ไห่หลิงเหลือบมองน้องสาว: "หรือว่าเสื้อผ้าของเขาจะเดินออกมาเอง? แต่นี่เสื้อผ้ายังเปียกอยู่เลยนะ น่าจะซักเมื่อคืนนี้หรือเช้านี้"ไห่ถง: "…เป็นไปได้ไหมที่เขากลับมาเมื่อคืนนี้จริงๆ?""เธอพูดอะไรนะ?"“ไม่มีอะไร พี่ดูดอกไม้ที่ฉันปลูกสิ สวยมั้ย? ค่อยๆ ชมดอกไม้ไปก่อน ตอนที่ฉันกินข้าวอยู่นะ”ไห่ถงกลับไปที่ห้องครัวพร้อมชามข้าว จากนั้นรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วส่งข้อความไปหาเซินเสี่ยวจวิน "เสี่ยวจวิน เมื่อคืนฉันเมาตอนไหน? หลังจากที่เมา เธอและน้องเธอพาฉันกลับมาส่งบ้าน?"“ทำไมฉันถึงฝันทั้งคืนว่าจ้านหยินกลับมา และฉันก็ไม่คิดถึงเขาสักนิด”“แถมยังมีเสื้อผ้าของเขาตากอยู่บนระเบียงบ้านอีก และมันก็ยังเปียกอยู่… เป็นไปได้ไหมว่าฉันไม่ได้ฝันไป และเขาก็กลับมาจริงๆ”“ส่งข้อความมาพอ ไม่ต้องโทรมา พี่อยู่ที่นี่ ถ้าเธอได้ยินเข้าและรู้ว่าจ้านหยินกับฉันกำลังมีปัญหากัน เดี๋ยวจะทำให้เธอกังวล”หลังจากการหย่าของไห่หลิง ความกลัวที่ใหญ่ที่สุดของเธอก็คือน้องสาวจะได้รับผลกระทบและมีชีวิตแต่งงานที่ไม่สมบูรณ์เช่นกันไห่หลิงจึงกังวลมากเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างน้องสาวกับสามีเซินเสี่ยวจวินตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า "เธอ

หลังจากไฟเขียว รถขวบนรถพิเศษของจวินหลานก็ขับออกไปก่อนซางเสี่ยวเฟยเห็นหมายเลขทะเบียนรถของเขาคิดในใจว่านั่นรถใคร? รถเก๋งสีดำด้านหลังเป็นรถบอดี้การ์ด?ในกวนเฉิงมีใครอื่นอีกบ้าง นอกจากจ้านหยินที่มีรถของกลุ่มบอดี้การ์ดคุ้มกัน?ซางเสี่ยวเฟยนึกไม่ออกแม้แต่พี่ชายของเธอก็ไม่ชอบมีบอดี้การ์ดตาม และบางครั้งก็นำบอดี้การ์ดมาแค่สองคนเท่านั้น ซึ่งแตกต่างจากจ้านหยินที่มีบอดี้การ์ดสองทีม ทีมละแปดคน ดังนั้นทุกครั้งที่เขาปรากฏตัว เขามักจะทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนฮ่องเต้เสด็จมาไห่ถงไม่รู้ว่าชางเสี่ยวเฟยได้เจอกับจวินหลานบนท้องถนน หลังจากส่งที่อยู่ให้ซางเสี่ยวเฟยแล้ว เธอก็ส่งข้อความหาเซินเสี่ยวจวิน และบอกว่าเธอต้องไปบ้านป้า เพื่อทำความคุ้นเคยกันหน่อยหลังจากนั้นเธอก็คิดอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะส่งข้อความถึงจ้านหยินจ้านหยินอาจจะยังอยู่บนเครื่องบินและไม่ได้ตอบกลับไห่ถงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเธอพึมพำ: "ถ้าคุณไม่ตอบก็ไม่ต้องตอบ ฉันไม่สนใจคำตอบของคุณหรอก"เธอยัดโทรศัพท์ลงในกระเป๋าเสื้อโค้ต ลุกขึ้นไปที่ห้องครัวเพื่อล้างจาน“พี่ได้ทายารักษาแผลเป็นบนใบหน้าหรือเปล่า?”“ทาสิ ฉันไม่รู้ว่ามันจะทิ้งรอยแผลเป็นไ

พี่สาวเธอเป็นคนขับรถมาไห่หลิงสอนลูกชายกล่าวทักทายผู้คนหยางหยางไม่ต้องการให้คุณนายซางอุ้ม แต่เขายินดีที่จะทักทายคนอื่น ไม่ว่าแม่ของเขาสอนให้เขาทักทายใครก็ตาม เขาจะเรียกพวกเขาอย่างนั้น“เด็กคนนี้น่ารักจริงๆ”หลานจิงพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันขออุ้มเขาหน่อยได้ไหม?”คุณนายซางบอก "หยางหยางไม่ยอมให้ฉันอุ้มเขา เขาจะยอมให้เธออุ้มเหรอ?"หลานจิงเอื้อมมือออกไป และสร้างความประหลาดใจให้กับทุกคน หยางหยางมองเธอแล้วยื่นแขนเล็กๆของเขาออกมา นั่นแสดงว่าเขาต้องการให้หลานจิงอุ้มเขาได้คุณนายซางถึงกับผงะ: “.....หยางหยางก็สามารถเลือกคนเหมือนกันนะ"“ปกติหยางหยางไม่เลือกคน ครั้งก่อนเป็นเพราะมีเรื่องเกิดขึ้นค่ะ คุณป้า ครั้งหน้าที่เจอกัน หยางหยางจะต้องยอมให้คุณอุ้มเขาแน่นอน”หยางหยางตามหลานจิงซึ่งทำให้ไห่หลิงประหลาดใจ“สวัสดี ไห่ถง นี่คือลูกชายคนโตของฉัน ซางหวู่เหิง ลูกพี่ลูกน้องของคุณ”คุณนายซางไม่ลืมที่จะแนะนำลูกชายสองคนของเธอให้หลานสาวของเธอรู้จักพี่สาวน้องสาวทั้งสองเรียกซางหวู่เหิงว่า "ลูกพี่ลูกน้อง"ซางหวู่เหิงยิ้มตอบแต่ไม่ได้พูดอะไรคุณนายซางชี้ไปที่ชางไค ลูกชายคนที่สองของเธอแล้วพูด: "นี่คือซางไค

ซางหวู่เหิงก็พิจารณาเรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้นเมื่อน้องสาวของเขาบอกว่าแซ่ของสามีของไห่ถงคือจ้าน เขาก็เลยไม่ได้คิดถึงจ้านหยินแม้ว่าตระกูลจ้านจะหยั่งรากลึกและอยู่กันมาหลายชั่วอายุคน และยังย้ายออกจากบ้านนอก ว่ากันว่าในหมู่บ้านบรรพบุรุษของพวกเขาทุกคนมีแซ่จ้านหลังจากที่บรรพบุรุษของจ้านหยินร่ำรวย ซางหวู่เหิงไม่รู้ว่าพวกเขานำความเจริญรุ่งเรืองมาสู่ทั้งตระกูลหรือไม่แต่เขารู้ว่ามีพนักงานจำนวนมากที่ใช้แซ่จ้านในสำนักงานใหญ่และบริษัทในเครือของจ้านซื่อกรุ๊ปด้วย ซึ่งส่วนใหญ่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลจ้านที่ร่ำรวยในปัจจุบัน เพียงแค่แซ่เหมือนกัน“ดังนั้นฉันเรียกคุณมา แค่อยากคุยกับคุณ หลังจากนั้นให้คุณหาโอกาสแอบถามไห่ถงว่าสามีของเธอชื่ออะไร อย่าให้แม่และเสี่ยวเฟยได้ยินเข้า คุณก็รู้ว่าเสี่ยวเฟยยังไม่ได้ปล่อยวามรู้สึกที่มีต่อจ้านหยินไปอย่างหมดสิ้น”“แม่เพิ่งพบไห่ถงและพี่สาวเธอ ดังนั้นอย่าให้เธอรู้ตอนนี้ดีกว่า ถ้าสามีของไห่ถงคือจ้านหยินจริงๆ ใครจะรู้ว่าแม่จะมีปฏิกิริยายังไง ตอนนี้เธออยากสนับสนุนหลานสาวทั้งสองคนอย่างสุดใจ แต่แม่ก็ยังรักเสี่ยวเฟยที่สุดอยู่ดี”“แม้แต่พวกเราเองก็ยังเอนเอียงไปทางเสี่ย

หลานจิงนรีบเปิดปากถามอย่างว่องไว: "คุณแม่ พวกเราก็รู้จักตระกูลจ้านเหมือนกัน เชิญตระกูลจ้านมาด้วยไหมคะ?"หลังจากถามไป เธอก็รีบมองไปที่น้องสะใภ้ก่อนจะรีบตบปากตัวเอง “ปากของฉันนี่ มักจะพูดโดยไม่คิด”เธอยังเหลือบมองไปที่ไห่ถงโดยเห็นว่าไห่ถงไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย ตอนที่พูดถึงตระกูลจ้านในใจของหลานจิงสงสัยว่า: ครอบครัวของสามีของไห่ถงเป็นตระกูลจ้านที่ร่ำรวยที่สุดจริงหรือ?คุณนายซางไม่โกรธลูกสะใภ้ และถามว่า: "แม้ว่าพวกเราจะส่งคำเชิญไปให้พวกเขา พวกเขาก็จะไม่ส่งใครมา อย่าทำให้ตัวเองต้องอับอายเลย"ผู้เฒ่าของตระกูลจ้านไม่ชอบลูกสาวของเธอเสี่ยวเฟยชอบจ้านหยินมาหลายปีแล้วและยังตามจีบเขาอย่างเปิดเผย แต่ผู้เฒ่าของตระกูลจ้านก็ไม่โต้ตอบใดๆ สิ่งนี้บ่งชี้ว่าตระกูลจ้านไม่ต้องการที่จะคืนดีหรือต้องการเกี่ยวข้องกับตระกูลซางแบบดองกันผ่านการแต่งงานคุณนายซางรู้สึกว่าการได้เจอหลานสาวของเธอเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก และไม่ต้องการให้ทัศนคติของตระกูลจ้านมาบั่นทอนอารมณ์ดีของเธอซางเสี่ยวเฟยรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ แต่เธอไม่ได้แสดงมันออกมาบนใบหน้า จึงยิ้มและพูดว่า "พี่สะใภ้ คุณไม่ต้องสนใจความคิดของฉันหรอก แม่ต่างหากที่