จ้านหยินพูดอย่างใจเย็น "ฉันจำไม่ได้ c]tเธอก็ไม่ปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีกต่อไปแล้วด้วย""คุณจำไม่ได้?""ฉันจำเป็นต้องจำด้วยเหรอ? ฉันไม่ชอบเธอ จะจำเธอไปเพื่ออะไร? ถ้าฉันจำเธอได้ คุณจะไม่หึงเหรอ? คุณคือคนที่จะอยู่กับฉันทั้งชีวิต ฉันแค่ต้องจำคุณเอาไว้ก็พอ ผู้หญิงคนอื่นเป็นแค่คนที่เดินผ่านไปมา ฉันอาจจะจำหน้าพวกเธอไม่ได้เวลาพวกเธอเดินผ่านฉันไป"จ้านหยินเป็นคนที่ไม่แยแสกับผู้หญิงโดยธรรมชาติ แต่เกิดมาพร้อมกับจิตใจที่เย็นชาชาตินี้เขาจะไม่รักผู้หญิงคนอื่นนอกจากไห่ถงไห่ถงยิ้ม “ฉันจะไม่โกรธหรือหึงหรอก คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน”“ฉันไม่ได้กังวลเกี่ยวกับคุณ สิ่งที่ฉันพูดคือความจริง นอกจากครอบครัวของฉันแล้ว มีเพียงคุณเท่านั้นที่อยู่ในใจของฉัน คนอื่นๆ ไม่สำคัญเลย”“ถ้าอย่างนั้นเราก็เจ๊ากัน จางเหนียนเซิงชื่นชมฉัน และคุณก็มีคนชื่นชมเช่นกัน”จ้านหยินต้องการบอกว่าจางเหนียนเซิงมีความกล้าหาญน้อยกว่าซางเสี่ยวเฟยมากซึ่งกล้าตัดความสัมพันธ์อย่างรวดเร็ว แต่อีกฝ่ายกลับกลืนคำพูดของเขาจางเหนียนเซิงยังอายุน้อยและทุ่มเทให้กับความรักมากนอกจากนี้เขาแอบรักไห่ถงมาหลายปีแล้ว เขาจึงไม่สามารถปล่อยมือได้ในระยะสั้
ไห่ถงลุกขึ้นนั่งและหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมา "ฉันจะดูหนัง"จ้านหยินหยิบโทรศัพท์ของเธอออกไป จากนั้นก็ไปห้องหนังสือเล็กๆ ของเขา และหยิบหนังสือออกมายัดไว้ในมือของเธอแล้วพูดว่า "อ่านหนังสือสิ มันช่วยให้หลับง่าย"ถือหนังสือที่เขามอบให้เธอ ไห่ถงเหลือบมองที่ชื่อหนังสือและกระพริบตาด้วยความประหลาดใจ เธอไม่อยากจะเชื่อเลย หนังสือเล่มนี้คือ...เธอเปิดหน้าแรกจ้านหยินวางโทรศัพท์ของเธอไว้บนโต๊ะข้างเตียง เมื่อเขาหันกลับมาและเห็นเนื้อหาในหนังสือเขาก็ตกใจ ปฏิกิริยาแรกของเขาคือการคว้าหนังสือกลับมาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาเขินอายเล็กน้อย “ฉัน... ฉันหยิบหนังสือเล่มผิด รอเดี๋ยว ฉันจะเอานิตยสารให้คุณ”พูดจบ เขาก็รีบออกไปพร้อมกับหนังสือในมือไห่ถงรู้สึกตัวและหัวเราะ “จ้านหยิน นี่คือตัวตนที่แท้จริงของจ้านหยินสินะ”ใบหน้าของจ้านหยินเปลี่ยนเป็นสีแดงซูหนานมอบหนังสือเล่มนี้ให้เขาเมื่อหลายปีก่อน เขาไม่เคยแม้แต่จะอ่านมัน แต่เขาก็ไม่ได้โยนมันทิ้งไปเช่นกัน มันแค่ถูกทิ้งไว้ในห้องหนังสือของเขาหลังจากที่เขาพัฒนาความรู้สึกต่อไห่ถงแล้วเขาก็แอบอ่านมันแต่เขาไม่กล้าบอกให้ไห่ถงรู้ไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็กลับมาที่เต
จ้านหยิน คุณเป็นคนหลอกลวงหรือเปล่า?ไห่ถงถามจ้านหยินจ้านหยินมองดูเธอโดยไม่ตอบคำถามของเธอ"จ้านหยิน คุณเป็นคนหลอกลวงจริงๆสินะ?"ไห่ถงขึ้นเสียงของเธอและถามเขาเสียงดัง จากนั้นเธอก็ตื่นขึ้นมาหลังจากตื่นนอน ไห่ถงยังคงงุนงงอยู่พักหนึ่งก่อนจะรู้สึกตัวและพึมพำ: "มันเป็นความฝัน นี่มันฝันบ้าอะไรกัน"เมื่อหันหน้าไปมองข้างเธอ ชายที่จงใจอยากจะกล่อมเธอให้หลับก็ไม่อยู่ที่นั่นอีกต่อไป“ฉันรู้อยู่แล้ว การพยายามให้ฉันนอนเร็วแสดงว่าเขามีบางอย่างอยู่ในใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฉันฝันร้ายขนาดนี้”ไห่ถงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อดูเวลาแล้วจึงนอนต่อครั้งนี้เธอไม่ได้ฝันอีกและนอนหลับสนิทณ โรงแรมกวนเฉิงประธานจางกำลังนั่งอยู่ในล็อบบี้เลานจ์รอให้ จ้านหยินมาถึงจู่ๆ เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากซูหนาน โดยแจ้งให้ทราบว่าจ้านหยินเต็มใจที่จะเข้ามาพบเขาและขอให้เขารอที่โรงแรมกวนเฉิงประธานจางจึงรีบมาที่นี่แม้ว่าเขาจะรอที่โรงแรมกวนเฉิงมาสองชั่วโมงโดยไม่พบจ้านหยินแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะใจร้อนและยังคงนั่งรอบนโซฟาเงียบ ๆคุณนายเซิน ภรรยาของเขาก็ตามมาด้วยคุณนายเซินเหลือบมองเวลาเป็นครั้งคราวแล้วลุกขึ้นออกไปข้างนอกโรงแรมเพ
แต่เธอยังคงควบคุมสถานการณ์อย่างมั่นคงและเข้มแข็ง เพื่อป้องกันไม่ให้ลูกชายของเธอกวนไห่ถงอีกต่อไปตอนนี้ลูกชายของเธอเจ็บปวดอย่างมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาจะตัดใจได้และไม่ยึดติดอยู่กับมันอีกต่อไปเวลาคือยารักษาแผลใจที่ดีที่สุด“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”ประธานจางมักจะยุ่งกับงานและไม่รู้ว่าลูกชายของเขามีความรักต่อไห่ถงป้าเซินคิดว่าเธอสามารถจัดการลูกชายได้และทำให้เขายอมแพ้ได้ เธอจึงไม่บอกสามีของเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ป้าเซินถอนหายใจ "ลูกชายของคุณมีคนที่เขาชอบ"ประธานจางไม่เข้าใจ "เขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว การมีคนชอบก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? คนอื่นเขาต่างก็มีความรักกันตั้งแต่ตอนวัยรุ่น แต่เขาก็ไม่ได้แสดงความสนใจเลยจนถึงตอนนี้ ซึ่งทำให้ฉันกังวลว่าเขาอาจจะไม่ปกติ เขาชอบใคร? ภูมิหลังของสาวคนนั้นไม่ดีพอหรือเปล่า?"จากคำพูดก่อนหน้านี้ของป้าเซิน ประธานจางสามารถบอกได้ว่าภรรยาของเขาไม่พอใจคนที่ลูกชายชอบป้าเซินถอนหายใจอีกครั้ง "คุณรู้จักผู้หญิงคนนี้ดี และคุณรู้จักเธอมานานกว่าสิบปีแล้ว"ประธานจาง: ".....ฉันรู้จักเธอและรู้จักเธอมานานกว่าสิบปีแล้ว? เหนียนเซิงมักจะออกไปเที่ยวกับเสี่ยวจวิน... ไอ้เด็กสา
จ้านหยินเดินตรงไปที่ห้องเพรซซิเดนเชิลสวีท ซึ่งตั้งอยู่บนชั้นบนสุดของโรงแรมไม่กี่นาทีต่อมา ประธานจางสองสามีภรรยานำโดยบอดี้การ์ด ก็เคาะประตูแล้วเข้าไปจ้านหยินขอให้พวกเขานั่งลง“ขอบคุณประธานจ้าน”สองสามีภรรยากล่าวขอบคุณก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับจ้านหยินอย่างระมัดระวังเมื่อนั่งแล้วก็ไม่กล้าพูดอะไร เพราะไม่รู้จะพูดอะไรเป็นหลักพวกเขาไม่รู้ว่าจ้านหยินต้องการพูดอะไรเมื่อพบพวกเขาจ้านหยินไม่ต้องการเสียเวลากับเรื่องนี้ เขาพูดตรงประเด็นและตรงไปตรงมา: "ประธานจาง ฉันขอเชิญคุณให้มาพบกันที่นี่เพื่อบอกให้คุณดูแลลูกชายของคุณ จางเหนียนเซิง บอกให้เขาหยุดรบกวนภรรยาของฉันสักที"เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของประธานจางสองสามีภรรยาก็เปลี่ยนไปอย่างมากป้าเซินพูดตะกุกตะกัก "ประธานจ้าน นี่...นี่คงเป็นความเข้าใจผิด เหนียนเซิงของเรามีคนที่เขาชอบ แม้ว่าคุณจะกล้าให้เขามีความกล้าเป็นร้อยเท่า เขาก็ไม่กล้ารบกวนภรรยาของคุณหรอก"ตัวตนของนายหญิงใหญ่จ้านก็เพียงพอที่จะข่มขู่ผู้คนได้ ใครจะกล้าไปยุ่งกับเธอ?ประธานจางยังกล่าวอีก: "ใช่ เหนียนเซิงฃมีคนที่เขาชอบ เขาคงไม่... ประธานจ้าน ฉันขอถามได้ไหมว่าใครเป็นภรรยาของคุณ?
"ประธานจ้าน เหนียนเซิง ไม่ได้ไปหาไห่ถงมานานแล้ว"ป้าเซินพูด "ฉันไม่รู้ว่าไห่ถงเป็นภรรยาของคุณ แต่ฉันรู้ว่าเธอแต่งงานแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน การที่เหนียนเซิงยืนกรานที่จะตามตื้อเธอเป็นสิ่งที่ผิด ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันจึงห้ามไม่ให้เขาไปร้านหนังสือและโทรหาเธอ"จ้านหยินตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "คืนนี้ ลูกชายของคุณโทรหาถงถงด้วยเบอร์ใหม่ ฉันรู้ว่าเขารู้จักเธอมานานกว่าสิบปี รู้จักมานานกว่าฉัน แต่ถงถงเลือกฉัน เธอเป็นภรรยาของฉัน และฉันจะไม่อนุญาตให้ใครแตะต้องถงถงของฉัน""ถงถงปฏิเสธเขาอย่างแข็งขัน โดยบอกเขาว่าเธอไม่มีความรู้สึกโรแมนติกต่อเขาและมองเขาในฐานะน้องชายมาโดยตลอด แต่จางเหนียนเฉิงจางเหนียนเซิงกลับหาทางรบกวนเธอ ฉันเชื่อใจถงถง แต่ฉันทนไม่ได้กับการคุกคามของจางเหนียนเซิงทีมีกับถงถงได้"ประธานจางสัญญาอย่างรวดเร็วว่า "ประธานจ้าน มั่นใจได้เลยว่า ฉันจะลงโทษเหนียนเซิงอย่างเคร่งครัดเมื่อฉันกลับไป และให้แน่ใจว่าเขาจะไม่รบกวนภรรยาของคุณอีก"“ประธานจ้าน เหนียนเซิงคงไม่รู้ว่าไห่ถงเป็นภรรยาของคุณ ถ้าเขารู้ เขาจะไม่กล้ารบกวนเธอ”จ้านหยินตอบอย่างเย็นชาว่า "ถงถงกับฉันได้จดทะเบียนสมรสเมื่อสามเดือนก่
"ที่รัก พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่นะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ถ้าส่งเสียงดังมาก จะทำให้ลูกสาวโดนปลุกขึ้นมาด้วย"ป้าเซินพูดชักชวนสามีไม่ให้เตะประตูอีก"เนียนเซิงอารมณ์ไม่ดี อาจจะดื่มหนักอยู่ในห้อง จนไม่ได้ยินเสียงเคาะประตู"จางเนียนเซิงดื่มเหล้าในห้องบ่อยมากในช่วงนี้ ใและห้องของเขามีเคาน์เตอร์บาร์เล็กๆ อีก เพื่อจะได้ย้ายไวน์ชั้นดีที่พ่อของเขาสะสมไว้มาไว้ที่นั่นเป็นเพียงดื่มเหล้าเพื่อระบายความเศร้าในใจ ดังนั้นจึงไม่มีแรงที่จะทำงานระหว่างวันได้ ส่งผลให้ช่วงนี้ทำงานผิดพลาดบ่อยครั้งประธานจางโกรธมากจนรู้สึกไร้เรี่ยวแรง จากนั้นจึงถูกภรรยาเกลี้ยกล่อมให้กลับเข้าไปในห้องหลังจากเข้าไปในห้อง ป้าเซินก็ถามสามีของเธอว่า "ตาเฒ่าจาง นายน้อยจ้านบอกว่าไห่ทงเป็นภรรยาของเขา พวกเราควรเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไว้ก่อนดีไหม? ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่ได้เปิดเผยความสัมพันธ์ของเขากับไห่ถง"หลานสาวของเธอและไห่ทงเป็นเพื่อนรักกัน และก็ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของจ้านหยินด้วยซ้ำประธานจางนั่งลงบนโซฟาในห้อง เงียบไปสักครู่ จากนั้นพูดว่า "ประธานจ้านบอกว่า เขากับไห่ถงแต่งงานกันแบบลับๆ และยังไม่ได้เปิดเผยต่อสาธารณะ แม้ว่าพวกเรา
"หลังตรุษจีน ให้เขาทำงานในสำนักงานสาขาของเมือง H สักสองสามปีเพื่อสั่งสมประสบการณ์ เมื่อเขาตัดใจจากไห่ถงได้และเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ให้ย้ายเขากลับจากสำนักงานสาขาและฝึกฝนเขาเป็นเวลาสองปี หากเขาสามารถรับบทบาทสำคัญได้ ให้เขาเข้ารับช่วงต่อจางซื่อกรุ๊ป"“หากเขาไม่สามารถเดินหน้าต่อไปได้และพิสูจน์ได้ว่าไม่สามารถรับผิดชอบได้ สำหรับแผนระยะยาวของจางซื่อกรุ๊ป เราก็ต้องหาผู้สืบทอดคนใหม่”ประธานจางหวังเสมอว่าลูกชายของเขาสามารถเป็นผู้สืบทอดจางซื่อกรุ๊ปได้ โดยมีเงื่อนไขว่าเขาสามารถแบกรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ได้ หากลูกชายของเขาถือว่าความรักสำคัญกว่าอนาคตของเขา เขาสามารถเลือกได้ใครคนหนึ่งจากหมู่หลานชายและหลานสาวหลายคนให้เป็นผู้สืบทอดใบหน้าของป้าเซินเปลี่ยนไป หลังจากเม้มริมฝีปากแล้ว เธอพูดว่า: "ฉันจะส่งเขาไปในวันที่สี่ของปีใหม่ นอกจากนี้ ฉันจะหยุดให้เงินค่าขนมของเขาด้วย เขาทำงานอยู่ และเขาสามารถหาเงินได้มากเท่าที่เขามีความสามารถ ดังนั้นเขาจะไม่สบายเกินไป"“บอกเขาว่าไห่ถงกลายเป็นนายหญิงใหญ่ของตระกูลจ้านในวันที่สามของปีใหม่ นั่นจะทำให้เขาหมดหวังและเต็มใจไปที่เมือง H”ประธานจางคิดว่าวิธีแก้ปัญหาของภรรยาของเข