All Chapters of แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ: Chapter 191 - Chapter 200

“แพทย์เซียนคนนี้ออกไปจากเจียงจงได้ครึ่งปีและเดินทางไปทั่วโลกแล้วค่ะ เราก็หาเขาไม่เจอเช่นกัน” หลี่เซียวลี่พูดอย่างจริงจังไม่มีทางเลือกหรงเสี่ยวหานไม่ได้ถามต่อจากนั้นซูหว่านจึงส่งสัญญาณให้หลี่เซียวลี่ออกไปซูหว่านถามด้วยความสับสนเมื่อเดินถึงจุดพักผ่อน : "เลขาหลี่ เมื่อกี้โกหกทำไม?"หลี่เซียวลี่พูดอย่างจริงจัง: "ประธานซู หรือว่าคุณอยากบอกคุณหรงว่าเซียวเป่ยให้สูตรนี้มาเหรอ?"“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? สูตรเดิมเป็นของเซียวเป่ย” ซูหว่านขมวดคิ้วหลี่เซียวลี่อธิบายต่อ : "ประธานซู อย่าลืมว่าคุณหรงเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ต่างประเทศและทุ่มเทให้ที่นี่มาก ถ้าเธอรู้ว่าเป็นสูตรของเซียวเป่ย เดาสิว่าคุณหรงจะช่วยใคร?”ติ๊ง!ซูหว่านตกตะลึงหลังจากได้ฟัง“ถ้าคุณหรงเปลี่ยนข้าง ปิงฉิ้นกรุ๊ปของเราจะเผชิญหน้ากับศัตรูสองฝั่ง!” หลี่เซียวลี่กล่าวต่อสีหน้าของซูหว่านเริ่มแย่ลง เธอขมวดคิ้วและพูดอย่างไม่พอใจ: "เลขาหลี่ เกินไปแล้วนะ ฉันเชื่อว่าเสี่ยวหานไม่ใช่คนแบบนั้น ถึงจะบอกว่าสูตรนี้เป็นของเซียวเป่ย เธอก็จะไม่ทิ้งฉันไปช่วยเซียวเป่ยอย่างที่คุณพูด”หลี่เซียวลี่เห็นซูหว่านโกรธจึงรีบขอโทษ : "ประธานซู ฉันไม่ได้หมายความว่

ฉินเฟิงสับสนเล็กน้อย พูดต่อ: "เราเข้าไปข้างในกันเถอะ"“ค่ะ” ซูหว่านตอบทั้งสามเดินเข้าไปทันทีที่เข้าไปในงานเลี้ยง ดวงตาอันเฉียบคมของหลี่เซียวลี่หันไปเห็นเซียวเป่ยและกู้โย่เสวี่ยนั่งพักอยู่ไม่ไกล“เอ๋ ประธานซู นั่นเซียวเป่ยไม่ใช่เหรอ เขาก็อยู่ที่นี่ด้วย” หลี่เซียวลี่พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจซูหว่านหันไปเห็นเซียวเป่ยและกู้โย่เสวี่ยกำลังคุยหัวเราะกัน ใบหน้าหมองลงทันทีการได้พบเซียวเป่ยที่นี่มันเกินความคาดหมายของเธอจริงๆโดยเฉพาะการได้เห็นเซียวเป่ยและยัยกู้นั่นอยู่ด้วยกัน ทำให้ซูหว่านไม่พอใจมากยิ่งขึ้นคนสารเลว!บอกเธอว่าไม่ชอบ แต่อยู่กับยัยกู้นั่นตลอดปากผู้ชายยิ่งกว่าผีหลอกคน พูดแต่เรื่องสวยหวาน จริงๆ แล้วหลอกลวงทั้งหมด!ฉินเฟิงเห็นดังนั้น เขาขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา: "หึ! ผู้ชายคนนี้ เจอได้ทุกที่จริงๆ แถมยังกล้าเข้ามาในงานนี้ ไม่ประมาณตนเอาซะเลย!"“เราไปหากันเถอะซูหว่าน!”ฉินเฟิงเดินไปหาเซียวเป่ยก่อนซูหว่านตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ต้องการให้ฉินเฟิงลืมมันไป แต่ฉินเฟิงดันเดินไปแล้วหลี่เซียวลี่ยังเสี้ยมซูหว่านและพูดต่อ : "ประธานซู พวกเราก็ไปกันเถอะ จะได้บอกเซียวเป่ยเรื่องที่คุณหรงปรับยาโกลเด้น

“นั่นมัน! นั่นมันนายน้อยไป๋หวางชวน! พวกเราไปทักทายกันเถอะ!”ฉินเฟิงรีบมองตามไป พลางดึงหลี่เซียวลี่และซูหว่านที่ไม่เต็มใจที่จะไปที่นั่นไปด้วยกันทันทีไป๋หวางชวน นายน้อยคนที่สองของตระกูลไป๋ในจิงตู เป็นผู้ชายเสเพล มีมรดกและทรัพย์สมบัติมากมาย!ชื่อเสียงในจิงตูไม่ค่อยดีนักเขาคือผู้ชายที่รักอิสระและเป็นคนที่ตามจีบคุณหนูกู้อย่างบ้าคลั่งอีกด้วย!ว่ากันว่า เพื่อที่จะตามจีบคุณหนูกู้ เขาเช่าเรือยอชต์หลายสิบลำบนแม่น้ำจิงเจียงในจิงตู ทำให้เมืองจิงตูเต็มไปด้วยดอกกุหลาบสดใหม่ เพื่อให้คนสวยยิ้มได้แต่ดูเหมือนคุณหนูกู้ไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย“สวัสดีครับ นายน้อยไป๋” ฉินเฟิงรีบวิ่งไปหาไป๋หวางชวนพลางโค้งนอบน้อม“คุณไป๋” หลี่เซียวลี่ยิ้มและพูดต่อส่วนซูหว่านขมวดคิ้วเล็กน้อยฉินเฟิงแนะนำอย่างรวดเร็ว: "ซูหว่าน นี่คือนายน้อยคนที่สองของตระกูลไป๋ในจิงตู"“สวัสดีค่ะ นายน้อยไป๋” ซูหว่านพยักหน้าด้วยความเคารพแม้ว่าตระกูลไป๋ในจิงตูจะมีชื่อเสียงและอำนาจมากก็ตามแต่ซูหว่านก็มีความทะนงตัว ไม่อยากด้อยกว่าคนอื่น เธอจึงดูค่อนข้างสงบ ไม่ประจบประแจงเหมือนคนอื่นๆไป๋หวางชวนเหลือบมองซูหว่านทันที เขาถูกเธอดึงดูดสายตาด้วยรูปร่า

ไป๋หวางชวนไม่ได้สนใจเซียวเป่ยอีก หลังจากพูดอย่างนั้น เขามองไปที่กู้โย่เสวี่ยแล้วพูดต่อ : "โย่เสวี่ย คุณออกมากับผมก่อน ผมเรื่องจะคุยกับคุณจริงๆ"ไป๋หวางชวนยื่นมือมาคว้าแขนของกู้โย่เสวี่ยขณะที่พูดสีหน้าของกู้โย่เสวี่ยเปลี่ยนไป เธอหันหน้าไปทางอื่นทันที พลางนั่งลงข้างๆ เซียวเป่ยและพูดอย่างเย็นชา : "ไป๋หวางชวน คุณต้องการทำอะไร?"เซียวเป่ยลุกขึ้นยืนทันที ยืนอยู่หน้ากู้โย่เสวี่ยและพูดอย่างเย็นชา : "คุณไป๋ใช่ไหม? เห็นได้ชัดว่าคุณกู้ไม่อยากออกไปกับคุณ ช่วยให้เกียรติเธอด้วย!"“ไอ้นี่! แกอยากตายเหรอ? หลีกไป!”ไป๋หวางชวนโกรธทันทีและยื่นมือออกไปผลักเซียวเป่ย แต่เขากลับยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น!ทันใดนั้น ใบหน้าไป๋หวางชวนเริ่มหนักอึ้ง เขาพูดด้วยความโกรธ : "ไอ้นี่! แกจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉันเหรอ?"“ผมแค่ขอให้คุณให้เกียรติคุณหนูกู้” เซียวเป่ยพูดเบา ๆไป๋หวังชวนขมวดคิ้วและตะโกนว่า : "แกคิดว่าแกเป็นใคร ถึงได้กล้าพูดกับฉันแบบนี้?"“พูดกับคุณต้องทำอะไรล่ะ?” เซียวเป่ยพูดอย่างเย็นชาไป๋หวังชวนโกรธเมื่อได้ยินแบบนั้น พลางตะโกน : "ไอ้นี่ แกไม่กลัวตายรึไง?"“แกรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเป็นศัตรูกับไป๋หวางชวน!”เซียวเ

เซียวเป่ยหัวเราะอย่างไร้ความรู้สึกและพูดต่อ : "ผมจะตายน่าสมเพชหรือไม่ ก็ไม่ต้องการความห่วงใยของคุณ"“เซียวเป่ย! คุณต้องทำตัวเองถึงขนาดนี้เลยเหรอ?” ซูหว่านพูดด้วยความโกรธใบหน้าของเซียวเป่ยหม่นลง เขามองซูหว่านอย่างจริงจัง ถามกลับ : "คุณคิดว่าผมทำตัวเองเหรอ?"“หรือไม่ใช่ล่ะ? คุณมีสิทธิ์ มีความสามารถอะไรไปต่อต้านการแก้แค้นของนายน้อยไป๋? คุณทำแบบนี้ ไม่ใช่ต้องการรนหาที่ตายเหรอ!” ซูหว่านตะโกนด้วยความโกรธเซียวเป่ยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ พูดต่อ : "ในสายตาของประธานซู ผมก็เป็นคนไร้ประโยชน์อยู่ดี ประธานซูจำเป็นอะไรที่จะต้องบอกผมล่ะ?"สีหน้าของซูหว่านเปลี่ยนไปมาก เมื่อเธอได้ยินดังนั้น เธอเลิกคิ้วพลางพูดอย่างไม่พอใจ : "เซียวเป่ย คุณหมายถึงอะไร?"“ไม่มีอะไร” เซียวเป่ยพูดอย่างเคร่งขรึมซูหว่านตะโกนด้วยความโกรธ: "ฉันคิดมากไปเอง จากนี้ไป คุณจะเป็นอยู่ยังไงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน!"หลังจากนั้นเธอหันหลังเดินออกไปทั้งน้ำตา"ประธานซู..." หลี่เซียวลี่ตะโกนเรียก เธอหันหน้าจ้องมองเซียวเป่ยอย่างแค้นเคือง พร้อมทั้งด่าทอกลับไป : "คุณมันคนเลว!"เซียวเป่ยขมวดคิ้วและมองร่างที่กำลังวิ่งออกไปของซูหว่าน เขารู้สึกทำอะไรไม่