All Chapters of ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง: Chapter 191 - Chapter 200

"ได้ ตามนี้ก็แล้วกัน รีบเข้าไปดูไทฮองไทเฮาเถอะ" จักรพรรดิเต๋อคังสีหน้าอ่อนล้า ซูเนี่ยนเสียงดังเกินไปแล้ว เสียงดังจนเขาปวดหัวไปหมด เหตุใดเมื่อก่อนไม่เห็นรู้ว่าซูเนี่ยนเป็นคนพูดเก่งขนาดนี้นะ?อีกอย่าง สมัยก่อนซูเนี่ยนก็ไม่มีไหวพริบดีแบบนี้ การกระทำและคำพูดของนางในวันนี้ช่างเหนือความคาดหมายของเขาไปมาก ดูท่าแล้วเรื่องที่เขาลือกันในเมืองหลวงก็คงจะไม่ใช่เรื่องไม่จริงไปซะหมดแต่ว่าเขาเป็นห่วงไทฮองไทเฮาเหลือเกิน ก็เลยคร้านที่จะสนใจว่าเหตุใดซูเนี่ยนถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้"หม่อมฉันรับบัญชา แต่มีอยู่อีกเรื่องหนึ่ง" ซูเนี่ยนพูดขึ้นมาอีกครั้ง"ยังมีเรื่องอะไรอีกเจ้ารีบพูดมาสิ" จักรพรรดิเต๋อคังเริ่มหมดความอดทน หากไม่ใช่ว่าฉู่อี้หานยังอยู่ที่นี่ เขาก็คงจับตัวนางเข้าไปแล้ว คงไม่ปล่อยให้นางมาพูดเจื้อยแจ้วแบบนี้ต่อหรอก"ได้ยินว่าแม่นางกู้วิชาแพทย์สูงส่ง ถึงแม้ข้าจะไม่รู้ว่าเหตุใดราชครูกู้ถึงไม่ยอมให้แม่นางกู้มารักษาไทฮองไทเฮา แต่ไทฮองไทเฮาเป็นถึงผู้อาวุโสแห่งต้าสุย ในฐานะที่แม่นางกู้เป็นธิดาของราชครู เป็นราษฎรแห่งต้าสุย ถึงอย่างไรก็ควรแสดงความกตัญญู ไม่เช่นนั้นคงเป็นการไม่ภักดี?" ซูเนี่ยนผายมือทั้ง

"ไทฮองไทเฮาเป็นโรคน้ำตาลในเลือดสูง หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่าโรคเบาหวาน โรคนี้ก็เหมือนกับชื่อของมัน เป็นโรคที่ไม่สามารถกินน้ำตาลหรือของหวานได้ หากว่าน้ำตาลในร่างกายสูงเกินไป สถานเบาก็อาจแค่ไม่สบาย สถานหนักอาจหมดสติเป็นอันตรายถึงชีวิต" ซูเนี่ยนมองไปที่ใบหน้าขาวซีดของไทฮองไทเฮาแล้วได้แต่ถอนหายใจเบาๆไม่ใช่เจ้าของร่างเดิมไม่เคยเจอไทฮองไทเฮา แต่สองครั้งนั้นเป็นเพราะนางคอยตอแยฉู่อี้หาน ไทฮองไทเฮาไม่อยากให้นางแต่งเข้าจวนอ๋องหลี ก็เลยสั่งโบยนางสองครั้งแต่ในตอนนั้นซูเนี่ยนให้ความสำคัญกับฉู่อี้หานมากยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง ก็เลยไม่สนใจ ดังนั้นซูเนี่ยนจึงไม่เป็นที่โปรดปราณของไทฮองไทเฮานัก เมื่อคิดถึงยายแก่ชั่วร้ายในตอนนั้นกำลังนอนหายใจรวยรินอยู่ตรงนี้ ซูเนี่ยนก็อดที่จะถอนหายใจอย่างปลงๆ ออกมาไม่ได้นางเข้าใจไทฮองไทเฮา หากไม่ใช่เพื่อฉู่อี้หาน ไทฮองไทเฮาก็คงไม่ทำกับนางเช่นนั้น นางเป็นหมอ ก็คงไม่อาจปล่อยให้คนตายไปโดยไม่ช่วยได้"เช่นนั้น จะรักษาอย่างไรเหรอ" หมอหลวงหูพูดพึมพำ"คนที่ป่วยเป็นโรคน้ำตาลในเลือดสูงเป็นเพราะตับอ่อนเสียหายหรือไม่ก็เสื่อมสมรรถภาพ ทำให้ร่างกายไม่สามารถย่อยน้ำตาลได้อย่างปกติ

"นี่คือ..." แววตาที่ซูเนี่ยนมองไปยังเฟิ่งเอ๋อร์แฝงด้วยประกายแปลกประหลาด เหตุใดเข็มเก้ารอบปรับสมดุลตามตำราของแม่นางถึงมาอยู่กับเฟิ่งเอ๋อร์ได้?นางรู้สึกมานานแล้วว่าเฟิ่งเอ๋อร์มีเรื่องปิดบังนางอยู่ ตกลงว่าเป็นเรื่องอะไรกันแน่?ก่อนหน้านี้นางก็แอบสังเกตได้ว่าเฟิ่งเอ๋อร์มีสีหน้าประหลาดๆ ในบางครั้ง เพียงแค่ก่อนหน้านี้นางไม่อยากที่จะสงสัยนางเท่านั้นเองแต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้ ทำให้นางอดสงสัยไม่ได้"พระชายา รีบฝังเข็มให้ไทฮองไทเฮาเถอะเพคะ หากไม่มีเข็มนี้ วิชาเก้ารอบปรับสมดุลคงไม่อาจเป็นผลได้ ส่วนเรื่องที่มาของเข็มนี้อีกเดี๋ยวบ่าวจะอธิบายให้ท่านฟังทีหลัง" เฟิ่งเอ๋อร์มองไปที่ซูเนี่ยนอย่างร้อนใจนางปาดตาไปมองไทฮองไทเฮาที่นอนอยู่บนเตียงหนึ่งที แล้วก็อดพูดเร่งซูเนี่ยนขึ้นมาไม่ได้หากว่ามัวเสียเวลาต่อไป เกรงว่าไทฮองไทเฮาจะทนไม่ไหวซูเนี่ยนพยักหน้า นางเชื่อว่าเฟิ่งเอ๋อร์ไม่มีทางทำเรื่องที่เป็นภัยต่อนาง ในเมื่อตอนนี้มีเข็มแล้ว ก็เท่ากับว่ามีผู้ช่วยเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งแรงซูเนี่ยนรับเอาห่อผ้ามา แกะเอาเข็มกลัดห่อผ้าออก ชั่วขณะที่หยิบเอาเข็มทองออกมาก็มีเสียงดังเบาแบบเบามากๆ ดังขึ้น ซูเนี่ยนแอบ

ตอนที่ซูเนี่ยนฟื้นขึ้นมาก็เป็นเวลาค่ำแล้วด้านนอกเงียบสงบ ภายในห้องมีเพียงโคมไฟดวงหนึ่งที่ถูกจุดไว้ ด้านข้างของแสงสลัวจากโคมไฟมีฉู่อี้หานกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างโต๊ะเขียนหนังสือแสงเทียนสาดส่องทำให้ใบหน้าด้านข้างอันคมคายของเขาฉายเป็นเงาที่บนกำแพงรูปลักษณ์ดั่งหยกงาม เหนือกว่าชายใดในใต้หล้า คนในเมืองหลวงให้คำขนานนามเขาว่ายังไงนะ? อ่อ เหนือกว่าชายในใดพระนคร ซูเนี่ยนพยักหน้า ฉู่อี้หานสมแล้วที่ได้รับคำขนานนามเช่นนี้เสียวเป่ามีหน้าตาเหมือนเขา แต่ก็ไม่เหมือนเขาทีเดียว ถึงแม้จะเป็นใบหน้าแบบเดียวกันแต่คนละวัย แต่ให้ความรู้สึกที่ต่างกัน เสียวเป่าออกแนวน่ารัก แต่ฉู่อี้หานกลับราวกับปีศาจ มีเสน่ห์เย้ายวนใจซูเนี่ยนมองไปๆ ก็หลงไหลอีกแล้ว เจ้าหน้าน้ำแข็งนี่ตอนไม่ทำหน้าเย็นชาก็ดูอบอุ่นดีเหมือนกันหนิแต่ว่า ทำไมถึงดูคุ้นเคยแบบนี้นะ? ใบหน้านี้ ภาพแบบนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนซูเนี่ยนเริ่มปวดหัวอีกแล้ว ความจริงที่นางช่วยไทฮองไทเฮาก็ด้วยเหตุผลส่วนตัว หากว่าไทฮองไทเฮาป่วย เช่นนั้นก็จะไปวัดจี้ฟางไม่ได้ แล้วนางจะไปพบกับไต้ซือจี้หยวนได้อย่างไร?แต่ในเวลาเดียวกันนางก็ขัดแย้งกับตัวเองลึกๆ นางอย

"ท่านอ๋อง ท่านว่าอีกสองวันรอให้ไทฮองไทเฮาอาการดีขึ้น ให้เชิญไต้ซือจากวัดจี้ฟางมาพูดเทศนาสักหน่อยดีหรือไม่? ไทฮองไทเฮาเป็นผู้อาวุโสแห่งต้าสุย มีใจห่วงใยปวงประชา แต่ว่าเดิมทีสุขภาพของพระองค์ก็แข็งแรงดีทำไมจู่ๆ ถึงป่วยกระทันหันได้? คงต้องเป็นเพราะปวงประชาเดือดร้อน ดังนั้นไทฮองไทเฮาก็เลยป่วยแน่" ซูเนี่ยนยกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ในเมื่อไม่มีใครยอมรายงานเรื่องอุทกภัยในเจียงหนาน ใครก็พูดไม่ได้ เช่นนั้นก็อาศัยอาการป่วยของไทฮองไทเฮาให้พวกพระสงฆ์เป็นคนพูดแล้วกันเช่นนี้ไม่เพียงทำให้องค์จักรพรรดิรู้เรื่องอุทกภัย ยังสามารถหลอกพวกขุนนางพวกนั้นได้อีกด้วย ดูสิว่ายังจะกล้าปกปิดเบื้องบนอีกไหมฉู่อี้หานค่อยๆ ยกรอยยิ้มมุมปากขึ้น คงมีเพียงซูเนี่ยนที่คิดวิธีนี้ออกมาได้ แต่ว่า ก็ดูเป็นวิธีที่ไม่เลวเหมือนกันซูเนี่ยนเลิกคิ้ว สะบัดผมใส่ฉู่อี้หานอย่างจองหอง นางไหวพริบดีมากนะ ดังนั้นเห็นแก่ที่นางช่วยเขา จะให้เขาช่วยนางหาพ่อครัวสักคนคงไม่เกินไปหรอกมั้ง"ได้ยินมาว่าหมู่นี้ท่านอาจารย์จวงกับพ่อครัวเฉินแห่งห้องเครื่องมีปัญหากันนิดหน่อย อยากจะขอลากลับบ้านเดิม เห็นแก่ที่ท่านอาจารย์จวงทำอาหารอร่อยๆ ให้คนในวังมาหลายปี ข้