All Chapters of Trapped in Love: Chapter 61 - Chapter 70

Nagpaikot-ikot si Caroline sa kama bago nahanap ang phone niya sa lamesa.Matapos makakita ng hindi pamilyar na numero sa screen, napasimangot si Caroline at kumunot ang noo.Sinong tumatawag sa kanya ng pagkaaga-aga?Napaisip si Caroline kung sino ito, inalis niya ang kumot at tahimik na lumabas ng kuwarto para sagutin ang tawag. Habang kinakabahan ang boses, hinintay niya ang pagpapakilala ng tumatawag.“Hello? Si Caroline ba ito? Ito ang Angelbay Prison,” sagot ng kabilang linya.“Kulungan?”Bumilis ang tibok ng puso ni Caroline. “Anong nangyayari?”“Ikinalulungkot ko ipaalam sa iyo na namatay ang ama mo sa kulungan kaninang 3:52 AM. Pakikuha ang bangkat niya bukas,” malungkot na ipinaalam ng boses.Nagblangko ang isip ni Caroline, hindi siya makapaniwala.“Patay na… si Bradley?” hindi makapaniwalang bulong niya.Dahan-dahang ibinaba ni Caroline ang phone, gulat na gulat siya.Kahit na galit siya kay Bradley, hindi niya maitanggi ang paghihirap na pinagdaanan niya para palakihin siy

Pumara ng taxi si Caroline at hinanap ang address ng Cloude Orphanage sa mapa. Matatagpuan ito sa kanlurang bahagi ng lungsod, dalawang oras na biyahe mula sa tinutuluyan niya.Sa oras na mahanap niya ang address, bumalik siya sa pakikipag-usap kay Mason at nagtransfer ng pera sa kanya.Walang duda niyang pinatunayan ang sarili niya.Tinext siya ni Caroline. [Mr. Hall, gusto ko malaman kung paano mo nadiskubre ang impormasyon na iyon.]Matapos ang isang minuto, tinawagan siya ni Mason.“Ginamit ko ang pagkakakilanlan ni Katie kaysa ang sa iyo para maghanap,” ipinaliwanag ni Mason. “May nakaraan siya tungkol sa pag-ampon ng bata. Pero, ang nahanap ko lang na impormasyon ay tungkol sa bahay ampunan, wala ang dati mong pangalan. Kung okay lang sa iyo, maaari mo ba ibigay sa akin ang dati mong panagalan? Baka makatulong ito sa paghahanap ko ng mahalagang impormasyon.”“Ang dati kong pangalan?”Nabigla si Caroline. Sinabi noon ng nanay niya nawalan siya ng alaala noong bata pa siya dahil sa

Noong natanggap ni Evan ang tawag ni Caroline, kakarating lang niya sa bahay ampunan.Sumimangot siya at tinignan ang pangalan sa screen ng phone at napaisip, “Bakit niya ako tinatawagan ng ganitong oras?”Sinagot niya ang tawag at bago siya makapagsalita, narinig niya ang pag-ubo ni Caroline.“Evan, iligtas mo ako!” nababalisa niyang sigaw, desperado ang boses niya.Agad na nagdilim ang guwapong mukha niya, naging malamig siya. “Nasaan ka?”“Nasa Cloude Orphanage ako, sa gusali sa likod,” nagawang sabihin ni Caroline habang inuubo siya.“May… Cough!Cough! May sumunog ng sadya dito at ikinulong ako sa loob. Cough! Cough… Evan! Iligtas mo ako! Cough! Hindi ako makalabas!”Noong marinig ni Evan ang sinabi niya, napatingin si Evan sa bahay ampunan, kinabahan siya. Hindi siya nag-aksaya ng oras para buksan ang pinto at lumabas. “Caroline, takpan mo ang bibig mo at humanap ka ng air vent. Tumayo ka sa tabi nito. Parating na ako.”Napansin ni Reuben na may problema at mabilis siyang lumabas

Nabigla si Caroline, napaisip siya. “Inutos ni Robin na sagasaan ako? At paano naman ang mga poster sa ospital?”Sumagot ang kalbo, “Kami ang nagdikit noon para siraan ka.”Hindi na kinaya ni Caroline na manatiling nakaupo. Tumayo siya agad at kinumpronta sila. “Si Daniella. Kilala niyo ba siya?”Humarap si Evan kay Caroline, na hindi na nagpigil. Kita sa mga mata niya ang halo-halong mga emosyon.Pero, umiling-iling ang lalake. “Tulad ng sinabi ko noon, limitado ang alam namin. Hindi ko masiguro kung kilala siya ni Robin o hindi. Malalaman ninyo lang ang totoo kapag nahuli na si Robin.”Namula sa galit si Caroline. Alam niya sa loob-loob niya na si Daniella ang salarin sa lahat ng ito, pero magaling si Daniella sa pagtago sa sarili. Kahit na nakita na ni Caroline ang mga taong umatake sa kanya, wala pa rin siyang laban kay Daniella.Wala siyang magawa kung hindi magdusa ng tahimik kahit na alam na niya ang katotohanan. Ang paraan lang niya para makapagpatuloy ay magkunwaring mangmang

Agad na tumigil sa pagsasalita si Caroline at humarap sa likod niya.Walang iba ito kung hindi si Dr. Wilson, na may dalang mga bulaklak ng Leucanthemella.“Doctor Wilson?” gulat na tumayo si Caroline. Matagal na noong huli silang magkita ni Scott.Sa ilalim ng mainit na araw, mahinhin ang dating ni Scott. Mukha siyang marangal at mabait.Ngumiti si Scott at sinabi, “Nakita kita paakyat ng hagdan ngayon lang, pero hindi kita gustong istorbohin sapagkat kausap mo si Mrs. Shenton.”Naging awkward siya. Hindi alam ni Caroline kung gaano karami ang narinig niya.Para ibahin ang pinag-uusapan nila, nagsalita si Caroline, “Maraming salamat sa pagbisita sa nanay ko.”Inilagay ni Scott ang mga bulaklak sa lapida at malinaw na nagsalita, “Hindi mo inaalagaan ang sarili mo.”Yumuko si Caroline. “Naging abala ako sa trabaho lately.”Tinignan ni Scott ang tiyan niya. “Isipin mo ang mga anak mo. Napakahalaga ng unang tatlong buwan.”Tumango si Caroline, “Oo, naiintindihan ko.”“Nagpalit ako ng trab