บททั้งหมดของ ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: บทที่ 721 - บทที่ 730

"เพื่อนหาน? คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" หลินตงถามอย่างสงสัย"หลินตง ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ" หานชือหยุนตอบ"มีธุระคุณสามารถโทรหาผมหรือส่งข้อความหาผมก็ได้หนิ! คุณรออยู่ที่นี่ ถ้าผมไม่กลับมาจะทำยังไง?""ไม่เป็นไร! ถ้าคุณไม่กลับมา ฉันก็จะกลับมหาวิทยาลัยแล้ว" หานชือหยุนพูดด้วยรอยยิ้มแต่รอยยิ้มก็ดูขมขื่นเล็กน้อยไม่ว่าจะมองอย่างไร"ดึกขนาดนี้แล้ว คุณกลับไปคนเดียวก็ไม่ค่อยปลอดภัยนะ?""ถัดจากหมู่บ้านนี้มีสำนักงานตำรวจชั่วคราวอยู่ ฉันนั่งแท็กซี่กลับมหาวิทยาลัยก็ได้แล้ว"หลินตงไม่รู้จะตอบอย่างไรสักพัก เดินไปเปิดประตูแล้วพูดว่า "เข้ามาคุยกันข้างในเถอะ!"หานชือหยุนเดินตามหลินตงเข้าไปในบ้านหลินตงรินน้ำแก้วหนึ่งส่งให้หานชือหยุน จากนั้นนั่งบนโซฟาหนังแท้แล้วถามว่า "เพื่อนหาน คุณมาหาผมมีธุระอะไร?""หลินตง คุณคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงง่าย ๆใช่ไหม?" หานชือหยุนถาม"ทำไมจู่ ๆ ถึงถามแบบนี้ล่ะ?""เพราะฉันคิดว่าตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่คุณหนีไปกลางดึก คุณหลบฉันมาตลอด การจู่โจมของฉันทำให้คุณคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงง่าย ๆ ใช่ไหม?""เปล่าเลย! ช่วงนี้ผมยุ่งมากจริง ๆ! แม้แต่มหาวิทยาลัยก็ไม่ค่อยได้กลับมาแล้ว""การ

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินตง หานชือหยุนก็หยุดร้องไห้ เงยหน้าขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงาม มองหลินตงแล้วถามว่า "จริงเหรอ???""แน่นอน! ชือหยุน คุณสวยมากและกล้าหาญมาก การแสวงหาความสุขของตัวเองไม่ผิด แต่เรื่องของเจียงซานส่งผลกระทบต่อผมมาก ดังนั้นผมจึงยังไม่พร้อมที่จะมีความรักอีกต่อไป โปรดเข้าใจด้วย!" หลินตงแสร้งทำเป็นพูดอย่างลึกซึ้งตอนนี้เขาทำได้แค่พยายามปลอบใจหานชือหยุนให้ดีที่สุดไม่กล้าแม้แต่จะพูดเรื่องยุนซีให้ชัดเจนด้วยซ้ำไม่งั้นเขากลัวว่าหานชือหยุนจะทำอะไรสุดโต่งต่างบอกว่าผู้หญิงมีความรักจะมีไอคิวติดลบทั้งนั้นและยังบ้าคลั่งเป็นพิเศษในที่สุดหลินตงก็ได้เห็นมันในวันนี้"งั้นรอคุณดีขึ้นแล้ว คุณจะเลือกฉันไหม?" หานชือหยุนมองหลินตงและถามอย่างจริงจัง"อันนี้... ผมก็ไม่รู้ เพราะผมยังไม่เคยคิดเรื่องนี้ และไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าตัวเองจะยอมรับความรักอีกได้ ชือหยุน ถ้าคุณเจอคนที่ใช่ โปรดอย่าเสียเวลากับผมอีกเลยนะ? เพราะผมไม่สามารถให้คำมั่นสัญญาใด ๆ กับคุณได้ บางทีสุดท้ายมันอาจจะว่างเปล่าก็ได้" หลินตงกล่อม"หลินตง ฉันจะรอคุณ!!! ไม่ว่าจะต้องรอนานแค่ไหน ฉันก็จะรอ! แค่หวังว่าคุณจะให้โอกาส

"มันดึกขนาดนี้แล้ว! ไม่งั้นคุณก็พักที่นี่เถอะ! ครั้งที่แล้วห้องที่คุณพักยังไม่มีใครเคยพักเลย" หลินตงถอนหายใจแล้วพูด"ได้เลย!!!" หานชือหยุนตอบอย่างชัดเจนทันทีความรู้สึกเสียใจเมื่อกี้ กลายเป็นดีใจขึ้นมาทันทีหลินตงต้องถอนหายใจอย่างหนักผู้หญิงเปลี่ยนหน้าเร็วกว่าเปลี่ยนหน้าหนังสือจริง ๆนี่คือวินาทีหนึ่งหน้าหนึ่งอย่างแท้จริง"งั้นผมขึ้นไปก่อน คุณรีบพักผ่อนเถอะ!" หลินตงพูดจบก็หันหลังขึ้นบันไดหานชือหยุนมองเงาที่หลินตงจากไป จนกระทั่งหายไปจากบันได จึงหันกลับมามองทิวทัศน์ยามค่ำคืนนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอยหลินตงเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านเตรียมจะถอดเสื้อผ้าและกระโดดลงสระน้ำเพื่ออาบน้ำโดยตรง แต่เมื่อถอดเสื้อผ้าออกได้ครึ่งหนึ่งจึงนึกขึ้นได้ว่าคืนนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่คนเดียวหานชือหยุนยังอยู่ข้างล่างอยู่!เผื่อว่าถ้าเธอเดินขึ้นมาเห็นมันคงไม่ดีหลินตงจึงใส่เสื้อผ้าอีกครั้งและเดินกลับมาที่ห้อง เปลี่ยนกางเกงขาสั้นรัดรูปแล้วเดินออกมากระโดดลงสระว่ายน้ำทันทีน้ำในสระว่ายน้ำต้องเปลี่ยนทุกวัน ดังนั้นคุณภาพน้ำจึงไม่มีปัญหาเลย สะอาดมากหลังจากว่ายน้ำไปสองสามรอบ หลินตงก็ขึ้นมาและนอนลงบนเก้าอี้ข้

วันรุ่งขึ้นหลินตงและหานชือหยุนกลับมหาวิทยาลัยด้วยกันบูกาติมังกรบินขับเข้าไปในมหาวิทยาลัยเจียงหนาน ทำให้เกิดเสียงกรีดร้องทันทีตลอดเส้นทางอัตราการหันหลังกับมามองเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์รถสปอร์ตคันนี้หรูหราและอลังการมากจอดรถเสร็จหานชือหยุนเปิดประตูและออกจากที่นั่งผู้โดยสารแม้ว่าครั้งนี้จะไม่สามารถมีอะไรกับหลินตงได้ แต่การได้ลงจากรถรักของเขา ให้เพื่อนหลายคนได้เห็นก็ถือว่าเป็นการประกาศความเป็นเจ้าของต่อทั้งมหาวิทยาลัยเจียงหนานเมื่อคืนตัวเองไม่ได้กลับมหาวิทยาลัยทั้งคืนถึงตอนนั้นจะต้องลือไปทั่วแน่แม้ว่าหลินตงจะแก้ตัวยังไงก็แก้ไม่หลุด"นี่ไม่ใช่หานชือหยุนหนึ่งในสามเทพธิดาของมหาวิทยาลัยเหรอ? รถคันนี้เป็นของใคร?""รถคันนี้เคยมามหาวิทยาลัยครั้งหนึ่งแล้ว ดูเหมือนจะเป็นของหลินตง""เชี่ย! หลินตงกับหานชือหยุนคบกันเหรอ? เมื่อคืนค้างคืนด้วยกัน?""เป็นไปได้มาก! กลับมาจากข้างนอกเช้าขนาดนี้ ต้องนอนด้วยกันแน่นอน"หานชือหยุนมองไปรอบ ๆ ด้วยรอยยิ้ม มองไปที่เพื่อนร่วมชั้นที่กระจัดกระจายในเวลานี้หลินตงก็ลงจากรถเขารู้ว่าการที่ตัวเองพาหานชือหยุนกลับมหาวิทยาลัยมาจะทําให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์

"โอเค น้องหลิน ผมเข้าใจแล้ว!" ลู่เฉินตอบทั้งสองคุยกันอยู่นานหลินตงยังเปิดเผยบางอย่างกับลู่เฉินด้วยลู่เซียวเซียวรออยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆหลังจากบอกลาพี่น้องตระกูลลู่แล้วหลินตงก็กลับไปที่เจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลโทรศัพท์หาจ้าวซวนไม่นานก็รับสาย"ประธานหลิน มีคำสั่งอะไรคะ?"เสียงของจ้าวซวนดังมาจากโทรศัพท์"พี่ซวน! ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง?" หลินตงถาม"ไม่เลว! ด้วยการสนับสนุนทางการเงินไม่จำกัด ลุงทุนโดยไม่เลือกหน้า การก่อสร้างสถานีฐานจะเร็วกว่าแผนเดิมมาก เชื่อว่าอีกไม่นานก็จะตรงตามข้อกำหนด" จ้าวซวนตอบ"พี่ซวน เรื่องนี้มอบให้คนอื่นจัดการไปก่อน! คุณกลับมาก่อน" หลินตงกล่าว"ทำไมคะ? คุณคิดถึงฉันเหรอ?" จ้าวซวนหยอก"พี่ซวน คุยเรื่องจริงจัง!" หลินตงพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น"งั้นพูดมา ฉันจะฟัง!""พี่ซวน ช่วงนี้ต้าเซี่ยอาจจะมีความวุ่นวายบ้าง ไม่ใช่แค่ต้าเซี่ย โลกทั้งใบจะค่อย ๆ ตกอยู่ในความวุ่นวาย คุณอยู่ข้างนอกไม่ปลอดภัย กลับมาก่อนเถอะ เรื่องอื่นไม่ต้องสนใจแล้ว""ประธานหลิน เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ฉันก็รู้สึกเหมือนกันว่าที่นี่บรรยากาศเริ่มตึงเครียดมากขึ้นเรื่อย ๆ เรื่องอาชญากร