บทที่ 252

พี่สาวคนโตและพี่เขยยังอยู่ที่นั่น

พวกเขาไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ ไม่รู้ว่าหมอพูดอะไรกับโหลวฉางเยว่? เมื่อเห็นโหลวฉางเยว่จู่ๆ ก็วิ่งเข้ามากอดผู้ชายคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร?

เหวินเหยียนโจวเหลือบมองเหอชิง เหอชิงเข้าใจและรีบไปอธิบายให้พวกเขาฟังทันที

แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ เคลียร์สถานที่

หน้าผากของ โหลวฉางเยว่ เพิ่งสัมผัสกระดูกไหปลาร้าของเหวินเหยียนโจว

ในขณะนั้น เธอร้องไห้ด้วยความยินดีให้กับตระกูลโหลว ในที่สุดหัวใจที่ห้อยลงมาของเธอก็ล้มลง และความตื่นเต้นและความสุขของเธอก็เป็นจริง

แต่ตื่นเต้นมากจนได้โยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขา มีเธอเท่านั้นที่จะรู้ซึ่งมีความจริงแค่ไหน

หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว โหลวฉางเยว่ก็อยากจะออกจากอ้อมแขนของเหวินเหยียนโจว

คราวนี้ถึงคราวของเหวินเหยียนโจวที่ไม่ยอมปล่อยและจับเอวของเธอไว้ เธออดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า "ประธานเหวิน?"

เหวินเหยียนโจวหรี่ตาลงและคิดอยู่ครู่หนึ่ง: "นี่เป็นครั้งแรกที่คุณริเริ่มที่จะกอดผมหรือเปล่า?"

โหลวฉางเยว่คว้าปกชุดสูทของเขาแล้วกระซิบว่า "หมอเฉียวหลินยังคงเฝ้าดูพวกเราอยู่"

“คุณสามารถพัฒนาไปในทิศทางนี้ได้ในอนาคต แค่พึ่งพาผมให้มากๆ”เหวินเ