บททั้งหมดของ ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: บทที่ 191 - บทที่ 200

หลิวคุนรีบไปยังสถานที่ที่ตกลงกันไว้พร้อมกับบอดี้การ์ดสองคนชายรูปร่างเตี้ยแต่มีพลังระเบิดอันแข็งแกร่ง เขาเป็นแชมป์มวยของเวทีมวยดำใต้ดิน เขาได้รับชัยชนะติดต่อกันยี่สิบเจ็ดครั้ง และเอาชนะคู่ต่อสู้ทั้งหมดได้อีกคนหนึ่งสูงอย่างน้อยสองเมตรและหนักมากกว่าร้อยห้าสิบกิโลกรัม เขาเป็นชาวต่างชาติ ว่ากันว่าครั้งหนึ่งเขาเคยทำงานเป็นทหารรับจ้างแม้ว่าหลิวคุนจะไม่เชื่อว่าจะมีใครกล้าทำอะไรเขาใน หมอตู แต่เขามีประสบการณ์ครั้งสุดท้ายที่โรงแรมแกรนด์สตาร์ บอดี้การ์ดหลายคนถูกคนสองคนที่อยู่ข้าง ๆ จ้าวซวนจัดการอย่างง่ายดายเขาโทรหาพี่ชายของเขาหลิวหม่าง และไปที่เวทีมวยสีดำเพื่อเลือกคนเก่งสองคนเพื่อปกป้องความปลอดภัยของเขาเป็นผลให้สองคนนี้ถูกเลือกบอกว่าเพื่อปกป้องความปลอดภัยของเขา แต่จริง ๆ แล้วต้องการจัดการคนสองคนที่อยู่ข้างจ้าวซวนในครั้งต่อไปที่ต้องการใช้กำลังไม่เช่นนั้นเขาจะมีโอกาสได้อย่างไร?เขาเคยเห็นคนสองคนนี้โจมตีในเวทีมวยสีดำ พวกเขาทั้งคู่แข็งแกร่งมาก คนธรรมดาโดยพื้นฐานแล้วขึ้นไปก็โดนจัดการทีละคน เขารู้สึกว่าอย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ อ่อนแอ ไปกว่าคนสองคนที่อยู่ข้างจ้าวซวนครั้งนี้เขาวางแผนที่จะยึดม

"คุณรู้จักพี่ชายผมเหรอ?" หลิวคุนถามอย่างผิดธรรมชาติหลินตงตกตะลึง เขาไม่คิดว่าหลิวหม่างและหลิวคุนจะเป็นพี่น้องกันถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรจะพูด แม้ว่าเขาและหลิวหม่าง ต่างก็เป็นสมาชิกหลักเอสซีซี แต่หลิวหม่างและหลี่ปินไม่ถูกกันและเขาเป็นคนที่หลี่ปินลากเข้ามา ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเขาจึงไม่ถูกกับหลิวหม่างควบคู่ไปกับความเป็นปรปักษ์ที่แข็งแกร่งของหลิวหม่างต่อตัวเขาเอง ในเมื่อเขาเป็นศัตรู เขาก็ต้องจัดการด้วยวิธีทําลายล้างและแม้ว่าหลิวหม่างจะไม่เป็นศัตรูกับเขา จากการกระทำของหลิวคุนก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะคืนดีกับเขาเงินเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเขา แต่การแตะต้องคนรอบข้างเขาเป็นการละเมิดบรรทัดฐานของเขา"พี่ชายของคุณหลิวหม่างรู้เรื่องที่คุณทําไหม? จะโทรไปแจ้งให้เขาทราบไหม? คุณสามารถบอกเขาว่าผมชื่อหลินตง!"คำพูดของหลินตง ทำให้หลิวคุนรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่าเขาอาจประสบปัญหาใครก็ตามที่กล้าตั้งชื่อตัวเองต่อหน้าพี่ชายก็หมายความว่าพี่ชายของเขารู้จักเขาด้วยและทั้งสองฝ่ายอาจมาจากกลุ่มเดียวกันแม้ว่าจะไม่เลวร้ายไปกว่าพี่ชายของเขามากนักเรื่องนี้อาจจะลำบากสักหน่อย!เขาไม่สามารถยุ่งกับคนชั้นเดียวกั

"นาย...นายน้อยหลิน! ผม...ผม...ผม...""ผมอะไร? บอกให้คุณโทรหาก็รีบโทร! คุณไม่โทรหาเขา งั้นผมก็ได้แต่ตีคุณแล้ว!"หลังจากที่หลินตงพูดจบ เขาก็เอื้อมมือออกไปและเตรียมที่จะตบเขาอีกครั้งหลิวคุนตกใจมากจนยื่นมือออกไปสกัดกั้น และพูดอย่างรวดเร็ว "โอเค... โอเค... โอเค! ผม... ผมจะ... จะโทรเดี๋ยวนี้! จะโทรเดี๋ยวนี้!"ทุกครั้งที่หลิวคุนพูดคำใด ๆ ก็เจ็บปวดจนเขาหายใจเข้าลึกการตบหลินตงเมื่อกี้รุนแรงมากจนทำให้เขาฝังใจหลิวคุนหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยมือที่สั่นเทาแล้วโทรหาหลิวหม่างเชื่อมต่อสายแล้ว!เสียงของหลิวหม่างดังมาจากข้างใน"ว่าไง!""พี่! รีบ...มาช่วย...ช่วยผมด้วย!" หลิวคุนตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเจ็บปากมากจริง ๆฟันครึ่งหนึ่งโดนหลินตงตบหน้าจนล่วงหมดแล้ว ไม่เจ็บถึงจะแปลก"นายเป็นอะไร? พูดจาไม่รู้เรื่องเลย? ฉันไม่ได้ให้หยวนหัวพาคนมาแล้วเหรอ? เขายังไม่ถึงเหรอ?" หลิวหม่างถามทางโทรศัพท์หลิวคุนเหลือบมองหลินตง และไม่รู้ว่าจะตอบยังไงหลินตงหยิบโทรศัพท์แล้วพูดว่า "หลี่หยวนหัวนอนอยู่บนพื้นแล้ว นายรีบมารับคนเลย! ถ้ายังไม่มา หลิวคุนก็จะนอนบนพื้นอีกคน!"เมื่อหลิวคุนได้ยินคำพูดของหลินตงในใจก็สั่

หลายคนที่อยู่ข้างหลังหลิวหม่างพร้อมที่จะลงมือตลอดเวลา ตราบใดที่หลินตงออกคําสั่ง พวกเขาจะจัดการพวกหลินตงทันทีเว่ยโหย่งและหลี่กั๋วปิงก็เดินจากด้านหลังไปข้างหน้าหลินตงด้วยสีหน้าจริงจัง ความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามไม่อ่อนแอ และอาจมีการต่อสู้ที่ยากลำบากรออยู่ข้างหน้าแต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาต้องดูแลความปลอดภัยให้หลินตง ซึ่งเป็นหน้าที่ของพวกเขาในฐานะบอดี้การ์ดตอนอยู่ต่างประเทศ เพื่อความปลอดภัยของนายจ้าง พวกเขาอยู่ในดงกระสุน แม้แต่ชีวิตก็ไม่คิด นับประสาอะไรกับฉากเล็ก ๆ แบบนี้หลิวหม่างยืนขึ้นและจ้องมองไปที่หลินตง ในตอนแรกเขายังลังเลเล็กน้อย แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรแล้ว เตรียมที่จะโค่นหลินตงลงก่อนค่อยว่ากันแม้ว่าหลินตงจะมีจูเก่อชางโฉงอยู่เบื้องหลัง แต่เขาก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีผู้สนับสนุนก่อนอื่นต้องเอาหน้าตระกูลหลิวกลับมาก่อน ไม่งั้นปล่อยหลินตงไปวันนี้ วันหลังอยากจะเอาคืนก็คงไม่ใช่เรื่องง่ายแล้วหลินตงต่อสู้กับฉินเจิง ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ สุดท้ายก็สามารถยืนอยู่ที่นี่ได้โดยไม่บุบสลาย ก็ไม่ใช่บุคคลธรรมดามีเพียงหลินตงเท่านั้นที่ยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าสงบ เขาอยากเห็นว่าหลิวหม่างจะทำอะไ

หลินตงมองดูการต่อสู้ของทั้งสองฝ่าย ใบหน้าของเขาค่อย ๆ มืดลง!เว่ยโหย่งและหลี่กั๋วปิงเริ่มหมดแรง แม้ว่ารูปแบบการต่อเอาเป็นเอาตายของพวกเขาจะทำให้อีกฝ่ายวุ่นวายเล็กน้อยแต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นสี่คน และความแข็งแกร่งก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าพวกเขามากนัก ดังคำกล่าวที่ว่า สองหมัดจะเอาชนะคนสี่คนได้ยาก หากเป็นเช่นนี้อีกไม่นานคู่ต่อสู้ก็จะเอาชนะพวกเขาได้เอื้อมมือออกไปและตบมือจ้าวซวนบนไหล่ของตัวเองแล้วพูดว่า "พี่ซวน ถอยหลังไปหน่อย!"จ้าวซวนเข้าใจ หยุดการนวด ถอยกลับไปสองสามก้าว และมองหลินตงอย่างประหม่า"หลินตง ฉันเคยบอกแล้วนี่คือหมอตู ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาเพ่นพ่านได้ คำนับขอโทษฉันซะดี ๆ ฉันจะเอาแค่มือนายสองข้าง ไม่เอาชีวิตนาย!" หลิวหม่างกล่าวด้วยรอยยิ้มราวกับว่าชัยชนะนั้นอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้วหลินตงมองไปที่หลิวหม่างที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า "ฉันหวังว่านายอีกเดี๋ยวจะยังคงยิ้มได้!"ทันทีที่พูดจบ ออร่าของเขาก็ระเบิดออกมา เขาก้าวไปบนโต๊ะข้างหน้า และคว้าหลิวหม่างด้วยมือเดียวหลิวหม่างยังไม่ทันตั้งท่า ก็เผชิญหน้ากับออร่าที่เหมือนภูเขาของหลินตง แค่รู้สึกว่าแน่นหน้าอกและไม่สบายอย่างอธิบายไม่ถู