Share
บทที่ 241
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 242
เฉียวซุนรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรเธอมองไปที่หลินเซียว พูดทั้งร้องไห้และหัวเราะว่า “มันจะไม่คุ้มได้ยังไง? เพื่อคุณทั้งหมดก็คุ้มค่า... ขอให้หายเร็วๆนะ!”น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลก็ออกมาจากหางตาของหลินเซียว...เฉียวซุนกอดเธอแน่นแล้วพึมพำ “คุณรู้หรือเปล่าว่า ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว!”หลินเซียวอ่อนแอลงมากแต่เธอยังใช้แรงทั้งหมดยกมือขึ้น กอดเฉียวซุนอย่างอ่อนโยน...หลังจากกินเสร็จ คุณหมอก็ตรวจร่างกายหลินเซียวเฉียวซุนหลีกตัวออกไปเธอเดินออกจากห้องผู้ป่วย เดินจนไปสุดทางเดินยาวด้านนอก มองดูแสงแดดข้างนอกอย่างเงียบๆ จากนั้นเธอก็รู้สึกโล่งใจอย่างมากโชคดีที่หลินเซียวตื่นขึ้นมาแล้วโชคดีที่หลินเซียวไม่รู้สึกเสียใจกับตัวเอง เธอยังมีความกล้าที่จะมีชีวิตอยู่แต่เมื่อเฉียวซุนคิดถึงเด็กคนนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บจี๊ดที่จมูกขึ้นมา... หลินเซียวอาจจะสามารถมีลูกได้ด้วยวิธีทางเทคโนโลยีในอนาคต แต่สรุปแล้วก็ไม่ใช่เด็กคนเดิมอีกต่อไป“เฉียวซุน!”ทันใดนั้น เสียงของลู่จิ้นเซิงก็ดังมาจากด้านหลังเฉียวซุนหันกลับมามองเขาอย่างเงียบ ๆ สักพัก แล้วถามด้วยน้ำเสียงแหบห้าว “คุณมาทำอะไรที่นี่”ลู่จิ้นเซิงหยิบถุงเอกสารในม
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 243
หัวใจของลู่จิ้นเซิงแหลมคมราวกับมีดเขากอดเธอไว้แน่น ไม่ให้เธอพูด ไม่ให้เธอจากไป...ให้เขากอดเธออยู่สักพัก...หลินเซียวไม่มีที่อยู่โรงแรมของเขา เธอจึงฉีกเอกสารแล้วบอกให้เขาไปให้พ้น!เธอพูดว่า เธอพูดว่า...เธอไม่รักเขา เขายิ่งไม่ควรค่าที่เธอจะเกลียด!เมื่อลู่จิ้นเซิงเดินออกจากห้องผู้ป่วย เขาดูสีหน้าผิดหวังท้อใจ เสื้อของเขามีจุดเปื้อนเลือด ดูแล้วน่าตกใจหนิงหลินยืนข้างอยู่นอกประตูเมื่อหนิงหลินเห็นลู่จิ้นเซิงออกมา เธอก็หัวเราะเยาะ “คุณกำลังคิดถึงผู้หญิงสารเลวนั่นอีกแล้วใช่มั้ย? ลู่จิ้นเซิง คนที่ทำร้ายเธอไม่ใช่ใครคนอื่น แต่เป็นตัวของคุณเอง ถ้าไม่ใช่เพราะคุณคิดถึงผู้หญิงสารเลวคนนี้อยู่ตลอด...”และตบฉาดหนึ่งก็ได้กระหน่ำมาที่หน้าของเธออย่างเต็มแรงจากนั้นลำคอของเธอก็ถูกบีบแน่น และถูกกดเอาไว้กับผนังฝั่งตรงข้ามหนิงหลินหายใจไม่ออก ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีม่วง คว้าแขนของลู่จิ้นเซิงเอาไว้ และพยายามทุบตีอย่าสุดแรง “ฉันด้อยกว่าเธอตรงไหน?ฉันเป็นคุณหนูคนโตของตระกูลหนิง หลินเซียวเป็นแค่พนักงานขายระดับสูง!”ลู่จิ้นเซิงต้องการฆ่าเธอ...ดวงตาของเขาแดงก่ำ แล้วเขาก็ตบไปที่เธออีกครั้ง “ถ้าคุณก
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 244
บริษัทยุ่งมาก แต่ลู่เจ๋อพาเธอไปเที่ยวหนึ่งสัปดาห์ถือได้ว่าเป็นฮันนีมูน!หลังจากกลับมาที่เมือง B แล้ว ลู่เจ๋อก็ยุ่งอยู่กับโปรเจกต์นั้น การทำโอทีเป็นเรื่องปกติ บางครั้งเขาก็มีประชุมทั้งคืนไม่กลับมานอนก็มี...ช่วงสุดสัปดาห์ เป็นเรื่องยากที่ลู่เจ๋อกลับมาตรงเวลาโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมสีดำค่อยๆขับรถเข้าไปในวิลล่า ตัวรถเปล่งประกายท่ามกลางพระอาทิตย์ตกสีส้มแดง ดูหรูหราที่น่าตื่นตาตื่นใจคนรับใช้มาเปิดประตูรีบเข้ามาแนะนำเรื่องอาหารเย็นอย่างกระตือรือร้นขายาวของลู่เจ๋อก้าวลงจากรถ เขาดูเหนื่อยล้าเล็กน้อย แล้วถามอย่างขี้เกียจ “คุณนายกลับมาหรือยัง?”คนรับใช้ยิ้ม “คุณนายมาได้ออกไปไหน! ตอนเช้ากับตอนบ่ายก็ทำอะไรอยู่ข้างบน!”ลู่เจ๋อหัวเราะเบา ๆตอนที่เขายิ้มอย่างผ่อนคลาย เขาดูหล่อมาก คนรับใช้สูงอายุอดไม่ได้ที่จะมองแล้วมองอีก ยิ่งกว่านั้นเธอช่วงนี้คุณผู้ชายค่อนข้างยุ่งเล็กน้อย แต่เขาก็ยังอารมณ์ดี น่าจะเป็นเพราะคุณนายกลับมาแล้ว!ตอนที่ลู่เจ๋อขึ้นไปข้างบน เขาถอดแจ็กเกตขนสัตว์บางๆออก ข้างในสวมชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีดำเขาเปิดประตูห้องนอน ก็เห็นเฉียวซุนคุกเข่าบนพรม ข้างหน้ากองกล่องของขวัญก
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 245
เฉียวซุนบิดหน้าไปเล็กน้อย “คุณบอกจะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ?”ลู่เจ๋อก้มหน้าจูบเธออยู่นาน แล้วลุกจากเตียงไปอาบน้ำ พอเปิดประตูห้องน้ำรอยยิ้มบนใบหน้าเขาก็จางลง... จริงๆ แล้วในการแต่งงานผู้หญิงจะรักเธอหรือไม่ ร่างกายเป็นสิ่งที่ซื่อสัตย์ที่สุดเฉียวซุนรู้สึกสบายใจ แต่เธอไม่กล้าที่จะสนุกไปกับมันเธอยั้งความต้องการของผู้หญิงเอาไว้...แม้ตอนที่เธอทนไม่ไหวที่สุด เธอจิกผ้าปูที่นอนและปฏิเสธไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา...เธอไม่อยากเป็นเหมือนเมื่อก่อน กอดคอแล้วเรียกชื่อลู่เจ๋อเบาๆไม่กี่นาทีต่อมา ลู่เจ๋อก็เดินออกจากห้องน้ำหลังจากอาบเสร็จเฉียวซุนลุกขึ้นแล้วเธอสวมชุดราตรีผ้าไหม ผมสีดำยาวสยายไปทางด้านหลัง เธอดูบริสุทธิ์ยิ่งเซ็กซี่... เธอยืนอยู่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นถึงเพดานเธอเหม่อลอยอย่างเงียบๆ กระจกหน้าต่างเต็มไปด้วยความชื้นเนื่องจากความแตกต่างของอุณหภูมิ นิ้วเรียวเล็กของเฉียวซุนลูบไล้เบาๆแม้ว่าจะไม่แน่ชัด แต่ก็เป็นตัวอักษรถางอย่างคลุมเครือลู่เจ๋อยืนเงียบๆ ที่ประตูห้องน้ำ... ในขณะนั้นอารมณ์ของเขาซับซ้อนถึงที่สุดภรรยาของเขาในใจมีคนอื่นแล้ว!พวกเขาเพิ่งทำ ตอนนี้เธอยืนอยู่ตรงนี้ คิดถึงคนนั้น...ถ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 246
ดึกสงัด ลู่เจ๋อกลับมาที่ห้องนอนในห้องนอนมืดสนิท เฉียวซุนหายใจเป็นจังหวะ น่าจะหลับไปแล้วเขาถอดเสื้อออกแล้วนอนลงข้างหลังเธอ เอาหน้าแนบชิดกับคอของเธอ เขาไม่ได้พูดอะไร แค่เล่นกับร่างกายของเธอเบาๆ จงใจปลุกเธอให้ตื่นสักพัก เฉียวซุนก็ค่อยๆหายใจถี่ขึ้นลู่เจ๋อรู้ว่าเธอตื่นแล้ว ริมฝีปากบางของเขาแนบใบหูเธอแล้วพูดเบาๆ "บอกผมสิ ว่าคุณยังรักผมอยู่!"เฉียวซุนลืมตาขึ้น...แต่เธอไม่มีปฏิกิริยาต่อคำพูดของลู่เจ๋อ เธออาจเป็นภรรยาของเขา เข้าสังคมกับเขา นอนกับเขา และดูแลเรื่องการกินอยู่ของเขา แต่เธอไม่อาจฝืนพูดได้ว่าเธอยังคงรักเขาอยู่...ไม่มีข้อตกลงระหว่างพวกเขาเหรอ?รักหรือไม่รัก เกี่ยวอะไรกัน!เธอเงียบไปนาน หัวใจของลู่เจ๋อก็หนักอึ้ง เขาพลิกตัวเธอขึ้นแล้วกดเธอไว้ใต้ร่าง... เขามองเธออย่างเงียบๆ ใต้แสงจันทร์ ดวงตาสีดำของเขารุนแรงจนปิดไม่มิด“ลู่เจ๋อ เป็นอะไร?”เฉียวซุนมองเขาอยู่นาน เสียงแหบพร่าดังออกมาจากริมฝีปากแดงของเธอ เต็มไปด้วยเสน่ห์ของหญิงสาวที่โตเต็มวัยเธอยกตัวขึ้น และสัมผัสริมฝีปากบางอันอ่อนนุ่มของเขาลู่เจ๋อไม่ได้เปิดปาก...เฉียวซุนเห็นว่าเขาไม่ตอบสนอง เธอจึงโน้มตัวไปเปิดลิ้นชักโต๊ะข้างเตียง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 247
หลินเซียวยิ้ม "ไปเร็ว!"…ลู่เจ๋ออยู่ในห้องโถงของอาคาร เขายืนอยู่หน้ากระจกสีฟ้าสูงจากพื้นจรดเพดาน สูบบุหรี่อย่างเงียบๆวันนี้ เขาตั้งใจแต่งตัวเนี้ยบสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวราวหิมะ และสูทกำมะหยี่แบบตะวันตกที่สั่งทำด้วยมือ ทั้งร่างดูดีมีชาติตระกูล... แต่เวลานี้ที่เขาสูบบุหรี่ กลับดูโดดเดี่ยวมาก!เขามาที่นี่ครึ่งชั่วโมงแล้วเมื่อมาถึงหน้าประตู ก็เห็นกระเช้าดอกไม้เฉลิมฉลองขนาดใหญ่สองแถว ซึ่งหนึ่งในนั้นโดดเด่นเป็นพิเศษ เป็นดอกไห่ถังจำนวนหนึ่ง ไม่ง่ายเลยที่จะพบดอกไม้นี้ในฤดูนี้ เขาเห็นลายเซ็น – เหอจี้ถัง!เฉียวซุนน่าจะชอบมากเธอวางมันไว้ตรงกลางแต่เขาซึ่งเป็นสามี ที่ตั้งใจส่งกระเช้าดอกไม้ทั้งแปดใบไปนั้น กลับวางอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ ไม่ได้รับสนใจจากพนักงานต้อนรับมากนัก...ลู่เจ๋อไม่ได้เข้าไปตอนที่เขาสูบบุหรี่ก็อดคิดไม่ได้ว่า เมื่อคืนเธอไม่ยอมจัดการเขา ไม่ใช่ว่าในใจแกล้งทำเป็นคนอื่นอยู่เหรอ... แล้วประโยคบอกรักเขา ยังไงเธอก็ไม่ยอมพูดออกมา!เฉียวซุนเจอลู่เจ๋อแล้ว เธอมองร่างที่โดดเดี่ยวของเขาเธอเดินเข้าไปช้าๆ มาอยู่ข้างเขา มองดูรูปร่างหน้าตาที่สง่างามของเขา ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกว่าสูญเสียเขาไป แต่ความ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 248
งานเลี้ยงก็จบลงเฉียวซุนไปส่งแขกทั้งหมด เธอตรวจนับสิ่งของในร้านก่อนที่จะกล่าวลากับหลินเซียว แน่นอนว่าหลินเซียวสังเกตเห็นสิ่งแปลกๆของคู่สามีภรรยา เธอค่อนข้างจะเป็นกังวลเฉียวซุนยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไร! สามีภรรยาจะไม่มีปากเสียงได้อย่างไร?”เธอไปส่งหลินเซียวขึ้นรถแท็กซี่ และดูรถที่ออกไป จากนั้นก็กอดอกแล้วค่อยๆ เดินไปยังที่จอดรถลมยามค่ำคืนพัดกระทบใบหน้าเธอกำลังคิดว่า อีกสักครู่จะเผชิญหน้ากับลู่เจ๋อยังไง!ลู่เจ๋อขับเบนท์ลีย์สีดำคันนั้น เขาสูบบุหรี่บนรถ ควันสีเทาอ่อนพ่นออกมาจากริมฝีปากบางของเขา ไม่ช้าก็ถูกลมพัดสลายหายไป โดยรอบๆนี่ทำให้ผู้ชายดูเย็นลงเฉียวซุนขึ้นไปนั่งบนรถ เมื่อเธอก้มศีรษะคาดเข็มขัด ลู่เจ๋อก็ดับบุหรี่แล้วโน้มตัวลง “ฉันช่วย!”“ไม่ต้อง!”ทันทีที่เธอพูดจบ มือของเธอก็ถูกจับเอาไว้พวกเขาทั้งสองอยู่ใกล้กันมากจนเสียงของเขาดูเหมือนจะทะลุผ่านไปที่หูของเธอร้อนๆ คันๆ...ดวงตาสีดำของลู่เจ๋อลึกลง “เรื่องแบบนี้ คุณไม่ยอมให้ฉันรับใช้แล้วเหรอ?”เฉียวซุนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย “ลู่เจ๋อ คุณรู้ว่าฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น! ยุ่งมาทั้งวัน ฉันเหนื่อยมาก!”เสียงแก๊กเขาคาดเข็มขัดให้เ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 249
แต่ในดวงตาที่ชุ่มชื้นของเธอ กลับเป็นเพราะผู้ชายคนอื่น...ลู่เจ๋อเอนหลังบนเก้าอี้เบาๆ เขาหลับตาแล้วหัวเราะกับตัวเอง ตอนที่เขามีความรู้สึกพึงพอใจเล็กน้อยตลอดทั้งวันนั้น ภรรยาของเขาก็ดูเสียใจกับผู้ชายคนอื่น! การที่ไม่ได้คบกับเฮ่อจี้ถังจะทำให้เธอปล่อยวางไม่ได้ในชีวิตเลยใช่ไหม?เธอไม่ได้รักเขา เป็นเพราะเธอชอบเฮ่อจี้ถังในใจมีคนรักอยู่แล้ว จะลืมคนเก่าไม่ได้ยังไง...ช่วงนี้ เขาสนใจเฉียวซุนมาก!เขารู้ว่าเฉียวซุนชอบความอ่อนโยน เขาจึงปฏิบัติต่อเธออย่างอ่อนโยน เขาไม่เคยบังคับให้เธอทำอะไรเลยหลังจากที่พวกเขากลับมาอยู่ด้วยกัน เขากล้าพูดว่าทุกครั้งพวกเขาเป็นสามีภรรยากัน มันเป็นความยินยอมร่วมกันระหว่างคุณกับฉัน ! ตอนไหนที่เธอแสดงอาการไม่สบาย แค่เขาคิดก็ทนไม่ไหวแล้วเขาทำให้เธอพอใจ ทำให้เธอชอบ อยู่กับเธอ!จริงๆแล้วมีเขาที่รู้สึกซาบซึ้ง พวกนี้เฉียวซุนไม่ต้องการ!เขายังคิดไม่ตกว่าทุกวันนี้ เขามักจะไปงานสังคมสายหรือทำโอทีประชุม แต่เธอไม่เคยโทรหาเขาเลย เขายังเคยพอใจกับการแต่งงานของพวกเขาอย่างราบรื่น แต่ตอนนี้ก็ได้แค่คิด เพราะเธอไม่สนใจ..!เธอไม่สนใจอะไรเกี่ยวกับเขาเลย แต่เธอก็หลั่งน้ำตาให้กับช่อไห
Latest chapter
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 425
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 424
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 423
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 422
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 421
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 420
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 419
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 418
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 417
