้อที่ได้ออกกำลังกายในยิมเขาถอดจนเหลือแค่กางเกงในสีดำตัวเดียวสิ่งที่พันไว้อยู่ตรงนั้น ทำให้เฉียวซุนเบือนหน้าหนีเล็กน้อย บนใบหน้าเธอมีสีแดงของเลือดฝาด เต็มไปด้วยเสน่ห์ของผู้หญิงลู่เจ๋อชอบเธอแบบนี้มากเขา
Read more

บทที่ 82

ลู่เจ๋อกลับถึงคฤหาสน์ เหล่าคนใช้เห็นเขากลับมาต่างก็คาดไม่ถึงคุณนายลู่ล่ะ? ยังไม่ออกจากบ้านเหรอ?ลู่เจ๋อเอ่ยถามขณะที่เดินขึ้นชั้นบนของคฤหาสน์คนใช้รีบตอบในทันที “คุณนายยังอยู่ในบ้านค่ะ แต่เพิ่งออกปากกับคนขับรถไปว่าอีกสักครู่จะออกไปข้างนอกค่ะ”ขาเรียวของลู่เจ๋อหยุดลงเพียงครู่ เขาไม่ได้เอ่ยอะไรกลับไปเขาเดินไปถึงชั้นสอง เปิดประตูห้องนอนใหญ่ เห็นเฉียวซุนเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์ เหมือนกำลังจะออกไปข้างนอกอย่างไรอย่างนั้นเสื้อเชิ้ตไหมแท้ กระโปรงทรงหางปลาความสวยงามที่มิอาจหักห้ามได้ลู่เจ๋ออดไม่ได้ที่จะจ้องมองอยู่นานสองนาน เขาถอดเสื้อสูทออกหย่อนกายลงบนโซฟา ดวงตาเข้มทอดมองไปที่เธอ “เพิ่งกลับมาก็ต้องไปออกงานสังคมแล้วเหรอ? เลื่อนไปแล้วไปดินเนอร์กับฉัน”เฉียวซุนนัดกับอาจารย์เว่ยไว้อย่างดิบดีไม่สามารถเลื่อนนัดได้อย่างแน่นอนแต่เธอก็ไม่อยากก่อเรื่องกับลู่เจ๋อ เลยเอ่ยไปอย่างนุ่มนวล “ฉันไม่รู้ว่าคุณจะกลับมาก่อน ลู่เจ๋อ คราวหน้าถ้าคุณอยากไปดินเนอร์ด้วยกัน บอกฉันล่วงหน้าสักนิดนะคะ ฉันจะได้เตรียมตัวไว้ค่ะ”อารมณ์ของลู่เจ๋อตอนนี้ก็ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่นักเขาเหยียดแขนดึงเธอ เฉียวซุนล้มลงในอ้อม
Read more

บทที่ 83

เฉียวซุนพูดอย่างรีบร้อน “อาจารย์ถ่อมตัวไปแล้ว”เธอไม่ได้ต้องการที่จะประจบประแจง ในแวดวงนั้นอาจารย์เว่ยถือว่าเป็นคนดีมีคุณธรรมและบารมีสูงส่ง นอกจากนี้ยังมีชื่อเสียงในระดับนานาชาติ ตำแหน่งฐานะนับว่าอยู่เหนือคนธรรมดาอย่างมากอาจารย์เว่ยชอบเธอมาโดยตลอดเขามองหลินซวงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คำเยินยอของเฉียวซุน ฉันชอบฟังมากเลยล่ะ”หลินซวงรินชาให้เขา พลางเอ่ยถาม “งั้นถือโอกาสวันนี้แล้วกัน ท่านเองก็คุยกันแบบเป็นกันเองเถอะนะ ไม่ต้องเคร่งครัดอะไรขนาดนั้น ครั้งก่อนเจอคุณหนูไป๋……ใช่ไป๋เซียวเซียวหรือไม่? ท่านที่หน้านิ่วคิ้วขมวด ต้องลงทุนลงแรงขนาดไหนกันถึงทำให้คนมองความน่ารังเกียจนั้นไม่ออก”อาจารย์เว่ยตบเบา ๆ บนหลังมือเธอ “พูดเรื่องอะไรที่ไม่ควรพูด! ไปพูดถึงเธอทำไมกัน?”หลินซวงเหมือนตกอยู่ในภวังค์เขาเอ่ยอย่างรู้สึกผิดต่อเฉียวซุน “ฉันผิดเอง ไม่ได้คิดให้รอบคอบ ฉันต้องขอโทษศิษย์น้องหญิงด้วย”เฉียวซุนไม่ได้โง่เง่า!พวกเขาสองคนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ความจริงแล้วเพียงต้องการหลอกล่อให้พูดเรื่องของไป๋เซียวเซียว เธอพอเดาออกว่าลู่เจ๋อเคยพาไป๋เซียวเซียวมาเจอกับอาจารย์เว่ย อาจารย์เว่ยดูไม่พอใจกับคน แต่ก
Read more

บทที่ 84

เฉียวซุนปล่อยให้เขาสัมผัสเธอเธอถือได้ว่ายังอ่อนโยนขึ้นมากกว่าเมื่อก่อน ทว่าลู่เจ๋อคิดว่าเธอไม่ได้เหมือนเดิมแล้วไม่เหมือนเดิมตรงไหนกัน!คงเป็นเพราะตอนนี้เฉียวซุนถือว่าได้เป็นภรรยาของลู่เจ๋อ หากพูดถึงด้านหน้าที่การงาน เธอก็ถือว่าพร้อมไปด้วยความสามารถที่ตรงตามคุณสมบัติของเขา เธอทำเรื่องงานบ้านงานเรือนก็เพื่ออำนวยความสะดวกสบายแก่เขา แต่กลับไม่ได้มีเรื่องความรักมาเกี่ยวข้องแล้ว รักหรือไม่รัก ผู้ชายสามารถรับรู้ได้กันทั้งนั้นลู่เจ๋อคิดว่าเขาเองก็ไม่ได้แยแส แต่เพียงรู้สึกยุบยิบนิดหน่อย เฉียวซุนไม่ได้ริเริ่มที่จะเป็นฝ่ายพูดเขาพูดแทนเธอไปให้รู้แล้วรู้รอด “เมื่อกี้ฉันเห็นเฮ่อจี้ถัง เป็นเพราะเจอเขา คุณนายลู่เลยมีท่าทีแบบนี้ใช่รึเปล่า?”เฉียวซุนเงยหน้าขึ้นมอง……สองสายตาสอดประสาน ดูมีบรรยากาศการดึงเชิงฝ่ายตรงข้ามซึ่งกันและกันไม่นาน เฉียวซุนเอ่ยกลับด้วยเสียงเบา “ลู่เจ๋อ คุณไม่ต้องสงสัยฉันทั้งวันขนาดนี้ก็ได้นะ! ฉันไม่ได้ติดต่อกับเขาเป็นการส่วนตัว เป็นแค่การบังเอิญเจอกันเพียงเท่านั้น”แววตาลู่เจ๋อกำลังลอบตัดสินไม่นาน เขาลูบใบหน้าของเธอเบา ๆ “ฉันเชื่อเธอคุณนายลู่ ตอนนี้กลับบ้านกับฉัน
Read more

บทที่ 85

ลู่เจ๋อเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วค่อยๆ พ่นควันสีเทาออกมา เขามองไปที่ลู่จิ้นเซิง "ฉันไม่ได้ขายตลกนะ!"ลู่จิ้นเซิงถึงกับสำลัก ในขณะที่กำลังจะถามเรื่องที่เกี่ยวกับเฉียวซุน หลีชิงเฉิงถือไวน์แดงเดินเข้ามาวันนี้เธอตั้งใจแต่งตัวเป็นพิเศษชุดกระโปรงที่ค่อนข้างเป็นผู้หญิงอย่างมาก ประเพณีที่จงใจอวดเสน่ห์ของผู้หญิงในทุก ๆ อิริยาบถเธอนั่งลงข้างลู่เจ๋อ และใช้น้ำเสียงสนิทสนมถามว่า “ลู่เจ๋อทำไมไม่พาเฉียวซุนมาด้วยล่ะ? หลังจากที่คุณแต่งงานกับเธอดูเหมือนคุณจะไม่ได้พาเธอออกมาเที่ยวเล่นเลยนะ ทำไม...นายทุน กำลังดูถูกฉันหรือดูถูกภรรยาของคุณกันล่ะ?”คำพูดนี้มีความคลุมเครือสามส่วนและหยั่งเชิงเจ็ดส่วนยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเธอพูด ร่างกายของเธอแทบใกล้ชิดกับไหล่ของลู่เจ๋อ ผิวขาวนุ่มนวลนั้นแนบไปกับเสื้อเชิ้ตสีขาวราวหิมะของผู้ชาย หากดูเหมือนไม่มีการเสียดสี หลีชิงเฉิงเชื่อว่าไม่มีชายใดสามารถต้านทานได้ลู่จิ้นเซิงทำเป็นมองไม่เห็นเขาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินและดื่มเหล้านอกลู่เจ๋อวางโทรศัพท์ลงแล้วมองไปด้านข้างที่หลีชิงเฉิง และชุดกระโปรงที่ค่อนข้างเซ็กซี่ของเธอผู้ชายจะไม่เข้าใจคำบอกใบ้ยั่วยุของผู้หญิงเหรอ?ลู่เจ๋
Read more

บทที่ 86

เฉียวซุนดูไม่ออกเหรอ? แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอกลับตัดสินที่จะเชื่อลู่เจ๋อ เพราะผู้หญิงที่ฉลาดไม่จำเป็นต้องโดดเด่นในสถานการณ์แบบนี้... ทุกคนคิดว่าลู่เจ๋อจะไม่เห็นด้วย ลู่เจ๋อโน้มตัวไปข้างหน้าดับก้นบุหรี่ พูดอย่างใจเย็น “เรามาเล่นกันเถอะ!” เขาเคยเข้าร่วมงานสังคมแบบนี้ ไม่ค่อยสนใจเกมเด็กๆเหล่านี้มากนัก แต่วันนี้เขาได้เข้าร่วมการต่อสู้เป็นครั้งแรก...เฉียวซุนนั่งข้างเขา โดนเขาจับไหล่เบาๆพวกเขาดูเหมือนคู่รักกันบางครั้ง เมื่อเฉียวซุนถูกลงโทษ ลู่เจ๋อจะกอดเธอไว้แน่น มือที่อบอุ่นของเขาสัมผัสใบหน้าเล็กๆ ที่ละเอียดอ่อนของภรรยาอย่างอ่อนโยน เพื่อแสดงความรักของเขาเฉียวซุนรู้ว่าเขาตั้งใจ เธอก็ให้ความร่วมมือกับเขาอย่างดีทุกคนที่อยู่ในสนามเริ่มหยอกล้อกัน แต่การแสดงออกของพี่น้องหลีเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ โดยเฉพาะใบหน้าของหลีรุ่ย หมองคล้ำจนเหงื่อจะหยดลงมาคราวนี้เฉียวซุนพ่ายแพ้อีกครั้งเกมนี้เกี่ยวกับความจริง ถามโดยผู้ชนะหลีรุ่ยหลีรุ่ยหยิบแก้วน้ำขึ้นมา จิบเครื่องดื่มเข้มข้น ลู่จิ้นเซิงที่อยู่ข้างๆ เขาสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ กระซิบว่า "หลีรุ่ย ใจเย็นๆ สิ! เราเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก
Read more

บทที่ 87

ลู่เจ๋อเป็นเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ของตระกูลที่ร่ำรวยในความทรงจำ เขาทะเลาะกับคนอื่นน้อยมาก นับประสาอะไรกับผู้หญิงแต่วันนี้เขาทะเลาะกับหลีรุ่ย และทะเลาะค่อนข้างดุเดือด ไม่มีใครหยุด ไม่มีใครเอาเปรียบ พวกเขาก็โชคดีเล็กน้อย...ท้ายที่สุด เขาก็เตะหลีรุ่ยอย่างแรง!เขาพูดกับเฉียวซุนว่า "ไปกัน!"หลีรุ่ยอดทนต่อความเจ็บปวด จู่ๆคว้าแขนของเฉียวซุน เขาจ้องมองตาเธอโดยมีรอยฟกช้ำบนใบหน้าแล้วพูดว่า "ครั้งล่าสุดที่คุณพูดกับผมว่า ผมทำให้ผู้หญิงอับอาย คุณบอกว่าไม่มีใครนอกจากลู่เจ๋อที่สามารถช่วยคุณได้ ...เฉียวซุน ตอนนี้ผมบอกคุณว่าผมก็ทำได้ ผมบอกว่าผมสามารถให้ทุกสิ่งที่ลู่เจ๋อให้คุณได้ ผมให้ได้หมด ในสิ่งที่ลู่เจ๋อไม่สามารถให้ได้! เฉียวซุน ทำไมยังอยากกลับมาหาเขา ทำไมคุณถึงยังยึดติดกับการแต่งงานที่ไร้ความรู้สึก”“คุณพูดเองว่า คุณไม่ชอบเขาแล้ว!”……เฉียวซุนมองเขาเงียบ ๆหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ค่อยๆ ผลักมือของหลีรุ่ยออกไป ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "หลี่รุ่ย ฉันคิดว่าคุณเข้าใจผิด! ฉันกลับไปหาลู่เจ๋อโดยสมัครใจ ความสัมพันธ์ของเราดีมาก ในการแต่งงานของหนุ่มสาวนอกจากความชอบและความรักแล้ว ยังควรได้ประโยชน์มากกว่านี้ ใ
Read more

บทที่ 88

เฉียวซุนยังคงลูบไล้ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาครู่หนึ่ง ลู่เจ๋อก็คว้านิ้วเรียวยาวของเธอ ไม่ให้เธอลูบเขาอีกเขาตรึงข้อมือบางของเธอกดลงบนหมอนสีขาวนวล เตรียมจะเพลิดเพลินไปกับเธอ แต่สะดุดตรงรอยสีชมพูอ่อนหลายที่ บนข้อมือของเฉียวซุนนั่นเป็นรอยแผลตอนที่เขาบังคับเธอครั้งสุดท้ายดวงตาสีดำของลู่เจ๋อรุนแรงจากนั้นเขาก็กดเธอแน่น ไม่หยาบคายกับเธออีก ปฏิบัติต่อเธออย่างอ่อนโยน ริมฝีปากบางๆของชายหนุ่มกดจูบอย่างละเมียดละไมตรงแผลเป็นของเธอ เสียงของเขาก็แหบห้าว “เจ็บไหม?”เฉียวซุนเบนหน้าหนีอย่างไม่สบายใจคืนนั้นที่โรงแรม ลู่เจ๋อจับเธอไว้ เหมือนกับที่เขากำลังปฏิบัติต่อผู้หญิงราคาถูกเหล่านั้น... เธอไม่ผูกใจเจ็บแต่ก็ปล่อยวางไม่ได้เธอทนต่อความโหดเหี้ยมของลู่เจ๋อได้แต่เธอทนความอ่อนโยนของเขาไม่ได้ ความอ่อนโยนแบบนี้ทำให้เธอนึกถึงตอนที่เธอเคยร้องขอความรักและความเมตตาจากเขาเหมือนขอทานมุมตาของเฉียวซุนชื้นและเขินอายทันใดนั้นเธอก็จับใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่เจ๋อ แนบริมฝีปากอันอ่อนโยนของเธอ และจูบเขาเหมือนที่เขาเคยทำเธอกอดลู่เจ๋อแน่น เธอก็เสเพลเหมือนกับผู้หญิงที่เคยชินกับความสนุกลู่เจ๋อจับหลังคอของเธอ แ
Read more

บทที่ 89

หลินเซียวเศร้าจนแทบน้ำตาไหลเธอจับมือเฉียวซุนแน่น "ทำไมเขาเอาแน่เอานอนไม่ได้? เป็นวัยหมดประจำเดือนเหรอ?"เดิมบรรยากาศน่าหดหู่ แต่เฉียวซุนหัวเราะตอนหลินเซียวพูดว่า "เป็นไปได้จริงๆ!"ทั้งสองคุยกันเยอะมากหลินเซียวมองไปที่เฉียวซุน ด้วยสีหน้าคาดเดาไม่ได้ "เมื่อคืนนี้หลีรุ่ยแอทมิด! กระดูกซี่โครงหัก ลู่จิ้นเซิงพาไปส่งที่โรงพยาบาล หลีชินเฉิงทนไม่ได้ที่หลีรุ่ยคิดแบบนั้นกับคุณ พี่ชายและน้องสาวทะเลาะกันที่โรงพยาบาล ต่อมานางหลีมาจัดการทีหลัง! ฉันเดาว่า ตอนนี้ตระกูลหลีคงจะวุ่นวายแน่”เฉียวซุนก้มศีรษะลงและคนกาแฟเบา ๆเสียงของเธอต่ำ “ฉันไม่ได้ยั่วยุเขา!”หลินเซียวรู้โดยธรรมชาติว่าเธอกังวลว่าหลีรุ่ยไม่ยอมแพ้แน่ๆ พูดตรงๆ หลีรุ่ยกลัวเฉียวซุนเพราะเธอเป็นภรรยาของลู่เจ๋อ ถ้าวันหนึ่งไม่เป็นแบบนั้นอีกต่อไป...หลินเซียวไม่กล้าคิด!เธอไม่ได้พูดถึงคำพูดที่น่าผิดหวังพวกนี้ ทั้งสองไม่ได้เจอกันมานาน หลินเซียวตะโกนว่าเธอจะไปซื้อชุดชั้นในเซ็กซี่ บอกว่ามีนางแบบสองสามคนล้อมรอบลู่จิ้นเซิง เธอต้องดูแลตัวเองดีๆ และปกป้องลู่จิ้นเซิงด้วยเฉียวซุนรู้ว่าเธอกำลังพูดขัดกับเจตจำนงของเธอที่จริงหลินเซียวไม่ได้รักลู่จ
Read more

บทที่ 90

ลู่เจ๋อน่าจะมาจากบริษัทชุดสูทสามส่วนสไตล์อังกฤษเมื่ออยู่บนตัวเขาแล้วดูดีมาก แต่รูปร่างหน้าตาเขาเผยให้เห็นเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของชายที่ประสบความสำเร็จสาวๆหลายคนแอบมองเขาอยู่ลู่เจ๋อเคยชินกับรูปลักษณ์ที่น่าชื่นชมเหล่านี้ เขาเดินตรงไปหาเฉียวซุน เงยหน้าขึ้นมองโปสเตอร์หนังขนาดใหญ่ "อยากดูเรื่องนี้ไหม?"เฉียวซุนบีบตั๋วหนังในมืออย่างเงียบๆเธอยิ้มและปฏิเสธ "แค่อยากซื้อโค้ก!"ดวงตาสีเข้มของลู่เจ๋อดูอ่อนโยนเขามองเธอเงียบๆ แล้วซื้อเครื่องดื่มให้เธอเอง เมื่อจ่ายเงิน เขาพูดอย่างตามใจว่า "เมื่อก่อนเหมือนคุณไม่ชอบดื่มสิ่งนี้"เฉียวซุนยิ้มเบาๆ “คนเรามันเปลี่ยนกันได้!”ลู่เจ๋อยื่นโค้กให้เธอแล้วยิ้ม “ไปดูหนังด้วยกันไหม?”นี่เป็นครั้งแรก ที่ลู่เจ๋อชวนออกเดท หากเฉียวซุนเคยไปที่นั่นมาก่อน เขาคงหลั่งน้ำตาด้วยความขอบคุณ และมีความสุขมากจนนอนไม่หลับเป็นเวลาสามวันสามคืนแต่ตอนนี้เธอขี้เกียจเกินกว่าจะจัดการกับมันแต่เธอก็รู้ด้วยว่า สามีของเธอกำจัดตัวยาก การปฏิเสธเขาต่อหน้าเป็นทางเลือกที่ไม่ฉลาดเฉียวซุนไม่ได้พูดอะไรเธอยื่นถุงในมือให้เขา บอกว่าจะไปซื้อตั๋ว แต่ลู่เจ๋อไม่ได้รับให้ดี... ดังนั้นถ
Read more
PREV
1
...
7891011
...
45
DMCA.com Protection Status