บทที่ 200

หลินตงมองดูการต่อสู้ของทั้งสองฝ่าย ใบหน้าของเขาค่อย ๆ มืดลง!

เว่ยโหย่งและหลี่กั๋วปิงเริ่มหมดแรง แม้ว่ารูปแบบการต่อเอาเป็นเอาตายของพวกเขาจะทำให้อีกฝ่ายวุ่นวายเล็กน้อย

แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นสี่คน และความแข็งแกร่งก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าพวกเขามากนัก ดังคำกล่าวที่ว่า สองหมัดจะเอาชนะคนสี่คนได้ยาก หากเป็นเช่นนี้อีกไม่นานคู่ต่อสู้ก็จะเอาชนะพวกเขาได้

เอื้อมมือออกไปและตบมือจ้าวซวนบนไหล่ของตัวเองแล้วพูดว่า "พี่ซวน ถอยหลังไปหน่อย!"

จ้าวซวนเข้าใจ หยุดการนวด ถอยกลับไปสองสามก้าว และมองหลินตงอย่างประหม่า

"หลินตง ฉันเคยบอกแล้วนี่คือหมอตู ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาเพ่นพ่านได้ คำนับขอโทษฉันซะดี ๆ ฉันจะเอาแค่มือนายสองข้าง ไม่เอาชีวิตนาย!" หลิวหม่างกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ราวกับว่าชัยชนะนั้นอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้ว

หลินตงมองไปที่หลิวหม่างที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า "ฉันหวังว่านายอีกเดี๋ยวจะยังคงยิ้มได้!"

ทันทีที่พูดจบ ออร่าของเขาก็ระเบิดออกมา เขาก้าวไปบนโต๊ะข้างหน้า และคว้าหลิวหม่างด้วยมือเดียว

หลิวหม่างยังไม่ทันตั้งท่า ก็เผชิญหน้ากับออร่าที่เหมือนภูเขาของหลินตง แค่รู้สึกว่าแน่นหน้าอกและไม่สบายอย่างอธิบายไม่ถู