ไห่ถงไม่รู้ว่าผู้ชายของเธอจะอิจฉา เธอจึงกลับไปที่ร้าน ร้านค้าโดยไม่มีอะไรผิดปกติ เธอจึงเริ่มถักไหมพรมเซินเสี่ยวจวินมองดูเธอที่กำลังถักกระถางต้นเงิน และถามเธอว่า "ไห่ถง ทำไมช่วงนี้เธอถักต้นเงิน? ต้นไม้เหล่านี้ได้รับความนิยมเป็นพิเศษเหรอ?"ไห่ถงเพิ่งทำสินค้าเสร็จไปหนึ่งชิ้น เธอจึงหยุดและพัก หลังจากฟังคำถามของเพื่อนแล้ว เธอก็ยิ้มและพูดว่า "ช่วงนี้ธุรกิจร้านค้าออนไลน์ของฉันไปได้ดีเป็นพิเศษ และสินค้าที่ได้รับความนิยมมากที่สุดคือต้นเงิน มีคำสั่งซื้อเยอะมาก"“เป็นไปได้ไหมว่าหลังจากที่เธออธิบายแบบนั้นไป ชาวเน็ตรู้สึกเสียใจกับเธอและพี่ไห่หลิง และรีบไปที่ร้านค้าออนไลน์ของเธอ เพื่อสนับสนุนกิจการของเธอ”ไห่ถงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "น่าจะไม่ใช่นะ พวกเขาเอาแต่รูปถ่ายสมัยเด็กของฉันลงอินเทอร์เน็ต และหมายเลขโทรศัพท์ของฉัน พวกเขาไม่รู้เรื่องอื่น ตอนนี้โพสต์ทั้งหมดได้ถูกลบออกไปแล้ว และแม้กระทั่ง บทความที่ส่งโดยต้าวีในบัญชีอย่างเป็นทางการของพวกเขาก็ถูกลบแล้ว”กลัวจะเข้าไปพัวพันกับตระกูลไห่“โชคดีที่ข่าวซุบซิบเกี่ยวกับนายน้อยจ้าน ระงับการค้นหาที่กำลังมาแรงนั้น ความนิยมจึงไม่สูงมาก ก่อนที่ชา

“ของขวัญที่ไห่ถงและจ้านหยิน ซื้อครั้งที่แล้ว ฉันโกรธมากเพราะปัญหาของระบบ AA ฉันจึงนำของขวัญทั้งหมดกลับไปที่ห้องของฉัน”ไห่หลิงนั่งลงบนเก้าอี้ และไห่ถงก็เข้าไปในครัวเล็กๆ เธอหยิบผลไม้ออกมาจากตู้เย็น ทำความสะอาดด้านหลัง และนำออกมาให้พี่สาวกิน เซินเสี่ยวจวินเทน้ำอุ่นหนึ่งถ้วยให้ไห่หลินหลังจากดื่มน้ำไปสองสามจิบ ไห่หลิงก็ไม่กลัวที่จะทำให้ครอบครัวของเธอต้องอับอาย วันนี้เธอมาที่นี่เพื่อระบายความคับข้องใจและความโกรธต่อน้องสาวของเธอถ้าเธอไม่พบคนที่จะไว้วางใจได้ เธอกลัวว่าเธอจะหดหู่ นอกจากนี้ เซินเสี่ยวจวินรู้จักเธอมาหลายปีแล้วและปากของเธอก็ยังแน่นหนามากเธอพูดว่า "เมื่อฉันตื่นขึ้นในวันรุ่งขึ้น ครอบครัวนั้นก็ถูกส่งกลับไปโดย โจวหงหลินแล้ว ฉันอยากให้พวกเขาออกไป แต่ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาเอาของขวัญทั้งหมดที่ถงถงและภรรยาของเขามอบให้ไป"“แม้แต่ของเล่นที่มอบให้หยางหยางก็ยังถูกพี่สะใภ้เอาไป ซึ่งทำให้ฉันโกรธมาก โจวหงหลินยังบอกอีกว่าครอบครัวของเราไม่ขาดสิ่งเหล่านั้นและขอให้พี่สาวของเขาเอาพวกมันกลับไปกิน”“ครอบครัวพี่สาวเขาขาดสิ่งเหล่านี้หรือเปล่า? ทั้งพี่สะใภ้และพี่เขยทั้งงานและรายได้ แม่สามี

ไห่หลิงพูดอย่างรวดเร็วว่า "อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนจะเหมือนโจวหงหลิน เสี่ยวจวิ้น อย่ากลัวการแต่งงานของน้องสาวฉันและไม่กล้าแต่งงาน นั่นเป็นความผิดของฉัน"เธอยังจำได้ว่าน้องสาวของเธอซึ่งเป็นเพื่อนที่ดียังไม่ได้แต่งงาน และตอนนี้ครอบครัวของเธอถูกรบเร้าให้แต่งงานเซินเสี่ยวจวินยิ้มและพูดว่า "ฉันรู้ว่าทั้งชายและหญิงมีคุณสมบัติที่ดีเยี่ยม การแต่งงานหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับว่าคุณมีคนที่คุณชอบและเต็มใจที่จะอุทิศชีวิตให้ ฉันจะไม่ได้รับอิทธิพลจากพี่หลิงหรอก แต่ในอนาคตเมื่อจะแต่งงาน ฉันจะต้องตรวจสอบลักษณะครอบครัวของอีกฝ่ายอย่างรอบคอบก่อนตัดสินใจว่าจะแต่งงานหรือไม่”ดังที่แม่ของเธอพูดบ่อยๆ การแต่งงานไม่ใช่แค่แต่งงานกับชายคนนั้นเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวกับการแต่งงานเข้ากับครอบครัวชายคนนั้น ประสานเข้ากับครอบครัวและเพื่อนฝูงของเขา และมีความรู้มากขึ้นเซินเสี่ยวจวินแอบเหลือบมองเพื่อนของเธอฉันชื่นชมมันมากในใจของฉันการแต่งงานแบบของไห่หลิง นั้นไม่ดีอย่างเห็นได้ชัดกับโจวหยาง แม้ว่าต้องหย่าร้าง ก็ไม่สามารถหุนหันพลันแล่นได้ ต้องจัดเส้นทางด้วยตัวเอง ปรับปรุงเงื่อนไขของตัวเอง และมีความมั่นใจที่จะต่อส

ไห่ถงยัดโทรศัพท์ลงในกระเป๋าเสื้อและกำลังจะกลับไปที่ร้านเมื่อเห็นพี่สาวออกมา“พี่คะ พี่จะไปไหน?”“ฉันจะไปซื้อของชำมาทำอาหารให้เธอ อย่ากินข้าวนอกบ้านเป็นมื้อกลางวัน การกินแบบซื้อกลับบ้านมากเกินไปไม่ดี”"ถงถง เธอไปดูหยางหยางสิ"ไห่ถงไม่ได้ห้ามพี่สาวไปซื้อกับ เพื่อทำอาหาร และแนะนำให้เธอขี่จักรยานอย่างระมัดระวังเธอไม่ได้ขับรถคันใหม่ไปทำงานแต่ยังขี่จักรยานไฟฟ้าซึ่งสะดวกและรวดเร็วที่จริงแล้ว กลัวการติดบนถนนในชั่วโมงเร่งด่วน“พี่ ฉันจะโอนเงินให้พี่นะ”เธอไม่ต้องการให้พี่สาวใช้เงินจากค่าอาหารของพี่เขย ไห่ถงจึงโอนเงินให้พี่สาวไห่หลิงขี่สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าออกไปและยังมีเงินซื้อกับข้าวให้น้องสาวเมื่อเห็นพี่สาวจากไปไกล ในที่สุดไห่ถงก็กลับมาที่ร้านอีกครั้ง โจวหยางไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก และเขาก็คุ้นเคยกับเซินเสี่ยวจวินเช่นกัน แม้ว่าแม่จะทิ้งเขาไว้ เขาก็ไม่เคยร้องไห้หรือเอะอะเลย แต่เขาเดินไปรอบๆ ร้าน โดยจับหนังสือและปากกาของเขาแทนการแสดงออกที่อยากรู้อยากเห็น“คนไหนในครอบครัวของเธอที่กำลังหาเธออยู่ล่ะ?”เซินเสี่ยวจวินขมวดคิ้วที่เธอแล้วพูดว่า "ฉันจะโทรหาคุณในเวลาทำงาน ฉันคิดถึงคุณ"“เข

“พี่เขยอยากได้ระบบ AA กับพี่สาว ตอนนี้พี่สาวไม่มีงานทำอยู่ดูแลลูกๆ ของพวกพี่ทั้งสองคนที่บ้าน พี่เขยก็ทำแบบนี้ ต่างกันยังไง ระหว่างพี่สาวฉันมีสามีกับไม่มีสามี?”“พี่เขยบอกตลอดว่าพี่สาวไม่ทำอะไรที่บ้าน วันนี้พี่สาวไม่ทำอะไรเลย อ่อ พี่สาวทำให้ครึ่งหนึ่งด้วยซ้ำ อย่างน้อยก็ซื้อผัก ซาวข้าว และเติมน้ำ เพียงแค่ทำส่วนที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งเท่านั้น”โจวหงหลินอ้าปากและอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไห่ถงไม่ให้โอกาสเขาพูด เธอกล่าวต่อว่า "พี่เขยคิดว่าบ้านของคุณสะอาดทุกวัน แค่เช็ดเท้าและพื้นยาวๆของตัวเองเท่านั้นเหรอ? หยางหยางยังเด็กอยู่ และเมื่อเขาเล่นกับของเล่น เขาชอบทิ้งของเล่นไว้บนพื้น เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะหยิบมันขึ้นมาด้วยตัวเองได้อย่างไร”“พี่เขยคงไม่คิดว่าของเล่นพวกนั้นโตและเก็บตัวมันเองได้ใช่ไหมคะ อีกอย่างสิ่งที่พี่เขยกิน ดื่ม ใช้ อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงก็แค่ เสื้อผ้าสกปรกที่ปลี่ยนทุกวันไม่ใช่พี่สาวของฉันเหรอที่ซักให้?”“พี่สาวของฉันทำอาหารให้คุณสามมื้อต่อวันไม่ใช่หรือ?”“มักจะบ่นว่าตอนนี้พี่สาวไม่มีงานและไม่มีรายได้ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สาวดูแลครอบครัวที่บ้าน พี่เขยจะทำงานอย่างขยันขันแข็งในบริษัทโด