All Chapters of แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ: Chapter 181 - Chapter 190

“ฉัน เจียเหวินหมิงถ้าจะให้ใครเปิดบริษัท ถึงเขาโง่ ฉันก็ให้เปิดได้!”“เหวินหมิงอยากให้ใครปิดบริษัท แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำวงการแพทย์และเภสัชเจียงจง ก็ต้องยอมปิดตัวลง!”ฉินเฟิงอวดต่อ : "ใช่แล้ว หัวหน้าเจียมีอำนาจในวงการแพทย์!"“เซียวเป่ย วันนี้แกกล้าต่อยฉัน แถมยังกล้ายั่วยุหัวหน้าเจีย ขอบอกเลยนะ แกตายแน่!”“นายไม่มีวันเปิดซองนี้ได้!”“แน่นอนว่าถ้าแกคุกเข่าขอร้องพวกเราต่อหน้าคนอื่น หัวหน้าเจียกับฉันอาจจะปล่อยแกไปก็ได้”เซียวเป่ยหัวเราะแล้วพูดว่า : "งั้นมาดูกัน"หลังจากพูดจบ เซียวเป่ยก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเมื่อเห็นเช่นนี้ เจียเหวินหมิงก็ยิ้มเยาะและพูดอย่างเหยียดหยาม: "เหอะ อยากหาคนช่วยเหรอ ฉันบอกเลยนะ ไม่มีทาง!"“ไม่ว่าแกจะถามใคร สุดท้ายเขาก็จะมาถามเจียเหวินหมิง!”“วันนี้ ถ้าแกไม่คุกเข่าขอความเมตตาจากพวกฉัน ซองนี้จะติดอยู่กับนายไปจนตาย!”หลังจากพูดจบ กู้โย่เสวี่ยซึ่งอยู่ด้านหนึ่งก็ยิ้มเบา ๆ และพูดว่า: "ฉันแนะนำให้คุณเปิดซองเร็วๆ ดีกว่า อีกอย่าง ยอมรับผิดกับคุณเซียวซะ ไม่งั้นคุณได้ตายอย่างเขียดแน่"หลังจากที่ได้ยิน เจียเหวินหมิงก็มองไปที่กู้โย่เสวี่ย ในตอนแรกเขาถูกดึงดูดด้วยใบหน้าที่สวยงามของเธอ

เจี่ยเหวินหมิงตัวสั่น ขมวดคิ้ว และเหลือบมองเซียวเป่ยเขาเพิ่งด่าเซียวเป่ยไปถึงบรรพบุรุษ แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มและพูดว่า: "ประธานเซียว คุณเห็นไหม มันเป็นความเข้าใจผิด ซองนี่ ผมฉีกให้คุณเอง โอเคไหมครับ?"“ไม่ได้” กู้โย่เสวี่ยกอดอกแล้วพูดด้วยรอยยิ้มดวงตาของเจียเหวินหมิงหรี่ลงเมื่อเห็นว่าเซียวเป่ยไม่สะทกสะท้าน เจียเหวินหมิงใจเต้นแรง เขาได้แต่กัดฟันและโค้งคำนับเพื่อขอโทษ: "ประธานเซียว ผมผิดไปแล้ว ผมรู้ตัวแล้วเข้าใจไหม? ผมขอโทษกับเรื่องวันนี้ ผมจะฉีกจดหมายนี่ให้ คุณเป็นคนใหญ่คนโต ถือซะว่าครั้งนี้ปล่อยผมไปเถอะ”ฟางจัวฝืนยิ้มและพูดต่อ: "แพทย์เซียว เอาล่ะ ให้จบแค่นี้เถอะ""จบแค่นี้?"เซียวเป่ยเยาะเย้ยและพูดต่อ: "ผู้อำนวยการฟาง ผมรู้ว่าเขาเป็นคนของคุณ แต่ถ้าวันนี้เจียเหวินหมิงไม่คุกเข่า เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ หรอก"“แก!” เจียเหวินหมิงโกรธจัดผลก็คือฟางจัวจ้องมองเขาด้วยความโกรธและตะโกน: "งงอะไรอีก? ทำตามที่แพทย์เซียวบอกสิ!"“วันนี้ฉีกซองไม่ได้ คุณก็รอโดนไล่ออกได้เลย!”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา เจียเหวินหมิงก็รู้ว่าหากเขาไม่คุกเข่าและฉีกซองในวันนี้ เขาจะต้องเดือดร้อนแน่เจียงเหวินหมิงทำได้เพียงคุก

ซูหว่านได้ยินแบบนั้นก็มองไปที่ชั้นสองแล้วพยักหน้าหลังจากนั้นทั้งสองก็รออย่างเงียบๆขณะเดียวกัน ในห้องส่วนตัวบนชั้นสอง ฮั่วเจิ้งซานได้เชิญเซียวเป่ยนั่งด้วยความเคารพ“อาจารย์เซียว เชิญนั่งครับ” ฮั่วเจิ้งชานดึงที่นั่งออกมาด้วยตัวเองเซียวเป่ยก็ไม่ได้เกรงใจอีก เขานั่งลงอย่างสงบ และพูดอย่างตรงประเด็น: "คุณบอกก่อนหน้านี้ว่าเจิ้นหนานซวงซายังมีผู้ถ่ายทอดความรู้อยู่ในเจียงจงเหรอ?""ครับ"ฮั้วเจิ้งซานรีบนั่งลงแล้วตอบ: "เมื่อคืนนี้ผู้ชายคนนั้นหามาหมดแล้ว และผมก็รู้คนที่อยู่เบื้องหลังแล้ว มันเป็นศัตรูของผมในจิงตู หวังเทียนป้า หัวหน้าตระกูลหวัง"“ผู้ถ่ายทอดความรู้ให้เจิ้นหนานซวงซาชื่อหม่าเทียนเหวิน” “สิบปีที่แล้ว เขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในศิลปะการต่อสู้ ครั้งหนึ่งเขาเคยท่องไปในพื้นที่เซียงหลิง มีลูกศิษย์มากมาย เจิ้นหนานซวงซาเป็นลูกศิษย์ที่เขาภาคภูมิใจที่สุด แต่ต่อมาพวกเขาก็ก่ออาชญากรรมร้ายแรง หนีหัวซุกหัวซุน ไม่คิดเลยว่า จะไปอยู่ใต้เท้าหม่าเทียนเหวิน”หลังจากฟังแล้ว เซียวเป่ยก็ขมวดคิ้วเขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับหม่าเทียนเหวินมาก่อนแต่ฟังสิ่งที่ฮั่วเจิ้งซานพูด ดูเหมือนว่าหม่าเทียนเหวินไม่ใช่คนธรร

ซูหว่านหยุดลงหน้าประตู ใบหน้าของเธอดูเคร่งขรึม และเธอก็มองไปที่หลี่เซียวลี่ ขณะที่เธอกำลังจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น หลี่เซียวลี่ก็สะดุดจนเกือบจะล้มลงขณะนี้ร่างกายเธอถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อ และใบหน้าของเธอก็ซีดเซียว“เลขาหลี่ คุณเป็นอะไร?” ซูหว่านถามอย่างกังวลหลี่เซียวลี่ถอนหายใจแล้วพูดต่อ : "ประธานซู ฉันไม่เป็นไรค่ะ แค่ตื่นเต้นนิดหน่อย"ซูหว่านถามอย่างเร่งรีบ: "เลขาหลี่ คุณรู้ได้ไงว่าอาจารย์เซียวที่หัวหน้าฮั่วชวนมาทานข้าวคือเซียวเป่ย"ฮั่วเจิ้งซาน ...ผู้ประกอบการในอุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์ยาในจิงตู!เซียวเป่ยจะทานอาหารเย็นกับคนที่สูงตระหง่านเช่นนี้ได้อย่างไร!ยิ่งไปกว่านั้น ฮั่วเจิ้งซานเป็นคนเชิญเซียวเป่ยเอง แถมยังเรียกเขาว่าอาจารย์เซียว นั่นทำให้ซูหว่านไม่เข้าใจอย่างมากหรือว่าลับหลังเซียวเป่ยยังมีอีกด้านที่ไม่มีใครรู้จัก?ตอนนี้ซูหว่านรู้สึกเสียใจนิดหน่อยที่หย่ากับเซียวเป่ยหลี่เซียวลี่ตอบ: "ประธานซู จริงๆ แล้วฉันแค่เดาเล่นๆ ค่ะ"หลี่เซียวลี่รู้สึกตื่นตระหนกและวิตกกังวล“เดาเล่นๆ?” ซูหว่านรู้สึกประหลาดใจมากหลี่เซียวลี่พยักหน้าและพูดต่อ: "ประธานซู อย่าลืมนะคะว่าเซียวเป่ยงมงายและหลอกคนเก่งมาก"“

ใบหน้าของเซียวเป่ยหมองลง หัวเราะโดยไม่รู้ตัวแต่ซูหว่านยังคงพูดอย่างเฉียบขาด : “เซียวเป่ย ฉันไม่มีเวลาพูดเรื่องไร้สาระกับคุณ ถ้าคุณใช้ความเชื่องมงายนั่นหลอกหัวหน้าฮั่ว ฉันขอแนะนำให้ไปขอโทษและอธิบายทุกอย่างตอนนี้ซะ”“ฉันจะช่วยคุณในเรื่องอื่น”น้ำเสียงและท่าทางของเธอมุ่งมั่นมากดูเหมือนว่าในสายตาของซูหว่าน เซียวเป่ยคือคนหลอกลวงจริงๆเซียวเป่ยหัวเราะเบา ๆ ด้วยการเยาะเย้ยและทำอะไรไม่ถูกในรอยยิ้มของเขา“ประธานซู ในสายตาของคุณ ผมเป็นคนแบบนั้นใช่ไหม?”“ในสายตาของคุณ ไม่ว่าผมจะทำอะไร ก็เป็นเรื่องโกหกใช่ไหม?”เซียวเป่ยถามต่ออย่างเย็นชาซูหว่านขมวดคิ้วและพูดว่า : "คุณต้องการจะพูดอะไร"เซียวเป่ยพูดต่อ : "ผมอยากบอกคุณว่าผมไม่ได้โกหก ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ไปเจอกับหัวหน้าฮั่วได้เลย!"“ไปเจอหน้า?”ซูหว่านโกรธมาก พูดอย่างไม่พอใจ : "เซียวเป่ย คุณจะโกหกอีกนานแค่ไหน? คุณยอมรับผิดไม่ได้เลยเหรอ?"“ยอมรับผิดเหรอ? ทำไมผมต้องยอมรับผิดด้วย? ผมทำอะไรผิด!” เซียวเป่ยตอบอย่างไม่พอใจมากการกระทำของเซียวเป่ยทำให้ซูหว่านตกตะลึง“คุณ! ไม่เคยเข้าใจเลย!”ซูหว่านพูดด้วยความโกรธเธอไม่คิดว่าเซียวเป่ยจะเป็นเช่นนี้ไม่คิดจะยอมรั