All Chapters of แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ: Chapter 451 - Chapter 460

วันนี้ แม้ว่ามังกรทมิฬจะยืนอยู่ที่นี่ แล้วฉันสั่งสอนนาย เขาก็ไม่กล้าแม้แต่จะปฏิเสธสักคำ!หลี่จ้านเทียนคลานขึ้นมา มุมปากมีเลือดออกมา เอามือกุมท้องเอาไว้ จ้องมองกวนเฟยหลงด้วยสายตาที่ไม่พอใจ และถามว่า: “กระผมไม่เข้าใจ ผมไปทำอะไรให้ผู้บัญชาการเทพมังกรบินขุ่นเคืองเหรอ ถึงได้เหยียดหยามกระผมแบบนี้!”กวนเฟยหลงหัวเราะเยาะเย้ย แล้วกล่าวว่า “ไม่เข้าใจเหรอ?ดีมาก เดี๋ยวนายก็จะเข้าใจแล้ว”พอกวนเฟยหลงพูดจบ เขาก็ขี้เกียจจะไปดูหลี่จ้านเทียนจากนั้นก็หันหน้าไปมองเซียวเป่ยที่กำลังอุ้มซูหว่านอยู่ ขมวดคิ้ว แล้วเดินไปหาเขา และพูดอย่างไม่พอใจว่า: “ไอ้คนแซ่เซียว เศษสวะแค่คนเดียว นายถึงขั้นต้องโทรศัพท์หาฉันด้วยตนเอง แล้วให้ฉันมาช่วยนายจัดการเหรอ?”“นายรู้ไหมว่า แต่ละวันฉันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำ เพื่อนาย ฉันต้องบินมาจากชายแดน ทำให้งานของฉันล่าช้าไปตั้งหลายเรื่อง นายจะตอบแทนฉันยังไง?” กวนเฟยหลงถามด้วยรอยยิ้มเซียวเป่ยกลอกตาใส่เขา แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า: “จะพูดอะไรก็พูดมา”กวนเฟยหลงก็รีบเข้าไปทันที เขาโอบแขนของเซียวเป่ยเอาไว้ ต่อหน้าหลี่จ้านเทียน ต่อหน้ายอดทหารแปดร้อยนายที่หลี่จ้านเทียนและทหารกองทัพมัง

เซียวเป่ยพ่นลมหายใจออกมาทางปากอย่างจนใจ แล้วกล่าวว่า “ใช่ฉินเฟิงหรือเปล่า พวกคุณรู้ดีว่ากว่าผมเสียอีก ตระกูลฉิน ไม่มีพลังอำนาจมากพอ ที่จะสามารถทำให้ตระกูลหลี่ปล่อยคนได้หรอก?”“หุบปาก! ถ้าไม่ใช่เสี่ยวฉิน จะเป็นเศษสวะที่ไม่มีความสามารถอะไรอย่างแกเหรอ!”หยางเหม่ยหลันดุด่าหลี่เซียวลี่กล่าวอย่างเหยียดหยามว่า: “เซียวเป่ย คุณมาเร็วขนาดนี้ ก็เพื่อจะมาแย่งความดีความชอบ แสดงความดีต่อหน้าประธานซู ให้ประธานซูเปลี่ยนใจมาหาคุณ และทำลายงานแต่งงานของเธอกับประธานฉินในวันมะรืนนี้ใช่ไหม? อย่าคิดว่าฉันจะไม่รู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่!”เมื่อได้ยินดังนี้ ซูหว่านที่เดิมทีมีสีหน้าที่แย่อยู่แล้ว ก็มีสีหน้าที่แย่มากยิ่งขึ้นเธอคิดไม่ถึงว่า เซียวเป่ยจะเป็นคนเช่นนี้!“เซียวเป่ย คุณไม่มีอะไรจะอธิบายเลยเหรอ?” ซูหว่านถามเซียวเป่ยเลิกคิ้ว พ่นลมหายใจออกมาทางปากอย่างช่วยไม่ได้: “ผมไม่มีอะไรจะต้องอธิบาย ถ้าคุณเต็มใจที่จะเชื่อเขา ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด”“ผมแค่อยากจะบอกคุณว่า ตระกูลฉินไม่มีพลังมากพอที่จะหยุดตระกูลหลี่ได้!”“ครั้งนี้สามารถช่วยชีวิตออกมาได้ เป็นเพราะผมติดต่อผู้บัญชาการเทพมังกรบิน”ทันทีที่พูดเหล่านี้ออ

ซูหว่านไม่ได้พูดอะไร และขึ้นไปนั่งบนรถฉินเฟิงและหลี่เซียวลี่ก็รีบขึ้นไปบนรถด้วยซูหว่านไม่ได้กลับไปที่บริษัท แต่ตรงกลับไปที่วิลล่าหยางเหม่ยหลันก็ถูกเมินเช่นกันตอนนี้เธอไม่อยากเจอใครเลย แค่อยากอยู่คนเดียวเงียบๆในห้องนอน ซูหว่านนอนอยู่บนเตียง จู่ๆประตูก็ถูกเปิดออก หลงเสี่ยวหานเดินเข้ามา เหลือบมองซูหว่านที่นอนอยู่บนเตียง แล้วพูดว่า“ฉันได้ยินเรื่องของบริษัทแล้วนะ คุณไม่คิดที่จะทำอะไรหน่อยเหรอ?”ซูหว่านเช็ดน้ำตา ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ฉันเหนื่อยแล้ว อยากจะพักผ่อน”“คุณไม่เหมือนซูหว่านที่ฉันรู้จัก ซูหว่านที่ฉันรู้จักจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆขนาดนี้?นั่นคือบริษัทที่คุณดูแลมากับมือจนเติบโตมาถึงทุกวันนี้ คุณจะมอบมันให้กับน้องชายที่ไม่เอาไหน ไร้ความสามารถ ไม่มีประสบการณ์ในการบริหารอย่างนั้นเหรอ?”หลงเสี่ยวหานพูดอย่างตรงไปตรงมาในสายตาของเธอ หากเอาปิงฉิ้นกรุ๊ปให้ซูเทียนห้าวบริหาร อาจจะล้มละลาย ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งปีเลยด้วยซ้ำซูหว่านถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ยังไงซะเขาก็เป็นน้องชายของฉัน ทางด้านของคุณย่าเอง ก็เตรียมพร้อมที่จะให้เขารับช่วงต่อบริษัทตั้งนานแล้ว”“แล้วยังไง? คุณยอมแพ้แล้วเหรอ?” หลงเสี่ยว

ฮั่วเจิ้งซานรีบยื่นมือออกไปรับมันทันที มองดูอยู่ครู่หนึ่ง ก็เห็นว่าเป็นหินหยกสีเขียวขนาดเล็ก ขนาดครึ่งนิ้วหัวแม่มือ แม้ว่าจะดูธรรมดา แต่ทันทีที่เข้าไปอยู่ในมือ ก็อบอุ่นพอๆกันกับหยก จากนั้นความอบอุ่นอันสดชื่น ก็ไหลเวียนทั่วทั้งร่างกายของเขาทันทีฮั่วเจิ้งซานไม่ใช่คนโง่ เขารู้โดยธรรมชาติว่าหยกนี้คือของดี เขาโค้งคำนับประสานมือแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ขอบคุณครับปรมาจารย์เซียว”...........ในขณะเดียวกันในห้องห้องชุดเพรสซิเดนเชียลสวีทของโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งในเมืองเจียงจงหวังป้าเทียนยืนอยู่หน้าหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดาน มองดูตึกสูงที่อยู่ด้านนอก แล้วถามด้วยเสียงที่ต่ำทุ้มว่า: “ติดต่อได้หรือยัง?เฮยไป๋อู๋ฉางปรมาจารย์ทั้งสองท่านจากสำนักภูตเวทมนตร์ จะมาถึงเมื่อไหร่?”ข้างหลัง มีบอดี้การ์ดคนหนึ่งตอบว่า: “รายงานหัวหน้าตระกูล ติดต่อได้แล้ว และมาถึงในคืนนี้ครับ”“ดีมาก! คืนนี้ จะต้องฆ่าเด็กคนนั้นให้ได้!” หวังเทียนป้าพูดอย่างเย็นชา นัยน์ตาของเขาเต็มไปจิตสังหารบอดี้การ์ดถามว่า: “ท่านหัวหน้าตระกูล แล้วฮั่วเจิ้งซานล่ะ?”หวังเทียนป้าหันกลับมา แล้วพูดด้วยสีหน้าดุร้ายว่า: “ถ้าไอ้เด็กคนนั้นตาย

ซูหว่านมีบุญคุณกับพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะถูกไล่ออก พวกเขาก็ไม่กล้าลงมือกับซูหว่านในเวลานี้ ซูหว่านขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงกับซูเทียนห้าว หันกลับมา แล้วพูดกับผู้บริหารระดับสูงและผู้ถือหุ้นของบริษัทว่า พวกคุณเต็มใจจะติดตามฉัน หรือว่าจะอยู่ที่นี่ต่อ?”ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา ผู้บริหารระดับสูงและผู้ถือหุ้นเหล่านี้ก็เข้าใจพวกเขาทั้งหมด ลุกขึ้นยืนขึ้นทันที แล้วตะโกนว่า: “พวกเราเต็มใจที่จะติดตามประธานซูอย่างแน่นอน! ซูเทียนห้าวคนนี้ช่างโง่เขลา ไม่เข้าใจอะไรเลยและต้องการเข้าไปแทรกแซงทุกอย่าง!ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง มีคนถูกไล่ออกไปแล้วสิบหกคน!ทำให้บริษัทเริ่มวุ่นวายไปหมด! “ใช่แล้ว!พวกเราเต็มใจที่จะติดตามประธานซู เพื่อเริ่มต้นธุรกิจใหม่!”ทันใดนั้น ผู้บริหารระดับสูงและผู้ถือหุ้นของบริษัท ต่างก็แสดงทัศนคติที่ชัดเจนออกมาซูเทียนห้าวเริ่มวิตกกังวล มองไปที่คนกลุ่มนี้ แล้วตะโกนว่า:“พวกแก! พวกอกตัญญู! บริษัทสนับสนุนพวกแก นึกไม่ถึงว่าพวกแกจะกล้าต่อต้าน?”“อยากจะไปใช่ไหม ได้เลย ฉันไล่ออก ไล่ออกทั้งหมดเลย!ไสหัวออกออกไป!รีบไสหัวออกไปสิ!”“หุบปาก!” ทันใดนั้น ก็มีเสียงเกรี้ยวโกรธดังมาจากประ