All Chapters of ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม: Chapter 91 - Chapter 100

ลู่เจ๋อบีบคางเธอเบา ๆเขาไม่ได้คิดอะไรกับไป๋เซียวเซียว ไม่ว่ายังไง เขาแค่อยากช่วยเธอรักษาเพียงเพราะเรื่องในอดีต แล้วค่อยส่งเธอให้กับอาจารย์เว่ย......หลังจากนั้นทั้งสองก็จะได้ไม่มีหนี้ค้างต่อกันอีกแต่เขาไม่อยากอธิบายเรื่องพวกนี้กับคุณนายลู่แต่งงานกันมา 3 ปี เขาจะไม่รู้ความคิดของเฉียวซุนได้ยังไง?ตอนนี้เธอไม่สนใจเขาแล้ว!ไม่อย่างงั้นเธอจะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ได้ไปดูหนังกับเขาทำไม.......ตอนนี้เฉียวซุนเกลียดเขาถึงขนาดที่ว่าหนังก็ไม่อยากไปดูกับเขาสิ่งดี ๆ ที่เธอมีให้เขาเมื่อก่อน ถูกหมาคาบไปกินแล้ว!......เพราะว่าอารมณ์ไม่ดี ลู่เจ๋อก็เลยจู้จี้จุกจิกเมื่อกลับบ้านมาโดยปกติเขายังคงใจกว้างกับคนรับใช้แต่ขณะรับประทานอาหารเย็นวันนี้ เขากลับพูดว่าอาหารไม่อร่อย......ทำให้คนรับใช้ตกใจแต่ก็ไม่สามารถเอ่ยอะไรได้เฉียวซุนรู้ดีว่าเขากำลังโกรธ เธอไม่อยากให้คนใช้ลำบากใจจึงพูดกับลู่เจ๋อว่า “ถ้าคุณไม่ชอบอาหารวันนี้ งั้นเดี๋ยวฉันไปทำให้ใหม่”ลู่เจ๋อไม่ได้ตอบกลับเขาพิงไปบนเก้าอี้ หยิบบุหรี่ขึ้นมา จากนั้นจึงพูดว่า “ก็ได้!”เฉียวซุนขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องแล้วจึงลงมาทำอาหารคนรับใช้รู้สึกเก

ความคิดของเสิ่นชิงอาจจะโบราณหน่อยเธอพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพูดเสียงเบา “เสี่ยวซุน มีลูกเถอะ! จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดอยู่แบบนี้”เฉียวซุนรู้ว่าเธอหวังดี กลัวว่าเธอจะถูกลู่เจ๋อเมินเฉย เฉียวซุนก็เคยหวังอยากมีลูกกับลู่เจ๋อเช่นกัน แต่ครั้งนี้ที่กลับไปหาเขา เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นอีกแล้วเฉียวซุนยิ้มเล็กน้อย “อีก 2 ปี ค่อยว่ากันนะคะ!”เสิ่นชิงถอนหายใจเบา ๆ มองดูเฉียวซุนเดินออกไปหลังจากที่เฉียวซุนออกไปจากห้องผู้ป่วยแล้ว เธอก็เดินไปซื้อยาคุมกำเนิด ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า เดี๋ยวนี้เวลามีอะไรกับลู่เจ๋อ เขาเหมือนไม่ค่อยอยากใช้ถุงยาง บางครั้งฉีกซองแล้วก็ไม่อยากใช้ ไม่ยอมใช้มันกับเธอเธอไม่อยากท้องและเธอก็ต้องทานยาคุมเองหลังจากรับยาเสร็จ เมื่อออกไปเธอกลับไปเจอกลุ่มคนที่ไม่อยากเจอ......แม่ลูกตระกูลไป๋แม้ว่าภูมิหลังจะไม่ดีแต่เพราะว่าพวกเขารู้จักกับลู่เจ๋อ บุคลากรในโรงพยาบาลล้วนให้ความเคารพพวกเขา ดังนั้นไป๋เซียวเซียวและแม่ของเธอจึงทั้งทะนงตัวและหยิ่งผยองเมื่อเห็นเฉียวซุน คุณนายไป๋ก็เริ่มมีความขุ่นเคืองครั้งสุดท้ายที่โรงพยาบาล ลู่เจ๋อหลอกลูกสาวของเธออย่างชัดเจน เธอดีอกดีใจว่าลู

“นวดขมับให้หน่อยสิ”ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อย ๆเฉียวซุนวางหนังสือลง จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้โกรธอะไรเขา เธอโน้มตัวลงไปนวดให้เขา เมื่อก่อนเธอเคยตั้งใจเรียนมันมาเพราะเห็นว่าเขาทำงานหนักแต่ทันทีที่สัมผัส คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อย “ลู่เจ๋อ คุณไม่สบาย!”ลู่เจ๋อลืมตาขึ้นเพราะว่าป่วย ดวงตาของเขาจึงดูไม่สดใส......จู่ ๆ เขาก็ลูบเอวเธอช้า ๆ เหมือนอยากทำเรื่องอย่างว่ากับเธอเฉียวซุนจับมือเขาเอาไว้ไม่ให้ขยับลู่เจ๋อไม่ได้ป่วยง่าย แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ป่วยจะอารมณ์ไม่ค่อยดี เมื่อก่อนเฉียวซุนยอมเขาตลอด......ไม่เพียงคอยดูแลเขา แถมยังให้เขาทำทุกอย่างที่ต้องการด้วยลู่เจ๋อกำลังไม่สบาย อีกทั้งยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ ทำให้เขาไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม ดวงตาสีดำจ้องมองเฉียวซุน “เป็นอะไร? ไม่อยากให้ผมทำเหรอ?”เฉียวซุนย้ายขึ้นมานั่งบนตักเขาเธอเอื้อมมือไปหยิบกล่องยา และวัดไข้ให้เขาทั้งแบบนั้นเขาไข้สูงถึง 39 องศา!เธอไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับคนป่วย “เดี๋ยวฉันไปเอายาและซุปร้อนมาให้นะ......ลู่เจ๋อ ตอนนี้ร่างกายของคุณไม่พร้อมจะทำเรื่องนั้นหรอก”ลู่เจ๋อกลับไม่หยุด เขายั่วยวนเธอไปด้วย มองดูเธอไปด้วยสายตา

ฤดูใบไม้ร่วงในเดือน 10เขาแต่งกายด้วยชุดสีดำ ด้านนอกคลุมด้วยเสื้อคลุมบาง ๆ สีเดียวกัน แสงแดดส่องกระทบใบหน้าเขา แรงลมเบา ๆ ในยามเช้าพัดผ่านผมที่ถูกเซตไว้อย่างดี ทำให้เขาดูหล่อเหลาเป็นพิเศษเขารู้สึกได้ว่าเฉียวซุนกำลังมองตนเองอยู่ลู่เจ๋อจึงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะสบตากับเฉียวซุนทั้งคู่ต่างไม่มีใครหลบสายตา แม้กระทั่งลู่เจ๋อเองก็หรี่ตาลงเล็กน้อย เพื่อต้องการมองเธอให้ชัดเจนยิ่งขึ้น......เขาเห็นภรรยาของตนยืนอยู่ใต้แสงสลัว ๆ แสงที่ตกกระทบลงบนตัวเธอ ทำให้เขาแอบเห็นทัศนียภาพเล็ก ๆ ในฤดูใบไม้ผลิลูกกระเดือกของลู่เจ๋อขยับขึ้นเล็กน้อย จากการสูดบุหรี่เข้าลึก ๆ ทำให้แก้มของเขาตอบลงจากการออกแรง แสดงให้เห็นถึงรูปลักษณ์ความเป็นผู้ชายหลังจากนั้นเขาก็เหยียดยิ้มหัวเราะราวกับว่าต้องการหัวเราะเยาะ!ขณะนั้นเอง เลขาฉินก็ได้ถือกระเป๋าเดินทางออกมา เพื่อให้คนขับรถได้ยกกระเป๋าไว้ท้ายรถต่อ เฉียวซุนถึงได้รู้ว่าลู่เจ๋อกำลังจะไปทำงานที่ต่างจังหวัด......ทันใดนั้นโทรศัพท์ในห้องนอนก็ส่งเสียงดังขึ้นเฉียวซุนเดินกลับเข้าไปดูก็พบว่าเป็นสายจากเลขาฉิน เสียงของเธอทั้งเกรงใจและไม่คุ้นเคย “คุณนายลู่ ช่วยหยิบยาขอ

ขณะที่เฉียวซุนเดินลงมาด้านล่าง ชา กาแฟ และอาหารเช้าของเฉียวซุนถูกวางเอาไว้อย่างดีในห้องโถงเล็กคุณนายไป๋มองคนเป็นเธอเห็นว่าเฉียวซุนร่าเริงตามปกติ เธอก็เริ่มโกรธ “ดิฉันบอกแล้วไง ว่าคุณนายลู่อย่าสนใจแต่ตัวเอง คุณควรดูแลคู่แต่งงานของคุณด้วย! คุณทำเพียงมองดูคุณชายลู่ไปมีข่าวฉาวด้านนอกเหรอคะ? แม่นางหลินนั่นคุณก็เห็นแล้ว ไม่รู้สึกถึงปัญหาที่เกิดขึ้นเลยเหรอคะ?”เฉียวซุนไม่ได้มองพวกเธอเธอนั่งรินลาเต้บนโต๊ะตัวเล็ก หลังจากลิ้มรสช้า ๆ เธอก็ยิ้มเบา ๆ “พวกคุณมาเพราะเรื่องของหลินอี๋หรอกเหรอ? ทำไมล่ะ กลัวคุณไป๋ตกกระป๋องงั้นเหรอ? งั้นพวกคุณก็ควรไปหาลู่เจ๋อนะ ไม่ใช่มาหาเรื่องฉัน บอกให้ฉันดูแลเขาให้ดี ฉันจะได้สวัสดิการดี ๆ มากกว่าคุณไป๋ได้ยังไง?”คุณนายไป๋พูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งเพราะไม่มีวิธีอื่น เธอเลยต้องมาหาเฉียวซุนถึงที่ ถ้าคุณชายลู่มีคนใหม่จริง ๆ งั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับเซียวเซียวของเธอ? เพราะงั้นเธอเลยนึกออกว่าควรจะให้คุณนายลู่ไปจัดการผู้หญิงคนนั้นก่อน แล้วเธอค่อยมาจัดการคุณนายลู่ทีหลังท้ายที่สุดแล้ว เซียวเซียวของเธอจะต้องเป็นที่หนึ่งความคิดของเธอทำไมเฉียวซุนจะไม่รู้ล่ะ?เฉียวซุนพูดอย่าง