All Chapters of แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ: Chapter 111 - Chapter 120

ฟางจั๋วจิบชาไปแค่อึกเดียว ก็สำลักด้วยความเขินอาย กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ ปิดบังคุณเซียวไม่ได้เลย เมื่อคืนคุณบอกว่า โรคของผม สามารถรักษาให้หายขาดได้ใช่มั๊ย?”“สามารถรักษาให้หายขาดได้” เซียวเป่ยพยักหน้าฟางจั๋วพูดอย่างเร่งรีบว่า: “คุณเซียว งั้นรบกวนคุณออกใบสั่งยาให้ผมหน่อย”เซียวเป่ยยิ้ม หยิบใบสั่งยาออกมาจากลิ้นชัก ยื่นให้ฟางจั๋วแล้วพูดว่า “ไปที่ซื้อยาตามคำแนะนำข้างบนที่ร้านขายยาแผนจีนที่อยู่ท้ายซอยก็ได้แล้ว”ฟางจั๋วตกตะลึง รับใบสั่งยา แล้วพูดว่า “คุณเซียวเดาออกว่าผมจะมา?”เซียวเป่ยยิ้มแต่ไม่พูดอะไรฟางจั๋วไม่ได้อยู่นาน จ่ายค่ารักษา ลุกขึ้นแล้วจากไปก่อนจะไป ฟางจั๋วกล่าวว่า: “ใช่แล้วคุณเซียว ผมจะเผยข้อมูลให้คุณหน่อยว่า การแข่งขันคัดเลือกระดับเขตเมืองในสัปดาห์หน้า จะแบ่งออกเป็นเจ็ดสนามการแข่งขัน คะแนนจะถูกสะสม ตามการจัดอันดับของแต่ละเกม คนที่ถูกจัดอันดับรั้งท้ายจะตกรอบ สุดท้าย จะมีเพียงคนที่มีคะแนนสูงสุดในสิบอันดับแรกในเจ็ดสนามการแข่งขันเท่านั้น ที่จะผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศระดับเขตเมืองในรอบต่อไปได้ ท้ายที่สุดแล้วจะคัดให้เหลือเพียงห้าคน ที่จะเป็นตัวแทนเ

“สูตรในครั้งนี้ ทีมวิจัยและพัฒนาของบริษัทฯ ได้ทดลองซ้ำไปมาหลายร้อยครั้งแล้ว ไม่มีปัญหาใดๆ!”“ในเมื่อคุณบอกว่ามันมีปัญหา ถ้าอย่างนั้นคุณพูดได้อย่างชัดเจนไหมว่าปัญหาอยู่ตรงไหน!”เซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า “คนจำนวนไม่มากจะมีอาการคัน และเป็นผื่นแดงที่ผิวหนัง”“ช่างน่าขัน! ช่างน่าขันจริงๆ!”ซูหว่านหัวเราะเยาะเย้ยสองครั้ง แล้วพูดว่า “เซียวเป่ย คุณบอกฉันหน่อย ว่ามาส์กหน้าชนิดไหนในตลาด ที่ไม่มีผลข้างเคียงกับคนจำนวนน้อย? คุณกำลังพยายามทำให้ฉันกลัวเหรอ?”เมื่อได้ยินดังนี้ สีหน้าของเซียวเป่ยก็เคร่งขรึมลง เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้ทำให้คุณกลัว ผมแค่เตือนคุณก็เท่านั้น”“ฉันไม่ต้องการให้คุณเตือนฉัน! ผลิตภัณฑ์มีปัญหาหรือไม่ ฉันรู้ดีกว่าคุณ!”“คุณแค่รอดูผลิตภัณฑ์ที่ปิงฉิ้นกรุ๊ปเปิดตัวในครั้งนี้ กวาดล้างอุตสาหกรรมมาส์กหน้าทั้งหมดก็พอแล้ว”ซูหว่านพูดอย่างเย็นชา เปิดประตู ออกจากร้านกาแฟไปเซียวเป่ยจนใจหลังจากนั่งได้สักพัก เขาก็ลุกขึ้นแล้วจากไปทางด้านของซูหว่าน พอกลับมาที่บริษัทฯแล้ว ก็โทรหาหลี่เซียวลี่ทันที และถามว่า: “มาร์กหน้าของพวกเราต้องใช้

เซียวเป่ยหัวเราะเยาะเย้ยสองครั้ง แล้วเอาเตายาคืนให้เจ้าของร้านแผงลอย หันหลังแล้วกำลังจะจากไปเมื่อเห็นว่าเซียวเป่ยกำลังจะออกไป เจ้าของร้านแผงลอยก็ร้อนใจ รีบตะโกนว่า: “เดี๋ยวก่อน เถ้าแก่ คุณอยากจะซื้อมันจริงๆใช่มั๊ย?”เซียวเป่ยโบกมือ พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ผมแค่อยากจะซื้อเตายากลับไปต้มยาที่บ้าน หนึ่งล้านบาท แพงเกินไป ห้าหมื่นแสนหนึ่งว่าไปอย่าง”ขณะที่พูด เซียวเป่ยก็จงใจชะลอความเร็วของฝีเท้าลงเมื่อเจ้าของร้านแผงลอยได้ยินดังนั้น ก็ขมวดคิ้ว และตะโกนอย่างเด็ดขาดว่า: “หนึ่งแสนบาท! ถูกกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว! ถ้าอยากได้ ก็เอาไป”เซียวเป่ยยิ้ม หันกลับมา แล้วพูดว่า “ตกลง”เมื่อกู่โย่เสวี่ยได้ยินดังนี้ ก็กังวล และถามว่า: “คุณเซียว คุณจะซื้อมันจริงๆเหรอ? เตายานี้ดูไปแล้วธรรมดามาก แล้วก็สกปรก ... หากคุณอยากจะได้เตายา ฉันจะให้คนหาอันดีๆมาให้คุณสักอันในภายหลัง” “ไม่ต้องพูด ผมคิดคำนวณไว้แล้ว” เซียวเป่ยกล่าวเตือนเบาๆเมื่อเห็นดังนี้ กู่โย่เสวี่ยก็ไม่รู้จะพูดอะไรได้อีกไม่ช้า เซียวเป่ยก็จ่ายเงินไปเจ้าของร้านแผงลอยแอบมีความสุขอยู่ในใจ แต่กลับแสดงสีหน้าท่าทางที่เศร้าใจ แล

แต่เธอไม่เข้าใจว่า อาหลงที่มีความแข็งแกร่งอย่างนี้ ถูกถีบหนึ่งทีก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดแล้ว!ในขณะนี้ พอเห็นเซียวเป่ยเดินไปหาตนพร้อมกับกระบองไฟฟ้าที่อยู่ในมือ ถังปิงปิงก็ตกใจจนตัวสั่นไปหมด สีหน้าซีดเซียว และตะโกนว่า: “คุณ คุณ คิดที่จะทำอะไร? คุณอย่าเข้ามานะ! ฉันชื่อถังปิงปิง คุณปู่ของฉันชื่อถังจิ้งจือนะ!”“ถังจือจิ้งมีหลานสาวแบบนี้ ช่างซวยแปดชาติจริงๆ” เซียวเป่ยกล่าวด้วยความเย็นชาขณะที่เขากำลังจะสอนบทเรียนให้ถังปิงปิงที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงและหยิ่งผยองคนนี้ ทันใดนั้น รถสปอร์ทแม็คลาเร็นสีดำคันหนึ่งก็มาหยุดอยู่ที่ข้างถนนจากนั้น ผู้หญิงในชุดกีฬาสีขาว รวบผมหางม้า ดูมีความสามารถ และท่าทางองอาจห้าวหาญคนหนึ่งก็ก้าวลงมาจากรถ!ทันทีที่เห็นผู้หญิงคนนั้น ถังปิงปิงดีใจขึ้นมาทันที โบกมือแล้วตะโกนว่า: “พี่สาว! อยู่ตรงนี้ ไอ้สารเลวนี่กำลังรังแกฉันอยู่...”ถังปิงปิงคนไม่ดีเอ่ยปากฟ้องก่อนเซียวเป่ยขมวดคิ้ว เงยหน้าขึ้นไปมอง ก็เห็นผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาหุ่นดีมาก รูปร่างก็สมบูรณ์แบบ ทุกครั้งที่ก้าวเดิน หน้าอกก็จะสั่นเล็กน้อยแต่ในขณะนี้ ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นถูกปกค

แม้ว่าเธอจะพูดเช่นนี้ แต่เธอมีแผนการอื่นอยู่ในใจแล้ว“ในอนาคต ติดต่อกับปรมาจารย์เซียวให้ดีๆ เขาเพิ่งจะหย่าร้าง สำหรับหลานสองคนแล้ว ถือว่าเป็นอีกหนึ่งโอกาสจู่ๆถังจิ้งจือก็พูดขึ้นมาทันทีที่พูดเหล่านี้ออกมา พี่น้องทั้งสองคนต่างก็ตกตะลึง“คุณปู่ คุณปู่กำลังพูดอะไรอยู่น่ะ!” ถังชิงจู๋กระทืบเท้า ไปหน้าเต็มไปด้วยความเขินอาย…พอกลับมาถึงร้านเล็กๆ เซียวเป่ยก็หยิบเตายาออกมา เช็ดอย่างดีอยู่หลายครั้ง ถึงจะเช็ดสะอาดพอมองดูอย่างละเอียดแล้ว เซียวเป่ยถึงกลับต้องร้องเชี่ยเอ้ยเตายานี้ ไม่ธรรมดาเลย!ตัวอักษรข้างบน ไม่ได้มีแต่สมัยราชวงศ์หมิงเท่านั้น แต่ยังมีสมัยสามก๊กด้วยแพทย์หัวถัว?หลังจากเห็นลายเซ็นตรงมุมมุมหนึ่ง เซียวเป่ยก็ยิ่งตื่นเต้น!นี่คือเตายาที่แพทย์หัวถัวใช้จริงๆซื้อของล้ำค่ามาในราคาที่แสนถูก!“คุณเซียว เป็นอะไรไป ถึงได้ตื่นเต้นขนาดนี้?” กู้โย่เสวี่ยไม่เข้าใจเรื่องเหล่านี้ โน้มตัวลง ถามพร้อมกับกะพริบตาอันกลมโตเซียวเป่ยยิ้มและพูดว่า “คุณรู้มั๊ยว่าใครเคยใช้เตายานี้มาก่อน”กู้โย่เสวี่ยส่ายหัว“แพทย์หัวถัว” เซียวเป่ยยิ้มเอื้อกๆ!กู้โย่เสวี่ยก็