บททั้งหมดของ บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน: บทที่ 251 - บทที่ 260

คืนก่อนการผ่าตัดแม่ของโหลวฉางเยว่คิดว่าเธอจะนอนไม่หลับ แต่เธอไม่คาดคิดว่าทันทีที่เธอปิดเปลือกตาและเปิดขึ้นอีกครั้ง ก็จะเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นแม่ของตระกูลโหลวเข้ารับการผ่าตัดตอน 8 โมงเช้า เธอเก็บเตียงพับเข้าห้องน้ำของโรงพยาบาลเพื่อล้างหน้าแล้วกลับเข้าห้องไอซียูหลังจากนั้นไม่นานพี่สาวคนโตและพี่เขยก็มาแล้วเมื่อเวลาแปดโมงเช้า เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ได้ผลักแม่ตระกูลโหลวไปที่ห้องผ่าตัด และไฟสีแดง "อยู่ระหว่างปฏิบัติการ" ก็สว่างขึ้นโหลวฉางเยว่เริ่มกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปเธอกลัวว่าการผ่าตัดจะล้มเหลว จะเกิดอุบัติเหตุ ถ้าเธอเซ็นสัญญาส่งตระกูลโหลวไปที่โต๊ะผ่าตัด มันจะเป็นอันตรายต่อเธอ...ทั้งที่รู้ดีว่าแม่ของลูกจะต้องตายทันทีถ้าเธอไม่ได้รับการผ่าตัดในสภาพปัจจุบันของเธอพี่สาวคนโตก็กังวลมากและเริ่มร้องไห้พี่เขยคนโตกอดเธอแล้วพูดว่า "ไม่ต้องกังวลหรอก มันจะต้องไม่เป็นไร คนเหล่านี้เป็นหมอจากต่างประเทศ พวกเขาโอเค 100% คุณว่าใช่ไหม ฉางเยว่"โหลวฉางเยว่ก็อยากจะเชื่อว่าสำเร็จได้แน่นอนโดยเหวินเหยียนโจวใช้เงินจำนวนมากเพื่อจ้างทีมนี้ แต่เธอก็รู้ด้วยว่ายังมีอัตรากา

ทัศนคติของเหวินเหยียนโจวไม่แยแส: "แม้ว่าจะมีเหตุฉุกเฉิน แพทย์และพยาบาลก็จะอยู่ที่นั่น ถ้าพวกเขาจะจัดการไม่ได้ คุณก็จะทำได้อย่างไรที่นี่ล่ะ"โหลวฉางเยว่ ถูกเขานำตัวกลับไปยังชายฝั่งตงไห่ โดยเขาโดยไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆที่นั่นไป๋โหยวขับรถไปทางชายฝั่งตะวันออก จากระยะไกล เธอเห็นรถของเหวินเหยียนโจวจอดอยู่ชั้นล่าง เขาดีใจมาก และกำลังจะขับรถไปพบเขาวินาทีต่อมา เธอเห็นโหลวฉางเยว่ลงจากรถแล้วเดินตามเหวินเหยียนโจวผ่านประตูเธอตัวแข็งอยู่ครู่หนึ่งและหายใจไม่ออกในวินาทีถัดมานี้--!……ในห้องนอนใหญ่ เหวินเหยียนโจวเปิดตู้เสื้อผ้า เหลือบมองมัน แล้วหยิบชุดนอนเก่าๆ ของเธอมาชิ้นหนึ่งโยนให้เธอ: "อาบน้ำให้สะอาด"จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์แล้วออกจากห้องไปโหลวฉางเยว่หันหน้าไปทางตู้เสื้อผ้าแล้วบีบเสื้อผ้าในมือเธอ เพิ่งเลิกกังวลเรื่องแม่ของตระกูลโหลว แล้ว พอหันกลับมาและก็ตกอยู่ในอาการวิตกกังวลอีกครั้งหลังจากการผ่าตัดเสร็จสิ้น เขาต้องการของรางวัล และเธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธหน้าต่างห้องนอนไม่ได้ปิดและเธอเห็นเมฆดำค่อยๆปกคลุมท้องฟ้าทั่วเมืองจากปลายฟ้า ลมชื้นเย็นมาก ไหลเข้าสู่ร่างกายของเธอจากช่องว่างในเ

เหวินเหยียนโจวหยุดครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบน้ำเสียงตื่นตระหนกของไป๋โหยวมาจากอีกฝั่ง: "ประธานเหวิน! ประธานเหวิน! ฉัน ฉันกำลังขับรถอยู่และดูเหมือนว่าฉันได้ชนใครบางคนโดยไม่ได้ตั้งใจ ฉันควรทำอย่างไร?ฉันควรทำอย่างไรดี?"เหวินเหยียนโจวขมวดคิ้ว: "คุณอยู่ที่ไหน"“ฉัน...” เธอรายงานตำแหน่งของเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงร้องไห้ “ประธานเหวิน ฉันกลัวมาก ฉันกลัวมาก…”เมื่อได้ยินว่าเหยียนโจวปิดน้ำแล้ว เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: "อย่ากลัวเลย ผมไปเดี๋ยวนี้" เขาออกจากห้องน้ำไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะออกไปเขาก็เหลือบมองผู้หญิงบนเตียง กลับไม่ได้หยุด แล้วก็จากไปเสียงปิดประตูดังขึ้นเล็กน้อย และโหลวฉางเยว่ก็ตื่นขึ้นมาครู่หนึ่งเธอคงรู้ว่าเหวินเหยียนโจวออกไปแล้ว แต่เธอง่วงเกินไป เธอจึงพลิกตัวและหลับไปอีกครั้งความคิดของก่อนจะหลับไปอีกครั้งคือ - เขาออกไปแล้ว ดีมากเลยโหลวฉางเยว่นอนหลับจนถึงประมาณเก้าโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นชายฝั่งตงไห่ออกว่างเปล่า และเหวินเหยียนโจวยังไม่กลับมาหลังจากล้างหน้าแล้วเธอก็กำลังจะออกไป แต่ในขณะนี้ แต่ ณ เวลานั้น เธอได้รับสายเหวินเหยียนโจว“บนโต๊ะทำงานในห้องอ่านหนังสือ มีเอกสารที่อยู

โทษเธอเป็นความผิดของเธอที่เธอพูดถึงกล้องวงจรปิดกะทันหันเหวินเหยียนโจวยังไปตรวจสอบโฟลเดอร์เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างได้รับการคุ้มครองและไม่มีอะไรเหลืออยู่ เธอไม่จำเป็นต้องกังวลแม้ว่าวิดีโอจะไม่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังแต่ความทรงจำก็ยังตราตรึงอยู่ในใจของเขา เขาจำวันที่พวกเขามีเพศสัมพันธ์ได้อย่างง่ายดายและเขามักจะวอกแวกระหว่างการประชุมเขาเพียงกลับมาหาเธอ เพียงแต่เห็นเธอนอนอยู่บนโซฟาอย่างไม่มีการป้องกันศีรษะของเธอเอียงไปข้างหนึ่ง เผยให้เห็นเส้นคอและไหล่ที่เรียบเนียนและสง่างามของเธอ ผิวเนียนขาวเปราะบาง และมองเห็นเส้นเลือดที่อยู่ด้านล่างได้ไม่ชัดเจนเซ็กส์เป็นสิ่งดั้งเดิมและต่ำที่สุด เหวินเหยียนโจวไม่เคยเสียเวลาและพลังงานมากเกินไปกับเรื่องแบบนั้นมาก่อน มันเป็นเพียงวิธีแก้ปัญหาปกติสำหรับความต้องการของเขาแต่หลังจากแยกจากโหลวฉางเยว่มาหลายเดือน เขาก็ตระหนักว่าเขาคิดถึงเธอมากเหวินเหยียนโจวดูดริมฝีปากของเธอ จากนั้นเอื้อมมือออกและดันชุดนอนของเธอขึ้นมาจากด้านล่าง"..." โหลวฉางเยว่ไม่คาดคิดว่าเขาจะกลับมาอย่างกะทันหัน เธอถูกเขาจับไว้บนโซฟาอย่างแน่นหนา และเธอก็ไม่มีที่จะหลบอีกต่อไปเขาหลับตาลงเ

โหลวฉางเยว่หันหน้าแล้วพูดว่า "เมื่อคืนฉันหลับสนิท เลยไม่รู้"เหวินเหยียนโจวมองเธอด้วยดวงตาสีดำเข้ม หลังจากเช็ดมือแล้ว เขาพูดว่า "หลังจากที่คุณพูดประโยคนั้นแล้ว ไม่ควรถามผมต่อเหรอ ว่าเมื่อคืนผมออกไปทำอะไรมา "โหลวฉางเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย: "ฉันไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับการกระทำประจำวันของประธานเหวินมาก่อนใช่ไหม?"เหวินเหยียนโจววางผ้าขนหนูลง สีหน้าจืดชืด "หลังจากนี้ คุณสามารถถามได้มากขึ้น" โหลวฉางเยว่ไม่เข้าใจ สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้ รุนแรงถึงขนาดนี้แหล้วเหรอ?ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่า "ทิวทัศน์เจียงหนาน" นี้ไม่น่าสนใจพยักหน้าอย่างไม่เป็นทางการ: "ได้ค่ะ"72 ชั่วโมง 72 ชั่วโมง ในช่วงเวลานี้ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ตาม เธอก็สามารถรับปากกับเขาได้เหวินเหยียนโจวยืนขึ้นและเดินไปที่โหลวฉางเยว่: "คุณกำลังดูอะไรอยู่?"เขามองลงไปแล้วพูดว่า "อยากนั่งเรือไหม?"โหลวฉางเยว่: "ไม่ แค่มองไปรอบๆ"“ถ้าคุณอยากนั่ง ผมจะพาคุณไปที่นั่น” เหวินเหยียนโจวพูดแล้วหันหลังกลับ เพื่อออกจากห้องแต่โหลวฉางเยว่เพียงแค่มองดูเฉยๆจริงๆ...เธอตามไปอย่างจำใจเขาเป็นคนไร้เหตุผลมาโดยตลอดเหวินเหยียนโจวอธิบายสั้น ๆ ให้ผู้จัดก