ตอนรุ่งเช้า หลินเซียวยังคงนอนนิ่งอยู่...เฉียวซุนเอาหน้าซุกบนฝ่ามือของเธอแล้วพูดพึมพำ “หลินเซียว ตื่นเถอะนะ! ต่อไปจะไม่มีใครรังแกคุณได้อีก ต่อไปคุณสามารถใช้ชีวิตได้ตอนฟ้าสาง คุณไม่ต้องกังวลว่าเรื่องแต่ก่อนจะมีคนรู้ ถูกคนดูถูก! ต่อไปคุณยังสามารถมีลูกได้”“ตื่นเถอะโอเคไหม? ฉันขอร้องล่ะ! ทำให้ฉันรู้ว่าทั้งหมดมันคุ้มค่า!”การรอคอยอย่างไร้ความหวัง ทำให้คนสิ้นหวังตอนเช้า หมอได้ประกาศสถานการณ์ที่ไม่ได้ ถ้าในอีกสี่ชั่วโมงหลินเซียวยังไม่ฟื้น เธออาจจะไม่ฟื้นตลอดไป ซึ่งพูดได้ว่าเธอจะเป็นเหมือนผักในร่างคนไม่ตื่นมาตลอดกาล...เฉียวซุนเจ็บปวดมากจนหายใจไม่ออก จู่ๆเธอก็วิ่งไปที่ห้องน้ำ จับอ่างล้างหน้าเธองออย่างแรงจนอ้วกเป็นน้ำดีออกมา เธอหมดแรงหมดแรงจนนั่งอยู่บนพื้นชิดผนังเธอค่อยๆขดตัวแล้วปิดหน้า “หลินเซียว! หลินเซียว!”นาทีนี้ความโศกเศร้าก็ไหลเหมือนแม่น้ำ...ในห้องผู้ป่วย จอภาพเชื่อมต่อกับนิ้วชี้ของหลินเซียวเริ่มเกิดความผันผวน เสียงแหลมปี๊ดๆๆๆ จากนั้นนิ้วของหลินเซียวก็สั่นเล็กน้อยเฉียวซุนกำลังร้องไห้เหรอ?อย่าร้องไห้!เฉียวซุนอย่าร้องไห้ ฉันจะแสดงการตีลังกาให้คุณดู...โอเคไหม?“เฉียวซุน.

หัวใจของลู่จิ้นเซิงแหลมคมราวกับมีดเขากอดเธอไว้แน่น ไม่ให้เธอพูด ไม่ให้เธอจากไป...ให้เขากอดเธออยู่สักพัก...หลินเซียวไม่มีที่อยู่โรงแรมของเขา เธอจึงฉีกเอกสารแล้วบอกให้เขาไปให้พ้น!เธอพูดว่า เธอพูดว่า...เธอไม่รักเขา เขายิ่งไม่ควรค่าที่เธอจะเกลียด!เมื่อลู่จิ้นเซิงเดินออกจากห้องผู้ป่วย เขาดูสีหน้าผิดหวังท้อใจ เสื้อของเขามีจุดเปื้อนเลือด ดูแล้วน่าตกใจหนิงหลินยืนข้างอยู่นอกประตูเมื่อหนิงหลินเห็นลู่จิ้นเซิงออกมา เธอก็หัวเราะเยาะ “คุณกำลังคิดถึงผู้หญิงสารเลวนั่นอีกแล้วใช่มั้ย? ลู่จิ้นเซิง คนที่ทำร้ายเธอไม่ใช่ใครคนอื่น แต่เป็นตัวของคุณเอง ถ้าไม่ใช่เพราะคุณคิดถึงผู้หญิงสารเลวคนนี้อยู่ตลอด...”และตบฉาดหนึ่งก็ได้กระหน่ำมาที่หน้าของเธออย่างเต็มแรงจากนั้นลำคอของเธอก็ถูกบีบแน่น และถูกกดเอาไว้กับผนังฝั่งตรงข้ามหนิงหลินหายใจไม่ออก ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีม่วง คว้าแขนของลู่จิ้นเซิงเอาไว้ และพยายามทุบตีอย่าสุดแรง “ฉันด้อยกว่าเธอตรงไหน?ฉันเป็นคุณหนูคนโตของตระกูลหนิง หลินเซียวเป็นแค่พนักงานขายระดับสูง!”ลู่จิ้นเซิงต้องการฆ่าเธอ...ดวงตาของเขาแดงก่ำ แล้วเขาก็ตบไปที่เธออีกครั้ง “ถ้าคุณก

เฉียวซุนบิดหน้าไปเล็กน้อย “คุณบอกจะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ?”ลู่เจ๋อก้มหน้าจูบเธออยู่นาน แล้วลุกจากเตียงไปอาบน้ำ พอเปิดประตูห้องน้ำรอยยิ้มบนใบหน้าเขาก็จางลง... จริงๆ แล้วในการแต่งงานผู้หญิงจะรักเธอหรือไม่ ร่างกายเป็นสิ่งที่ซื่อสัตย์ที่สุดเฉียวซุนรู้สึกสบายใจ แต่เธอไม่กล้าที่จะสนุกไปกับมันเธอยั้งความต้องการของผู้หญิงเอาไว้...แม้ตอนที่เธอทนไม่ไหวที่สุด เธอจิกผ้าปูที่นอนและปฏิเสธไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา...เธอไม่อยากเป็นเหมือนเมื่อก่อน กอดคอแล้วเรียกชื่อลู่เจ๋อเบาๆไม่กี่นาทีต่อมา ลู่เจ๋อก็เดินออกจากห้องน้ำหลังจากอาบเสร็จเฉียวซุนลุกขึ้นแล้วเธอสวมชุดราตรีผ้าไหม ผมสีดำยาวสยายไปทางด้านหลัง เธอดูบริสุทธิ์ยิ่งเซ็กซี่... เธอยืนอยู่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นถึงเพดานเธอเหม่อลอยอย่างเงียบๆ กระจกหน้าต่างเต็มไปด้วยความชื้นเนื่องจากความแตกต่างของอุณหภูมิ นิ้วเรียวเล็กของเฉียวซุนลูบไล้เบาๆแม้ว่าจะไม่แน่ชัด แต่ก็เป็นตัวอักษรถางอย่างคลุมเครือลู่เจ๋อยืนเงียบๆ ที่ประตูห้องน้ำ... ในขณะนั้นอารมณ์ของเขาซับซ้อนถึงที่สุดภรรยาของเขาในใจมีคนอื่นแล้ว!พวกเขาเพิ่งทำ ตอนนี้เธอยืนอยู่ตรงนี้ คิดถึงคนนั้น...ถ

หลินเซียวยิ้ม "ไปเร็ว!"…ลู่เจ๋ออยู่ในห้องโถงของอาคาร เขายืนอยู่หน้ากระจกสีฟ้าสูงจากพื้นจรดเพดาน สูบบุหรี่อย่างเงียบๆวันนี้ เขาตั้งใจแต่งตัวเนี้ยบสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวราวหิมะ และสูทกำมะหยี่แบบตะวันตกที่สั่งทำด้วยมือ ทั้งร่างดูดีมีชาติตระกูล... แต่เวลานี้ที่เขาสูบบุหรี่ กลับดูโดดเดี่ยวมาก!เขามาที่นี่ครึ่งชั่วโมงแล้วเมื่อมาถึงหน้าประตู ก็เห็นกระเช้าดอกไม้เฉลิมฉลองขนาดใหญ่สองแถว ซึ่งหนึ่งในนั้นโดดเด่นเป็นพิเศษ เป็นดอกไห่ถังจำนวนหนึ่ง ไม่ง่ายเลยที่จะพบดอกไม้นี้ในฤดูนี้ เขาเห็นลายเซ็น – เหอจี้ถัง!เฉียวซุนน่าจะชอบมากเธอวางมันไว้ตรงกลางแต่เขาซึ่งเป็นสามี ที่ตั้งใจส่งกระเช้าดอกไม้ทั้งแปดใบไปนั้น กลับวางอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ ไม่ได้รับสนใจจากพนักงานต้อนรับมากนัก...ลู่เจ๋อไม่ได้เข้าไปตอนที่เขาสูบบุหรี่ก็อดคิดไม่ได้ว่า เมื่อคืนเธอไม่ยอมจัดการเขา ไม่ใช่ว่าในใจแกล้งทำเป็นคนอื่นอยู่เหรอ... แล้วประโยคบอกรักเขา ยังไงเธอก็ไม่ยอมพูดออกมา!เฉียวซุนเจอลู่เจ๋อแล้ว เธอมองร่างที่โดดเดี่ยวของเขาเธอเดินเข้าไปช้าๆ มาอยู่ข้างเขา มองดูรูปร่างหน้าตาที่สง่างามของเขา ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกว่าสูญเสียเขาไป แต่ความ

แต่ในดวงตาที่ชุ่มชื้นของเธอ กลับเป็นเพราะผู้ชายคนอื่น...ลู่เจ๋อเอนหลังบนเก้าอี้เบาๆ เขาหลับตาแล้วหัวเราะกับตัวเอง ตอนที่เขามีความรู้สึกพึงพอใจเล็กน้อยตลอดทั้งวันนั้น ภรรยาของเขาก็ดูเสียใจกับผู้ชายคนอื่น! การที่ไม่ได้คบกับเฮ่อจี้ถังจะทำให้เธอปล่อยวางไม่ได้ในชีวิตเลยใช่ไหม?เธอไม่ได้รักเขา เป็นเพราะเธอชอบเฮ่อจี้ถังในใจมีคนรักอยู่แล้ว จะลืมคนเก่าไม่ได้ยังไง...ช่วงนี้ เขาสนใจเฉียวซุนมาก!เขารู้ว่าเฉียวซุนชอบความอ่อนโยน เขาจึงปฏิบัติต่อเธออย่างอ่อนโยน เขาไม่เคยบังคับให้เธอทำอะไรเลยหลังจากที่พวกเขากลับมาอยู่ด้วยกัน เขากล้าพูดว่าทุกครั้งพวกเขาเป็นสามีภรรยากัน มันเป็นความยินยอมร่วมกันระหว่างคุณกับฉัน ! ตอนไหนที่เธอแสดงอาการไม่สบาย แค่เขาคิดก็ทนไม่ไหวแล้วเขาทำให้เธอพอใจ ทำให้เธอชอบ อยู่กับเธอ!จริงๆแล้วมีเขาที่รู้สึกซาบซึ้ง พวกนี้เฉียวซุนไม่ต้องการ!เขายังคิดไม่ตกว่าทุกวันนี้ เขามักจะไปงานสังคมสายหรือทำโอทีประชุม แต่เธอไม่เคยโทรหาเขาเลย เขายังเคยพอใจกับการแต่งงานของพวกเขาอย่างราบรื่น แต่ตอนนี้ก็ได้แค่คิด เพราะเธอไม่สนใจ..!เธอไม่สนใจอะไรเกี่ยวกับเขาเลย แต่เธอก็หลั่งน้ำตาให้กับช่อไห