บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 771 - บทที่ 780

นอกจากอั่งเปาของสองพี่น้องไห่และหยางหยางแล้ว คุณนายซางยังเตรียมอั่งเปาให้กับจ้านหยินอีกด้วยแม้ว่าเธอจะไม่สามารถทำให้จ้านหยินเป็นลูกเขยของเธอได้ แต่ก็ยังเป็นหลานเขยของเธอ ดังนั้นเธอจึงเตรียมอั่งเปาตรุษจีนให้จ้านหยินอย่างไม่เห็นแก่ตัว"คุณแม่"ซางเสี่ยวเฟยลากกระเป๋าเดินทางของเธอลงมาชั้นล่างคุณนายซางรีบสั่งให้พ่อบ้านออกไปอย่างรวดเร็วเธอยืนขึ้น เดินไปหาลูกสาวแล้วยิ้ม "ทำไมถึงจัดนานนักล่ะ"“หนูต้องแน่ใจว่าหนูเอาทุกอย่างมาครบ พี่ชายกับคนอื่นๆ อยู่ที่ไหนกัน?”“พวกเขายังไม่ลงมาข้างล่างเลย”ซางเสี่ยวเฟยถือกระเป๋าเดินทางของเธอลงบันได คุณนายซางก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วย แต่เธอปฏิเสธ"คุณแม่คะ เมื่อกี้ขอให้พ่อบ้านทำอะไร?"“แม่ได้เตรียมของขวัญปีใหม่ให้กับพี่สาวไห่หลิง และขอให้พ่อบ้านไปส่ง”ซางเสี่ยวเฟยถอนหายใจแล้วพูด: "พี่ไห่หลิงไม่ต้องการมันหรอก ไม่อย่างนั้นพวกเราก็สามารถพาเธอและลูกชายไปด้วยได้ เฮ้อ คงอีกนานกว่าที่พวกเราจะได้เจอหยางหยางอีกครั้ง เมื่อกลับมา หยางหยางจะอายุสามขวบแล้ว"“อีกไม่กี่วัน ลูกก็จะอายุยี่สิบเจ็ดเหมือนกัน”คุณนายซางเตือนลูกสาวเมื่อถึงปีใหม่ อายุของทุกคนจะเพิ่มขึ

อาชีเพิ่งเดินไม่กี่นาทีก่อนที่จะได้รับโทรศัพท์อีกครั้งจากนายน้อย“อาชี กลับมาช่วยน่อย ยังต้องขนของอยู่ แต่คราวนี้ต้องไปชั้น 8 แทน แล้วของก็ยังเหลือเยอะด้วย ถงถง ค่าขนย้ายเราจขะให้อาชีเท่าไหร่ดี?”จ้านหยินหยิบโทรศัพท์ของเขาออกไปแล้วถามไห่ถงไห่ถงมองดูของขวัญวันตรุษจีนที่ป้าเธอส่งมาให้ มีมากเกินไป แม้ว่าครึ่งหนึ่งจะเป็นของพี่สาวของเธอก็ตาม อาจต้องใช้เวลาระยะหนึ่งกว่าที่อาชีจะขนย้ายของตามลำพัง เธอจึงพูดว่า "เรียกอาชีกลับมาและแล้วให้เขาบอกราคา"หลังจากที่ใช้บริการหลายครั้งและคุ้นเคยกับอาชี เธอรู้สึกเขินอายที่จะให้เงินค่าจ้างที่น้อยเกินไป แต่การให้มากเกินไปจะรู้สึกเหมือนขาดทุน เธอจึงตัดสินใจปล่อยให้อาชีเป็นผู้กำหนดราคาอาชีดูเหมือนเป็นคนซื่อสัตย์และเรียบง่าย ไม่น่าจะขอจำนวนเงินที่ไร้เหตุผล"เอาล่ะ อาชี มาได้เลย"“แน่นอนครับ!”อาชีตอบอย่างมีความสุข โดยตั้งตารอที่จะได้รับเงินหลายพันบาทจากนายน้อยครึ่งชั่วโมงต่อมา“ถงถง ฉันยังไม่ได้กินเลย”จ้านหยินพูดขณะปิดประตูหลังจากช่วยขนของทุกอย่างแล้ว อาชีก็พาไห่หลิงและหยางหยางกลับบ้าน และนำของขวัญวันตรุษจีนที่คุณนายซางมอบให้ไห่หลิงกลับไปด้ว

เมื่อเซินเสี่ยวจวินพูด เธอกำลังมองไปที่ซูหนานซูหนานรู้สึกกดดันอย่างมากเนื่องจากทักษะการทำอาหารของเขาไม่ดี เขาจึงไม่สามารถทำอาหารได้ดีเท่ากับเชฟของโรงแรมอย่างจ้านหยินเขาคร่ำครวญถึงเพื่อนสนิทของเขา บ่นอยู่ในใจว่าเขาทำให้คนโสดเช่นพวกเขายากที่จะมีภรรยาด้วยซ้ำ“คุณเซินก็จะมีความสุขมากเช่นกันในอนาคต”ซูหนานทำอาหารไม่เก่งแต่เขาเชื่อว่าเขาจะดีกับภรรยาได้มาก หากเขาและเซินเสี่ยวจวินลงเอยด้วยกัร มันจะทำให้เสี่ยวจวินมีความสุขอย่างแน่นอนเซินเสี่ยวจวินยิ้ม: "ใครจะรู้ล่ะว่าพวกเขาจะมีความสุขในอนาคตหรือเปล่า ความรักและการแต่งงานนั้นแตกต่างกัน การออกเดทนั้นช่างหอมหวาน แต่เมื่อคุณแต่งงานแล้ว คุณจะกลับสู่ความเป็นจริง ข้อบกพร่องที่ซ่อนอยู่ระหว่างการออกเดทจะถูกเปิดเผย เมื่อเราอดทนต่อกันตลอดเวลาเท่านั้นที่จะสามารถแต่งงานได้ยาวนาน""ประธานซูทำอาหารไม่เป็นใช่ไหม?"ซูหนานพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "ผมเคยทำอาหารมาก่อน แต่ทักษะการทำอาหารของผมไม่ดีนัก ผมทำอาหารแทบไม่ได้ แต่ก็น่าจะพอทำได้ เสี่ยวจวิน คุณต้องการสามีที่สามารถจัดการทั้งห้องนั่งเล่นและห้องครัวได้หรือเปล่า?"เขาไม่เรียกเธอว่าคุณเซินอีกต่อไป เพราะ

ในด้านนี้ คำสารภาพของซูหนานล้มเหลว ในขณะที่อีกด้านหนึ่ง จ้านหยินสองสามีภรรยากำลังมีความสุขกับความหวานของการกลับมาพบกันใหม่หลังจากการพรากจากกันในช่วงสั้นๆหลังอาหารเย็นไห่ถงนั่งบนโซฟาดูทีวี ขณะที่จ้านหยินอยู่ในครัวกำลังล้างจานชีวิตแบบนี้ทำให้ไห่ถงรู้สึกพึงพอใจและมีความสุขมากหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ลุกขึ้นและเดินไปโดยพิงประตูห้องครัว และมองดูจ้านหยินล้างจาน“ไม่อยากดูทีวีแล้วเหรอ?”จ้านหยินรู้สึกถึงการจ้องมองของเธออย่างรวดเร็ว เขาหันหน้าไปมองเธอแล้วล้างจานต่อไป"ปกติฉันไม่ค่อยดูละคร เลยไม่รู้ว่ามีละครดีๆมั้ย ฉันเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆแต่หาช่องที่ต้องการดูไม่เจอ ฉันรู้สึกว่าละครโทรทัศน์ทุกวันนี้ไม่ดีเหมือนก่อนและสเปเชียลเอฟเฟ็กต์ก็เกินจริงมากไป บางทีฉันอาจจะแก่แล้ว ฉันถึงดูพวกมันไม่ได้"จ้านหยินหัวเราะ: “คุณยังเด็กมาก และคุณบอกว่าคุณแก่แล้ว คุณมักจะกลับบ้านดึกตลอด แล้วคุณจะเอาเวลาไหนไปดูละคร?”หลังจากหยุดไปพักนึง เขาก็พูดต่อ: "ฉันไม่มีเวลาดูทีวีหรือดูรายการทีวี แต่ฉันเห็นด้วยกับการวิเคราะห์ของคุณ""บริษัทของพวกเรายังมีบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์ซึ่งผลิตละครโทรทัศน์ที่ดัดแปลงโดยบริษ

ไห่ถงพยักหน้าและเตือนเขาว่า "คุณก็ต้องสวมเสื้อคลุมของคุณด้วย ถ้าคุณเป็นหวัด คุณจะต้องทานยาจีนทุกวัน"จ้านหยิน: "...มีคุณคอยดูแลฉันทุกวัน ฉันคงไม่กล้าปล่อยให้ตัวเองป่วยหรอก"กินยาแผนจีนเพียงไม่กี่วัน ก็อาจทำให้เขากลัวไปตลอดชีวิตจ้านหยินกลับไปที่ห้องของเขาและช่วยไห่ถงหาเสื้อโค้ท และเขาก็สวมเสื้อโค้ทของตัวเองด้วยเมื่อเขาออกมาจากห้อง เขาก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ไม่ใช่โทรศัพท์ของเขา มันเป็นของไห่ถง เขาเห็นไห่ถงหยิบโทรศัพท์ออกมาดูสักพักก่อนที่จะรับสายอย่างสงสัย"สวัสดี นี่ใคร?"จากคำถามของเธอ จ้านหยินรู้ว่ามันเป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคยอีกด้านหนึ่งมีหยุดไปชั่วคราวไห่ถงถามอีกครั้งว่า "สวัสดี คุณเป็นใคร"“พี่ไห่ถง ผมเอง”เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา และท่าทีของไห่ถงก็บูดบึ้งทันที เธอกำลังจะวางสาย“พี่ไห่ถง ได้โปรดอย่าเพิ่งวางสาย ผมแค่อยากคุยกับพี่ ผมจะไม่รบกวนพี่หรือเจอพี่ พี่ไห่ถง ผมจะบ้าตายแล้ว”จางเหนียนเซิงอ้อนวอนในโทรศัพท์ โดยหวังว่าไห่ถงจะไม่วางสายเขาอดทนมาเป็นเวลานานส่วนใหญ่เป็นเพราะเขากลัวว่าแม่ของเขาจะตอบโต้ไห่ถงจริงๆ ดังนั้นแม้ว่าเขาจะอยากเจอเธอมาก แต่เขาก็ยับยั้งชั่งใ