All Chapters of สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์: Chapter 1201 - Chapter 1210

ฉีอวิ๋นจื่อถอนหายใจพูดว่า “แม่นางอิน เจ้าเข้าใจข้าผิดแล้ว ข้าจะอยากครอบครองวรยุทธ์ที่แสนชั่วร้ายเช่นนี้ได้อย่างไร ที่ทำเพราะไม่อยากทำให้มือของเจ้าสกปรกจริงๆ”ฉุยอวี้ถามด้วยความประหลาดใจ “เกิดอะไรขึ้นกันแน่”อินชิงเสวียนกล่าวอย่างเย็นชา “เกรงว่าพวกท่านยังไม่ทราบตัวตนที่แท้จริงของฉางเฮิ่นเทียนกระมัง แซ่เดิมของเขาคือตู้ และชื่อเดียวคือเยี่ยน บุคคลนี้ฝึกฝนศาสตร์ชั่วร้าย ศาสตร์นี้มีผลทำให้คนหลุดพ้นจากกายเนื้อเดิมย้ายไปร่างกายใหม่ บรรลุชีวิตนิรันดร์ ย้อนกลับไปตอนที่อยู่เป่ยไห่ เราเห็นเขาตายอย่างอนาถด้วยตาของเราเอง แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะใช้ศาสตร์จักจั่นลอกคราบนี้ และกลายเป็นฉางเฮิ่นเทียนในวันนี้”เหมยชิงเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย“ตู้เยี่ยน? ฉางเฮิ่นเทียน...เขาเป็นรองเจ้าเมืองเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง? เป็นไปได้อย่างไร ตู้เยี่ยนตายไปตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนแล้วไม่ใช่หรือ”อินชิงเสวียนดูตกตะลึงเล็กน้อย“เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง? เขามาจากเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง?”เรียวตาหงส์ของเย่จิ่งอวี้ก็หรี่ลงเล็กน้อยเขารู้เพียงว่าครั้งหนึ่งตู้เยี่ยนเคยเป็นราชครูอยู่ในวังหลวง จากนั้นได้เข้าไปในหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ ทำไม

เมื่ออินชิงเสวียนสองสามีภรรยามาถึงเชิงเขา ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างเป็นสีขาวเงินแล้วท่ามกลางแสงสลัวยามเช้า ชาวบ้านหลายคนได้เดินทางไปตลาดโดยถือผัก ไข่ และสิ่งของอื่นๆ ที่ตนเองปลูกไว้ เพื่อนำไปแลกกับของใช้ในครัวเรือน หรือขายเป็นเงินเล็กๆ น้อยๆที่ด้านหน้าของอิ๋นเฉิง ยิ่งมีคนจำนวนมากที่อัดแน่นไปด้วยผู้คนที่รอรับการรักษาพยาบาล ผู้อาวุโสของอิ๋นเฉิงที่เส้นผมหงอกขาวหลายคนนั่งอยู่หลังโต๊ะเล็กๆ และเริ่มทำการตรวจรักษาแม้ว่าจะไม่ได้รับค่าตอบแทนใดๆ แต่เหล่าผู้อาวุโสก็ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย แม้ต้องเผชิญกับชาวบ้านที่ตรวจรักษาได้ยาก ก็ไม่เบื่อหน่ายแม้แต่น้อย ยังสอบถามอย่างละเอียดรอบคอบเด็กผู้ช่วยเตรียมยาที่อยู่ข้างหลังได้จัดเรียงสมุนไพรเป็นหมวดหมู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย แจกจ่ายให้กับคนที่อยู่ข้างหลังตามอาการของพวกเขาอย่างเป็นระบบระเบียบท่ามกลางการต่อแถวอันยาวเหยียดนี้ ยังมีคนวัยหนุ่มสองคนปะปนมาด้วยผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหน้าหน้าตาหล่อเหลา เขาสวมเสื้อคลุมสีฟ้าอ่อนที่ให้อารมณ์ร่าเริง มีไฝสีแดงระหว่างคิ้วดูโดดเด่นเป็นพิเศษ เพิ่มความเย้ายวนใจให้กับใบหน้าอันหล่อเหลาดวงนั้นคนที่อยู่เบื้องหลังเขาแต่งต

หวังซุ่นพยักหน้าอย่างเร่งรีบและพูดว่า “บ่าวรู้ บ่าวจะพานายท่านทั้งสองไปเดี๋ยวนี้”เย่จิ่งอวี้ยื่นมือออกไปหิ้วร่างหวังซุ่น พูดสั้นๆ อย่างกระชับ“ชี้ทางให้ด้วย”หลังจากนั้นอีกสิบห้านาที ทั้งสามคนก็มาถึงปากหุบเขาที่ซ่อนอยู่หวังซุ่นชี้ไปทางนั้นแล้วพูดว่า “ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์อยู่ที่ปลายหุบเขา แต่ที่นี่มีการติดตั้งค่ายกลไว้ ไม่ทราบว่านายท่านทั้งสองจะทำลายได้หรือไม่”“ค่ายกล?”อินชิงเสวียนมองไปข้างหน้า เส้นทางเล็กๆ ที่คดเคี้ยว มีดอกไม้แปลกตามากมายและต้นไม้โบราณที่เติบโตทั้งสองข้างทาง ทุกสิ่งดูม่ต่างจากหุบเขาธรรมดา แล้วจะมีค่ายกลได้อย่างไร“เจ้าแน่ใจหรือ”นางหันไปมองหวังซุ่นหวังซุ่นพยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว“มั่นใจและแน่ใจมาก วันนั้นเราได้ติดตามเจ้าเมืองแห่งอิ๋นเฉิงมา เขาเดินไปตามถนนทางเดินนี้จริง เพียงแต่ว่าสมองของบ่าวไม่ดี จำไม่ได้ว่าเขาเดินไปในเส้นทางไหน”อินชิงเสวียนมองดูอย่างระมัดระวังอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่เห็นทางเข้าประตูใดๆ นางจึงเตะหินเข้าไปในหุบเขาทันทีที่หินตกลงสู่พื้น มีเสียงระเบิดในอากาศ กระบี่ยาวหลายร้อยเล่มก็ตกลงมาจากความว่างเปล่า และทั้งหมดล้วนกระทบกับก้อนหิน หลังจา

ทั้งสามคนเข้าไปในมิติอย่างรวดเร็ว ครั้นแล้วก็เห็นร่างสง่างามเดินมาจากระยะไกลเย่จิ่งหลานเปิดมิติสำรวจดู แต่ในทันใดนั้น คนผู้นั้นก็มาถึงหน้าทางสู่วิถีแห่งสวรรค์เมื่อเห็นใบหน้าของเขาชัดเจน เย่จิ่งอวี้และอินชิงเสวียนก็พูดพร้อมกันว่า “เป็นเขานั่นเอง!”เย่จิ่งหลานหันกลับมาแล้วถามว่า “พวกเจ้ารู้จักกันหรือ”เย่จิ่งอวี้พยักหน้าแล้วพูดว่า “เขาเป็นผู้อาวุโสที่ข้าพบที่โรงเตี๊ยม ชายคนนี้มีทักษะวรยุทธ์ที่แข็งแกร่ง จิตใจเปิดกว้าง ต้องมีสถานะไม่ธรรมดาแน่นอน”อินชิงเสวียนแค่นเสียงหึเบาๆ และพูดว่า “ท่านเดาถูกแล้ว เขาไม่ธรรมดาจริงๆ เพราะเขาคือเฮ่อยวน เจ้าเมืองแห่งเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง”“เฮ่อยวน?”สองพี่น้องตระกูลเย่มองไปที่อินชิงเสวียนพร้อมกันอินชิงเสวียนพยักหน้า“ใช่ เป็นเขาเอง”เย่จิ่งหลานชี้ไปที่อินชิงเสวียนแล้วพูดว่า “เช่นนั้นก็เป็นพ่อของ...”อินชิงเสวียนไม่พูดอะไร หันหน้ามองออกไปจากมิติเฮ่อยวนหยุดอยู่หน้าทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ เมื่อเห็นร่างของตู้เยี่ยน เขาก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อครู่ตอนที่เขาอยู่ในอิ๋นเฉิง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าค่ายกลกำลังปั่นป่วน ดังนั้นเขาจึงมาที่นี่เพื่อตรวจสอบทันที แล

เย่จิ่งอวี้และอินชิงเสวียนส่ายหัวพร้อมกัน“ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน คนผู้นี้ทำไมงั้นหรือ”เย่จิ่งหลานยักไหล่“ข้าได้ยินมาว่าเขาเป็นคนที่รอบรู้มาก ส่วนเรื่องอื่นก็ไม่รู้เลย”เย่จิ่งอวี้คิดว่าเขากำลังช่วยเขาสรรหาบุคลากรที่มีพรสวรรค์ จึงยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “พี่จะจำชื่อนี้ไว้ ถ้าโชคดีได้พบเขา ข้าจะเชิญเขาไปที่เมืองหลวงอย่างแน่นอน”เย่จิ่งหลานหัวเราะแห้งๆ และพูดว่า “ดียิ่งนัก”หลังจากออกจากโรงเตี๊ยมแล้ว เย่จิ่งอวี้ก็ผ่อนฝีเท้าลง“เสวียนเอ๋อร์ตั้งใจจะจากไปแบบนี้จริงๆ หรือ?”อินชิงเสวียนถอนหายใจเบาๆ“ไม่งั้นจะทำอะไรได้อีก เจ้าตำหนักเหมยไม่มีท่าทีที่จะยอมรับความเป็นแม่ลูกกับข้า นางคงมีความกังวลของนาง และตอนนี้นางก็กลายเป็นคนสุดโต่ง แม้ว่าข้าจะพยายามโน้มน้าวอย่างเต็มที่ แต่นางก็อาจจะไม่ฟัง เกรงว่าการโต้เถียงของนางกับเฮ่อยวน คงจะหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว”เย่จิ่งอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ในนี้อาจมีความเข้าใจผิดอยู่บ้าง ผู้อาวุโสเฮ่อไม่รู้ว่าเจ้ามีตัวตนอยู่ หากเจ้าอธิบายตัวตนของเจ้าให้เขาฟัง การต่อสู้ที่ดุเดือดนี้ อาจหลีกเลี่ยงได้”ในโรงเตี๊ยม เย่จิ่งอวี้ยังคงมีความประทับใจที่ดีต่อเ