All Chapters of หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: Chapter 921 - Chapter 930

เหรินฮุยยังอยากเปิดร้านทำธุรกิจวัสดุก่อสร้าง หากปรับปรุงร้านใหม่จะมีค่าใช้จ่ายมากกว่า 500,000 บาท โจวหงอิงรู้สึกว่าปัจจุบันสองสามีภรรยาไม่มีรายได้และทนไม่ได้ที่จะต้องใช้เงินเก็บตัวเองมาเปิดร้านให้สามี เพราะกลัวว่าธุรกิจอาจไปไม่รอดและอาจสูญเสียเงินแต่เธอก็อยากให้สามีของเธอลองดูด้วย เผื่อว่าธุรกิจจะไปได้ดีเธอจะเป็นภรรยาของเถ้าแก่ในอนาคตโจวหงอิงซึ่งคุ้นเคยกับการได้รับความช่วยเหลือจากพ่อแม่ของเธอ มักจะมาขอความช่วยเหลือจากพ่อแม่และน้องชายของเธอ"ฉันไม่ใช่ไห่หลิง!"เย่เจียนีตะโกนออกมาอย่างเสียสติ "พวกคุณรักไห่หลิงมาก ก็ไปหาเธอสิ แล้วดูซิว่าเธอจะเห็นหัวพวกคุณหรือเปล่า!"สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดเกี่ยวกับครอบครัวโจวก็คือพวกเขาเปรียบเทียบเธอกับไห่หลิงอยู่ตลอดเวลาก่อนหน้านี้ พวกเขาจะพูดต่อหน้าเธอเสมอว่าไห่หลิงไม่ดีตรงนั้น ไม่ดีตรงนี้หลังจากหย่าร้างเธอก็เข้าไปในบ้านและพวกเขาก็เริ่มบอกว่าไห่หลิงดีอย่างนั้นดีอย่างนี้"โจวหงอิง เป็นลูกชายของคุณที่ทำห้องของฉันเละเทะ คุณควรทำความสะอาดมันสิ และเมื่อเหรินเสี่ยวเปาพังเครื่องสำอางและสกินแคร์ของฉัน คุณก็ต้องชดเชยให้ฉัน!"โจวหงอิงก็โกรธและพูด: "ไม

โจวหงหลินจ้องพี่สาวตาเขม็น"พี่สาว ทำความสะอาดห้องของฉันด้วย และจับตาดูเสี่ยวเปาให้ดี ทุกครั้งที่พี่มามักจะมีเรื่องวุ่นวายเสมอ เสี่ยวเปาเคยรังแกหยางหยาง ขโมยของเล่นของเขา ครั้งที่แล้วเขายังโกหก ทำให้หยางหยางได้รับบาดเจ็บและสุดท้ายก็ต้องเข้าโรงพยาบาล เพียงเพราะว่าดสี่ยวเปายังเด็กไม่ได้หมายความว่าพี่จะเมินเฉยต่อเขาได้ ถ้าพี่ไม่จัดการเขาตอนนี้ พี่จะไม่สามารถควบคุมเขาได้เมื่อเขาโตขึ้น"โจวหงอิงอยากจะพูดมากกว่านี้แต่จำได้ว่าเธอมาที่นี่ทำไม และพูดอย่างไม่เต็มใจ: "เข้าใจแล้ว ฉันจะทำความสะอาดห้องของนาย เสี่ยวเปาก็เป็นแบบนี้ ฉันจะควบคุมเขาได้ยังไง?"หลังจากปลอบใจภรรยาของเขาแล้ว ในที่สุดโจวหงหลินก็ถามพี่สาวของเขา "แล้วพี่มาทำอะไรที่นี่?"“ฉันกับพี่เขยตกงานเมื่อเร็วๆ นี้ พวกเราหางานทำแต่ไม่มีใครจ้างเพราะอายุของเรา สถานที่ส่วนใหญ่ต้องการแค่คนอายุต่ำกว่า 35 ปี และเราทั้งคู่ก็อายุเกิน 40 ปีแล้ว”“พี่เขยของนายจึงคิดจะเปิดร้านและเข้าสู่ธุรกิจวัสดุก่อสร้าง ทุกวันนี้ คนซื้อบ้านเยอะมาก พอซื้อแล้ว ก็ต้องปรับปรุงใหม่ ธุรกิจวัสดุก่อสร้างก็มั่นคง มีกำไร แต่เราไม่มีเงินมากนักและหวังว่าจะยืมเงินจากนายบ้าง

คุณนายซางอุ้มหยางหยางด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกข้างก็จับมือของไห่ถงด้วยมืออีกข้าง เธอทั้งเศร้าโศกและทำอะไรไม่ถูก และพูด: "จ้านหยินพูดอย่างตรงไปตรงมาเกี่ยวกับตัวตนของเขา จนถึงตอนนี้ เธอยังไม่ยอมให้ป้ายืนหยัดเพื่อคุณหรือแม้แต่มาระบายกับคุณป้าเลย คุณป้ากังวลมากจนผมของฉันเปลี่ยนเป็นสีขาว พวกเธอพี่สาวน้องสาวเป็นคนดื้อรั้นมาก"“ฉันจำได้ว่าแม่ของคุณมีนิสัยอ่อนโยนมาก ไม่ดื้อเลย ฉันไม่รู้ว่าคุณสองคนเอาความดื้อรั้นนี้มาจากไหน”ไห่ถงยิ้มและพูดว่า "คุณคงไม่ได้บอกว่าพวกเราพี่น้องได้รับความดื้อรั้นจากคุณป้า"คุณนายซางพูดไม่ออก เธอนึกถึงความชื่นชมที่ตัวเองมีต่อสองพี่น้องไห่ถง ไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ระหว่างป้ากับหลานเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะวิธีการของสองพี่น้องซึ่งทําให้นางซางชอบมากใช่แล้ว ดื้อรั้นก็เหมือนกับเธอ"วันนี้มาหาป้า อยากให้ป้าทําอะไรเหรอ?"หลังจากที่จ้านหยินเปิดเผยตัวตนของเขา ซางเสี่ยวเฟยก็เพียงโกรธและไม่ได้หันมาต่อต้านไห่ถง เธอเพียงรู้สึกเสียใจกับความคับข้องใจของไห่ถง เธอเพียงรู้สึกแย่กับไห่ถง ยังบอกว่าเธอต้องการช่วยไห่ถงสั่งสอนบทเรียนกับจ้านหยินในที่สุดตระกูลซางก็สามารถถอนหายใจด้วยความ

คุณนายซาง: "...""ถงถง ในเมื่อgTvตัดสินใจแล้ว พี่สาวคนนั้นก็ยอมสละชีวิตติดตาม เธอกับแม่ฉันออกไปเล่นละครด้วยกัน และละครเรื่องนั้น ก็มีฉันเป็นคนกำกับ"คุณนายซางโกรธลูกสาวคนนี้มากไห่ถงยิ้มและพูด: "จริงๆ แล้วฉันคิดว่าเมื่อเธอตัดสินใจที่จะเรียนรู้วิธีการทำธุรกิจ เราจำเป็นต้องเรียนรู้ที่จะอดทนกับหลายสิ่งหลายอย่าง“ถ้าเสี่ยวเฟยมีความเข้าใจได้มากกว่าเธอสักถึงครึ่งหนึ่ง ฉันคงจะตายตาหลับแล้ว”คุณนายซางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจัดการกับลูกสาวของเธอ แต่แน่นอนว่าลูกสาวของเธอมีเงินทุนเพียงพอและไม่ต้องประนีประนอมกับผู้อื่น เธอสามารถทำอะไรได้อย่างมีอิสระ"เสี่ยวเฟยเยี่ยมมาก ฉันชอบความตรงไปตรงมาของเสี่ยวเฟยจริงๆ"ซางเสี่ยวเฟยยกคางขึ้นอย่างภาคภูมิใจและพูดกับแม่ของเธอ: "แม่ ดูสิ แม่คิดว่าไห่ถงดีกว่าฉัน แต่ไห่ถงคิดว่าฉันเป็นคนดี""เธอนี่มัน ได้คืบจะเอาศอก"พวกเขาทั้งสามพูดคุยและหัวเราะ โดยที่หยางหยางพูดพล่ามแบบเด็กๆ สลับกันไป ทำให้ห้องเต็มไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะหลังจากนั้นไม่นาน คนรับใช้ก็เดินเข้ามาและพูดด้วยความเคารพว่า "คุณผู้หญิง อาหารพร้อมแล้ว"คุณนายซางตอบด้วยการพยักหน้า จากนั้นหั

๒๒ซางเสี่ยวเฟยหยิบอาหารและกินด้วยตัวเอง ดูเหมือนไม่สนใจการมาถึงของจ้านหยินเมื่อแม่ของเธอจับตาดูอยู่ เธอก็เงยหน้าขึ้นมองแม่ของเธอแล้วพูด: "แม่ มองหนูทำไม มันเป็นหลานเขยของแม่ที่มาถึง ไม่ใช่ลูกเขยของคุณ ฉันยังไม่มีสามี และแม่คงต้องช่วยเหลือฉันต่อไปอีกสองสามปี"“ถ้าแกไม่อยากแต่งงานแม่ก็ดูแลได้ตลอดชีวิต”“ใช่แล้ว หนูอายุ 27 ปี จะ 30 อยู่แล้ว หนูแค่กังวลว่าแม่จะไม่กังวลเรื่องนี้ บางทีแม่อาจจะเป็นเหมือนแม่ของเสี่ยวจวิน ตราบใดที่ผู้ชายจีบฉัน แม่ก็จะกระตือรือร้นที่จะเตะฉันออกไปนอกประตู”นั่นคือวิธีที่แม่เซิ่นปฏิบัติต่อเสี่ยวจวินแน่นอนว่า ซูหนานยังเก่งพอที่จะเกลี้ยกล่อมตระกูลเซินให้เข้าข้างเขาโดยสิ้นเชิง พวกเขาเกือบจะพร้อมที่จะมอบทะเบียนบ้านให้แล้ว ดังนั้นซูหนานจึงสามารถแต่งงานกับเสี่ยวจวินได้ทันที"แม่คะ ถ้าอยากเจอหลานเขยก็ขอให้เขาเข้าไปเร็วๆ เราเพิ่งเริ่มกินข้าวกันจะได้ชวนเขามาด้วย ถ้าไม่อยากเจอ หนูก็จะออกไปเตะเขาออกไป ถ้าเขาเต็มใจเรียกฉันว่าลูกพี่ลูกน้อง ฉันจะเปิดประตูหลังให้เขา"ไห่ถงและคุณนายซาง: "......"ในท้ายที่สุดก็เป็นไห่ถงที่ออกไปข้างนอกนี่เป็นครั้งแรกที่จ้านหยินมาเยี่ยมบ