Walang pang-itaas, kasalukuyang nakaharap si Tristan sa salamin, naroon ang bakas ng mga sugat na binigay sa kaniya ng kapatid ni Clary. Okay na siya, nakalabas na siya ng hospital, at ang usapan nila ng babaeng iyon, doon siya kakapit. Mas maiging kakampi siya sa mas malakas, para sa buhay niya at para kay Clary na bumalik sa kaniya. Nararamdaman na niyang nagdududa sa kaniya si Jasper, at hindi na siya pwedeng umasa sa proteksyon ni Ruby. Nawawala ang pagmamahal niya sa babae, nahihirapan siyang pakisamahan ito minsan. Ngunit nakita niyang labis itong nag-aalala, katulad sa ngayon na isa-isa nitong nilalagyan ng ointment ang mga peklat niya. Maalaga ito sa balat niya noon pa, at higit na nasaktan nito nang makita ang sitwasyon niya. Nasa katawan pa niya ang sulat, peklat rin iyon na ginawa ng babaeng assasin sa kaniya. "Okay na, baka mabagot si kuya roon, magalit pa iyon mamaya," anito at sinuotan siya ng damit. Nagpatianod lang siya sa gusto ng mga ito. Sabay silang bumaba ni R
Magbasa pa