แชร์

บทที่ 722

หลินตงรู้สึกเพียงกลิ่นหอมโชยปะทะหน้า

จากนั้นหานชือหยุนก็ถอนหายใจและริมฝีปากสีแดงก็ประกบอยู่บนริมฝีปากของเขา

หลินตงรู้สึกว่าตัวเองสับสนเล็กน้อย

นี่... ถูกบังคับจูบเหรอ?

ไม่รอให้เขาตอบสนอง

ปากตัวเองก็เต็มไปด้วยความหวาน

ในเวลานี้ใบหน้าที่ร้องไห้ของยุนซีก็ปรากฏขึ้นในใจของหลินตง

ไม่ถูก!!!

นี่ไม่ใช่ยุนซี!!!

ไม่ได้!!!

ฉันทำให้ยุนซีเสียใจไม่ได้

เธอถึงจะเป็นแฟนตัวจริงของตัวเอง

จากนั้นหลินตงก็กลับมามีสติอีกครั้ง

หานชือหยุนยังคงจูบเขาอยู่

หลินตงสะดุ้ง

ทันใดนั้นหานชือหยุนก็ถูกผลักกลับลงไปนั่งที่พื้น

พอหานชือหยุนตอบสนอง พบว่าตัวเองนั่งอยู่บนพื้นแล้ว ร้องไห้เสียงดังพร้อมกับความเจ็บปวดที่ก้น

"ฮือฮือฮือฮือฮือ!!!"

หลินตงทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย

หลังจากนั้นไม่นาน...

เขาจึงลุกขึ้นเดินไปนั่งยอง ๆ ข้างหานชือหยุนและพูดเบา ๆ ว่า "ขอโทษนะ ชือหยุน"

"ฮือฮือฮือฮือฮือ!!!"

สิ่งที่ตอบกลับเขาคือเสียงร้องไห้ที่ดังกว่าเดิมของหานชือหยุน

เห็นได้ชัดว่าการสะดุ้งของหลินตงเมื่อกี้ทำให้เธอตกใจมากจริง ๆ

"ชือหยุน คุณก็รู้ว่าผมเพิ่งถูกเจียงซานทิ้งเทอมที่แล้ว ยังไม่หายดี"

"ผมคบกับเจียงซานมาสี่ปี ผมวิ่งอ้อมหน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status