เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 244
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 245
เฉียวซุนบิดหน้าไปเล็กน้อย “คุณบอกจะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ?”ลู่เจ๋อก้มหน้าจูบเธออยู่นาน แล้วลุกจากเตียงไปอาบน้ำ พอเปิดประตูห้องน้ำรอยยิ้มบนใบหน้าเขาก็จางลง... จริงๆ แล้วในการแต่งงานผู้หญิงจะรักเธอหรือไม่ ร่างกายเป็นสิ่งที่ซื่อสัตย์ที่สุดเฉียวซุนรู้สึกสบายใจ แต่เธอไม่กล้าที่จะสนุกไปกับมันเธอยั้งความต้องการของผู้หญิงเอาไว้...แม้ตอนที่เธอทนไม่ไหวที่สุด เธอจิกผ้าปูที่นอนและปฏิเสธไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา...เธอไม่อยากเป็นเหมือนเมื่อก่อน กอดคอแล้วเรียกชื่อลู่เจ๋อเบาๆไม่กี่นาทีต่อมา ลู่เจ๋อก็เดินออกจากห้องน้ำหลังจากอาบเสร็จเฉียวซุนลุกขึ้นแล้วเธอสวมชุดราตรีผ้าไหม ผมสีดำยาวสยายไปทางด้านหลัง เธอดูบริสุทธิ์ยิ่งเซ็กซี่... เธอยืนอยู่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นถึงเพดานเธอเหม่อลอยอย่างเงียบๆ กระจกหน้าต่างเต็มไปด้วยความชื้นเนื่องจากความแตกต่างของอุณหภูมิ นิ้วเรียวเล็กของเฉียวซุนลูบไล้เบาๆแม้ว่าจะไม่แน่ชัด แต่ก็เป็นตัวอักษรถางอย่างคลุมเครือลู่เจ๋อยืนเงียบๆ ที่ประตูห้องน้ำ... ในขณะนั้นอารมณ์ของเขาซับซ้อนถึงที่สุดภรรยาของเขาในใจมีคนอื่นแล้ว!พวกเขาเพิ่งทำ ตอนนี้เธอยืนอยู่ตรงนี้ คิดถึงคนนั้น...ถ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 246
ดึกสงัด ลู่เจ๋อกลับมาที่ห้องนอนในห้องนอนมืดสนิท เฉียวซุนหายใจเป็นจังหวะ น่าจะหลับไปแล้วเขาถอดเสื้อออกแล้วนอนลงข้างหลังเธอ เอาหน้าแนบชิดกับคอของเธอ เขาไม่ได้พูดอะไร แค่เล่นกับร่างกายของเธอเบาๆ จงใจปลุกเธอให้ตื่นสักพัก เฉียวซุนก็ค่อยๆหายใจถี่ขึ้นลู่เจ๋อรู้ว่าเธอตื่นแล้ว ริมฝีปากบางของเขาแนบใบหูเธอแล้วพูดเบาๆ "บอกผมสิ ว่าคุณยังรักผมอยู่!"เฉียวซุนลืมตาขึ้น...แต่เธอไม่มีปฏิกิริยาต่อคำพูดของลู่เจ๋อ เธออาจเป็นภรรยาของเขา เข้าสังคมกับเขา นอนกับเขา และดูแลเรื่องการกินอยู่ของเขา แต่เธอไม่อาจฝืนพูดได้ว่าเธอยังคงรักเขาอยู่...ไม่มีข้อตกลงระหว่างพวกเขาเหรอ?รักหรือไม่รัก เกี่ยวอะไรกัน!เธอเงียบไปนาน หัวใจของลู่เจ๋อก็หนักอึ้ง เขาพลิกตัวเธอขึ้นแล้วกดเธอไว้ใต้ร่าง... เขามองเธออย่างเงียบๆ ใต้แสงจันทร์ ดวงตาสีดำของเขารุนแรงจนปิดไม่มิด“ลู่เจ๋อ เป็นอะไร?”เฉียวซุนมองเขาอยู่นาน เสียงแหบพร่าดังออกมาจากริมฝีปากแดงของเธอ เต็มไปด้วยเสน่ห์ของหญิงสาวที่โตเต็มวัยเธอยกตัวขึ้น และสัมผัสริมฝีปากบางอันอ่อนนุ่มของเขาลู่เจ๋อไม่ได้เปิดปาก...เฉียวซุนเห็นว่าเขาไม่ตอบสนอง เธอจึงโน้มตัวไปเปิดลิ้นชักโต๊ะข้างเตียง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 247
หลินเซียวยิ้ม "ไปเร็ว!"…ลู่เจ๋ออยู่ในห้องโถงของอาคาร เขายืนอยู่หน้ากระจกสีฟ้าสูงจากพื้นจรดเพดาน สูบบุหรี่อย่างเงียบๆวันนี้ เขาตั้งใจแต่งตัวเนี้ยบสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวราวหิมะ และสูทกำมะหยี่แบบตะวันตกที่สั่งทำด้วยมือ ทั้งร่างดูดีมีชาติตระกูล... แต่เวลานี้ที่เขาสูบบุหรี่ กลับดูโดดเดี่ยวมาก!เขามาที่นี่ครึ่งชั่วโมงแล้วเมื่อมาถึงหน้าประตู ก็เห็นกระเช้าดอกไม้เฉลิมฉลองขนาดใหญ่สองแถว ซึ่งหนึ่งในนั้นโดดเด่นเป็นพิเศษ เป็นดอกไห่ถังจำนวนหนึ่ง ไม่ง่ายเลยที่จะพบดอกไม้นี้ในฤดูนี้ เขาเห็นลายเซ็น – เหอจี้ถัง!เฉียวซุนน่าจะชอบมากเธอวางมันไว้ตรงกลางแต่เขาซึ่งเป็นสามี ที่ตั้งใจส่งกระเช้าดอกไม้ทั้งแปดใบไปนั้น กลับวางอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ ไม่ได้รับสนใจจากพนักงานต้อนรับมากนัก...ลู่เจ๋อไม่ได้เข้าไปตอนที่เขาสูบบุหรี่ก็อดคิดไม่ได้ว่า เมื่อคืนเธอไม่ยอมจัดการเขา ไม่ใช่ว่าในใจแกล้งทำเป็นคนอื่นอยู่เหรอ... แล้วประโยคบอกรักเขา ยังไงเธอก็ไม่ยอมพูดออกมา!เฉียวซุนเจอลู่เจ๋อแล้ว เธอมองร่างที่โดดเดี่ยวของเขาเธอเดินเข้าไปช้าๆ มาอยู่ข้างเขา มองดูรูปร่างหน้าตาที่สง่างามของเขา ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกว่าสูญเสียเขาไป แต่ความ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 248
งานเลี้ยงก็จบลงเฉียวซุนไปส่งแขกทั้งหมด เธอตรวจนับสิ่งของในร้านก่อนที่จะกล่าวลากับหลินเซียว แน่นอนว่าหลินเซียวสังเกตเห็นสิ่งแปลกๆของคู่สามีภรรยา เธอค่อนข้างจะเป็นกังวลเฉียวซุนยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไร! สามีภรรยาจะไม่มีปากเสียงได้อย่างไร?”เธอไปส่งหลินเซียวขึ้นรถแท็กซี่ และดูรถที่ออกไป จากนั้นก็กอดอกแล้วค่อยๆ เดินไปยังที่จอดรถลมยามค่ำคืนพัดกระทบใบหน้าเธอกำลังคิดว่า อีกสักครู่จะเผชิญหน้ากับลู่เจ๋อยังไง!ลู่เจ๋อขับเบนท์ลีย์สีดำคันนั้น เขาสูบบุหรี่บนรถ ควันสีเทาอ่อนพ่นออกมาจากริมฝีปากบางของเขา ไม่ช้าก็ถูกลมพัดสลายหายไป โดยรอบๆนี่ทำให้ผู้ชายดูเย็นลงเฉียวซุนขึ้นไปนั่งบนรถ เมื่อเธอก้มศีรษะคาดเข็มขัด ลู่เจ๋อก็ดับบุหรี่แล้วโน้มตัวลง “ฉันช่วย!”“ไม่ต้อง!”ทันทีที่เธอพูดจบ มือของเธอก็ถูกจับเอาไว้พวกเขาทั้งสองอยู่ใกล้กันมากจนเสียงของเขาดูเหมือนจะทะลุผ่านไปที่หูของเธอร้อนๆ คันๆ...ดวงตาสีดำของลู่เจ๋อลึกลง “เรื่องแบบนี้ คุณไม่ยอมให้ฉันรับใช้แล้วเหรอ?”เฉียวซุนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย “ลู่เจ๋อ คุณรู้ว่าฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น! ยุ่งมาทั้งวัน ฉันเหนื่อยมาก!”เสียงแก๊กเขาคาดเข็มขัดให้เ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 249
แต่ในดวงตาที่ชุ่มชื้นของเธอ กลับเป็นเพราะผู้ชายคนอื่น...ลู่เจ๋อเอนหลังบนเก้าอี้เบาๆ เขาหลับตาแล้วหัวเราะกับตัวเอง ตอนที่เขามีความรู้สึกพึงพอใจเล็กน้อยตลอดทั้งวันนั้น ภรรยาของเขาก็ดูเสียใจกับผู้ชายคนอื่น! การที่ไม่ได้คบกับเฮ่อจี้ถังจะทำให้เธอปล่อยวางไม่ได้ในชีวิตเลยใช่ไหม?เธอไม่ได้รักเขา เป็นเพราะเธอชอบเฮ่อจี้ถังในใจมีคนรักอยู่แล้ว จะลืมคนเก่าไม่ได้ยังไง...ช่วงนี้ เขาสนใจเฉียวซุนมาก!เขารู้ว่าเฉียวซุนชอบความอ่อนโยน เขาจึงปฏิบัติต่อเธออย่างอ่อนโยน เขาไม่เคยบังคับให้เธอทำอะไรเลยหลังจากที่พวกเขากลับมาอยู่ด้วยกัน เขากล้าพูดว่าทุกครั้งพวกเขาเป็นสามีภรรยากัน มันเป็นความยินยอมร่วมกันระหว่างคุณกับฉัน ! ตอนไหนที่เธอแสดงอาการไม่สบาย แค่เขาคิดก็ทนไม่ไหวแล้วเขาทำให้เธอพอใจ ทำให้เธอชอบ อยู่กับเธอ!จริงๆแล้วมีเขาที่รู้สึกซาบซึ้ง พวกนี้เฉียวซุนไม่ต้องการ!เขายังคิดไม่ตกว่าทุกวันนี้ เขามักจะไปงานสังคมสายหรือทำโอทีประชุม แต่เธอไม่เคยโทรหาเขาเลย เขายังเคยพอใจกับการแต่งงานของพวกเขาอย่างราบรื่น แต่ตอนนี้ก็ได้แค่คิด เพราะเธอไม่สนใจ..!เธอไม่สนใจอะไรเกี่ยวกับเขาเลย แต่เธอก็หลั่งน้ำตาให้กับช่อไห
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 250
ห้องส่วนตัวที่ครึกครื้นหลีรุ่ยก็อยู่ที่นั่น เพราะความสัมพันธ์กับเฉียวซุน เขากับลู่เจ๋อเลยตึงเครียดกันมาตลอด ขนาดเจอกันก็ยังขี้เกียจที่จะทักทายในตอนเช้าตรู่ผู้ชายในห้องส่วนตัวก็กลับไปเกือบหมดแล้วลู่เจ๋อยังคงพิงบนโซฟาสูบบุหรี่อย่างไร้อารมณ์ โต๊ะชาตรงหน้าเขามีที่เขี่ยบุหรี่ที่เต็มไปด้วยก้นบุหรี่หลีรุ่ยมองเขาแล้วพูดประชดว่า “ทำไมช่วงนี้ชีวิตของสามีภรรยาถึงไม่ลงรอยกัน? คุณลู่ก็มาที่แบบนี้เพื่อดื่มเพื่อบรรเทาความเศร้า? ก็ใช่...คนขี้ประจบคงเป็นกันไม่ได้ง่ายๆ! แต่ก่อนเฉียวซุนประจบคุณมาหลายปี ตอนนี้ถึงตาคุณแล้ว”ลู่เจ๋อหัวเราะเยาะ “พวกเราสบายดี!”ตอนที่เขาพูด เขาก็ยืดตัวโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อดับบุหรี่ “ถึงจะยังไงก็เถอะ ก็ดีกว่าบางคนที่คนรักกว่าไม่ใช่เหรอ? หลีรุ่ย ชาตินี้คุณก็อย่าได้คิดเลย!”หลีรุ่ยพูดอย่างจงใจ “อย่างงั้นเหรอ? ฉันคิดว่าอนาคตมันยังอีกยาวไกล!”ลู่เจ๋อไม่สนใจเขาอีกเขาเดินตรงไปห้องน้ำ ล้างมือเตรียมกลับ พอเขาเปิดก๊อกน้ำสีทองก็มีแขนเรียวคู่หนึ่งก็กอดเขาจากด้านหลังผู้หญิงที่มีประสบการณ์ ปลายนิ้วของเธอลอดผ่านด้านหน้าของเสื้อเพื่อยั่วความต้องการของผู้ชายดวงตาสีดำของลู
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 251
เสื้อตัวนี้ ลู่เจ๋อเลือกที่จะให้เธอเห็น อยากที่สื่ออะไรกับเธอ?บอกว่าเขาเริ่มแสดงท่าทางไม่ปกติหรือประกาศว่าเขาอิสระ?เฉียวซุนเลือกที่จะเพิกเฉย เธอแช่เสื้อเชิ้ตสีขาว เทน้ำยาซักผ้าแล้วซักเบาๆ... เมื่อฟองสบู่ถูกถูออกไป กลิ่นน้ำหอมบนเสื้อก็หายไป รอยลิปสติกที่ปาดตาก็หายไป เหมือนว่าเมื่อคืนไม่เกิดอะไรขึ้นเลยเสื้อเชิ้ตสีขาวดูใสสะอาดเหมือนใหม่ตอนที่เฉียวซุนกำลังจะเอาไปตาก มีมือหนึ่งคว้าเสื้อของเธอด้วยมือเดียว แล้วโยนมันลงในถังขยะ...เธอมองดูอย่างเงียบๆอยู่ไม่กี่วิ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นสบตากับลู่เจ๋อเขามีรูปร่างที่เพรียวบางที่แข็งแรง ผมสีดำยุ่งๆเต็มไปด้วยเสน่ห์ถึงแม้ในตอนเช้า! เฉียวซุนอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าด้วยผู้ชายเช่นคนนี้ เมื่อวานเขามีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นหรือไม่?แต่เธอไม่ได้ถามลู่เจ๋อจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง “ไม่ถามเรื่องเมื่อวานเหรอ? คุณจะเพิกเฉยทั้งหมด แม้ว่าฉันจะไปเปิดห้องกับผู้หญิงคนอื่น แม้ว่าฉันจะมีเซ็กส์กับเธอ คุณก็ไม่คิดจะถามเหรอ?”เฉียวซุนลดสายตาลงเล็กน้อย “ถามอะไร? ลู่เจ๋อกับผู้หญิงจูบอย่างเร่าร้อน แต่มีเรื่องอะไรก็ควรถามเขาก่อน! มันดูไม่สมเหตุสมผ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 252
ตอนที่ลู่เจ๋อจัดเสื้ออย่างเรียบร้อย เฉียวซุนก็ยังคงนั่งอยู่บนอ่างล้างหน้าเธอหนาวไปทั้งตัวเธอรู้นิสัยของลู่เจ๋อ เธอรู้ว่าเขาจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แต่ถ้าเธอถามว่าเธอเสียใจหรือไม่ เธอจะตอบว่า...ไม่เสียใจ!ไม่มีที่ว่างให้ความเสียใจของเธอ!ตอนนั้น ลู่เจ๋อทำให้เธอหมดหนทาง ตอนนั้นเธอไม่มีความรู้สึกอยากจะโกหกเลยเมื่อเทียบกับความลำบากใจของเธอแล้ว ลู่เจ๋อก็ดูสง่างามมาก!เขาพิงผนังฝั่งตรงข้าม เขาถือบุหรี่สีขาวที่เหมือนหิมะไว้ระหว่างนิ้วเรียวยาวของเขาควันบางๆ ลอยขึ้น ทำให้ดวงตาพร่ามัวเสียงของเขาแหบแห้งเล็กน้อย “เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?”ชุดนอนของเฉียวซุนยุ่งเหยิง เธอค่อยๆปิดบังแขนตัวเองเบาๆ แต่สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้เธออบอุ่นขึ้นมาเลยใบหน้าของเธอไม่มีแม้แต่สีของเลือดเธอจ้องไปลู่เจ๋ออยู่นาน ก่อนที่จะพูดเบาๆ “ตอนที่หลินเซียวถูกรถชน ตอนนั้นฉันคิดว่าจะอยู่กับเขา! แต่หลินเซียวฟื้นขึ้นมาแล้ว...ฉันกับเขาไม่สามารถไปด้วยกันได้ เหตุผลนั้นหลินเซียวรู้ดีที่สุด! คุณอยากรู้ไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ฉันบอกเลยว่าฉันเคยหลงรักเขา ฉันคิดจะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ฉันถึงกับคิดว่าบุคลิกของฉันกับเขาน่าจะเข้าก
บทล่าสุด
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 445
ใบหน้าของเมิ่งเยียนซีดลงเธอก้มศีรษะลง นิ้วเรียวเล็กสีขาวของเขาแตะท้องตัวเองเบา ๆ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในนี้จะมีเด็กแล้วจริง ๆ แต่สามีของเธอกลับถามเธอ......ถามเธอว่าใครคือพ่อของเด็กนอกจากเขาแล้ว ยังจะเป็นใครไปได้อีกกัน?ลูกของเหอโม่รึไง?ในอดีต ในช่วงสองปีที่ผ่านมา เหมือนกับว่าเมิ่งเยียนจะเป็นฝ่ายที่ตกหลุมรักเขาก่อน แต่เมื่อเวลาผ่านไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นรูปถ่ายของเขาที่จูบกับผู้หญิงคนอื่น เธอรู้ดี......เขาไม่ได้รักเธอเธอเองก็ไม่ได้โง่ เธอเคยแอบตรวจสอบมาบ้างแล้วเหมือนกันเลขาของพี่ชายพยายามบอกเธออย่างคลุมเครือว่าอย่ายั่วยุเฉียวสือเยี่ยน บอกว่าเขาไม่ใช่คนดีอะไร บอกว่าเขากับพี่ชายไม่ลงรอยกัน แต่เธอไม่ใช่แค่ยั่วยุเขา เมื่อหนึ่งปีที่แล้วเธอถึงขั้นแต่งงานกับเขาเลยด้วยซ้ำเมิ่งเยียนไม่ได้อธิบายอะไรเธองอเรือนร่างเพรียวบางของเธอ และโค้งเอวลงเล็กน้อย ราวกับพยายามปกป้องทารกตัวน้อยในครรภ์ของเธอ เธอบ่นพึมพำกับเฉียวสือเยี่ยนว่า “คุณยังต้องการเด็กคนนี้อยู่ไหม? ”เป็นคำถามที่ยากจะให้คำตอบ......หลังจากนั้นไม่นาน เฉียวสือเยี่ยนก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา จึงทำให้เมิ่งเยียนเข้าใจได้ในท
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 444
เมิ่งเยียนขดตัวอยู่ตรงมุมมุมหนึ่งหากเป็นเมื่อก่อน เธออาจจะถูกเขาทำให้ตกใจจนร้องไห้ไปแล้ว แต่วันนี้เธอกลับไม่ได้เป็นแบบนั้น เธอถึงขั้นกล้ามองมองตาเขา แล้วถามกลับ “คุณไม่รักฉัน! คุณมาขอฉันแต่งงานทำไม? ”อันที่จริงคำตอบนั้นง่ายมากหากต้องการแก้แค้น บางครั้งก็ควรที่จะบอกเรื่องจริงกับเธอ จากนั้นก็รอดูสีหน้าที่ตกตะลึงของเธอแต่เฉียวสือเยี่ยนกลับไม่ได้ทำแบบนั้น กลับกัน ในใจเขารู้สึกหงุดหงิดมากกว่า เขาใช้แรงที่มีดูดบุหรี่ที่เหลืออยู่จนหมดในคราวเดียว จากนั้นก็ดับบุหรี่ลง......ต่อมา เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเขาไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำแต่เมื่อกลับมาถึงบ้านพักที่เปรียบเสมือนคุกหลังนั้น หลังจากที่เขาก็ปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้ว เขาก็คว้าข้อมือของเธอเอาไว้ แล้วลากเธอเข้าไปในบ้านพัก...... เมิ่งเยียนตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง เธอจึงปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแต่เฉียวสือเยี่ยนเป็นคนใจแข็งเขาอุ้มเธอขึ้นมา แล้วพาเธอไปที่ห้องนอนหลักบนชั้นสอง เขาโยนเธอลงบนเตียงนุ่ม ๆ แล้วเริ่มลงโทษเธอ เขาถอดเสื้อผ้าของเธอออก ซึ่งถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของการกบฏในใจเธอเขากดศักดิ์ศรีของเธอลงจนจมดินร่างกายของเธอเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 443
ร้านอาหารสุดหรู แจกันฝรั่งเศสสีน้ำเงิน เชิงเทียนเงินสเตอร์ลิงเมิ่งเยียนจ้องมองดูหนังสือพิมพ์อยู่นานมากทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็มีข้อความไลน์เด้งขึ้นมา เป็นคนแปลกหน้าที่ส่งเข้ามา [สวัสดีนักเรียนเมิ่ง! ผมชื่อว่าเหอโม่ ผมอยากรู้จักคุณ ได้ไหม? ] ประโยคประโยคนั้น เมิ่งเยียนจ้องมองอยู่พักใหญ่จู่ ๆ เธอก็อยากรู้ว่าการที่ได้รับความรักที่แท้จริงมันรู้สึกยังไง จากนั้นเธอก็หน้ามืดตามัวตอบออกไปว่า [ตกลง]......สามวันต่อมา คนรับใช้ในคฤหาสน์ก็โทรหาเฉียวสือเยี่ยน บอกว่าหลังจากที่คุณนายเลิกเรียน ก็มักจะขึ้นรถบัสกลับบ้านเสมอคำพูดของคนรับใช้เหมือนมีนัยบางอย่างอยู่ด้วย “คุณนายอารมณ์ดีมากเลยค่ะ”เฉียวสือเยี่ยนพูดอย่างใจเย็น “รู้แล้ว! ”หลังจากที่เขาวางสายโทรศัพท์ เขาก็โน้มตัวไปกดโฟนอินภายในทันที “เลขาจิน มานี่หน่อย”สักพัก เลขาจินคนสวยก็เดินเข้ามา “ประธานเฉียวคะ มีเรื่องอะไรจะสั่งเหรอคะ? ”เฉียวสือเยี่ยนเอนหลังพิงเก้าอี้ เขาเอื้อมมือไปลูบผมสีดำที่หวีเรียบร้อย แล้วมองขึ้นไปที่แสงไฟด้านบน จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ไปตรวจสอบตารางเรียนวันนี้ของคุณนายที”เลขาจินยิ้ม “ได้ค่ะ ประธานเฉียว”เธอจัดการไ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 442
เขามองดูใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอเธอยังเด็ก และไม่มีประสบการณ์มาก่อน เธอไม่สามารถเก็บซ่อนหรือควบคุมอะไรได้......แค่ครั้งเดียวเขาก็แทบจะครอบครองทุกอย่างที่มีในตัวเธอ แต่เฉียวสือเยี่ยนกำลังอยู่ในช่วงวัยที่ต้องการเรื่องพวกนี้มากที่สุด แค่นี้มันจะไปพอได้ยังไง?อีกอย่าง เขาเองก็ไม่ได้กลับบ้านมาเป็นอาทิตย์แล้วด้วย!หลังจากที่ทำกับเธอไปจนถึงตอนสุดท้าย ทุกอย่างมันก็ยุ่งเหยิงไปหมด เมิ่งเยียนก็เหนื่อยหอบจนหมดสติไป......เฉียวสือเยี่ยนก้มศีรษะลง และจ้องมองไปยังหญิงสาวที่อยู่บนโซฟาเธอช่างน่าสังเวชจริง ๆสักพัก เขาก็เช็ดเธอด้วยเสื้อเชิ้ตของเขา จากนั้นก็อุ้มเธอไปที่เตียงในห้องนอนชั้นสอง แน่นอนว่าเขาจะไม่ช่วยเธออาบน้ำ แล้วก็ไม่มีความรักระหว่างสามีภรรยาอะไรแบบนั้นด้วยเช่นกันเขาห่มผ้าห่มให้เธอ แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายหลังจากที่ได้ระบายออกไป เขาก็ไม่ได้มีความคะนึงหาอยู่เลยแม้แต่น้อยพอเมิ่งเยียนตื่นขึ้นมา เฉียวสือเยี่ยนก็แต่งตัวเสร็จแล้ว และกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอก......เธอลุกขึ้นจากเตียงทันที และถามเขาอย่างระมัดระวัง “คุณจะไปอีกแล้วเหรอ? ”เฉียวสือเยี่ยนบีบแก้มเธอเบา ๆ ด้
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 441
หลังจากนั้นไม่นาน เฉียวซุนก็พูดขึ้นว่า “พี่คะ นี่พี่บ้าไปแล้วเหรอ!”เธอไม่เคยพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้มาก่อนเฉียวสือเยี่ยนเองก็ตกตะลึงเช่นกันในเวลานี้ เขาพักอยู่ที่คฤหาสน์สุดหรูในเมืองเซียง คฤหาสน์ทั้งหลังตกแต่งด้วยงาช้างและของตกแต่งที่ทำมาจากทองคำ แลดูฟุ่มเฟือยเป็นอย่างมาก และนี่ก็เป็นบ้านสีทองที่เฉียวสือเยี่ยนมีไว้เพื่อเก็บซ่อนของสวย ๆ งาม ๆ เอาไว้เมิ่งเยียน น้องสาวของเมิ่งเยียนหุยในตอนที่เมิ่งเยียนอายุได้ 20 ปี เธอก็ได้กลายเป็นคุณนายไปแล้ว หลังจากแต่งงาน เธอก็ถูกเฉียวสือเยี่ยนจัดแจงให้อาศัยอยู่ที่คฤหาสน์แห่งนี้ ทุก ๆ วันเธอจะนั่งรถสุดหรูส่วนตัวไปเรียนที่สถาบันวิจิตรศิลป์ พอเลิกเรียน เธอก็จะละทิ้งการเข้าสังคมทั้งหมด และกลับมาที่บ้านพักแห่งนี้ หลังจากผ่านไปหนึ่งปี ข้างกายเธอก็ไม่มีเพื่อนเหลืออยู่อีกเลย ราวกับว่าเธอเพิ่งจะถูกตัดแขนขาออก และกลายเป็นภรรยาตัวน้อยของเขาเท่านั้นเขาแทบไม่อยากจะให้เธอเรียนรู้อะไรเลยเขายิ่งไม่ต้องการให้เธอทำงานบ้าน และไม่ต้องการให้เธอเรียนรู้อะไรจากคุณนายคั่วเลยด้วยซ้ำ เขาแค่อยากเป็นคนเลี้ยงดูเธอ เธอต้องการที่จะเลี้ยงดูเธอให้กลายเป็นคนที่นอกจากเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 440
เฉียวซุนเต็มใจที่จะให้อภัย แต่เขาไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้......ในช่วงกลางดึก ลู่เจ๋อลงมายังชั้นล่างจางหยวนยังคงอยู่ที่นั่นเธอเพิ่งทำสิ่งที่น่าละอาย และด้วยความรู้สึกผิด ทันทีที่เธอเห็นลู่เจ๋อกำลังลงมา เธอก็เริ่มพูดใส่ร้ายทันที “ประธานลู่คะ คุณเฉียวล้ำเส้นเกินไปแล้วนะคะ เรื่องในคฤหาสน์เดิมทีเธอไม่ควรเข้ามายุ่งเลยด้วยซ้ำ”“ไม่งั้นจะให้ใครจัดการ? ”เสียงของลู่เจ๋อดูเย็นชา เขามองดูหมอสาวที่อยู่ตรงหน้า แม้ว่าเขาต้องการที่จะไล่เฉียวไป แต่เขาก็ไม่เคยมีความรู้สึกที่คลุมเครือกับผู้ดูแลสาวคนนี้เลย และเขาก็ไม่เคยบอกใบ้ให้ท่าอะไรกับเธอด้วยจางหยวนตกตะลึงลู่เจ๋อบอกเธอไปตรง ๆ ว่าเขาจะใช้เส้นสายของเขาเพื่อเพิกถอนใบอนุญาตประกอบวิชาชีพของเธอ ซึ่งหมายความว่าเธอจะไม่สามารถเป็นหมอได้อีกต่อไป“นอกจากนี้...... ”ลู่เจ๋อพูดออกไปด้วยความเย็นชา “ออกจากเมือง B ภายในสองวัน! อย่าคิดที่จะหลีกเลี่ยง ผมจะให้คนไปเก็บกระเป๋าเดินทางของคุณ และส่งคุณไปยังเมืองซีเป่ย......ต่อไป พวกเขาจะคอยจับตาดูคุณเอาไว้! ”“ตอนที่คุณกินข้าว พวกเขาก็จะอยู่ข้าง ๆ”“ตอนคุณนอน หรือเข้าห้องน้ำ พวกเขาก็จะคอยดูแลคุณ”“หมอจาง
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 439
ลู่เจ๋อไม่สามารถตอบคำถามได้ในตอนนี้ เธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะถามหาคำตอบอยู่แล้ว พวกเขาทำได้แค่อดทนอยู่ใต้แสงไฟ รอคอยการมาถึงของเสิ่นชิง......ตกกลางดึก ก็มีเสียงรถดังขึ้นตรงลานหน้าบ้าน เสิ่นชิงมาถึงห้องนอนหลักชั้นสองอย่างรวดเร็วพอเห็นว่าเธอมาถึง เฉียวซุนก็พอที่จะหายใจได้ด้วยความโล่งอก และอดไม่ได้ที่จะตะโกนด้วยเสียงต่ำ “ป้าเสิ่น”“พาป้าไปดูเด็ก ๆ หน่อย”เสิ่นชิงดูสงบมาก เธออุ้มเจ้าหนูลู่เหยียนขึ้นมาแล้วตบเบา ๆ จากนั้นก็ตรวจเช็คอุณหภูมิ เธอพูดกับเจ้าหนูลู่เหยียนด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา......เจ้าหนูลู่เหยียนยังคงตกอยู่ในฝันร้ายหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ร้องไห้และเรียกหาคุณยาย จากนั้นก็พูดอย่างคลุมเครือว่า “ป้าจางนั่นทำให้หนูตกใจ เธอบอกว่าพ่อปฏิบัติกับแม่ไม่ดี บอกว่าพ่อส่งแม่ไปขังไว้ที่บ้านพักรักษา เธอบอกว่าพ่อไม่ต้องการแม่อีกต่อไป และกำลังจะหาภรรยาใหม่...... ”หัวใจของเสิ่นชิงเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลายเธอเอ็นดูเจ้าหนูลู่เหยียนเอามาก ๆ เธอยิ่งเอ็นดูเฉียวซุน ใจของเธอแทบจะแตกสลาย แต่เธอยังคงเอาหน้าแนบชิดกับใบหน้าของเจ้าหนูลู่เหยียน และปลอบเธออย่างอ่อนโยนด้วยความรัก “สิ่งเหล่านั้นก็
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 438
จริง ๆ แล้วเขาก็ใส่ใจเรื่องนี้มาโดยตลอดผู้ชายคนไหนที่ไม่มีความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของกันล่ะ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอย่างลู่เจ๋อเลย......เฉียวซุนจ้องมองตามแผ่นหลังของเขา จากนั้นก็ลดเปลือกตาลง......มีบางอย่างอยู่ในใจของเธอไม่เช่นนั้น คืนนี้เธอคงสามารถจับลู่เจ๋อให้อยู่หมัดได้ เดิมทีร่างกายของเขาก็มีความต้องการอยู่แล้ว บวกกับที่ไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ามาตั้งหลายปี ก็แค่คืนนี้เธออารมณ์ไม่ค่อยดีก็เท่านั้น เลยไม่ได้รู้สึกอยากทำเท่าไหร่เธอยังคงนึกถึงสิ่งที่เมิ่งเยียนหุยเคยพูด และนึกถึงเรื่องที่พี่ชายตัวเองแต่งงานกับเมิ่งเยียน พอมีเรื่องพวกนี้เพิ่มเข้ามา มันกลับยังคงถูกกดเอาไว้ส่วนลึกในใจของเธออยู่เฉียวซุนรอลู่เจ๋ออยู่ตลอดแต่เธอก็ยังไม่เห็นลู่เจ๋อ กลับกัน เป็นป้าแม่บ้านที่วิ่งลงมาแทน น้ำเสียงของป้าแม่บ้านค่อนข้างลนลาน “คุณนายคะ เกิดเรื่องกับคุณหนูเหยียนเหยียนแล้วค่ะ จู่ ๆ คุณหนูก็ละเมอขึ้นมาอย่างรุนแรง! คุณผู้ชายเชิญให้คุณไปดูหน่อยค่ะ”“เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่? ”เฉียวซุนพลางถาม พลางก้าวเท้าเดินอย่างรวดเร็วไปยังคฤหาสน์เธอเดินเร็วมาก ป้าแม่บ้านเองก็เดินตามเธอมาติด ๆ แล้วพูดขึ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 437
เฉียวซุนไม่อยากให้เขาเห็นเธอเบือนหน้ามองออกไปครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “เปล่าค่ะ! ”เธอหยุดนิ่งไปชั่วขณะ “คุณช่วยบอกให้ป้าแม่บ้านอุ้มลูกลงมาที ฉันไม่ขึ้นไปแล้วล่ะค่ะ”ลู่เจ๋อไม่ได้ขยับแต่อย่างใดภายใต้แสงจันทร์สลัว ดวงตาสีดำของเขาจ้องมองเธออย่างใกล้ชิด โดยไม่ละสายตาจากเธอเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงขั้นที่ถามเธอออกไปตรง ๆ “ร้องไห้มาก่อนแล้วเหรอ? ”“เปล่า! ”เฉียวซุนทนต่อสายตาแบบนี้ของเขาไม่ได้ เธอจึงรีบลงจากรถ “ฉันจะไปเรียกเอง”ทันทีที่เธอก้าวเท้าลง ก็ถูกใครบางคนคว้าข้อมือเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้ลู่เจ๋อจับเธอเอาไว้ได้ เขาจ้องมองเสื้อผ้าที่สวยงามและเซ็กซี่ของเธอท่ามกลางแสงจันทร์ และตรงข้อมือของเธอยังคงหลงเหลือรอยแดงจาง ๆ อยู่ด้วย......ด้วยความดื้อรั้น เขาจึงค่อย ๆ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาร่างกายของเฉียวซุนสั่นเล็กน้อยพวกเขาอยู่ใกล้กันมาก ลู่เจ๋อค่อย ๆ ใช้มือลูบไปบนใบหน้าของเธอ จากนั้นก็ปาดน้ำตาออกอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงของเขาแทบจะคาดเดาอะไรไม่ได้เลย เขาถามขึ้นว่า “ที่ตัวสั่นขนาดนี้ เป็นเพราะเรื่องที่แอบเล่นชู้ หรือว่าเรื่องอื่นกันล่ะ? ”เธอนึกอะไรขึ้นมาได้เขาจับเอว
