All Chapters of ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: Chapter 171 - Chapter 180

หลังจากที่ลู่รุ่ยพูดจบ หลินตงก็เข้าใจแล้วหน่วยปฏิบัติการพิเศษแห่งชาติคงเป็นองค์กรที่ยอดเยี่ยมมากชายชราลู่เคยเป็นสมาชิกขององค์กรนี้ แต่เกษียณเนื่องจากได้รับบาดเจ็บ แต่ก่อนที่เขาจะตาย องค์กรจะยังคงรักษาตระกูลลู่ของเขาไว้ให้ปลอดภัยแต่นี่มีข้อกําหนดเบื้องต้นว่าตระกูลลู่ต้องเป็นฝ่ายที่มีเหตุผล ถ้าตระกูลลู่เองต้องการล่วงละเมิดผู้อื่น องค์กรนี้จะไม่สนใจพูดง่าย ๆ ก็คือ คุณมีผู้สนับสนุนเมื่อคุณมีเหตุผล และคุณต้องแบกรับเมื่อคุณไม่มีเหตุผลลู่เฉินหยิบอาวุธออกมาและต้องการฆ่าคนของฉินเจิง นั่นก็คือไม่สนใจ ตายก็ตายเปล่าแต่ทำไมชายชราคนนี้พูดกับตัวเองเยอะขนาดนี้?ยังบอกว่าจะให้ของขวัญชิ้นใหญ่ตัวเอง?หรือว่าจะให้ฉันเข้าร่วมหน่วยปฏิบัติการพิเศษแห่งชาติ?ถ้าเข้าร่วมได้ก็ดี งั้นเราก็ถือว่าเป็นคนที่มีสถานะและมีที่พึ่งพิงแล้ว อย่างน้อยใช้เงินสักหน่อยก็ไม่ต้องกลัวอีกแล้วใช่ไหม?ฉันไม่ได้ขโมยหรือปล้น ใช้เงินของตัวเอง ถ้าคนอื่นอิจฉาและมารบกวน ก็ถือว่าสมเหตุสมผลใช่ไหม?พอคิดแบบนี้แล้ว หลินตงกลับรู้สึกดีคือไม่รู้ว่ามีข้อจำกัดอะไรหรือเปล่า?จะต้องไปทํางานเก้าโมงเช้าเลิกห้าโมงเย็นทุกวันหรือเปล่า?

ลู่รุ่ยกล่าวต่อไปว่า "หน่วยปฏิบัติการพิเศษเป็นหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายที่จัดตั้งขึ้นโดยรัฐต่อกลุ่มนักรบในประเทศ ในเมื่อมีสำหรับภายใน ก็ย่อมมีสำหรับภายนอก""สำหรับภายนอก? สำหรับนักรบต่างชาติ?" หลินตงถาม"ถูกต้อง! สันติภาพระหว่างประเทศไม่ได้สงบสุขอย่างที่เห็นภายนอก อย่างไรก็ตาม ทุกคนตกลงที่จะไม่ใช้อาวุธทำลายล้างสูงเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียชีวิต ดังนั้นเราจึงทำได้เพียงใช้อาวุธเพื่อสำรวจส่วนลึกของกันและกัน""และองค์กรที่มีเป้าหมายนักรบต่างชาติเรียกว่าเหยี่ยว หากคุณสามารถเข้าร่วมสององค์กรนี้ในเวลาเดียวกัน ข้อมูลของคุณจะเป็นระดับสูงสุดของประเทศ นอกจากคนไม่กี่คนแล้ว ไม่มีใครสามารถค้นดูได้ ตราบใดที่คุณไม่ทรยศต่อประเทศ คุณก็เท่ากับมีเครื่องรางสองอัน""สามารถเข้าร่วมสององค์กรนี้ในเวลาเดียวกันได้?" หลินตงถามอีกครั้ง"ได้ แต่ก็มีเงื่อนไขบางประการ"หลินตงออกมาจากห้องหนังสือของชายชราลู่ ทักทายพี่น้องลู่เฉินและลู่เซียวเซียวและออกจากบ้านตระกูลลู่เขาต้องกลับไปวิเคราะห์สิ่งที่ชายชราลู่บอกเขาในวันนี้นอกจากหน่วยปฏิบัติการพิเศษแห่งชาติแล้ว ยังมีองค์กรชื่อเหยี่ยวซึ่งเป็นองค์กรที่มีเป้าหมายเป็นนักรบ

จิงตูในบ้านสวนโบราณหลังหนึ่งชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ที่สนาม พลิกดูข้อมูลที่ลู่รุ่ยเพิ่งส่งมา ข้อมูลมีความหนามาก มีเจ็ดหรือแปดหน้า โดยพื้นฐานแล้วเล่าถึงประสบการณ์ยี่สิบเอ็ดปีก่อนหน้านี้ของหลินตง ชายชราดูช้า ๆชายวัยกลางคนที่สง่างามสองคนยืนอยู่ด้านหลังชายชราชายชราคนนี้ดูเหมือนจะอายุไม่น้อยแล้ว อย่างน้อยก็ไม่น่าจะแตกต่างจากลู่รุ่ยมากนักแต่เขาแตกต่างจากลู่รุ่ย ลู่รุ่ยเต็มไปด้วยรอยย่นและจิตวิญญาณที่ซบเซา ดูเหมือนว่าวาระกําลังจะมาถึงแต่เขามีใบหน้าเหมือนเด็ก ผมขาว และมีจิตวิญญาณที่เต็มเปี่ยม แม้ว่าจะมีชีวิตอยู่อีกยี่สิบสามสิบปีก็ไม่มีปัญหาเลยชายชราคนนี้ก็คือถังไห่หัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษแห่งชาติกลุ่มบี เขาอยู่ในตําแหน่งหัวหน้ากลุ่มบีนี้มานานกว่าสามสิบปีแล้ว แต่ก็ยังแข็งแกร่งไม่ใช่ว่าเขาโลภอำนาจและไม่เปิดโอกาสให้คนหนุ่มสาว จริง ๆ แล้วเขาทำรายงานและยื่นขอเกษียณอายุหลายฉบับแต่ไม่ได้รับการอนุมัติเลยเพราะจนถึงตอนนี้กลุ่มบียังหาคนที่สามารถป้องปรามได้ทั้งกลุ่ม และประสานงานภาพรวมมาทดแทนเขาไม่ได้กลุ่มบีซึ่งเป็นหน่วยงานสำคัญของประเทศในการรักษาความสงบเรียบร้อยของนักรบภายในประเทศมีภารก

"ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?" สวีว่านหลี่ถาม"ตอนนี้ผมอยู่ที่ชายแดนมณฑลเจียงหนานและมณฑลเจียงเป่ย!""ตอนนี้ไปเจียงเฉิง หาสมาชิกที่เกษียณแล้วของกลุ่มบี ลู่รุ่ย เขาแนะนําคนหนึ่งให้เข้าเป็นสมาชิกสํารองของกลุ่มเอ ต้องการให้นายไปประเมินหน่อย!""เข้าสมาชิกสํารองกลุ่มเอเหรอ? มีข้อมูลรายละเอียดหรือเปล่า?"ไฉโจวถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น"ลู่รุ่ยจะบอกคุณทุกอย่างเมื่อนายไปและไปถึงที่นั่นโดยเร็วที่สุด""รับทราบครับ! หัวหน้า!"หลังจากวางสายแล้ว ไฉโจวก็รีบไปที่เจียงเฉิงหลินตงกำลังเรียนในมหาวิทยาลัย รู้สึกง่วงเล็กน้อยไม่ได้มาเรียนมาหลายวันแล้ว ถึงจะมีดาบเป็นอาจารย์ใหญ่ สามารถขอลาได้ตลอดเวลาแต่เนื่องจากยังเป็นนักศึกษา เลยยังต้องมามหาวิทยาลัยบ่อย ๆแต่ประสบการณ์มามหาวิทยาลัยวันนี้ทำให้เขาเลิกคิดที่จะมาบ่อย ๆเพื่อนร่วมชั้นในชั้นเรียนจ้องมองเขาอย่างสงสัยตอนนี้หลินตงเป็นคนดังในมหาวิทยาลัยจริง ๆหวงจุนหลางคุกเข่าลงและขอโทษโจวหวยหลี่ไอดอลชายอันดับหนึ่งของมหาวิทยาลัยและเป็นประธานสภานักศึกษาเรียกเขาว่านายน้อยหลินสิ่งนี้ได้ถูกเผยแพร่ไปทั่วมหาวิทยาลัยตอนนี้ลือกันว่าเขาเป็นทายาทของครอบครัวที่ร่ำร

ทั้งสองเดินผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันหลายปี แม้จะยากจน แต่ก็เต็มไปด้วยความสุขและความอบอุ่นเธอมองไม่ออกด้วยซ้ำว่าจริง ๆ แล้วหลินตงนั้นเป็นลูกคนรวยมหาศาลที่ซ่อนเร้นอยู่เธอคิดว่าเธอมีดวงตาที่แหลมคม แต่เธอคิดผิดแต่ลูกคนรวยขั้นเทพอย่างหลินตง จริง ๆ แล้วทำงานพาร์ทไทม์ทุกวันหยุด วันเสาร์และวันอาทิตย์เหรอ?และทำอยู่นานหลายปี!ใครจะกล้าเชื่อล่ะ?ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอมองไม่ออก คงไม่มีใครในมหาวอทยาลัยมองออกเช่นกันความคิดของลูกคนรวยเหล่านี้ยากจะเข้าใจจริง ๆ พวกเขามีสถานะและภูมิหลังที่น่ากลัว แต่ก็ยังอยากเก็บตัวไว้เฉย ๆ อยู่กับคนที่รักมาหลายปี แต่ก็ยังไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนและต้องการทดสอบความรักของพวกเขาเธอยังสงสัยว่าหลินตงเป็นโรคจิตไปหรือเปล่า รอให้แฟนของตัวเองเปลี่ยนใจ ก็เปิดเผยตัวตนอย่างรวดเร็วเพื่อให้อีกฝ่ายเสียใจ เพื่อทำให้ตัวเองมีความสุขแต่ในความเห็นของเธอ หลินตงเคยรักเจียงซานจริง ๆ มาก่อน และไม่สามารถเสแสร้งออกได้ไม่อย่างนั้นใครจะส่งขนมไปที่หอพักตอนฝนตกหนักกลางดึก?เจียงซานทำได้เพียงโทษตัวเองที่ไม่ทนต่อการทดสอบว่ากันว่าตอนนี้ หวงจุนหลางได้สร้างความขุ่นเคืองให้กับคนสำคัญ และค