All Chapters of แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ: Chapter 121 - Chapter 130

475 Chapters

บทที่ 121

“ใช่แล้วจะยังไงล่ะ! อย่างน้อย ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด! ฉันไม่มีอะไรที่จะต้องละอายใจ!”ซูหว่านตะเบ็งเสียงพูดด้วยความโกรธ “ไม่เหมือนคุณ หน้าซื่อใจคด!”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว ขี้เกียจที่จะอธิบายอะไรทันใดนั้น กู้โย่เสวี่ยก็เข้ามาเห็นซูหว่านอยู่ที่ประตูก็ตกตะลึงเช่นกัน พูดอย่างสงสัยว่า: “คุณหนูซู คุณมาทานอาหารอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”ขณะที่พูด เธอก็เดินตรงไปจับแขนของเซียวเป่ยเอาไว้ยิ้มแล้วกล่าวกับซูหว่านด้วยสีหน้าที่แย่มาก: “คุณหนูซู งั้นฉันกับเซียวเป่ยขอตัวเข้าไปก่อนนะ ขอให้คุณและเพื่อนของคุณคนนั้นรับประทานอาหารอย่างมีความสุขนะคะ”พูดจบซูหว่านยังไม่ทันได้พูดอะไร กู้โย่เสวี่ยก็จูงเซียวเป่ยเข้าไปในร้านอาหาร“หึ!”ซูหว่านกระทืบเท้าด้วยความโกรธ มองไปที่ด้านหลังของเซียวเป่ยกับกู้โย่เสวี่ยก็รู้สึกอึดอัดใจมากส่วนด้านนี้ หลงเสี่ยวหานจอดรถเสร็จแล้วก็เดินเข้ามาอย่างสง่าเปิดเผยเลิกคิ้วที่งดงาม แล้วถามว่า: “ คนเมื่อกี้เป็นใครกัน?”ซูหว่านพูดอย่างเย็นชาว่า: “คนที่ไม่สำคัญคนหนึ่ง พวกเราเข้าไปข้างในกันเถอะ”“โอเค”หลงเสี่ยวหานยิ้ม ผู้หญิงทั้งสองคนคล้องแขนกันก็เดินเข้าไปในร้านอาหารแต่สายตาของห
Read more

บทที่ 122

หลงเสี่ยวหานยืนอยู่ข้างหลังเอามือกอดอก เฉกเช่นผู้หญิงที่กล้าแกร่ง กล่าวถามอย่างเย็นชาเซียวเป่ยหันกลับมา ก็เห็นหญิงสาวที่มีบุคลิกเย็นชาอยู่ข้างหลัง ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามว่า “พวกเรารู้จักกันหรอครับ?”หลงเสี่ยวหานยิ้มอย่างเฉยเมย แนะนำตัวเองว่า: “ฉันเป็นเพื่อนสนิทของซูหว่าน ฉันชื่อหลงเสี่ยวหานค่ะ เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ไปเรียนต่อต่างประเทศเมื่อสี่ปีก่อนเลยไม่สามารถร่วมงานแต่งงานของเธอได้ค่ะ”เพื่อนสนิทหรอครับ?เซียวเป่ยขมวดคิ้วไม่เคยได้ยินซูหว่านพูดมาก่อนเลยจริงๆ“คุณหลงมีธุระอะไรรึเปล่า?” เซียวเป่ยถามหลงเซียวหานเหลือบมองเซียวเป่ยสองครั้งด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม และพูดด้วยท่าทางที่เย่อหยิ่งว่า: “สามปีที่แล้ว ฉันยังคิดว่าสามีที่ดีแบบไหนที่ซูหว่านจะแต่งงานด้วย ถึงได้ยินเธอพูดทั้งวันว่า สามีของตนเองช่างเก่งกาจ หล่อเหลาและมีพรสวรรค์มาก”“ตอนนี้ดูเหมือนว่า คุณก็ไม่ดีสักเท่าไหร่เลย ธรรมดามาก”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ถ้าคุณหลงมาเพียงเพื่อพูดเรื่องเหล่านี้ ไม่จำเป็นเลย ผมได้หย่ากับซูหว่านแล้วครับ”หลงเสี่ยวหานยิ้มอย่างสงบนิ่ง แล้วพูดว่า “แม้ว
Read more

บทที่ 123

เพียงแต่ ซูหว่านรู้สึกว่าคำพูดที่หลงเสี่ยวหานพูดไปนั้นมันมากเกินไปจริงๆเธอไม่เคยรู้สึกว่าการแต่งงานสามปีเป็นจุดด่างพร้อยอะไรเลยเซียวเป่ยมองซูหว่านด้วยสายตาเย็นชา กล่าวด้วยเสียงหัวเราะที่เยาะเย้ยตนเองว่า: “ประธานซูครับ ต่อไปมีอะไรจะพูดก็ให้พูดต่อหน้าตรงๆ ไม่จำเป็นต้องให้เพื่อนสนิทมาเยาะเย้ยหรือทำให้ผมอับอายหรอกครับ”“เซียวเป่ย คุณเข้าใจผิดแล้ว...” ซูหว่านขมวดคิ้ว อยากที่จะอธิบายเซียวเป่ยทำเสียงฮึดฮัด มองไปที่หลงเสี่ยวหานความหมายชัดเจนมาก ทุกคนต่างก็อยู่ที่นี่ ยังจะเข้าใจผิดอะไรได้อีก?หรือว่า คำพูดเหล่านั้นเมื่อครู่นี้ เป็นเพราะหลงเสี่ยวหานคนนั้นพูดด้วยตนเอง?“ประธานซูครับ ผมไม่เคยคิดที่จะแข่งขันกับคุณเลย แต่ถ้าสถานการณ์เปลี่ยนไป ผมจำเป็นจะต้องต่อสู้กลับ” เซียวเป่ยพูดอย่างเย็นชาเมื่อซูหว่านได้ยินดังนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปหลงเสี่ยวหานเดินเข้ามา พูดอย่างเย็นชาว่า: “เสี่ยวหว่าน คุณไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรกับเขา พวกเราไปกันเถอะ”ขณะที่พูด หลงเสี่ยวหานก็จูงซูหว่านกลับไปยังพื้นที่ Bเซียวเป่ยยิ้มอย่างเย็นชา หันหลังกลับและจากไปพอออกจากร้านอาหาร เขา
Read more

บทที่ 124

หลงเสี่ยวหานดูตื่นเต้นมากอย่างเห็นได้ชัดคนที่สามารถคิดค้นพัฒนาใบสั่งยาอันนี้ออกมาได้ ได้ต้องเป็นอัจฉริยะอย่างแน่นอน!หากให้คนที่อยู่สถาบันวิจัยต่างประเทศเหล่านั้นค้นพบใบสั่งยาอันนี้ คงจะสร้างความฮือฮาในวงการแพทย์อย่างแน่นอน!ใบหน้าของซูหว่านเต็มไปด้วยความเคอะเขิน จะบอกความจริงกับหลงเสี่ยวหานดีมั๊ยถึงยังไงซะ ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว หลงเสี่ยวหานได้ดูถูกเหยียดหยามเซียวเป่ยต่อหน้า ที่ร้านอาหารดนตรีหากบอกเธอว่าเซียวเป่ยเป็นคนคิดค้นใบสั่งยานี้ หลงเสี่ยวหานจะคิดยังไง?หลังจากลังเลเล็กน้อย ซูหว่านก็ยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร ใบสั่งยานี้แผนกวิจัยและพัฒนาของบริษัทของฉันได้ทำการศึกษาวิจัยร่วมกัน”เมื่อได้ยินดังนี้ หลงเสี่ยวหานก็รู้สึกผิดหวังมากทันทีที่แท้เป็นความร่วมมือของทีมแต่ก็เพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่า ทีมวิจัยและพัฒนาของซูหว่านยอดเยี่ยมมาก“เสี่ยวหาน ใบสั่งยานี้มีปัญหามั๊ย?” ซูหว่านค่อนข้างที่จะกังวลเรื่องนี้หากหลงเสี่ยวหานสามารถแก้ปัญหาเรื่องใบสั่งยานี้ต้องใช้ร่วมกับศาสตร์การฝังเข็มของเซียวเป่ยได้ นั่นถึงสามารถเรียกได้ว่าเป็นใบสั่งยาที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้
Read more

บทที่ 125

“ฉันเชื่อคุณค่ะ สู้ๆ!”พูดจบ ไม่ว่าเซียวเป่ยจะได้ยินหรือไม่ก็ตาม กู้โย่เสวี่ยหันศีรษะแล้วก็วิ่งไปเซียวเป่ยตกตะลึง เอียงศีรษะ มองไปที่ไฟท้ายของรถที่จากไป และยิ้มอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเทียบกับซูหว่านแล้ว กู้โย่เสวี่ยดูเหมือนจะน่ารักและไร้เดียงสาก่อนเล็กน้อยอีกอย่าง ก็เหมือนกับซูหว่านที่เชื่อมั่นในตนเองอย่างไม่มีเงื่อนไขเมื่อสามปีที่แล้วเซียวเป่ยถอนหายใจออกมาทางปาก ในสมองมีความสับสนเล็กน้อยภายใต้ความเบื่อหน่าย เขานึกถึงเรื่องนั้นที่ซูหว่านซักถามตนไปเมื่อตอนกลางวันครุ่นคิดสักพัก เขาก็เปิดเวยป๋อ ค้นหาบัญชีที่ชื่อ “สโนว์สาวแสนเย็นชา”มันเป็นของกู้โย่เสวี่ยจริงๆจำนวนแฟนคลับไม่น้อยเลย มีแฟนคลับเป็นแสนกว่าคนไม่ค่อยมีการอัปเดตความเคลื่อนไหวมากนัก ไม่ว่าจะก่อนหน้าหรือภายหลังก็มีเพียงสี่ถึงห้าโพสต์เท่านั้น ทั้งหมดล้วนเป็นรูปถ่ายเซลฟี่ที่ไปเที่ยวก่อนหน้านี้ ด้านล่างเต็มไปด้วยคอมเมนต์ของสาวสวยการอัปเดตความเคลื่อนไหวล่าสุดนี้ เกี่ยวกับ “เป่ยเสวี่ยมาร์ค” เป็นการอัปเดตความเคลื่อนไหวที่ห่างจากครั้งที่แล้วครึ่งปีและได้รับความนิยมอย่างมาก มีการส่งต่อโพสต์พ
Read more

บทที่ 126

ไม่นานโพสต์เวยป๋อนี้ก็ถูกกองกำลังลับ ทำให้กลายเป็นหัวข้อค้นหายอดนิยมเซียวเป่ยก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ แต่ไม่มีทางเลือก แพทย์ดีเด่นแห่งหัวเซี่ยเป็นหัวข้อที่ได้รับความนิยมสูงมากนอกจากนี้ ยังมีคนคอยก่อความวุ่นวายอยู่เบื้องหลัง ดังนั้น โพสต์นี้จึงติดอันดับที่สามที่มีผู้ค้นหามากที่สุดได้สำเร็จสร้างความฮือฮาให้กับสาธารณชนเป็นอย่างมาก!ขณะนี้ฉินเฟิงกำลังนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวห้องหนึ่งของไนท์คลับ เสียงดนตรีดังกึกก้อง สาวสวยผ่านไปผ่านมา และยังมีเพื่อนขี้เมามากมายตอนนี้ เขาถือโทรศัพท์มือถือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความชั่วร้าย ยิ้มเยาะเย้ยที่แผนการชั่วร้ายสำเร็จ และส่งข้อความไปยังผู้ใช้งานวีแชทหนึ่ง: “ทำได้ดีมาก! สร้างกระแสต่อไป ใส่ร้ายป้ายสีให้ไอ้เซียวเป่ยนั่นตายไปเลย!”“นอกจากนี้ ช่วยยกระดับภาพลักษณ์ของซูหว่านให้เป็นซีอีโอหญิงที่ยืดหยัดได้ด้วยตนเอง! ฉันมีรูปภาพอยู่สองสามรูป รูปหนึ่งเป็นรูปถ่ายหญิงแกร่งซูหว่าน และอีกรูปหนึ่งเป็นรูปถ่ายของเซียวเป่ยที่ทอดทิ้งเมียตัวเองไปสมรู้ร่วมคิดกับผู้หญิงคนอื่น โพสต์ออกไปสร้างกระแสอย่างต่อเนื่อง”ต่อมา ฉินเฟิงได้ส่งรูปถ่ายของซูหว่านที่ตนแอบถ
Read more

บทที่ 127

เช้าวันรุ่งขึ้นเซียวเป่ยตื่นนอนแต่เช้า และเริ่มเปิดร้านบูม บูม บูม...รถปอร์เช่ 911 คันหนึ่งขับผ่านมากู้โย่เสวี่ยก้าวลงมาจากในรถ แต่งกายด้วยชุดกีฬาสบายๆ ดูเป็นคนที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสามาก“คุณมาทำไมครับ?” เซียวเป่ยถามอย่างหน้านิ่วคิ้วขมวดกู้โย่เสวี่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ ฉันมีธุระกับคุณค่ะ”“ธุระอะไรครับ?” เซียวเป่ยถาม“การแข่งขันรอบคัดเลือกในสัปดาห์หน้า พอการแข่งขันรอบแรกจะเริ่มขึ้น คนของทีมงานแพทย์ดีเด่นแห่งหัวเซี่ยจะบันทึกรายการสด คุณเป็นยังไงบ้าง ต้องการให้ฉันช่วยคุณจัดลำดับการลงสนามมั๊ย?”การแข่งขันแบบนี้ผนวกกับการอัดรายการการจัดลำดับการลงสนามสำคัญมากจะมีผลกระทบโดยตรงต่อการให้คะแนนของอาจารย์ที่ปรึกษาเซียวเป่ยไม่สนใจ พลางวาดยันต์สีเหลือง พลางยกกระจกสัญลักษณ์แปดทิศของตนเองขึ้นมา พูดแบบไม่ได้ใส่ใจว่า: “ ก็แล้วแต่ จะลงสนามแข่งตอนไหนก็เหมือนกันหมด ผมมีแพลนว่าจะเผาหลอมยาของตนเอง”กู้โย่เสวี่ยเงียบไปจากนั้น ถามด้วยความสงสัยว่า: “เผาหลอมยาของตนเอง? คุณเซียว คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่มั๊ย? อาจารย์ที่ปรึกษาและคนอื่นๆต่างก็ได้หารือและให้ใบสั่งยาออกมาแล้ว เผ
Read more

บทที่ 128

หลี่ชิงซานขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า: “การแข่งขันไม่ได้กำหนดกติกาว่าไม่ให้ไม่สามารถใช้ใบสั่งยาของตนเอง เพียงแต่คุณหนูกู้ หากเซียวเป่ยอยากจะเผาหลอมยาตามใบสั่งยาของตนเองจริงๆ งั้นทีมอาจารย์ที่ปรึกษาอย่างพวกเราจะให้คะแนนและปฏิบัติต่อเขาอย่างเข้มงวดมากขึ้น หวังว่าคุณหนูกู้จะไปบอกเซียวเป่ยว่า อย่ายโสโอหังหวังเกินตัวจนเกินไป และคิดว่าพอดังขึ้นมาก็จะมีชื่อเสียงในทันที”“การแพทย์แผนจีน คือการศึกษาวิจัยที่มุ่งเน้นไปที่การวิจัย ไม่ต้องคิดว่าจะพึ่งพาวงการบันเทิงเพื่อให้ได้รับกระแสนิยมและความสนใจ”คำพูดเหล่านี้ของหลี่ชิงซาน ตรงประเด็นมากศาสตร์ทางการแพทย์ของเซียวเป่ย เขาค่อนข้างที่จะยอมรับ แต่ว่าวิธีการแบบนี้เขาไม่ค่อยเห็นด้วยในการแข่งขันระดับมืออาชีพแบบนี้ การเผาหลอมยาตามสูตรของตนเองนั้นอันตรายมากประการแรก ใบสั่งยาจะต้องได้รับการอนุมัติจากทีมอาจารย์ที่ปรึกษา ประการที่สอง ประสิทธิภาพของใบสั่งยาจะต้องยอดเยี่ยมกว่าใบสั่งยาที่ทีมอาจารย์ที่ปรึกษาให้ไม่อย่างนั้น ก็ทำได้แค่รอให้ถูกคัดตกรอบเท่านั้น“ฉันรู้ เดี๋ยวฉันจะเตือนคุณเซียวเองค่ะ” กู้โย่เสวี่ยกล่าวด้วยยิ้มหล
Read more

บทที่ 129

เมื่อเห็นดังนี้ เซียวเป่ยจึงพูดอย่างสงบนิ่งว่า: “หัวหน้าตระกูลฮั่ว ลุกขึ้นเถอะครับ ดื่มชาก่อน จิตใจจะได้สงบลง”พอฮั่วเจิ้งซานได้ยินดังนี้ ก็ลุกขึ้น หยิบถ้วยชาบนโต๊ะขึ้นมาแล้วดื่มหมดภายในอึกเดียวหลังจากที่น้ำชาถ้วยนี้ลงท้อง ความร้อนผะผ่าวและความรู้สึกตึงเครียดบนร่างกายของเขาก็หายไปในทันทีจากนั้น เซียวเป่ยก็หยิบยันต์สีเหลืองที่เพิ่งวาดใหม่ออกมาและมอบให้ฮั่วเจิ้งซานแล้วพูดว่า: “นำยันต์แคล้วคลาดนี้ติดตัวไปด้วย แล้วคุณก็จะปลอดภัย”“ยันต์แคล้วคลาด? ใช้ได้ผลเหรอ?” ฮั่วเจิ้งซานรับยันต์สีเหลืองมา สีหน้าเปลี่ยนไปเป็นอย่างมากเซียวเป่ยอธิบายว่า: “ถ้าหัวหน้าตระกูลฮั่วเชื่อในตัวผม ก็ให้พกติดตัวไปด้วย หากไม่เชื่อ ก็ให้นำกล่องผ้านี้กลับไปเถอะครับ”เมื่อได้ยินดังนี้ ฮั่วเจิ้งซานก็รีบพูดด้วยรอยยิ้มที่เยินยอด้วยความประจบว่า: “เชื่อ ผมเชื่อปรมาจารย์เซียว งั้นกระผมขอตัวไปก่อนนะครับ”เซียวเป่ยพยักหน้ามองดูฮั่วเจิ้งซานจากไปและพูดอีกว่า:“หัวหน้าตระกูลฮั่วในช่วงสองสามวันนี้อยู่ที่เจียงจงจะเป็นการดีที่สุด หน้าผากระหว่างหัวคิ้วทั้งสองของคุณมีพลังมืดอยู่ หากเดาได้ถูกต้องล่ะก็ สองวั
Read more

บทที่ 130

เซียวเป่ยรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำ จากนั้นเดินออกไป เปิดประตูร้านเล็กๆ และสูดอากาศบริสุทธิ์จากภายนอกเข้าลึกๆสดชื่นจริงๆ!“ท่านอาจารย์ได้ทิ้งศาสตร์การแพทย์โบราณใบสั่งยาโบราณศาสตร์ลึกลับโบราณและเคล็ดลับด้านศิลปะการต่อสู้ไว้มากมาย สามารถลองเรียนรู้สิ่งเหล่านั้นได้แล้ว”เซียวเป่ยพึมพำด้วยเสียงเบาๆทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นพอดู ก็เห็นว่าเป็นหวังหู่ที่โทรมา“แพทย์เซียนเซียว วันนี้คุณมีเวลามั๊ย? คุณช่วยตรวจภรรยาผมหน่อยได้มั๊ยครับ?” หวังหู่กล่าวถามด้วยความเคารพเซียวเป่ยยิ้มเบา ๆ และพูดว่า “มีเวลาครับ”“งั้นก็เยี่ยมเลย ผมจะไปรับคุณตอนนี้เลยนะครับ” หวังหู่พูดอย่างตื่นเต้นเซียวเป่ยตอบกลับ: “ได้ครับ”ยี่สิบนาทีต่อมา หวังหู่ขับรถแลนด์โรเวอร์มารับเซียวเป่ยไปด้วยตัวของตนเองเมื่อมาถึงวิลล่าของหวังหู่ เซียวเป่ยลงจากรถ ขมวดคิ้วตรงหน้า ทั้งภายในและภายนอกวิลล่า มีกลิ่นอายความชั่วร้ายสีเทาจางๆจริงๆ“แพทย์เซียนเซียว เป็นอะไรไปครับ?” เมื่อเห็นเซียวเป่ยยืนนิ่งอยู่กับที่ หวังหู่จึงถามอย่างกังวล“ไม่มีอะไรครับ เข้าไปดูกันเถอะ”ต่อมา หวังหู่ก็พาเ
Read more
PREV
1
...
1112131415
...
48
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status